Historia projektowania dźwięku obejmuje innowacje niektórych z największych nazwisk w Hollywood. Na festiwalu Tribeca Film 2019 usłyszeliśmy ich historie.
W zeszłym tygodniu na Tribeca Film Festival 2019, Making Waves:The Art Of Cinematic Sound premiera po dziewięciu latach produkcji. Reżyserka Midge Costin zabiera widzów w podróż od epoki kina niemego do współczesnych hitów kinowych, z żmudnym uchem na temat zmian w trendach projektowania dźwięku i wpływu rozwoju technologii. Tworzenie fal czuje się jak 90-minutowa luksusowa wycieczka po Hollywood, prowadzona przez naukowców kina. Zaczyna się od założenia, że dźwięk jest pierwszym zmysłem rozwijanym przez człowieka w łonie matki, a kończy encyklopedycznym przewodnikiem po każdej funkcji działu projektowania dźwięku. Tworzenie fal był wizytówką tegorocznego festiwalu i z pewnością stanie się podstawą w klasie.
W kluczowych momentach historii kina pionier projektowania dźwięku Walter Murch (Czas apokalipsy ), Ben Burtt (Gwiezdne wojny), i Gary Rydstrom (Park Jurajski) byli artystami z pasją i umiejętnościami, by posuwać medium naprzód, pracującym przeciwko systemowi studyjnemu, który nie cenił dźwięku jako podstawy wartej finansowania lub czasu. Oni i ich rówieśnicy musieli udowodnić, że dźwięk jest dobry, tworząc instynktowne doświadczenia, które mogą przekonać nawet najbardziej odpornych strażników. Kilka sztuczek ujawnionych w Making Waves zmienił grę na zawsze.
Pytanie o stworzenie fantasy
Murray Spivack kierował działem dźwięku w RKO Radio Pictures, kiedy potwór King Kong natknął się na jego biurko. Jak mógł stworzyć ryk, który był wiarygodnie zwierzęcy, ale w jakiś sposób nie z tego świata, pasujący do gigantycznego goryla? Spivack udał się do zoo w Selig, aby nagrać terenowe nagrania lwa i tygrysa. Użył odtwarzania wstecznego i zmienionych prędkości, nakładając dźwięki, aby stworzyć niejednoznaczną i przerażającą tożsamość dźwiękową dla ikony. King Kong (1933) po raz pierwszy nagrano w ten sposób efekty dźwiękowe specjalnie do filmu.
Znak Spivacka jest wszędzie. Ben Burtt został oskarżony o nadanie wookiesom dźwiękowej tożsamości do Gwiezdnych wojen (1977) i poszedł podobną drogą z nagraniami terenowymi. Stworzył mapę Los Angeles, gdzie nagrał materiał źródłowy dźwięku w filmie, w tym język wookiee:połączenie morsa, lwa, królika, tygrysa i borsuka.
Park Jurajski też potrzebował tego rodzaju magii. Gary Rydstrom wykorzystał odgłosy zwierząt, które nagrywał miesiącami, aby stworzyć ryki dinozaurów, które musiały oddać sprawiedliwość dźwiękom, których oczekiwała publiczność. Gody żółwi, oddechy koni, krzyki gęsi, spowolnione odgłosy małego słonia — wszystko to były oryginalne źródła dźwięku w filmie. Istnieje dokładny przegląd każdego Jurassic Park Tutaj brzmi źródło gatunków dinozaurów.
Uparta Barbra Streisand
Nadejście nowoczesnego projektowania dźwięku nie byłoby możliwe bez Barbry Streisand. Tworząc fale zawiera jej relację z kluczowego momentu na planie Funny Girl (1968), kiedy piosenkarka nalegała, by raczej nagrała wokal na scenie, niż poddała się dubbingowanemu występowi. Dubbing był wtedy normą, a Streisand już to przekroczył. Jej zrozumienie dźwięku jako mistrzowskiej artystki nagrywającej – i jej wpływ jako supergwiazdy – uczyniły ją idealną postacią, która popychała projektowanie dźwięku do przodu na planie. Ale pomogła też zmienić sposób wyświetlania filmów w kinach dzięki remake'owi filmu Narodziny gwiazdy z 1976 roku.
Przed tym filmem widzowie słyszeli dźwięk z jednego głośnika za ekranem. Streisand wiedział o nowym systemie dźwięku przestrzennego zaprojektowanym przez Dolby, który był gotowy do użytku w kinach. Pomyślała, że to pilne, aby uwolnić tę technologię w świecie kina. Zaoferowała więc milion dolarów z własnych pieniędzy, aby udowodnić, co może się stać, jeśli wystarczająco dużo czasu i uwagi poświęci się projektowaniu dźwięku przed rewolucyjną prezentacją filmu w dźwięku przestrzennym. Warner Bros. był tak zachwycony wysiłkiem nagraniowym, że zamiast tego zapłacili za niego.
Amerykański Zoetrope
Założenie American Zoetrope przez Francisa Forda Coppoli i George'a Lucasa w 1969 roku scementowało twórczy sojusz między dwoma reżyserami i ich bliskimi współpracownikami. Ostatecznie amerykański Zoetrope wyprodukował filmy, które pokazały, jak ważne jest projektowanie dźwięku w alchemii filmu. THX 1138 iCzas apokalipsy (1979) to dwa godne uwagi przykłady eksperymentalnej pracy dźwiękowej Waltera Murcha, stworzonej przez odważnych reżyserów amerykańskiego Zoetrope, którzy połączyli siły, aby stworzyć takie filmy, jakie chcieli.
W Tworzeniu fal , Murch wyjaśnia, że nie inspirowały go filmy z foremek do ciastek, które w latach 50. przepełniały kinowe kina, gdy był dzieckiem. Zamiast tego miał obsesję na punkcie radia, nagrywając fragmenty programów i łącząc je w nieliniowe kolaże, które później odkrył jako część muzyki beton tradycja. George Lucas zaprzyjaźnił się później z Murchem w szkole filmowej Uniwersytetu Południowej Kalifornii, a reszta to już historia. Możesz usłyszeć głęboko psychologiczną wrażliwość audiofila w Ojcu chrzestnym. Tuż przed tym, jak Michael zamordował Sollozza, wewnętrzny impuls postaci wchodzi do projektu dźwięku:„odpalanie jego neuronów, gdy podejmuje decyzję”, jak to ujął Murch.
Był to wczesny przykład dźwięku POV — projektowania dźwięku, który zapewnia ekskluzywny wgląd w doświadczenia postaci. Makabryczne dwadzieścia minut otwarcia Szeregowiec Ryana pod Rydstromem jest inny piętrowy przykład; Pianista i Czarny łabędź zawiera także zabójcze przypadki dźwięków POV, które są gotowe do nauki.