W tym podsumowaniu zapoznaj się z przydatnymi strategiami ze świata teorii gier, które mają zastosowanie do decyzji podejmowanych przez wielu filmowców.
Teoria gier istnieje od lat 40. XX wieku, kiedy John von Neumann i inni stworzyli matematyczny model racjonalnego podejmowania decyzji w warunkach konkurencji. W ciągu ostatniego stulecia teoria gier stworzyła wiele interesujących pomysłów, które mają zastosowanie do wszystkich aspektów życia — w tym do tworzenia filmów.
MiniMax
MiniMax to idea teorii gier, zgodnie z którą powinieneś zminimalizować MAXimum rzeczy, które mogą pójść nie tak. Kiedy staniesz przed dylematem uchwycenia świetnego ujęcia, które może zabić Twój harmonogram (lub aparatu), albo zrobienia przyzwoitego ujęcia, które utrzyma Cię na dobrej drodze, wybierz przyzwoite ujęcie. Żaden strzał nie ratuje filmu; jednak wiele filmów umiera z powodu braku czasu i pieniędzy. Możesz wybrać bezpieczniejsze, mniej spektakularne ujęcie, wiedząc, że wspiera cię matematyka.
Problem z głównym agentem
Jest to koncepcja teorii gier, w której nawet jeśli ktoś pozornie reprezentuje inną stronę, tak naprawdę negocjuje swoje własne interesy, a nie osobę, którą reprezentuje. Jeśli próbujesz skontaktować się z aktorem za pośrednictwem jego agenta lub menedżera i słyszysz, że nie jest on zainteresowany, może to być prawda lub może być tak, że twój niskobudżetowy film nie wzbudza zainteresowania agenta i jego dziesięciu… procent niczego prowizji.
Od dawna jest to problem z pozyskiwaniem nazwisk aktorów w filmach niezależnych, mimo że mogą oni uwielbiać słyszeć o projekcie. Jeśli znajdziesz inny sposób na zdobycie scenariusza lub przyciągnięcie ich uwagi innymi kanałami, możesz mieć większą szansę na wzbudzenie ich zainteresowania.
Warto też wiedzieć, że jeśli złożysz oficjalną ofertę, prawo mówi, że agent musi ją przedstawić swojemu klientowi. Ponownie, nie zawsze tak się dzieje, ale w końcu pieniądze mówią.
Problem z freeriderem
Większość branż ma do czynienia z freeriderami. Jeśli nie ma silnej motywacji do płacenia, pewien procent klientów spróbuje uzyskać usługę za darmo. Im bardziej staje się to wszechobecne, tym łatwiej jest innym freeriderom. Prowadzi to do spirali pogarszającej się jakości z powodu niższych przychodów – a jeszcze więcej freeriderów, którzy czują, że nie warto płacić za zdegradowaną usługę.
Przemysł rozrywkowy ma ogromny problem z piractwem i to nie tylko na poziomie Hollywoodu. Nawet twórcy YouTube i producenci filmów krótkometrażowych widzieli swoje prace ponownie przesyłane na platformy takie jak Facebook, które nie dzielą się przychodami.
Kluczowym rozwiązaniem problemu gapowiczów jest dekomodyfikacja treści — nie dawaj ludziom wrażenia, że jesteś anonimową korporacją, która produkuje filmy przez komisję. Muzycy uniknęli malejących przychodów ze sprzedaży albumów, sprzedając towary (i inne rzeczy) bezpośrednio swoim fanom. Filmowcy używają mediów społecznościowych i platform takich jak Patreon, aby zrobić to samo.
Równania o sumie zerowej a niezerowej
Ludzie często traktują negocjacje jako wygraną lub przegraną — kręcenie filmów nie jest akceptacją. Suma zerowa oznacza, że próbujesz podzielić skończoną kwotę pieniędzy — za każdego dolara, który dostanę, ktoś inny traci jednego. Jednak rzeczywistość rzadko jest tak przecięta i sucha. Jeśli agent aktora zapewni im lwią część budżetu, może zostać mniej na opłacenie innym dobrym aktorom lub nakręcenie filmu, który jest wart czasu i talentu aktora. To samo dotyczy DP, który dostaje wszystko w swoim pakiecie z aparatem, ale ostatecznie zmniejsza budżet sztuki — do tego stopnia, że zestawy wyglądają na tanie w aparacie.
Pomocne jest podejście do negocjacji z perspektywy każdego, kto próbuje dojść do tego samego wniosku — stworzyć świetny film, w którym każdy otrzymuje uczciwe wynagrodzenie i wykonuje swoją najlepszą pracę. W ten sposób wszyscy mniej martwią się o swój kawałek ciasta i mogą wymyślić, jak zrobić lepsze ciasto.