Dowiedz się, jak wykadrować średnie ujęcie w stylu Rogera Deakinsa, poznając różnicę między średnim strzałem, średnim strzałem z dużej odległości i średnim zbliżeniem.
Roger Deakins to jeden z najbardziej uznanych operatorów w branży filmowej. Nakręcił nagradzane filmy dla takich reżyserów jak Joel i Ethan Coen, Sam Mendes, Frank Darabont i Ron Howard.
Średnie ujęcie to jeden ze standardowych kątów kamery używanych do kadrowania postaci. To ujęcie pomiędzy zbliżeniem a długim ujęciem. W tym zestawieniu przyjrzymy się różnym zastosowaniom Deakinsa w kręconych filmach.
Średni strzał
Średnie ujęcie kadruje postać od pasa w górę. Należy to traktować jako ujęcie osobiste, ponieważ kadruje postać tak, aby wyglądało na to, że publiczność z nią rozmawia. Jeśli miałbyś wybrać obiektyw do tego typu ujęć, najprawdopodobniej użyłbyś czegoś między 35mm a 50mm. Powinno to przedstawiać widok „podobny do oka” z możliwą do opanowania kompresją obiektywu obiektów, zapewniając piękne średnie ujęcie, jakie chcesz.
Pomyśl o tym jak o prawdziwej rozmowie. Rozmawiając z inną osobą, stoisz lub siedzisz z nią. Najczęściej patrzysz na nie od pasa w górę. Jeszcze częściej zauważasz ich atrybuty od klatki piersiowej w górę. Rzadko zwracasz uwagę na ich stopy lub nogi. To kadrowanie konwersacyjne jest brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o średnim ujęciu.
Dlatego w wywiadach często używa się średniego ujęcia. To odpowiedni kąt, do którego wszyscy są przyzwyczajeni. W kamerze średnie ujęcie kieruje uwagę widza na postać.
Deakins często kadruje swoje średnie strzały powyżej pasa, bliżej pępka. Zapewnia to lepszą kompozycję, ponieważ pozwala uniknąć ramek wokół stawów aktora. Odcięcie bezpośrednio w talii lub łokciach tworzy wstrząsający wizerunek. W każdym z tych wybranych średnich ujęć zobaczysz, jak Deakins kadruje tuż przy krawędzi łokci, a nie w środku łokcia.
Największym wnioskiem z tych średnich ujęć jest to, że dają one widzom o wiele więcej informacji niż tylko oglądanie postaci. Aby właściwie wykadrować średnie ujęcie, należy zwrócić uwagę na całe otoczenie i szczególną uwagę na oświetlenie. Średnie ujęcie powinno ukazywać scenerię tak samo jak postać.
Powyższe ujęcia zostały wybrane z konkretnego powodu. Zwróć uwagę, ile informacji otrzymujesz z ciała postaci. W przeciwieństwie do zbliżenia tylko ich twarzy, możesz zobaczyć, jak każde z ich ramion opada z rozpaczy. Ich język ciała oferuje o wiele więcej na scenie.
Zwróć także uwagę na drobne szczegóły tła. Na zdjęciu z True Grit widzimy, że Rooster Cogburn jest całkowicie sam podczas przesłuchania. Zwróć uwagę na równowagę światła w Nie ma kraju dla starych ludzi , gdzie Ed Tom Bell jest doskonale ujęty w błękitne odcienie, które kontrastują z innymi lampami wolframowymi w hotelu.
Ostatnie średnie ujęcie z Skazani na Shawshank pokazuje drogę ucieczki z więzienia na pierwszym planie, szok naczelnika oraz reakcje oficera i Reda w tle. Jeszcze dalej widać inne plakaty na ścianie celi, co pomogło odwrócić uwagę od plakatu Rity Hayworth, który potajemnie ukrywał drogę ucieczki.
Średni daleki strzał
Średnio długie ujęcie kadruje obiekt od kolan w górę i często skupia się na lokalizacji, a nie na postaci. Podobnie jak przy średniej kompozycji ujęcia, unikaj kadrowania na stawach — w tym przypadku na kolanach. Zwróć uwagę, jak Deakins zazwyczaj kadruje tuż poniżej kolana.
Ujęcie jest również nazywane ujęciem w trzech czwartych — co oczywiście obejmuje trzy czwarte postaci. Średnio długie ujęcie jest zwykle używane jako ujęcie wprowadzające, ponieważ pokazuje postać w odniesieniu do jej otoczenia.
Roger Deakins często używa średniego ujęcia jako ujęcia wprowadzającego, kładąc nacisk na tło, a nie na postać. Zwróć uwagę na średnio-długie ujęcia z Zabójstwa Jessego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda i poniższy obraz z Skyfall , używaj tylko sylwetki postaci, aby zwrócić uwagę na krajobraz. Teraz, ponieważ jest to dłuższe ujęcie, spodziewaj się dłuższej ogniskowej, np. 85 mm lub wyższej.
Średnie zbliżenie
Średnie ujęcie z bliska kadruje postać od środka jej klatki piersiowej w górę. Tam, gdzie zbliżenie skupia się tylko na twarzy, średnie zbliżenie obejmuje ramiona postaci. Dlatego czasami nazywa się to strzałem w głowę i ramiona.
Nacisk kładziony jest na mimikę postaci, ale ich mowa ciała powinna uzupełniać ogólną kompozycję. To samo dotyczy tła. Tło nie jest głównym punktem ujęcia, za każdym razem jest dosłownie nieostre.
Średnie zbliżenie jest idealne do ujęcia reakcji. Daje szeroki zakres emocji, podobnie jak reakcja Everetta w O Brother, Where Art Thou? strzał powyżej. Pamiętaj, że tło nie jest głównym tematem. Widzimy pociąg w oddali, ale jest on używany jako uzupełnienie jego reakcji na sytuację.
Średnie zbliżenie może być bardzo intymne, tak jak powyższy obraz z Piękny umysł . W oczach i przygarbionym ciele Johna Nasha widzimy całkowitą rozpacz i zamęt. Zwróć uwagę, że rama zawiera część jego kieszeni na piersi. Podobnie jak w przypadku unikania łączeń, pamiętaj również o sprawdzeniu kadru kostiumu.
Średnie zbliżenie może również zawierać szereg postaci, jak na poniższym zdjęciu z filmu O bracie, gdzie jesteś? Każda postać jest kadrowana tuż pod klatką piersiową, rejestrując jednocześnie wiele reakcji.
Jak Deakins oświetla swoje średnie strzały
Oprócz ujęcia tematów w określony sposób, istnieje również spójność ze sposobem, w jaki Deakins oświetla te kompozycje. Omówimy dzisiaj dwa sposoby — światło w zatoce i światło pierścieniowe. Dzięki oświetleniu zatoczki Deakins owija 180-stopniowy niebielony muślin, tworząc gigantyczne rozproszone źródło skierowane w dół w kierunku aktorów. Rubidium Wu z Crimson Engine nakręcił film, w którym dokładnie opisuje, jak to robi i jak Ty też możesz:
Następnie pojawia się upragniona lampa pierścieniowa. Jedno z najsłynniejszych świateł w Hollywood, Deakins, uwielbia wykorzystywać do swoich filmów różne odmiany tego światła we wszystkich rozmiarach i mocach. Lekka konstrukcja jest prosta — to po prostu drewniane koło z wolframowymi żarówkami rozmieszczonymi dookoła. Todd Blankenship, z Shutterstock Tutorials, stworzył jedną z najlepszych konstrukcji DIY tego zestawu. Jest prosty, tani i zapewni Ci jedno z kultowych ujęć Deakinsa:
W każdym aspekcie tworzenia filmu kadrowanie aktorów i tematów jest powiązane z historią i sposobem, w jaki zdecydujesz się ją opowiedzieć. Tylko dlatego, że Deakins wrabia swoich aktorów w określony sposób, nie oznacza, że jest to jedyne właściwy sposób, aby to zrobić. Wypróbuj różne ujęcia i nie bój się eksperymentować! Zrozumienie, w jaki sposób Roger Deakins kadruje średnie ujęcie, to tylko pierwszy krok w nauce, jak kompozycja może wpłynąć na opowiadaną historię i ulepszyć ją.
Roger Deakins jest nie tylko wspaniałą inspiracją, ale także bardzo aktywnym członkiem społeczności filmowców. Możesz dowiedzieć się więcej od niego na jego stronie internetowej RogerDeakins.com. Ponadto Deakins niedawno uruchomił nowy podcast, w którym zagłębia się w swoją pracę i współpracę. Ta rzecz jest absolutną kopalnią złota.
Odkrywaj świat kinematografii dzięki tym inspirującym artykułom:
- Zagadka stylu filmowego Rodrigo Prieto
- Spojrzenie na stylizacje filmowe Bradforda Younga
- Roger Deakins uruchamia nowy podcast filmowy
- Wskazówka kinematograficzna:techniki świetlne dla złoczyńców
- Podział kinematografii:tworzenie wyglądu pasożyta
Zdjęcie na okładce Blade Runner 2049 przez Warner Bros.