Jak zrobić film dokumentalny:część 3

Część pierwsza:tworzenie historii

Część druga:finansowanie, finansowanie i budżetowanie

Część czwarta:Dystrybucja

Shooting and Editing, trzecie wprowadzenie do naszej czteroczęściowej serii How to Make a Documentary, obejmuje produkcję. Część pierwsza dotyczyła tworzenia historii, a część druga omawiała Finansowanie, Finansowanie i Budżetowanie. Teraz, aby w końcu wyruszyć w „pole”. W naszej następnej i ostatniej instalacji omówimy wiele warstw dystrybucji, aby pomóc Ci odkryć sposoby na zobaczenie tej ciężkiej pracy.

Faza 3:Produkcja

Masz swój sprzęt, załogę, harmonogram, przedmioty i pieniądze; czas na „obrócenie” kamery (to znaczy, jeśli kamera faktycznie „obróci” wideo). Jeśli włożyłeś swój czas i ciężką pracę podczas pre-produkcji, produkcja może być stosunkowo płynna. Krążą pogłoski, że Alfred Hitchcock nigdy nie patrzył w wizjer aparatu, ponieważ skrupulatnie układał swoje ujęcia, dzięki czemu operator mógł dokładnie wiedzieć, czego chce. Ale nawet jeśli będziesz tak dokładny jak Hitchcock, pojawią się problemy. Nieprzewidziane wyzwania są normą, a nie wyjątkiem. To, w jaki sposób „toczysz się z tymi ciosami”, częściowo określi, jak dobrym filmowcem (lub producentem wideo, w naszym przypadku), naprawdę jesteś.

Już na etapie przedprodukcyjnym zorientowałeś się, jak duża jest Twoja załoga. Obejmuje to rachunek różniczkowy. Za mało osób i możesz nie być w stanie prawidłowo wykonać pracy. Czy możesz jednocześnie monitorować obraz i dźwięk? A czy ktoś odchodzi z twoją torbą na aparat, gdy masz oko przyklejone do wizjera? Czy potrzebujesz producenta linii dzwoniącego do następnej lokalizacji, aby upewnić się, że wszystko jest gotowe? Czy potrzebujesz asystenta produkcyjnego, który zabraknie i kupi więcej taśmy DV lub przygotuje lunch dla załogi. Załoga jest fajna, ALE zbyt duża załoga może cię spowolnić, sprawić, że będziesz mniej widoczny w miejscach publicznych lub po prostu za dużo cię kosztować. Zdobycie załogi w idealnym rozmiarze jest trudne.

Poszukiwanie lokalizacji

Harcerstwo to dobry pomysł. Czy to pre-produkcja czy produkcja? To naprawdę nie ma znaczenia, po prostu zrób to najlepiej jak potrafisz. Jeśli kręcisz ujęcie wnętrza w centrum handlowym, czy potrzebujesz pozwolenia? Czy jest dużo hałasu ulicznego, który „przeniknie” do ujęcia? Czy będziesz musiał pokryć okna szmatką lub żelem o neutralnej gęstości? Czy gniazdka są trójstykowe czy dwu-? Czy w ogóle są gniazdka elektryczne? Gdzie jest skrzynka z obwodami? Czy twoja konfiguracja oświetlenia spowoduje przepalenie / wyłączenie obwodów, a jeśli tak, czy będziesz potrzebować kieszeni pełnej zapasowych bezpieczników? Spróbuj zbadać lokalizację w ten sam dzień tygodnia io tej samej porze dnia, w którym będziesz kręcić. Słońce ma paskudny zwyczaj poruszania się w ciągu dnia, a niektóre miejsca są głośniejsze lub cichsze w weekendy niż w dni powszednie. Poza tym poniedziałek może być dniem wywozu śmieci w zaplanowanym przez Ciebie miejscu, a we wtorek udałeś się na zwiady, kiedy było cicho.

Poznaj swój sprzęt

Naprawdę musisz znać swój sprzęt. Wspaniale, że w jakiś sposób mogłeś sobie pozwolić na tę nową kamerę HD, ale upewnij się, że wiesz, gdzie jest przycisk nagrywania, zanim osoba fotografowana usiądzie na krześle do rozmowy kwalifikacyjnej, a twoja ekipa czeka, aż krzykniesz „działanie”. Powinieneś nie tylko wiedzieć, jak dostosować wszystkie ustawienia – ostrość, poziomy dźwięku, przysłonę, balans bieli itp. – ale powinieneś czuć się komfortowo pracując w trybie w pełni manualnym. Weź udział w zajęciach, kup samouczki na DVD, poświęć czas na przetestowanie swojego sprzętu i/lub uczenie się od kogoś, kto wie.

Wideo dźwiękowe

Nie lekceważ dźwięku! Czy to Kubrick powiedział:„Film to w 10 procentach obraz, w 90 procentach dźwięk?” Zaufaj mi, łatwiej jest przesiedzieć słabo nakręcony dokument z dobrym dźwiękiem niż dobrze nakręcony dokument z okropnym dźwiękiem. Nie mogę tego wystarczająco podkreślić. W zeszłym tygodniu nakręciłem dokument, w którym miałem trzy oddzielne ścieżki dźwiękowe:mikrofon typu shotgun zamontowany na aparacie, bezprzewodowe nagrywanie typu Lavaliere do kamery i nagrywanie mikrofonu typu shotgun na przenośnym ręcznym urządzeniu nagrywającym.

Zezwolenia i pozwolenia

Zwykle łatwiej mi prosić o przebaczenie niż o pozwolenie. Technicznie rzecz biorąc, potrzebujesz pozwolenia od władz lokalnych, aby strzelać w dowolnym miejscu w miejscach publicznych. Pozwolenia te otrzymujesz od miejskiej Komisji Filmowej, która zwykle znajduje się w ratuszu. Ogólnie rzecz biorąc – i to się zmienia z miasta na miasto, a nawet z czasem – rząd i policja nie przejmują się strzelaniem w miejscach publicznych, jeśli nie przeszkadzasz publiczności. Jeśli jesteś trzyosobową załogą z niewielkim aparatem na statywie i nie zagrażasz mieszkańcom, najprawdopodobniej zostaniesz sam. Jeśli masz dwudziestoosobową załogę, kamerę na ramieniu na ramieniu wysięgnika, światła i przedłużacze leżące w poprzek chodników… dostaniesz się tam, gdzie jadę… policji się to nie spodoba. Kieruj się zdrowym rozsądkiem i bądź bezpieczny; dla Ciebie, Twojej załogi i społeczeństwa. Jeśli zatrzyma cię policja, idź dalej bez kłótni. Rzadko są niegrzeczni lub nierozsądni.

Niech każda osoba, która pojawi się przed kamerą, podpisze formularz zwolnienia. Jeśli tego nie zrobisz, wróci, by cię prześladować. Dlatego zawsze mam w załodze producenta liniowego. Osoba ta pilnuje, aby wszyscy podpisali formularz zwolnienia, pilnuje całej lokalizacji, uważając na złodziei i ogólne bezpieczeństwo, robi zdjęcia i dba o przyszłe potrzeby, takie jak posiłki czy logistyka na kolejną sesję. Przykładowe formularze zgody można znaleźć na stronie internetowej Videomaker w Internecie. Zmień je, aby zawierały nazwę firmy produkcyjnej i roboczy tytuł projektu.

B-rolka to klej

Wystrzel tonę b-rolla. Im więcej tym lepiej. Nie jesteś ekipą telewizyjną, która musi kręcić, montować i nakręcać historię przed godziną 18:00, więc kręć, kręć, kręć. Będzie to oznaczać więcej czasu na rejestrowanie i edycję, ale lepiej jest mieć materiał filmowy niż wracać do lokalizacji podczas postprodukcji, jeśli jest to w ogóle możliwe.

Wywiad

Na koniec kilka uwag o wywiadach i rozmowach kwalifikacyjnych. Twój rozmówca zazwyczaj poświęca Ci swój czas i wysiłek bez wynagrodzenia. Pamiętaj o tym. Powinieneś mieć ustawione światła, kamerę i dźwięk i być gotowym do jazdy, zanim wejdą na „plan”. Czy noszą okulary, a jeśli tak, to czy odbijają któreś z twoich świateł w sposób rozpraszający? Czy twarz rozmówcy jest tłusta? Przez cały czas powinnaś mieć półprzezroczysty puder na bazie ryżu z aplikatorem. Czy rozmówca jest zdenerwowany? Umieszczenie kamery jak najdalej od rozmówcy nie tylko w tym pomoże, ale najprawdopodobniej zapewni płytszą głębię ostrości, co zwykle jest pożądane. Porozmawiaj z rozmówcą o czymś innym niż temat dokumentu, zanim oficjalnie zaczniesz kręcić (choć pamiętaj, aby w tym czasie kamera się obracała; miejsce na taśmę/twardy dysk/kartę jest tanie i możesz dostać coś dobrego).

Rozmówca zazwyczaj nie patrzy bezpośrednio w kamerę, odpowiadając na pytania. W typowej konfiguracji osoba przeprowadzająca wywiad siedzi po prawej lub lewej stronie kamery, między operatorem a obiektem, tuż przed kamerą. Zazwyczaj tylko prezenterzy wiadomości patrzą w kamerę. Przestudiuj inne filmy dokumentalne pod kątem kadrowania i tła. Modulations Iary Lee (1998) zawiera znakomite wywiady. Lub oglądaj długie programy informacyjne, takie jak 60-Minutes lub prawie wszystko w PBS. Na koniec przygotuj się na odejście od scenariusza. Zadawaj pytania uzupełniające. Przygotuj się do głębszego zbadania odpowiedzi, nie czytaj tylko listy dwudziestu pytań i gotowe.

Postprodukcja

Postprodukcja filmu dokumentalnego nie różni się zbytnio od edycji narracji. Istnieje duża szansa, że nie masz scenorysu i planowanych ujęć, a najprawdopodobniej będziesz mieć więcej materiału niż projekt narracyjny. Rejestrowanie materiału będzie czasochłonne, ale pomocne. Nie spiesz się i bądź dokładny.

Ważne jest posiadanie kopii zapasowych wszystkich moich mediów. Fotografuję na kartę pamięci i „zrzucam” na dyski twarde podczas produkcji, więc faktycznie robię to w terenie, ale powinieneś pomyśleć o utworzeniu kopii zapasowej wszystkich plików wideo i audio. Jeśli nagrywasz na taśmę, po zaimportowaniu materiału do programu do edycji, na płycie zdrapkowej zostanie umieszczony materiał, z którym będziesz pracować, a taśmy staną się kopią zapasową.

Im lepiej zorganizujesz sobie etykietowanie ujęć, pojemników (folderów), lokalizacji, rodzajów ujęć itp., tym płynniejszy i bardziej wydajny będzie Twój przepływ pracy. Zatrudnij asystenta redaktora, jeśli nie jesteś wystarczająco skrupulatny, aby zrobić to sam.

Prawie ukończone

Oto kilka wskazówek i wskazówek, które pomogą Ci przejść przez podstawowe zasady fotografii i proces edycji. Pamiętaj, praktyka czyni mistrza. Wyjdź i produkuj. Twój drugi dokument najprawdopodobniej będzie lepszy niż pierwszy, a trzeci jeszcze lepszy. Kiedy już zrobisz coś, co Twoim zdaniem mogłoby zainteresować innych, nadszedł czas na dystrybucję. Do zobaczenia w przyszłości na zakończenie tej czteroczęściowej serii.