Monochromatyczny usuwa rozpraszacze i wiele ujawnia o osobie. Claire Gillo otrzymuje inspirujące wskazówki od trzech wybitnych fotografów czarno-białych portretów
Marjorie Salvaterra
Marjorie Salvaterra jest artystką mieszkającą w Los Angeles w Kalifornii z dziećmi i mężem. Jej praca skupia się głównie na kobietach oraz ich roli i doświadczeniach w społeczeństwie. Dowiedz się więcej o niej i jej projektach na www.marjoriesalvaterra.com, śledź na Instagramie @marjoriesalvaterra i na Twitterze @HerSalvaterra
Praca Marjorie Salvaterra jest intrygująca, dowcipna, ujmująca i dająca się odnieść do jednego tchu. Możesz spędzić godziny przeglądając wszystkie jej obrazy i wciąż odkrywać nowe znaczenie, ponieważ jej koncepcje są warstwowe i można je interpretować. Marjorie wykorzystuje sztukę fotografii czarno-białej głównie do portretów kobiet (są to często bliskie przyjaciółki) ubranych w kostiumy i peruki.
Prace Marjorie rezonują z tymi, których pociągają takie artystki jak Cindy Sherman i Sally Mann, a jej koncepcje skupiają się głównie na kobietach oraz doświadczeniach i naciskach, jakie napotykają w życiu. Na pytanie, dlaczego używa czarno-białego medium do komunikowania swoich pomysłów, odpowiada:„Widzę rzeczy w czerni i bieli. Zawsze kochałam fotografię czarno-białą. Myślę, że to właśnie mnie pociąga. Myślę, że jest niesamowity do opowiadania historii, ponieważ pozostawia rzeczy bardziej otwarte na interpretację”.
Urodzony, by strzelać
Mimo że nie wzięła do ręki aparatu do trzydziestki, Marjorie odkryła, że ma naturalne powinowactwo do tego medium i zawsze była gawędziarzem. „Pisałam, zanim robiłam zdjęcia, i to jest dla mnie trochę ten sam świat” – mówi. Marjorie przyznaje, że nie jest fotografem technicznym (chociaż cały czas się uczy), jednak wydaje się, że nie powstrzymuje jej to od uzyskiwania malowniczych i uderzających wyników dzięki Sony Alpha 7R II.
Aby znaleźć idealne miejsca na sesje zdjęciowe, Marjorie korzysta z tego, co jest dostępne na wyciągnięcie ręki i na szczęście dla niej mieszka w pięknej części świata. „Ponieważ jestem mamą na pełen etat, korzystam z bliskich mi miejsc” – mówi. „Chociaż podróżowałam trochę, na przykład sześć godzin pod górę Mammoth Mountain po drzewa i do Doliny Śmierci po solniska”. Niestety Marjorie cierpi na chorobę lokomocyjną, więc podróże samochodem są dla niej raczej nieprzyjemne.
„Muszę przyznać, że nie jestem wielką osobą na świeżym powietrzu, ale uwielbiam solniska. To, co ocean pozostawił w pewnym momencie, jest po prostu wspaniałe”. Jeśli chodzi o tworzenie serialu, Marjorie większość swojej pracy wykonuje w głowie. „Zazwyczaj staram się pracować od środka, czekając, aż obrazy do mnie przyjdą”, mówi nam.
Autentyczność jest również ważna dla Marjorie i porzuci serię prac, jeśli nie będzie to w porządku. „Nazywam to moją stroną B, kiedy to się dzieje” – żartuje. „Nauczycielka, od której się nauczyłam, pracowała z Berenice Abbott – była jej uczennicą, a Berenice zwykła mawiać:„Musisz zawsze pracować nad projektem, który cię ekscytuje, a który rano wyciąga cię z łóżka”. Marjorie uważa, że to dobry etos do naśladowania.
Chociaż Marjorie ma zaplanowany pomysł na to, co chce osiągnąć przed każdą sesją zdjęciową, pozostawia też miejsce na spontaniczność. Na przykład w swoim projekcie „Her” Marjorie organizowała grupową scenę nagości. „Po pierwsze, wszyscy się rozbierają, a ja mówię:„Czekaj, czy to już tak – nikt już nie ma włosów łonowych?!”
Aby stworzyć obraz języka i policzków z tego spotkania, Marjorie namawia wszystkie panie, aby zdjęły swoje duże sztuczne krzaczaste peruki z głów i umieściły je na dolnych partiach intymnych. Obraz nazywa się „Polityka bycia prawdziwym” (patrz obraz na bit.ly/3rL6Bm4). Zapytana, czy humor jest ważnym elementem jej obrazów, odpowiada:„Tak, bo kiedy sprawy stają się tak szalone, musimy się śmiać. Śmiech to relaks, a potem możesz opowiedzieć inne części historii. Możesz przyciągnąć ludzi”.
Najlepsze wskazówki Marjorie dotyczące czarno-białych zdjęć portretowych
- Poczekaj chwilę. Nie klikaj kliknij kliknij kliknij. Strzelaj tak, jakbyś używał filmu, a to jest drogie.
- Zobacz świat inaczej. Niezależnie od tego, czy musisz stanąć na głowie, przeciwstawić się temu, czy też tysiąc stóp dalej, chcesz zobaczyć to inaczej niż wszyscy inni.
- Poznaj swoje pochodzenie. Ponieważ nie chcesz mieć tego świetnego ujęcia z drzewem wychodzącym z czyjejś głowy. Tło jest równie ważne jak temat.
Iko-Ojo Miłosierdzia Haruna
Iko-Ojo Mercy Haruna, znana jako Mercy, jest artystką wizualną i fotografką dokumentalną z Kent, której celem jest uchwycenie ulotnych chwil życia rodzinnego, a także tych, które zagłębiają się w głębsze rozmowy o realiach macierzyństwa. Dowiedz się więcej na
www.imharuna.com i śledź na Twitterze i Instagramie @immeiko
Mercy rozpoczęła swój projekt „This is Home”, aby po prostu udokumentować codzienne życie swojej rodziny w domu i wokół niego w Kent. „Inspirują mnie rodzaje zdjęć, które chciałabym mieć z własnego dzieciństwa, gdyby moi rodzice mieli osobiste aparaty fotograficzne” – mówi nam. „Uchwytuję ulotne, codzienne chwile między kamieniami milowymi, do których jesteśmy przyzwyczajeni”.
Mercy rozpoczęła ten projekt, gdy jej dzieci miały trzy lata – mają teraz pięć i osiem lat. „Moim zamiarem było kontynuować jak najdłużej, ale zauważyłem, że w zeszłym roku jest coraz trudniej fotografować nas tak, jak kiedyś. Mojemu ośmiolatkowi nie podoba się tak bardzo, że jest fotografowany, a nasze życie jest bardziej zajęte” – wyjaśnia.
„Być może z czasem projekt przekształci się w coś innego, ale zdecydowanie będę musiał nadal celowo tworzyć obrazy, drukować je i archiwizować”.
W swojej torbie ma aparat Sony Alpha 7R II i Sony FE 50mm f/1,8 50mm, a ostatnio używa także obiektywu Zeiss-Batis 25mm f/2, aby uchwycić więcej otoczenia na swoich portretach. „Zawsze mam też mojego Canona EOS 300X i rolkę Ilforda HP5+ w mojej torbie” – ujawnia, jednak Mercy nie jest związana zmartwieniem o to, jakiego urządzenia używa. Chwyci wszystko, co jest najbliżej (DSLR, bezlusterkowiec, telefon analogowy lub telefon), uwalniając się od ograniczeń, tak jak to opisuje, i upewniając się, że może uchwycić te chwile, gdy się rozwijają.
To po prostu działa dla mnie
Dla Mercy uchwycenie swojej rodziny w czarno-białym medium było przejściem od momentu, gdy jej podróż z fotografią rozpoczęła się na czarno-białym filmie. „Po prostu utkwiło mi to w pamięci” – mówi. „To naprawdę określiło, jak postrzegam świat. Odwołuje się również do minimalizmu we mnie i pomaga mi skupić się na konkretnym momencie lub historii, którą próbuję opowiedzieć.
„O ile kolor nie ma znaczenia w historii Mercy, prawie zawsze woli oglądać zdjęcia w czerni i bieli. „Uwielbiam też czarno-biały kolor za proste i nostalgiczne uczucie, jakie tworzy. To działa tylko w przypadku historii, które lubię opowiadać! Pomaga to również zachować spójność serii, biorąc pod uwagę, że używam różnych rodzajów kamer”.
Dokumentalne podejście Mercy do portretów rodzinnych oznacza, że nie pozuje ani nie reżyseruje sceny. „Pierwszym elementem, którego szukam, jest rozwijająca się chwila lub historia. Uwielbiam uchwycić to, co sprawia, że każda rodzina jest wyjątkowa”. Miłosierdzie wyznaje, że nie ma nic lepszego niż prawdziwe życie, a nawet chwile, jak napad złości dziecka, są w porządku, „to wszystko jest częścią wyjątkowej historii”, wyjaśnia.
„Pociąga mnie też ciekawe światło – równowaga świateł i cieni oraz pomysłowe oświetlenie obiektu. Może to być światło wpadające przez okno, reflektor z urządzenia mobilnego lub lampy, ostre światło słoneczne rzucające uderzające cienie lub mglista scena”. Zdjęcia Mercy z jej projektu This is Home są obecnie pokazywane na wystawie Moments in Time w Free Space Project do 30 maja 2022 r. Dowiedz się więcej na www.freespaceproject.org.
Najlepsze wskazówki Mercy dotyczące czarno-białych zdjęć portretowych
- Fotografuj z myślą o czerni i bieli. Poćwicz widzenie w trybie monochromatycznym, korzystając z profilu czarno-białego w aparacie, jeśli taki posiada.
- Skup się na historii i ciekawym świetle.
- Nie martw się o perfekcję! Słabe oświetlenie i ziarno to część uroku czarno-białych obrazów portretowych.
Damien Lovegrove
Damien Lovegrove jest fotografem najbardziej znanym ze swojej lokalizacji i portretów studyjnych kobiet. Zakończył przyjmowanie prowizji od klientów w 2018 roku, a teraz koncentruje się na pracy osobistej, warsztatach, książkach i filmach dydaktycznych. Możesz dowiedzieć się więcej od Damiena na jego kanale YouTube pod adresem www.youtube.com/c/LovegroveTraining i śledzić na Instagramie @damienlovegrove. www.lovegrovephotography.com
Fotograf Damien Lovegrove ma duże doświadczenie, jeśli chodzi o fotografowanie portretów w studio, jednak najbardziej inspiruje go, gdy jest poza domem. „Świat to moje studio!” – żartuje. „Wolałbym przebywać w prawdziwym świecie, a fotografia dała mi taką możliwość”.
Damien jest zwolennikiem czarno-białego medium i wyjaśnia dlaczego. „Uważam, że jest to naprawdę przydatne do robienia mocnych zdjęć” – stwierdza. „Ale podoba mi się też możliwość usunięcia rozproszeń i uproszczenia obrazu. W oczach wielu ludzi jest o krok bliżej sztuki. Może to być przydatne, gdy chcesz, aby zdjęcie było uważane za dzieło sztuki, a nie za nagranie sceny.
Widzimy świat w kolorze, więc czarno-biała jest dużym zniekształceniem, ale ponieważ fotografia czarno-biała istnieje od tak dawna, zaakceptowaliśmy ją. Uważamy, że wygląda to naturalnie”.
Przez ostatnie pięć lat Damien fotografował na średnioformatowym Fujifilm GFX 50S II, chociaż stwierdza, jaki aparat używasz, nie ma znaczenia. „Dobry obiektyw jest ważniejszy niż aparat; jednak jeszcze ważniejsze od tego jest twoje oko”.
Prostota to podstawa
W swojej torbie, Damien lubi prostotę. „Mam krótki teleobiektyw i szeroki kąt” – mówi. „Potrzebuję tych dwóch obiektywów i są one równie ważne. Część moich prac polega na umieszczaniu osoby w środowisku, więc używam szerszego spojrzenia, aby odsłonić narrację” – kontynuuje. „Ale potem, aby skupić się na pięknie na bardziej intymnych zdjęciach, używam mojego krótkiego teleobiektywu”. Wyjaśnia, że swoim krótkim teleobiektywem jest w stanie uchwycić bardziej pochlebne rysy twarzy.
Jeśli chodzi o wybór odpowiednich lokalizacji dla swoich monochromatycznych portretów, Damien jest pełen dobrych rad. Weźmy na przykład jego wizerunek dziewczyny przed teksturowanymi drzwiami w jodełkę. „Czarna błyszcząca farba na powierzchni wygląda świetnie” – mówi. Damien dalej opisuje, jak błyszcząca farba kieruje lampę błyskową z powrotem do aparatu, aby uzyskać intensywny efekt.
„Trzeba opuścić aparat dość nisko, aby gorący punkt lampy błyskowej znajdował się bezpośrednio za osobą. I to jest częściowo powodem centralnej pozycji modelu na tym zdjęciu.” Damien ma dalsze rady, jeśli chodzi o znajdowanie lokalizacji i doradza w środowisku miejskim, aby polować na tyłach nowoczesnych biurowców w poszukiwaniu elementów występujących na scenie, takich jak powietrze. otwory wentylacyjne.
„Ten rodzaj lokalizacji jest świetny, ponieważ po pierwsze nie jest monitorowany za pomocą telewizji przemysłowej, więc nie jesteś postrzegany jako zagrożenie dla bezpieczeństwa i nie ma nikogo, kto mógłby stanąć na drodze”. otwory wentylacyjne Damien przyznaje, że nie ma, jak by to określił, idealnych warunków oświetleniowych. „Światło wydobywa się głównie z ziemi i zwykle jest to prawdziwe nie, ponieważ sprawia, że ludzie wyglądają przerażająco, ale tutaj jest to właściwe. Pamiętaj więc, że czasami zasady są po to, aby je złamać!”
Chociaż Damien ma duże doświadczenie, jeśli chodzi o fotografowanie przy sztucznym oświetleniu, twierdzi, że nie trzeba mieć dużo wymyślnego zestawu, aby uzyskać świetne wyniki. W swoim zbliżeniu dziewczyny opowiada, że zdjęcie zostało zrobione na skraju lasu. „Kiedy dotrzesz na skraj lasu, dostaniesz tę uroczą, poziomą skrzynkę na listy, pełną światła”, ujawnia.
„Na tym zdjęciu była mała polana, na której jedno drzewo zawaliło się i zostawiło dziurę w baldachimie. Ta polana daje tylko trochę światła z tyłu. Ten styl światła jest dostępny w prawdziwym świecie – po prostu musisz wiedzieć, czego szukać”.
Najlepsze wskazówki Damiena dotyczące czarno-białych zdjęć portretowych
- Rób sobie portrety. Jeśli je lubisz, tylko to się liczy. Damien robi teraz zdjęcia tylko dla siebie.
- Planowanie się opłaca. Przeglądaj i znajduj lokalizacje przed kręceniem. Włącz GPS podczas robienia zdjęć recce (zrób to na telefonie), aby ponownie łatwo zlokalizować lokalizacje.
- Niech to będzie proste, a torba lekka. Damien przełącza się między dwoma obiektywami – szerokim i wąskim kątem i to wszystko.