Każde ujęcie zaczyna się od jednego, ale co tak naprawdę wiesz o kultowej kliszy filmowej? Przyjrzyjmy się jego historii i teraźniejszości.
Pod wieloma względami sztuka tworzenia filmów jest teraz zakorzeniona w sposobie, w jaki widzowie oglądają i rozumieją medium. Na przykład klaps jest natychmiast rozpoznawalnym symbolem kręcenia filmów — a dokładniej akcji rozpoczynającej scenę. Widzimy to cały czas w popularnych mediach przedstawiających tworzenie filmów od najwcześniejszych dni rzemiosła.
Jednak chociaż klapa może być rozpoznawalna, jej użycie może nie być właściwie zrozumiane przez większość. Co właściwie robi klaps? Jakiemu celowi służy to filmowcom? Poza tym, gdybyś zawędrował na losowy plan filmowy – czy to w formie cyfrowej, reklamy, czy też korporacyjnej produkcji wideo – czy rzeczywiście zobaczysz klaps?
Rzućmy okiem na rozległą (i zaskakująco fascynującą) historię klapsa i jak ewoluowało jego wykorzystanie do produkcji filmów i wideo na przestrzeni lat.
Co to jest klaps?
Aby odpowiedzieć „co to jest klaps”, tak naprawdę trzeba zdefiniować jego funkcję. Wikipedia podaje, że klaps to „urządzenie wykorzystywane w kręceniu filmów i produkcji wideo, które pomaga w synchronizacji obrazu i dźwięku”. Co jest dość otwarte, ponieważ w rzeczywistości istnieje wiele sposobów, w jakie filmowcy mogą pomóc sobie w synchronizacji obrazu i dźwięku.
Jednak dosłowna klapsa, do której jesteśmy przyzwyczajeni, to prostokątna biała tablica z zawiasową górną częścią, która otwiera się i zamyka. Ta funkcja „klaskania” jest głośna, ostra i natychmiast rozpoznawalna w tym momencie.
Klaps też nie zawsze nazywa się klapsami i w rzeczywistości przez lata nosiła wiele różnych nazw:
- Znacznik dźwięku
- Łupek
- Płytka synchronizacji
- Głupia tabliczka
- tablica czasowa
- Clapboard
- Clapperboard
- Tablica z nutami
- kije filmowe
- Pałki dźwiękowe
I wiele, wiele innych…
Pierwsze zastosowania i historia
Deskorolka była w dużej mierze wynalazkiem z konieczności, a jej odmiany sięgają początków nawet kina niemego. Na planach do niemych filmów można znaleźć „tablicę łupkową” jako sposób na nagrywanie i identyfikację rodzaju taśmy filmowej, która została użyta do sesji.
Zawiasowa, trzeszcząca część klapy była innowacją szefa australijskiego studia F.W. Thringa. Kiedy pionierski inżynier dźwięku, Leon M. Leon, pomyślał o połączeniu kijków na zawiasach Thringa z płytą łupkową, narodziła się deska do klap, którą znamy.
Jak korzystać z klapsa
Jak widać na powyższym filmie, podstawy używania klapsa są ładne, cóż, podstawowe i proste. Osobą odpowiedzialną za obsługę klapsa dla każdej produkcji jest zwykle „klapowy ładowacz” lub asystent kamery jak II AC. Ten mechanizm ładujący, współpracujący z nadzorcą skryptów, prawidłowo aktualizuje informacje prezentowane między każdym ujęciem a sceną.
Idealnie byłoby, gdyby na początku każdego ujęcia przez sekundę lub dwie prezentowana była klaps, wyraźnie widoczny i skupiony. Następnie, gdy operator deski klapy uzyska zezwolenie, uderzy w patyki, aby wytworzyć ostry i rozpoznawalny dźwięk.
Jeśli chodzi o informacje zawarte na klapie, jest bardzo mało miejsca na zmiany, ponieważ klapa stała się przez lata bardzo systematyczna. Ze względu na ciągłość od ujęcia do ujęcia, a nawet od produkcji do produkcji, clapperboardy zwykle zawierają następujące elementy w tej kolejności:
- Data
- Tytuł produkcji
- Nazwisko reżysera
- Nazwisko reżysera (DP)
- Informacje o scenie
Informacje o scenie mogą się nieznacznie różnić w przypadku produkcji amerykańskich i europejskich, ale będą zawierać następujące elementy:
- Numer sceny
- Kąt kamery
- Weź numer
Oto wnikliwe (i całkiem zabawne) wideo z zestawu Inglourious Basterds Quentina Tarantino zawierający wszystkie łupki prezentowane przez niesławną ładowarkę z Tarantino, Geraldine Brezca.
Odmiany i alternatywne zastosowania
To są podstawy, ale jak w przypadku wszystkich filmów i produkcji wideo, istnieje wiele przykładów sytuacji, które wymagają zmian lub nowych alternatyw.
Oprócz udostępnienia tablicy głosowej, gdy dźwięk nabierze prędkości, ładowarki klapowe czasami wykonują „Wykonanie synchronizacji tylko silnika (MOS)”. Są to ujęcia, w których nagrywanie dźwięku nie jest potrzebne — więc chociaż funkcja klaskania może być niepotrzebna, program ładujący klapy nadal będzie musiał dostarczać informacje wizualne. Tak więc, zamiast wykonywać standardowe klaskanie, włożą rękę między patyki, aby dodatkowo wskazać redaktorowi, że dźwięk nie jest potrzebny.
Istnieje również technika „tablicy ogonowej”, w której tabliczka jest wykonywana na końcu ujęcia. Są one znacznie rzadsze i zazwyczaj są zarezerwowane dla momentów, w których reżyser uzna za konieczne pomóc aktorom skupić się na ich występach lub gdy jakiś mechanizm ruchu kamery lub ostrości po prostu nie może być dostosowany do uchwycenia łupków na początku.
Cyfrowe tworzenie filmów i nowoczesne Clapperboards
Gdy przeszliśmy do nowoczesnego filmowania, oczywiście zmieniły się również standardowe tablice kredowe i tablice suchościeralne. Nowoczesne urządzenia cyfrowe mogą służyć do zmiany i wyświetlania wszystkich istotnych informacji w formie cyfrowej, a także do wyświetlania kodu czasowego SMPTE w celu dalszej pomocy w pobieraniu metadanych. Jest też kilka innych fajnych przełomów z cyfrowymi planszami i aplikacjami, które warto sprawdzić.
Oczywiście istnieje wiele przykładów profesjonalistów filmowych i wideo pracujących bez tabliczek lub klapsów w swoich produkcjach i działa to dobrze. Jest to szczególnie ważne podczas filmowania cyfrowego, dzięki wbudowanym nazwom plików i metadanych oraz wielu wtyczkom i funkcjom edycyjnym, które automatycznie synchronizują pliki audio i wideo.
Ostatecznie sprowadza się to do Twojego stylu filmowego i specyficznych potrzeb Twojej produkcji. Klaps zawsze będzie przydatnym narzędziem, pomocnym przypomnieniem i niezawodnym źródłem informacji (jeśli którakolwiek z cyfrowych alternatyw w pewnym momencie Cię zawiedzie).
Spierałbym się również, że dzięki samej ikonicznej naturze klapsa, posiadanie jednego na planie może pomóc uzasadnić każdą produkcję, a także zapewnić ten klasyczny, ostry *KLAK*, który przypomina obsadzie i ekipie o znaczeniu każdego ujęcia.