Komponowanie to proces nakładania na siebie wielu wyświetlanych na ekranie elementów wideo, nieruchomych obrazów, tekstu lub elementów graficznych w pojedynczym obrazie wyświetlanym na ekranie.
Klasycznym przykładem komponowania, który wielu ludzi natychmiast rozpoznałby, jest sekwencja tytułowa dla ogólnokrajowego serialu Baywatch. Projektanci graficy pokazu określili, że klipy wideo i elementy graficzne należy łączyć w wiele warstw, z obrazami pojawiającymi się z tyłu, przed, a nawet w obrębie dużych liter opisujących tytuł programu.
Ale kompozyt nie musi być tak skomplikowany. W rzeczywistości wiele kompozytów widzianych na wideo to tak naprawdę tylko dwa oddzielne obrazy wideo połączone w jedną prezentację ekranową. Te proste kompozyty (a nawet niektóre nie takie proste!) są w zasięgu każdego, kto dysponuje nawet najbardziej podstawowymi komputerowymi systemami produkcji wideo.
Zanim przyjrzymy się sposobom tworzenia własnych prostych kompozytów, przyjrzyjmy się podstawowej terminologii dotyczącej komponowania.
Rozmawiaj gadkę
W komponowaniu termin warstwa odnosi się do płaszczyzny wideo lub grafiki. Dobrym sposobem na wizualizację warstw jest wyobrażenie ich sobie jako stron ułożonych jedna na drugiej na pulpicie komputera.
W większości programów do edycji warstwy te odpowiadają ścieżkom wideo programu. Niższe ścieżki pojawiają się dalej na ekranie, a każda wyższa ścieżka wideo jest ułożona z przodu.
Inną ważną koncepcją komponowania jest użycie mat (wymawiane „maty”). Maty są elektronicznym odpowiednikiem wycinania kształtu z kawałka kartonu i trzymania wyników nad obrazem. Jeśli użyjesz otworu w kartonie jako matu, obraz tła będzie widoczny przez otwór. Jeśli użyjesz wycinanki, zablokujesz obraz tła kształtem wycięcia. Maty elektroniczne działają w ten sam sposób.
Większość filmowców jest zaznajomiona z wycieraniem jako sposobem na zastąpienie jednego obrazu drugim podczas edycji między scenami. Podczas komponowania powolne lub częściowe przetarcie może stworzyć ten sam efekt co mat.
Kanały alfa to sposób na uczynienie obrazu lub obszaru obrazu tak, aby był częściowo przezroczysty. Możesz także użyć kanałów alfa do zdefiniowania obramowań obrazu, tak aby płynnie przechodziły od nieprzezroczystych do przezroczystych. Mata z kanałem alfa wykorzystuje odcienie szarości do reprezentowania przezroczystości między obrazami pierwszego planu i tła.
Dzięki wtapianiu, automatycznemu procesowi kanału alfa, krawędzie obrazu są delikatnie zmieniane z nieprzezroczystego do przezroczystego, aby uniknąć wyświetlania twardej linii przejścia między obrazem a treścią na sąsiedniej warstwie.
Dobrze, teraz, gdy znasz już podstawową terminologię, spójrzmy na kilka przykładów prostych kompozytów.
Przejdź do podstaw
Czasami początkujący są zdezorientowani, gdy próbują wykonać kompozyt, po prostu układając dwie sceny jedna na drugiej na swojej osi czasu. Rezultatem zazwyczaj nie jest złożenie, ale zwykły pojedynczy obraz. Problem polega na tym, że jeśli obie sceny są „pełnoekranowe”, obraz na najwyższej ścieżce całkowicie zablokuje scenę za nią.
W celu utworzenia kompozytu, obraz znajdujący się najbliżej ekranu musi być tak manipulowany, aby scena (obraz) za nim (lub poniżej) była widoczna.
Można to zrobić na dziesiątki sposobów. Obraz pierwszego planu można częściowo przesunąć na bok, przyciąć, zmniejszyć lub uczynić całkowicie lub częściowo przezroczystym. W jednej z najbardziej przydatnych sztuczek w świecie edycji komputerowej możesz stworzyć matę, która pozwala na podgląd całości lub części obrazu tła przez warstwę pierwszego planu.
Właśnie dlatego maty są tak ważnym elementem kompozycji. Umożliwiają przejście jednego utworu do drugiego w dokładnie taki sposób, jak chcesz.
Znany efekt, nowy zwrot akcji
Używając tych samych przejść, których zwykle używasz między scenami, ale zamrażając je w stanie częściowego ukończenia, możesz tworzyć proste kompozyty wideo.
Ile razy widziałeś tradycyjny podzielony ekran, który łączy dwie strony rozmowy telefonicznej w klasycznym filmie? To podstawowy kompozyt. Wszystko, co jest potrzebne do stworzenia tego rodzaju sceny, to ustawienie elementów sterujących przejściami w celu wykonania wspólnego czyszczenia i ustawienie wartości początkowych i końcowych tak, aby miały miejsce w tej samej fizycznej lokalizacji. Nawiasem mówiąc, kiedy planujesz zrobić tego rodzaju efekt, ważne jest, aby podczas fotografowania zwracać szczególną uwagę na kadrowanie swoich dwóch ujęć, aby pozostawić dużo negatywnej przestrzeni w obszarach, które zostaną pokryte przez drugie ujęcie.
Krzyżowe rozpuszczanie, zatrzymane w połowie ukończone, jest równie skuteczną formą prostego kompozytu. Skutkuje to zjawiskową kombinacją scen wejścia i wyjścia.
Ponownie, podczas nagrywania każdej sceny musisz zwrócić szczególną uwagę na kadrowanie obrazu. Jeśli tak, ten prosty rodzaj kompozytu może przekazywać dość silne emocje.
Wyobraź sobie utrwalające ujęcie kobiety zmywającej naczynia przy kuchennym zlewie, a następnie przejdź do ujęcia głowy i ramion, w którym kobieta wygląda przez okno. Teraz częściowo rozpuść się w malowniczym ujęciu statku wycieczkowego płynącego po błękitnych wodach Karaibów! Powstały kompozyt wyraźnie sugeruje, że jej myśli są dalekie od oczyszczenia sztućców.
Inne klasyczne „efekty przełączania” są równie przyjazne dla kompozytów. Weźmy na przykład obraz w obrazie. Wiele ścieżek jest łatwo dostępnych w większości współczesnych programów do edycji, więc połączenie dwóch pomniejszonych obrazów w jedno główne ujęcie jest bardzo proste. Jeśli główne ujęcie jest tradycyjnym zbliżeniem głowy i ramion, możesz użyć owalnych mat z miękkimi krawędziami na dwóch dodatkowych ujęciach (umieszczonych na wyższych torach niż ujęcie głowy i ramion), aby ustawić parę „dobrego sumienia”. ” i „nieczyste sumienie” nad ramionami głównego obiektu. Będziesz mieć odcienie gagu „diabeł i anioł”, który był podstawą programu telewizyjnego Conan O’Brien do późnych godzin nocnych.
Jest to również doskonałe miejsce do korzystania z funkcji „wtapiania krawędzi”, dostępnej w większości nowoczesnych edytorów komputerowych. Zamiast owalnych wstawek z twardymi krawędziami wyglądającymi jak para starych zdjęć, delikatnie wtopiona krawędź pomoże zintegrować dwie matówki w całościowy obraz kompozytowy.
Wszystko pod kluczem
Jeśli chcesz zbliżyć ten sam pomysł z wieloma obrazami do profesjonalnej jakości, poświęć trochę czasu na zbadanie możliwości chromakey i lumakey oprogramowania.
Chromakey pojawia się, gdy każesz pakietowi oprogramowania pobrać wszystkie piksele o określonym kolorze i zastąpić je wideo na żywo z innego ujęcia. Tradycyjnie kolory używane dla chromakeys to albo jasnozielony, albo jasnoniebieski, dwa z podstawowych kolorów, które tworzą typowy sygnał wideo RGB.
W komponowaniu na niebieskim lub zielonym ekranie sceny wideo są nagrywane z postaciami pojawiającymi się przed równomiernie oświetloną zieloną lub niebieską powierzchnią, a następnie oprogramowanie zastępuje piksele w kluczowych kolorach wideo na żywo lub na określonym komputerze generowane w tle.
Kluczowanie to jeden z obszarów, w którym trzeba poeksperymentować, aby uzyskać dobre wyniki (patrz pasek boczny Strzelanie do Chromakey), ale gdy już osiągniesz przyzwoite ujęcie, wyłania się świat kreatywnych opcji.
Dla amatorów meteorologów lub dzieci, które chcą zawiesić swoje modele statków kosmicznych nad polem gwiazd, chromakeying lub lumakeying mogą być tylko biletem. Efektywna konfiguracja chromakey może wziąć te konkurujące anioły z powyższego przykładu i zmatowić tła, aby wyglądały, jakby unosiły się nad głównym ujęciem, bez owalnych kształtów tła psujących efekt.
Bliskim krewnym chromakeying jest lumakeying, który wyciąga maty używając jasności, a nie wartości kolorów. Nieco mroczna scena z jedną postacią pojawiającą się w jasnej białej koszulce może być prawdopodobnym kandydatem do kompozycji lumakey. Korzystając z tej techniki, możesz zrobić wszystko, od po prostu zamienienia T-shirtu na wybrany przez siebie kolor, do czegoś tak dzikiego, jak umożliwienie ujęcia fal oceanicznych rozbijających się o brzeg, aby zastąpić obszar T-shirtów. Kreatywnie niebo jest dosłownie granicą.
I to jest prawdziwa magia komponowania. Uwalnia Cię od konieczności pokazywania widzom tylko tego, co Twoja kamera może nagrać w danej chwili. Kompozyty mogą być proste i realistyczne lub wywoływać wiele warstw wideo na żywo, ruchomej grafiki, tytułów i efektów.
Miej trochę zabawy
Teraz, gdy znasz już niektóre tajniki komponowania, obejrzyj przykłady w programach, które oglądasz w telewizji. Możesz spodziewać się wielu dobrych przykładów w otwarciach sieciowych programów rozrywkowych, a nawet w wieczornych lokalnych wiadomościach. Ale możesz się nie spodziewać, że wiele pozornie wyrafinowanych efektów, które zobaczysz, nie jest daleko od możliwości twojego własnego programu NLE.
Wszystko, czego potrzebujesz, to opanowanie narzędzi, które już posiadasz! Więc niezależnie od tego, czy Twoim celem jest przekonanie widzów, że dwa lub więcej złożonych elementów jest w rzeczywistości częścią jednej sceny, czy zestawienie dwóch wydarzeń tak, aby wyglądały tak, jakby miały miejsce w tym samym czasie, czy po prostu po to, by się z tym dobrze bawić. najnowocześniejsza technologia, komponowanie to twórcza radość. Zanurz się więc od razu, zacznij korzystać z tych technik komponowania i zacznij zabawę!