Na początku było cięcie. Zwykłe konwencje edycyjne nakazują, że większość przejść powinna być cięta. Odsuńmy się na chwilę od palety przejść.
Pierwsza osoba, która kiedykolwiek edytowała jakikolwiek ruchomy obraz, niewątpliwie zaczęła od usunięcia czegoś, co jej się nie podobało, z przepływu obrazów.
Narodził się krój. I było dobrze. Bardzo, bardzo dobrze. Ponieważ krój jest sercem każdej edycji.
Jest to sposób na usunięcie nudy — zestawienie jednej sceny z drugą — na skrócenie czasu — i ogólnie powstrzymanie filmu, wideo lub jakiejkolwiek innej formy komunikacji przed popełnieniem największego grzechu ze wszystkich — znudzenie publiczności.
Kluczem, oczywiście, nie jest po prostu wykonanie jakiegoś starego cięcia. Chodzi o umieszczenie cięcia „precyzyjnie”, tak aby jak najlepiej spełniało Twój cel edycji.
Zrozumienie cięcia
Spójrz na rysunek 1. Jest to wizualna reprezentacja dwóch strumieni wideo. Wideo A jest obecnie odtwarzane na osi czasu, aw punkcie X rysunek przedstawia cięcie do strumienia wideo B. Ale nawet pod tym prostym cięciem kryje się niezwykle złożony zestaw decyzji.
Każdy z dwóch strumieni porusza się z prędkością 30 klatek na sekundę. Więc nawet jeśli dostosowujesz cięcie w ciągu jednej sekundy w każdym strumieniu, masz 30 klatek do wyboru w przychodzącym wideo razy 30 możliwych klatek cięcia w wideo wychodzącym. Oznacza to, że istnieje 900 różnych sposobów precyzyjnego pozycjonowania tej pojedynczej edycji! Teraz wyraźnie widać, że tak duża precyzja nie jest konieczna w przypadku większości zadań edycyjnych – ale pomaga nam to zrozumieć, że edycja to precyzyjne rzemiosło, gdy jest ćwiczone w najlepszym wydaniu.
A gdyby zmiana dotyczyła tylko samych dwóch klipów, sprawa byłaby prosta. Ale w rzeczywistości wiele czynności związanych z edycją klipu może spowodować zmiany, które potencjalnie „rozproszą się” w całym filmie.
Dodanie nawet kilku klatek do „głowy” lub „ogonu” edycji spowoduje „przesunięcie” całej zawartości przed lub za tym klipem w dół strumienia. (Patrz pasek boczny:Ripple &Roll)
Cięcie na działanie
Film skupia się na akcji, więc dobrym sposobem na poznanie dobrego cięcia jest przyjrzenie się cięciu ruchem. Wyobraź sobie, że zostaliśmy wynajęci do nagrania na taśmę wideo demonstracji sprzedaży nowego produktu — obieraczki do potworów Billco. Mamy mistrzowskie ujęcie prezenterki wyjaśniającej, jak działa produkt, oraz wycięte zbliżenia produktu w akcji.
W mistrzowskim ujęciu nasza rzeczniczka mówi:„Nie ma nic lepszego niż dodatkowa obieraczka do potworów w przypadku tych „trudnych do obrania” przedmiotów – takich jak arbuz! Gdzieś podczas tej linii chcesz zbliżyć się do produktu w akcji. Ale gdzie? Jeśli wykonasz cięcie na początku sceny, powiedz, zanim rzecznik powie „dodatkowa wydajność”, cięcie „przewiduje” akcję, a „dotkniesz” komunikat dotyczący wydajności. Jeśli tniesz tuż przed nazwą produktu „Monster Peeler”, bezpośrednio podkreślasz nazwę marki i produkt — nie ma w tym nic złego!
Ale jeśli utrzymasz cięcie do końca lub nawet po zakończeniu linii, podkreślisz prawdopodobnie zaskoczenie odbiorców, że produkt może rzeczywiście obrać arbuza! Który jest najlepszy? Cóż, co chcesz zrobić? Jeśli klient chce, aby komunikat „wydajność” był podświetlony, wczesne cięcie jest prawdopodobnie najlepsze. Jeśli próbują wypalić „nazwę marki” w świadomości odbiorców, potrzebne jest „środkowe” cięcie. A jeśli celem jest, aby publiczność oglądała i szukała czystej wartości rozrywkowej, powiedz osobie zajmującej się prezentacją, aby uderzyła „jak arbuz!” i przytrzymaj cięcie, aby nie odsłonić wizualnej niespodzianki do ostatniej sekundy.
Te trzy przykłady pokazują trzy różne „dobre” podejścia w jednej prostej scenie w przerywniku. Jest też wiele złych miejsc do cięcia. Cięcie zbyt wcześnie, zanim rzecznik zostanie w pełni ugruntowany. Zbyt późne cięcie po tym, jak knebel arbuzowy jest nieświeży, może zabić żart. Cięcie bez myślenia o dostarczanych wiadomościach (losowe umieszczanie edycji) — to wszystkie sposoby, w jakie niewykwalifikowany redaktor może okraść nawet prostą część swojej potencjalnej mocy.
Jak więc widać, wszystkie „cięcia” niekoniecznie są proste. Nawet w tak podstawowym przykładzie są dobre, złe i przeciętne punkty edycji. Nauka znajdowania najlepszych jest tym, o co chodzi w rzemiośle edycji!
Ostateczne myśli
Kluczową koncepcją we wszystkich cięciach jest przerwanie bieżącego przepływu obrazów. Aby uzyskać płynne cięcia i utrzymać płynność programu (jeśli taki jest Twój cel), musisz umieścić swoje cięcia tam, gdzie mają najlepszy sens dla odbiorców. Oznacza to nieprzerywanie działań, dialogów lub ruchów w sposób, którego publiczność nie może zaakceptować.
Jeśli oglądasz dobrze zmontowane filmy lub programy telewizyjne krytycznym okiem, zauważysz, że dobrzy reżyserzy często przerywają działania, ucinają w oczekiwaniu na rzeczy, których oczekuje widzowie, i rzadko przerywają swój bieg, przerywając w środku słowo lub ruch, chyba że akcja, do której się wybierają, jest naturalnym przedłużeniem tego, z czego się wycinają.
To, co sprawia, że filmy, wideo i inne treści przesyłane strumieniowo są tak potężne, to ich zdolność do lekkiego „hipnotyzowania” nas w celu zawieszenia naszego niedowierzania i skupienia całej naszej uwagi na prezentowanych obrazach, dosłownie uwięzienia naszej świadomości i zaangażowania nas w prezentację?
W tym kontekście dobrze ułożony krój staje się niewidoczny. Innymi słowy, kiedy Twoi widzowie całkowicie nie zauważają faktu, że nastąpiło cięcie, na pewno opanujesz wszystkie te rzeczy związane z edycją!
Redaktor współpracujący Bill Davis jest właścicielem i prowadzi firmę zajmującą się produkcją wideo.
Paski boczne:
Rzuć i toczyć
Większość obecnych programów do edycji zawiera funkcje dla obu tych opcji edycji w ramach ich zestawów narzędzi. W edycji Roll, przeciągając narzędzie wzdłuż osi czasu, jednocześnie wydłużasz jeden klip i skracasz drugi. Tak więc edycja wpływa tylko na punkt przejścia między samymi dwoma klipami, nic poza edycją.
W edycji ripple, gdy przeciągasz narzędzie wzdłuż osi czasu, wydłużasz lub skracasz jeden klip, zachowując stały „punkt edycji” drugiego klipu. Tak więc edycja ripple przenosi nie tylko wybrany klip, ale także wszystkie klipy poprzedzające ten klip. Edytowanie Ripple jest bardzo przydatne, ale bądź ostrożny! Zwłaszcza, gdy edytujesz z ustaloną ścieżką dźwiękową, taką jak teledysk – edycja luzów może rozwiązać jeden problem – ale odrzuć wszystko inne „w dół” rytmu.
Cięcie jako generator napięcia
W życiu łączymy ruch z oczekiwaniami. Jeśli jest jakaś ręka sięgająca np. po klamkę, oczekujemy, że następną czynnością będzie otwarcie drzwi i wejście osoby do pokoju. Cięcie z zewnątrz do wnętrza na wyciągnięcie ręki ma sens. Cięcie do wnętrza samolotu nie miałoby sensu, ale czasami chcesz na chwilę zmylić publiczność.
Jeśli ręka sięgająca do drzwi jest zabójcą zagrażającym rodzinie w domu, a cięcie we wnętrzu samolotu jest skierowane do bohatera, który utknął w samolocie o wiele mil, to „niespójne” cięcie może dodać potrzebnego dramatycznego napięcia do historii. Najważniejsze jest najlepsze cięcie, które skutecznie pomaga w Twojej historii.