Organizacja jest kluczem do szybkiej, wydajnej i przyjemnej edycji. Ty to wiesz, ja to wiem. Każde kliknięcie, każde przeciągnięcie myszki to strata czasu, a Ty na pewno nie musisz ciągle tracić czasu i pieniędzy klienta na szukanie klipu, który powinien być na wyciągnięcie ręki. Czas, który marnujesz na polowanie na materiał filmowy, lepiej spędzić na dostrajaniu i twórczym eksperymentowaniu. Właściwe oznakowanie i rozmieszczenie materiałów oznacza, że będziesz mógł je szybciej odzyskać. Wiedząc, gdzie w danym momencie znajduje się klip, możesz osiągnąć dużą prędkość i dotrzymać terminów, które inni uznają za niemożliwe. Więc zrezygnujmy z każdego dodatkowego kliknięcia myszą. Pozbądźmy się niepotrzebnych polowań. Zminimalizujmy każdy powtarzający się gest. Porozmawiajmy o organizacji.
Ustanawianie rutyny
Mam trzy wskazówki, które tym artykułem chcę wam przekazać, które ułatwią wam postprodukcję. Pierwszym i najbardziej oczywistym jest to, że powinieneś uporządkować każdy aspekt swojej działalności w podobny sposób. Idealnie byłoby, gdyby każdy projekt był ułożony identycznie, każdy rodzaj materiału w tym samym miejscu w każdym projekcie, a każdy klip nazwany i przywołany w podobny sposób. W ten sposób zawsze możesz w mgnieniu oka wykorzystać materiał z poprzednich edycji i przywołać dokładne taśmy lub klipy, nawet jeśli nie pamiętasz żadnych konkretnych informacji na ich temat.
Wszyscy wiemy, że każdy projekt montażowy ma więcej atrybutów niż tylko materiał filmowy. Od tego musi zacząć się organizacja. Zanim stworzę projekt w moim systemie edycji, tworzę folder pomocniczy na moim pulpicie. Lubię oznaczać go tak samo jak nazwę projektu, z rozszerzeniem „_files” na końcu. Wewnątrz tego folderu znajduje się wszystko, od skryptów po pliki graficzne, budżety i kopie zapasowe. Wszystko, co dotyczy tego projektu, co nie pochodzi z taśmy źródłowej, jest tutaj przechowywane. W ten sposób, jeśli kiedykolwiek będę musiał odtworzyć projekt w przyszłości, wystarczy skopiować ten jeden folder z powrotem na pulpit.
Poza A do Z
Druga sztuczka na początku zabrzmi trochę przesadnie, ale trzymaj się mnie. Jak zobaczysz później, w połączeniu z powyższym przyda się wielokrotnie.
Wszyscy wiemy, że programy do edycji umożliwiają sortowanie wszystkiego alfabetycznie. W rzeczywistości robią to domyślnie. Jest to jednak wygodna, ale ograniczona filozofia organizowania i warto wiedzieć, jak ją obejść. Dlaczego miałbyś skanować do środka swoich pojemników, aby znaleźć, powiedzmy, swój „pojemnik z mediami”, jeśli jest to ten, który najczęściej otwierasz i zamykasz? Ale jak możesz go przenieść bez zmiany nazwy?
Komputer przypisuje wartość liczbową do każdej litery alfabetu. Kiedy poprosisz go o posortowanie, po prostu szuka najniższej liczby i wyświetla ten element jako pierwszy. Możesz nie wiedzieć, że wszystkie symbole na klawiaturze mają przypisane wartości. Co więcej, niektóre mają niższe wartości niż litera „A”, a inne mają wyższe wartości niż „Z”. Na przykład tylda (~) jest symbolem, którego często używam, aby każdy wpis przeskoczył na dół uporządkowanej listy. Ma również tę dodatkową zaletę, że wpis wyróżnia się spośród wszystkiego, co go otacza.
Ostrzegamy, że Twój system nie pozwoli na użycie każdego symbolu. Na przykład znak zapytania jest znakiem zarezerwowanym na większości platform (używanym do wyszukiwania) i prawdopodobnie nie będzie można go używać w koszu, folderze lub nazwie projektu. Powinieneś poeksperymentować, aby znaleźć symbole, które działają dla Ciebie.
Szczegóły bycia ogólnym
Trzecie urządzenie, które powinieneś rozważyć, dotyczy tego, jak radzimy sobie z powszechnym materiałem, który włączamy do wielu zadań. Jeśli wykonujesz wiele podobnych projektów, prawdopodobnie masz pulę ogólnych materiałów, z których często czerpiesz. Stwórz projekt wyłącznie dla tego materiału. Jeśli masz różne rodzaje materiałów ogólnych, rozważ wiele projektów ogólnych. Oto dobre miejsce na użycie tego klawisza tyldy. Załóżmy, że masz pulę muzyki bez tantiem lub muzyki do wykupu. Utwórz projekt zatytułowany ~Muzyka. Zaloguj się i załaduj tam wszystkie swoje utwory. Następnie, gdy potrzebujesz czegoś w bieżącej edycji, po prostu skopiuj klipy, które rozważasz.
Więc co przyniesie ci ten dodatkowy wysiłek? Po pierwsze, będziesz mieć swój katalog muzyki na wyciągnięcie ręki, który możesz przeszukiwać w dowolny sposób. Nie będziesz musiał przeszukiwać stosów płyt CD w poszukiwaniu odpowiedniej płyty i niezliczonych utworów dla właściwej piosenki. Po drugie, za każdym razem, gdy używasz utworu, nie musisz go ponownie edytować. (Użyj narzędzia „dodaj znacznik”, aby zapamiętać wspólne punkty pętli). Po trzecie, w narzędziu multimediów będziesz mógł oddzielić swoje ogólne klipy od klipów specyficznych dla projektu. Dzięki temu po zakończeniu edycji możesz sortować według projektu i usuwać tylko multimedia przechwycone w bieżącym projekcie, mając jednocześnie pewność, że nie usuniesz swojej muzyki. Wreszcie, jeśli kiedykolwiek będziesz musiał odtworzyć swoją edycję, Twoja muzyka nadal będzie w kolejności i odpowiednio zmiksowana.
Ten system grupowania powinien być stosowany również dla obrazów ogólnych. Na moim pulpicie znajduje się kolejny folder zawierający dowolny obraz, którego mogę użyć w wielu projektach, taki jak tła, obramowania i logo firmy.
Dobrze uporządkowany projekt
Przyjrzyjmy się, jak organizować kosze i foldery w jednym projekcie. Wszystkie edytowane sekwencje należy przechowywać w jednym miejscu. Nazwa powinna być oczywista, „EDYCJE” lub „SEKWENCJE”. Ustal metodę zwracania uwagi na ważne foldery. W tym przypadku użyłem wszystkich czapek. Tak pozostanie, dopóki projekt nie zostanie ukończony i będę gotowy do opanowania. Następnie zrobię mieszaną wielkość i stworzę nowy pojemnik o nazwie „~FINAL OUTPUT”. Ten nowy pojemnik będzie zawierał tylko osie czasu bezpośrednio związane z masteringiem do ostatecznego medium(ów). Wszelkie stare osie czasu i/lub kopie zapasowe pozostaną w (teraz nazwanym) koszu „Edycje”.
Moim kolejnym ulubionym koszem jest kosz „pracujący” lub „na złom”. Ten pojemnik zawiera wszystkie moje szablony efektów, klipy podrzędne, których używam do miksów, pre-kompilacji i jednorazowych tytułów. Ten kosz może się szybko zapełnić i zwykle robi się bałagan, ale ponieważ większość przedmiotów jest potrzebna tylko tymczasowo, jest w porządku. Oprzyj się pokusie sortowania takiego kosza według czegokolwiek innego niż data/godzina utworzenia. Będziesz w stanie znaleźć poprzedni efekt znacznie lepiej po otaczających go przedmiotach niż po jego nazwie, zwłaszcza gdy nieuchronnie otrzymasz 10 przedmiotów oznaczonych jako „Tytuł”. Mówiąc o… Kiedy masz szablon efektu lub tytułu, o którym wiesz, że będziesz często go używać, nie bój się nadać mu unikalnej nazwy.
Kilka następnych pojemników służy do sortowania materiału według typu źródła. W dowolnym projekcie mogę wykorzystać kosze „Zdjęcia”, „Zdjęcia” i „Grafika”, aby zadbać o wszystkie nieruchome obrazy. Zazwyczaj ten ostatni jest używany do tekstów generowanych komputerowo, tła, ramek itp. Pierwszy zawiera zdjęcia w głowę, a środkowy zawiera inne zdjęcia lub szkice ludzi, miejsc i rzeczy z prawdziwego życia. Zazwyczaj nie potrzebuję ich wszystkich do każdej edycji i często łączę cały nieruchomy materiał w jednym pojemniku. Wszystko zależy od projektu.
Porządkowanie plików audio i nagrań wideo
Dalej:dźwięk. Zazwyczaj mam bin „Muzyka i VO”, zawierający ADR, narrację, muzykę w tle i efekty dźwiękowe. Znowu mogą się one rozdzielić, jeśli projekt wymaga ich intensywnego wykorzystania. Muzyka będzie oczywiście klipami referencyjnymi, które wybrałem i skopiowałem z mojego ogólnego projektu muzycznego, a wszystkie zdjęcia zostaną zaimportowane z folderu project_files na pulpicie.
Na układ źródłowych pojemników wideo bez wątpienia wpłynie typ projektów, które zwykle edytujesz. Zazwyczaj będziesz chciał je podzielić według lokalizacji, tematu lub sceny. Oznacz je modnymi słowami, które przypominają ci o treści, ponieważ oznaczanie tylko numerem sceny i samo branie zwykle nic nie znaczy bez przedzierania się przez scenariusz. Polecam również tworzenie oddzielnych pojemników na ogólną rolkę typu B i materiał filmowy specyficzny dla projektu. Rozważ nazwy takie jak „^ Broll”, „^ Cmentarz” i „^ Postawa gospodarzy”. Zwróć też uwagę, że używamy tutaj nowego symbolu, zwanego „marchewką w górę”, aby utrzymać wszystkie nasze pojemniki źródłowe razem.
Cóż, sprowadzamy się do pojedynczych klipów. Symbole na tym poziomie stają się raczej zbędne, więc zamiast tego użyjemy najpierw słowa kluczowego, aby pomóc w grupowaniu klipów podczas sortowania. Następnie poprzestanę go myślnikiem lub podkreśleniem, aby oddzielić go od reszty opisu. Potem następuje kadrowanie, typowy opis tematu i odpowiedni rozwój w ujęciu. „Tim – MS, Duch wchodzi za nim. Zbliżenie." Omówione dialogi to dobry powrót, gdy akcja nie wyróżnia. „Stół – WS Daj spokój, prawie… to moja mama”. Ogólna zasada mówi, że jeśli opis klipu ma więcej niż pół ekranu, pakujesz za dużo w jeden klip i powinieneś rozważyć podzielenie materiału na mniejsze fragmenty.
Porządek – stan, w którym rzeczy są ułożone metodycznie lub harmonijnie.
Kluczem do efektywności jest spójność. Miej plan i trzymaj się go. Połącz to z ergonomią języka i symboli. Pamiętaj też, że system edycji jest stworzony z myślą o organizacji poza alfabetyzacją. Wykorzystaj udostępnione kolumny do opisywania kadru, sceny i ujęcia itp. Te informacje w połączeniu ze znormalizowanym przepływem pracy pozwolą Ci manipulować materiałem według dowolnych kryteriów i skrócić czas wyszukiwania. Ostatecznie organizacja zapewnia szybszą, a tym samym bardziej opłacalną sesję edycji, tworząc lepszy produkt końcowy i szczęśliwszego klienta.
Pasek boczny:studium przypadku
Kiedyś pracowałem w firmie montażowej, której chlebem powszednim było kręcenie filmów z kongresów. Zazwyczaj potrzebowaliśmy ogólnych ujęć hali targowej, publiczności, wykładowców, imprez i tym podobnych. Często pożyczaliśmy jedno z tych ogólnych ujęć z innego miejsca, upewniając się, że nie ma żadnych logo. Rozsądne było więc zebranie wszystkich materiałów z każdej konwencji w podobny sposób i przechowywanie ich we własnym projekcie archiwalnym. Ostatecznie otrzymaliśmy dwa oddzielne projekty, które działały jako biblioteki źródłowe dla wszystkich pozostałych edycji.
Projekt nr 1 miał folder dla każdej organizacji i kosz na nagrania z każdego roku z konwentów. Klipy w każdym pojemniku byłyby najpierw oznaczone jednym słowem lokalizacji („Expo”, „Keynote”, „Party” itp.). Następnie, jeśli klip zawierał logo organizacji, na które musiałem zwrócić uwagę, umieściłbym znak plus, aby móc znaleźć branding, kiedy tego potrzebowałem. Poniżej znajduje się krótki opis. Końcowym rezultatem byłoby to, że mógłbym znaleźć ujęcie, którego potrzebowałem według skojarzenia, roku, funkcji zdarzenia lub działania.
Projekt nr 2 zawierał po jednym koszu na każde miasto na zjazd. Zawierały one tylko materiał filmowy, który mieliśmy, przedstawiający miasto i jego atrakcje. Korzystając z tej metody, mogliśmy pobrać materiał z dowolnego stowarzyszenia i skopiować go z materiałem z dowolnego miasta do nowego projektu, aby go edytować.
Pasek boczny:słowo w obszarze roboczym
Zaplanowanie odpowiedniej przestrzeni roboczej jest również kluczem do poprawy wydajności. Jeśli twój system edycji pozwala na przesuwanie pojemników i przycisków, zrób to. Optymalizacja pozycji minimalizuje obciążenie. Zazwyczaj nie musisz uzyskiwać dostępu do kosza EDYCJI, chyba że tworzysz nową oś czasu lub powracasz do starej. Dlatego ustaw raczej małe okno na ekranie i umieść je daleko od osi czasu. Z drugiej strony umieść skrawki i pojemniki na media blisko okna podglądu, umożliwiając szybkie przeciąganie i upuszczanie. Nie bój się też poruszać przyciskami ekranowymi, a nawet ponownie mapować polecenia klawiaturowe. Bez wątpienia jest często używane polecenie, które nie jest nawet przypisane do klawiatury.
Peter Zunitch jest kierownikiem postprodukcji i montażystą pracującym na każdym systemie, od filmu 16 mm po Avid Symphony, wykorzystującym wiele dzisiejszych zaawansowanych narzędzi do manipulacji i komponowania.