Z niesamowitą karierą trwającą 34 lata, Craig Carter był jednym z najbardziej uznanych i cenionych projektantów dźwięku w Australii. Przed przedwczesną śmiercią w 2017 roku w wieku 60 lat Carter pracował nad ponad setką produkcji jako dźwiękowiec, montażysta i nagrywacz. Jeden z najbardziej szanowanych i lubianych projektantów dźwięku do filmów w Australii, zyskał ogólnokrajową reputację dzięki wysokiej jakości i innowacyjnemu charakterowi swojej pracy przy filmach fabularnych, dokumentalnych, krótkometrażowych i telewizyjnych.
W związku z uruchomieniem niesamowitych bibliotek dźwięków Cartera na Artlist pomyśleliśmy, że będzie to właściwa okazja do uczczenia życia tego mistrza dźwięku.
Nagroda za najlepszy dźwięk
Zaczynając jako skromny asystent w ABC, Carter najpierw zagłębił się w rozsądny biznes, na arenie wieczornych programów publicystycznych. Jego wczesny talent i pasja nie pozostały niezauważone, ponieważ jego pierwsze zasługi katapultowały go do znaczących produkcji, które szybko stały się definitywnymi australijskimi klasykami. Niezależnie od tego, czy chodziło o jego pracę jako edytora dialogów w Krokodylu Dundee Petera Faimana, czy o jego wysiłki jako edytora efektów dźwiękowych w Mad Max:Beyond Thunderdome George'a Millera, Carter szybko został uznany za perfekcjonistyczny charakter i fanatyzm nagrywania, gdziekolwiek się udał. 
W 1986 roku Carter podzielił się nagrodą AFI za najlepszy dźwięk za swoje wysiłki jako montażysta dźwięku w kultowej australijskiej komedii Malcolm . Reżyserka Nadia Tass opisała Cartera jako „niesamowity talent” i stwierdziła, że „byliśmy bardzo młodzi, kiedy zaczynaliśmy pracę nad Malcolmem”, „kreatywność i talent Craiga w projektowaniu dźwięku były jak latarnia morska, poparta jego głęboką znajomością literatury, historii i muzyka”.
Faktycznie, faktury melodyczne jego twórczości można było doszukiwać się w jego wiedzy muzycznej i temperamentach. Harmonijne talenty Cartera bezpośrednio wpłynęły na oryginalność i wrażliwość jego praktyki, a jego twórczy współpracownicy często wspominali o jego „wielkim muzycznym uchu” i miłości do gitary.
Hollywood
Po sukcesie swoich dobrze dobranych projektów początkowych Carter przez następną dekadę nieprzerwanie pracował jako montażysta dźwięku, dialogów i efektów dźwiękowych. W 1996 roku wykorzystał swoje talenty w „Romeo + Julia” Baza Luhrmanna, gdzie dźwięk odegrał kluczową rolę w zapewnieniu świeżych i innowacyjnych rozkwitów stylistycznych tej adaptacji. To śmiałe podejście wymagało starannej fuzji z nowoczesną ścieżką dźwiękową filmu (gdzie był to drugi najlepiej sprzedający się album w Australii w tym roku) i było nominowane do nagrody za najlepszy dźwięk podczas BAFTA Film Awards w 1998 roku.
Jego talent do projektowania dźwięku jest prawdopodobnie najbardziej znany z pracy Cartera nad „Rabbit-Proof Fence”; australijskim dramacie z 2002 roku, opartym na książce biograficznej Doris Pilkington. Film śledzi 1500-milową podróż trzech młodych Aborygenów, które starają się wrócić do swojej rodzinnej społeczności w Jigalong. Opisywany jako „pracowicie rozbrzmiewające tło cykad, śpiew ptaków, krzyki zwierząt, wiatr i deszcz”, projekt dźwięku został ogłoszony „teksturą filmu” i został uznany za „istotny wkład” w uznanie krytyków i komercjalizację filmu. Kontemplacyjny detal i akustycznie wzmocniony realizm dźwiękowego krajobrazu filmu zostały nagrodzone nagrodą AFI za „Najlepszy dźwięk”, a także nominacją do „Najlepszego dźwięku” podczas IF Awards w 2002 roku.
Carter był znany jako mistrz rzemiosła, który posiadał rzadką umiejętność łączenia praktycznej i technologicznej wiedzy z głębokim szacunkiem dla emocjonalnej mechaniki opowiadania historii. W swojej pracy nadał priorytet emocjom i historii, upewniając się, że każdy szczegół techniczny i pragmatyczna decyzja były motywowane scenariuszem i celami postaci. To właśnie ta ocena emocji nadała twórczości Cartera dźwiękową odrębność, prawdziwie uchwycając i kształtując dźwięk, którego wymagała historia.
Najważniejsze treści telewizyjne
Niektóre z ostatnich osiągnięć Cartera obejmują wprowadzenie „kinowego brzmienia” do chwalonych przez krytyków australijskich seriali telewizyjnych, takich jak produkcje Matchbox Pictures „Barracuda” i „The Slap”. Po pracy z Carterem przy wspomnianym serialu, reżyser i producent Robert Connolly podkreślił zarówno profesjonalne umiejętności Cartera, jak i jego łagodny duch, stwierdzając:„Miał wyjątkowy talent jako projektant dźwięku i zawsze z wielkim entuzjazmem dzielił się przygodą, jaką przedstawiał nam każdy projekt. Ale moje najmilsze rozmowy z Craigiem dotyczyły w rzeczywistości miliona innych rzeczy, zwłaszcza literatury, podróży, polityki, bycia ojcem”.
Mentor
Wielu współpracowników maluje obraz „człowieka renesansu” o dobrym sercu, który nigdy nie stracił poczucia zabawy i przygody – bez względu na projekt. W oświadczeniu australijska agencja filmowa Film Victoria opisała wysoki kaliber twórczości Cartera, stwierdzając, że „standard pracy Craiga został doceniony wieloma nagrodami i nominacjami, które otrzymał, a jego profesjonalizm i dobry humor zostaną zapamiętane przez przedstawicieli branży. którzy mieli szczęście z nim pracować”. Dzięki swojej pasji do dźwięku Carter był znany ze swojego zaangażowania w przyszłych australijskich projektantów dźwięku, nigdy nie zaniedbując swojej roli mentora, nawet w najbardziej ruchliwych czasach.
Czy to w swoim podwórkowym studiu dźwiękowym, Kongu Jungle, wypełnionym małpami krajobrazami Rwandy czy na przedmieściach Melbourne, Craig Carter wniósł do swojej pracy ten sam poziom zaangażowania, dbałości o szczegóły i czystej radości.
Wystarczy przeczytać listę autorów Cartera, aby natychmiast zobaczyć wpływ, jaki jego praktyka wywarła na rzeźbienie australijskiej kultury filmowej i zrozumieć, jak wielki szacunek, jakim darzyli go jego rówieśnicy. Jest pamiętany jako innowator, kreatywny, przyjaciel, ojciec, mąż i filar australijskiego przemysłu dźwiękowego.
Carter pozostawił swoją żonę Fionę, córki Elizę i Charlotte oraz syna Matthew, a także jego absolutną spuściznę wysokiej jakości i przełomowej pracy.
Sprawdź nowe biblioteki dźwięków Craiga Cartera na Artlist.
Ten post został po raz pierwszy opublikowany na https://www.asoundeffect.com/