Kiedy tworzymy wideo, naszym celem przez większość czasu jest uzyskanie realistycznych obrazów na ekranie. Gonimy za naturalnymi odcieniami skóry, dobrą ekspozycją i właściwym balansem bieli jak psy wyścigowe za mechanicznymi królikami.
Ale jeśli oglądasz to, co dzieje się w filmach lub telewizji, prawdopodobnie już wiesz, że czasami realizm po prostu nie wystarczy, szczególnie jeśli chodzi o kolor.
Akceptujemy sceny dzienne zalane przesadnym, hiper-złotym światłem słonecznym i sekwencje nocne skąpane w zieleni lub błękicie. I to nie wszystko. Widzimy nawet użycie scen hybrydowych, w których część materiału jest przetwarzana w czerni i bieli, podczas gdy inne elementy zachowują swoje kolory. Wydaje się, że mistrzowie codziennie wymyślają nowe sposoby używania koloru.
Odliczanie podstaw
Pierwszą rzeczą, jaką należy zrozumieć na temat podstaw koloru wideo, jest to, że na poziomie podstawowym każdy sygnał telewizyjny jest w rzeczywistości kombinacją dwóch oddzielnych komponentów sygnału — jeden dla informacji czarno-białych, drugi dla koloru .
Na początku wszystkie sygnały telewizyjne były wyłącznie czarno-białe. Dopiero wiele lat po tym, jak telewizory zaczęły pojawiać się w domach, inżynierowie dodali komponent koloru do sygnału telewizyjnego.
Czarno-biała część sygnału jest określana jako luminancja i jest oznaczona skrótem inżynierskim „Y”, podczas gdy sygnał koloru jest znany jako chrominancja i ma oznaczenie C.
Standardowa żółta wtyczka wideo RCA łączy te sygnały w kompozyt. Z drugiej strony kable S-video są czasami określane jako kable Y/C, ponieważ oddzielają sygnały luminancji i chrominancji. Jeśli spojrzysz na koniec złącza S-video, zobaczysz kilka oddzielnych otworów lub pinów służących do przenoszenia sygnałów.
Ten podział sprawia, że pobieranie kolorowego sygnału telewizyjnego z kamery i przekształcanie go na czarno-biały jest bardzo proste. Następnie jedyne, co pozostaje do wykonania przez oprogramowanie, to eliminacja części koloru sygnału wideo.
Zmniejszenie sygnału chrominancji w stosunku do luminancji powoduje zmniejszenie intensywności koloru i uzyskanie stonowanego pastelowego wyglądu. Wiele aplikacji do edycji ma podstawowe elementy sterujące chrominancją lub nasyceniem, aby dostosować ten aspekt wideo.
Aby jednak zagłębić się w bardziej ekscytujące aspekty kolorowania sygnału wideo, musimy również dokładniej podzielić rzeczy i zagłębić się w trzy podstawowe składniki koloru sygnału:czerwony, zielony i niebieski.
Inżynieria przestrzeni RGB
Powtarza się, że telewizja kolorowa znajduje się w przestrzeni kolorów RGB (czerwony, zielony, niebieski). To właśnie taki układ mieszania i dopasowywania trzech podstawowych kolorów w celu stworzenia całej palety kolorów, jakie może wyświetlić telewizor, sprawia, że manipulowanie kolorem materiału wideo jest bardzo proste.
Większość programów do edycji umożliwia zmianę balansu trzech podstawowych kolorów na poziomie globalnym, regionalnym, a nawet piksel po pikselu.
Aplikacje edycyjne zazwyczaj posiadają podstawowe narzędzia do manipulacji kolorami, dostępne za pośrednictwem panelu w programie głównym lub jako wtyczki. Podczas manipulowania kolorami możesz zwiększać lub zmniejszać parametry, takie jak ilość czerwonego, zielonego lub niebieskiego zastosowanego do wybranej części obrazu. Możesz także zmieniać jasność i kontrast, tworząc wyprane pastele lub hiperrealistyczne środowisko, w którym dostarczasz na ekran stłumione tony średnie i najbardziej ekstremalne ciemne i jasne składniki oryginalnych sygnałów.
Odważnie iść
Zwykle te elementy sterujące wymagają lekkiego dotknięcia, ponieważ mogą radykalnie zmienić wygląd filmu. Pamiętaj, piękno pracy w niedestrukcyjnym środowisku edycji wideo polega na tym, że powrót do rzeczywistości jest zawsze tak blisko, jak polecenie „cofnij”.
Filtry i wtyczki efektów specjalnych mogą często w ciekawy sposób modyfikować kolory. Podobnie jak filtry, które fotografowie od dawna przyczepiają do swoich obiektywów, aby zmienić charakterystykę swoich ujęć, filtr wideo jest po prostu sposobem na zmianę jednego lub więcej kanałów informacji w celu uzyskania innego wyglądu filmu. W większości sytuacji lepiej jest zastosować filtry w postprodukcji, ponieważ nie można cofnąć filtrów szklanych na obiektywie, jeśli nie podobają Ci się wyniki.
Wiele filtrów ma gotowe ustawienia dla popularnych schematów kolorów, takich jak sepia – efekt kolorystyczny, który zmienia materiał filmowy o żółtawo-brązowy odcień przypominający stare fotografie.
Poza tego rodzaju prostymi ustawieniami wstępnymi są bezpośrednie elementy sterujące, takie jak odcień, które można szybko zastosować jako globalną, wybraną przez siebie barwę do materiału filmowego. Wszystkie te modne kolorowe reklamy, w których świat jest zalany lekko zielonym odcieniem, są przykładami manipulacji informacjami o kolorze. Możesz symulować te efekty barwienia za pomocą narzędzi do kontroli koloru.
Ale uwaga. Przyjrzyj się uważnie przykładom koloryzacji w pracy nadawczej. Zauważysz, że chociaż otoczenie tego wymyślnego samochodu sportowego często wygląda surrealistycznie, ludzie nadal wyglądają całkiem realistycznie. Aby osiągnąć ten wyrafinowany, kolorowy wygląd, musisz uważać na zachowanie zdrowych pasemek i innych kontroli rzeczywistości, a nie tylko oblewać wszystkich i wszystko zielonkawym praniem.
Tu właśnie pojawia się moc efektów specyficznych dla kanału. Przyjrzyj się uważnie interfejsowi edycji, a może się okazać, że możesz zastosować korekcję kolorów do niektórych wąsko zdefiniowanych części obrazu.
Filtry i maty
Prawdziwa zabawa zaczyna się, gdy połączysz podstawową manipulację obrazem z mocą masek, mat i warstw.
Jeśli kiedykolwiek oglądałeś teledysk, w którym znakomicie kolorowa postać tańczyła w czarno-białym świecie, widziałeś moc wielowarstwowych mat i filtrów w działaniu.
Takie ujęcia nakładają dwie lub więcej zsynchronizowanych warstw tego samego materiału na wielu ścieżkach wideo. Następnie ruchoma mata nałożona na tańczącą postać izoluje ją od reszty sceny. Warstwa z rysunkiem pierwszego planu pozostaje w kolorze, podczas gdy do materiału w tle zostaje zastosowany filtr nasycenia, który usuwa wszystkie informacje o kolorze.
Słowo ostrzeżenia:wyciągnięcie wysokiej jakości ruchomej maty z jednego klipu wideo bez wcześniejszego planowania jest prawie niemożliwe, chyba że chcesz przejść i pomalować matę dla każdej klatki filmu (30 z nich na każdą sekundę materiału) . Ale jeśli masz czas i cierpliwość (lub zespół wysoko wykwalifikowanych animatorów), nic nie stoi na przeszkodzie, abyś wszedł i odizolował postać, zmieniając i przesuwając ręcznie utworzoną matę, aby podążać za postacią. Podczas pracy z nim nie zapomnij poprawić miękkości lub rozmyć krawędzie matu, aby wyglądał bardziej naturalnie.
Rozpoczyna się przygoda
Dosłownie nie ma ograniczeń co do efektów, które możesz stworzyć dla swoich filmów. Aby uzyskać więcej pomysłów na to, co możesz zrobić, następnym razem, gdy będziesz oglądać telewizję, zwróć szczególną uwagę na to, jak producenci używają odcieni kolorów, warstw i matów, aby uzyskać przyciągające wzrok obrazy. Następnie weź pod uwagę, że całkiem możliwe, że wiele z tych samych funkcji znajduje się bezpośrednio w aplikacji do edycji twojego systemu – po prostu siedź tam i czekaj na swoją eksplorację.