W ciągu ostatnich pięciu lat HDR (wysoki zakres dynamiczny) stał się ogromną częścią mojej fotografii.
Nawet przy najnowszych postępach w technologii czujników kamer zakres dynamiczny ludzkiego oka jest znacznie szerszy niż w jakimkolwiek nowoczesnym czujniku kamery, w wyniku czego może tylko częściowo zinterpretować ludzkie wrażenia. Celem fotografii HDR jest sztuczne zwiększenie zakresu dynamicznego danego zdjęcia, aby było ono jak najbardziej zbliżone do ludzkiego doświadczenia.
Nie uważam HDR za styl fotografii, ale raczej za technologię, która pomaga nam rozszerzyć nasz twórczy zasięg i przezwyciężyć ograniczenia nowoczesnego sprzętu fotograficznego, w szczególności czujnika aparatu.
Gdy zakres dynamiczny uchwyconej sceny przekracza zakres dynamiczny czujnika aparatu, powoduje to utratę informacji (lub szczegółów) zarówno w obszarach jasnych, jak i zacienionych. Technologia HDR pozwala nam osobno uchwycić te szczegóły z ciemniejszych i jaśniejszych obszarów sceny i scalić te informacje podczas procesu edycji.
Mimo że każda generacja nowoczesnych aparatów oferuje coraz większy zakres dynamiczny, który jest jeszcze bliższy ludzkiemu doświadczeniu, technologia HDR nadal jest niezwykle cennym narzędziem, które możesz mieć w swoim zestawie narzędzi.
Ale ci, którzy czytają mojego bloga i śledzą mnie w mediach społecznościowych, często sprawiają mi trudności, gdy publikuję przetworzony obraz HDR z zakresem dynamicznym, który nie jest ekstremalny. W rezultacie obwinia się mnie za używanie HDR bez powodu i oskarżam o celowe komplikowanie procesu edycji.
W tym artykule pokażę dokładnie, dlaczego i jak używam HDR, gdy oświetlenie sceny nie jest zbyt ekstremalne.
Przedstawione zdjęcie zrobiłem we Wschodniej Sierra podczas mojej podróży samochodem na południowy zachód.
Zasłonięte chmurami słońce rozpraszało światło i czyniło je mniej dynamicznym. Od razu zauważyłem, że nie potrzebuję przetwarzania HDR do uchwycenia i zachowania całego zakresu światła. Jednak i tak zrobiłem trzy ujęcia w nawiasie, aby upewnić się, że zebrałem jak najwięcej informacji ze sceny.
Kiedy zacząłem edytować zdjęcie w Lightroomie, użyłem tylko jednego obrazu RAW (środkowy nawias). Wyzwaniem było pokonanie łagodnej mgły w powietrzu, więc musiałem zastosować dość agresywne zmiany w Lightroomie (kontrast, przejrzystość i jaskrawość), aby przywrócić kontrast i kolory sceny.
Gdy byłem zadowolony z wyniku, oceniłem obraz, powiększając go do 100% (1:1 w Lightroomie), aby zobaczyć, jakiego ustawienia redukcji szumów użyć. Kiedy to zrobiłem, zdałem sobie sprawę, że obraz zaczął się rozpadać z powodu mojej agresywnej edycji. Pogorszenie obrazu wykraczało poza szum cyfrowy i było prawie niemożliwe do naprawienia nawet przy użyciu dedykowanego narzędzia do redukcji szumów.
Wtedy na ratunek przyszedł HDR. Wybrałem trzy ujęcia z bracketingiem i połączyłem je z HDR za pomocą modułu HDR Merge w Lightroomie.
Po tym, jak Lightroom wyprodukował zupełnie nowy obraz HDR w formacie DNG, użyłem funkcji Sync programu, aby zastosować ustawienia edycji oryginalnego pliku RAW do nowego obrazu HDR.
Efekt edycji był identyczny z oryginalnym plikiem RAW, ale obraz był znacznie czystszy bez śladów pogorszenia. Nowo utworzony plik HDR zawierał znacznie więcej informacji i szczegółów, co pozwoliło mi go znacznie wzmocnić bez tworzenia negatywnych artefaktów.
Obraz jest przycięty w 100% bez dodawania redukcji szumów.
Szum cyfrowy obrazu był łagodny i został całkowicie wyeliminowany za pomocą wtyczki redukcji szumów.
Wniosek
Łącząc wiele obrazów w HDR, nie tylko pomaga nam przezwyciężyć ograniczenia zakresu dynamicznego współczesnego sprzętu fotograficznego, ale może również tworzyć obrazy, które zawierają więcej cyfrowych informacji i szczegółów w porównaniu z pojedynczymi plikami RAW poza aparatem.