Przyszłość wideo będzie polegać na tym, że większość twojej pracy będzie przechowywana na bitach jedynek i zer. To, co robisz z tym bittem, gdy go przechowujesz, określa, jak go później znajdziesz.
Jest zima, czas na refleksję i organizację. Pudełko z taśmami, które leżało w twojej piwnicy, czekało na ten zimny, wietrzny dzień, czekając, aż zdmuchniesz kurz i uratujesz wspomnienia i obrazy wypełniające tysiące stóp błyszczącej czarnej taśmy. OK, mówisz, chodźmy kupić stos płyt DVD lub może ten nowy terabajtowy dysk twardy i rozpocznij proces archiwizacji! Łał! Nie tak szybko. Zanim wyrządzisz trwałe szkody w pracy swojego życia, przyjrzyjmy się uważnie archiwizacji. W tym artykule przyjrzymy się dostępnym opcjom archiwizacji nagrań i mamy nadzieję, że rozwiejemy wszelkie nieporozumienia, jakie możesz mieć na ten niezwykle ważny temat. Przyjrzymy się realnym opcjom i krokom, które pomogą Ci utrzymać bibliotekę wideo przez wiele lat.
Na początku była taśma
I nadal jest… na razie. Kiedy zajrzysz do swojego pudełka z taśmami, najprawdopodobniej znajdziesz różne formaty, które istniały przez lata:VHS, 8mm, S-VHS, Hi8 i ostatnie dodatki, Mini DV i być może DVCAM i DVCPRO. Co zdumiewające, taśmy wideo, które nakręciłeś dwadzieścia lat temu, będą nadal odtwarzane, jeśli masz odtwarzacz dobrej jakości i prawidłowo je przechowujesz. Jeśli jednak wrzucisz je do pudełka i umieścisz w piwnicy, możesz być rozczarowany, gdy w końcu spróbujesz je odtworzyć.
Przyjrzyjmy się teraz scenariuszowi dobrych/złych wiadomości. Dobrą wiadomością jest to, że jeśli odpowiednio je przechowywałeś (omówimy to za chwilę) i masz czysty, niezawodny odtwarzacz, prawdopodobnie będziesz w dobrej formie. Zła wiadomość jest taka, że nadal musisz trochę popracować, aby zachować swoją kolekcję przez wiele lat.
Następnie pojawiły się płyty DVD, dyski twarde i karty flash
Do tej pory prawdopodobnie zaczynasz się niecierpliwić:„Opowiedz nam o świetnym sposobie wykorzystania płyt DVD i dysków twardych do archiwizacji naszych nagrań!” Cóż, ujmijmy to w ten sposób… Płyty DVD i dyski twarde nie są niezawodnymi sposobami archiwizowania nagrań. Kompresja MPEG-2 potrzebna do tworzenia płyt DVD-Video kompresuje wideo tak bardzo, że tracisz część oryginalnej jakości surowego materiału filmowego. Może to wyglądać dobrze, ale kiedy spróbujesz edytować materiał do nowego projektu, okaże się, że jakość nie jest tak dobra, jak oryginał.
Możesz zauważyć, że DVD, które kupujesz z nieskazitelnymi hollywoodzkimi filmami, wyglądają naprawdę dobrze. Tak, robią. Głównym powodem jest to, że płyty autorstwa hollywoodzkich studiów są kompresowane z dużo większą ludzką interwencją, aby uzyskać najlepszą jakość z głównego materiału filmowego. Dodatkowo Hollywood robi tak ogromną liczbę kopii, że jest w stanie użyć procesu zwanego replikacją, w którym informacje są dokładnie takie same jak w przypadku wzorca, a użyte nośniki są niezwykle wysokiej jakości i bardzo stabilne. Twoje nagrywalne dyski DVD nie są replikowane; są spalone. Oznacza to, że same dyski są z czasem podatne na rozpad chemiczny i nie są tak stabilne. Nie używaj płyt DVD do archiwizacji nagrań. Możesz ich używać jako nośnika odniesienia – co oznacza nagranie niektórych materiałów, aby pokazać klientowi, co masz, ale nie używaj ich do długoterminowej archiwizacji.
A co z dyskami twardymi? Problem z dyskiem twardym nie polega na tym, czy ulegnie awarii, ale na tym, kiedy ulegnie awarii (patrz pasek boczny na końcu tego artykułu). Dyski twarde służą do tworzenia kopii zapasowych, co oznacza, że używasz ich do tworzenia kopii zapasowych nagrań, a nie do przechowywania ich jako wzorca archiwalnego.
Jeśli dysk twardy lub dysk DVD ulegnie awarii, możesz utracić wszystko na dysku lub dysku. Jednakże, jeśli taśma ulegnie awarii, zwykle tracisz tylko niewielką część informacji.
OK, a co z mediami Flash? Obecnie ilość informacji, które można przechowywać na dysku flash, jest bardzo ograniczona. Jest nadzieja dla tego nośnika półprzewodnikowego, ponieważ nie ma ruchomych części, które mogłyby się zepsuć, ani podatnych warstw, które mogłyby ulec zniszczeniu – a mimo to wykorzystuje drastyczną kompresję i jest jak dotąd nieprzetestowaną alternatywą archiwalną.
Wtedy była taśma (nie byliśmy już tutaj?)
Nawet przy całej dzisiejszej niesamowitej technologii, taśma wideo jest nadal najbezpieczniejszą opcją do archiwizacji. Najbardziej niezawodnym i wytrzymałym formatem używanym podczas archiwizacji nagrań analogowych jest Betacam SP (często w skrócie Beta SP). Ten profesjonalny format 1/2″ jest szeroko stosowany w przemyśle nadawczym i od dawna jest standardem w archiwizacji analogowej. Jednak bardzo niewielu z was będzie miało dostęp do tego formatu. Co teraz robisz?
Podczas archiwizacji nagrań analogowych, jeśli nie masz dostępu do Betacam SP, najlepszym rozwiązaniem jest obecnie Mini DV lub format najwyższej jakości, na jaki Cię stać. Zachowaj oryginały i przechowuj je prawidłowo w dwóch oddzielnych lokalizacjach.
Podczas archiwizacji materiałów cyfrowych w standardowej rozdzielczości, najlepszym wyborem jest Digital Betacam (często w skrócie DigiBeta), cyfrowy członek rodziny formatów Betacam. Jeśli jednak nie możesz sobie pozwolić na ten format, zrób duplikat w formacie cyfrowym, którego obecnie używasz, i przechowuj osobno, aż bardziej stabilny format archiwalny stanie się dostępny i przystępny cenowo.
Proces archiwizacji
Teraz, gdy wiesz, jakich nośników użyjesz do zarchiwizowania materiału, jakiego procesu powinieneś użyć do uporządkowania swoich multimediów? Pierwszym krokiem jest skatalogowanie materiału filmowego. Opracuj prosty, ale łatwo zrozumiały system etykietowania, który Ty i inni możecie łatwo przetłumaczyć w razie potrzeby. Prowadź obszerną listę wszystkich taśm i skrótów do nazewnictwa każdego projektu. Być może połączysz wszystkie nagrania ze ślubu i oznaczysz każdy zestaw taśm inicjałami pary. Na przykład możesz stworzyć serię etykiet z napisem „WCS&RS1”, co oznacza Wesele z Candy i Ralphem Snyderem Tape 1 . Lub utwórz akronim dla swojej produkcji, taki jak BFS 1 – Bahamian Field Station Tape 1 . Zorganizuj swoją bibliotekę w typy projektów i zestawy taśm. Jeśli utworzyłeś dzienniki edycji taśm, zachowaj plik dzienników, aby mieć dostęp do poszczególnych ujęć, które możesz chcieć wykorzystać w późniejszych projektach.
Zawsze pamiętaj, aby oznaczyć taśmy datą, tytułem, numerem taśmy, czasem trwania i oznaczeniem kopii wzorcowej lub archiwalnej. Umieść etykiety na taśmach i ich osłonach ochronnych. Aby uzyskać najlepsze wyniki, używaj etykiet archiwalnych, które możesz otrzymać od dostawcy taśm wideo. Guma na etykietach nie wysycha, dzięki czemu etykiety nie odpadają i nie niszczą się.
Dodaj opis zawartości każdej taśmy do listy taśm, aby uzyskać zapis rzeczywistej zawartości tej konkretnej taśmy. Na przykład na swojej liście możesz mieć BFS 1 do BFS 10. Wszystko dobrze, jeśli chodzi o utrzymywanie ich w tym samym miejscu, ale co z ich indywidualną zawartością? W tym przypadku może to być BFS 1, strzały z basenu pływowego i wiosło przez las namorzynowy . Możesz oznaczyć BFS 2 jako SCUBA pod wodą – Nurkowanie 1 – Żółw, ławice ryb i rekin! Im bardziej szczegółowe, tym łatwiej później znaleźć materiał. Oczywiście, jeśli zarejestrowałeś każdy strzał na taśmie, możesz również dodać referencyjny kod czasowy, który pasuje do kodu w dzienniku taśmy.
Po uporządkowaniu materiału możesz rozpocząć proces tworzenia kopii, oznaczania i przechowywania.
Wykonywanie kopii
Zawsze używaj wysokiej jakości nowych taśm do tworzenia kopii archiwalnych. Skonfiguruj urządzenie, które będzie odtwarzać oryginał, i podłącz kable wideo i audio do magnetofonu. Istnieją różne szkoły myślenia na temat tego, czy można używać kamery jako magnetofonu. Mówimy, że jeśli Twoja kamera jest zadbana, utrzymywana w czystości i nigdy nie nadużywana, nie powinieneś napotkać żadnych problemów. Jednak dedykowane magnetofony, które pozostają na biurku, mają na ogół bardziej solidny mechanizm transportu taśmy i tworzą czystsze kopie (ale musisz oczywiście dbać o konserwację magnetofonów).
Upewnij się, że odtwarzacz lub kamera są w dobrym stanie, a głowice odtwarzania są czyste. Aby przetestować konfigurację, załaduj dobrze znaną taśmę z materiałem lub ukończony program do odtwarzacza, umieść nową taśmę do archiwizacji w magnetofonie i rozpocznij nagrywanie. Naciśnij Play na odtwarzaczu lub aparacie. Nagrywaj przez około 30 sekund, a następnie zatrzymaj taśmy i przewiń oba magnetofony. Sprawdź, czy masz dobre nagranie audio i wideo. Ważne jest, aby używać monitora z dźwiękiem lub przynajmniej słuchawek, aby sprawdzić nagrywany obraz i dźwięk. Po sprawdzeniu systemu powinno być możliwe wykonanie większej liczby nagrań bez ponownego sprawdzania konfiguracji początkowej. Jeśli próbujesz zarchiwizować dwugodzinną taśmę VHS na dwóch 60-minutowych taśmach Mini DV, upewnij się, że punkt, w którym zmieniasz taśmy, zachodzi na siebie, aby zduplikować niewielką część oryginału, zapobiegając powstawaniu dziur w archiwalnym materiale. . Jak tylko nagrywanie się skończy, przewiń nagrane taśmy i wykonaj wyrywkową kontrolę jakości. Nie przewijaj oryginału.
Pamięć
Przechowując taśmy, zawsze przechowuj je tak, aby były nawinięte na szpulę odbiorczą. To zmusi Cię do przewinięcia ich do tyłu, zanim będziesz mógł je odtworzyć. Do przewijania taśm zawsze używaj decka, nigdy maszyny do przewijania. Celem tej procedury jest wyrównanie naprężenia przechowywanej taśmy, a także wytrącenie z taśm luźnych cząstek magnetycznych. Po przewinięciu są gotowe do ponownego użycia. Po zakończeniu przewiń je do przodu i odłóż z powrotem do magazynu.
Upewnij się, że przechowujesz taśmy na ich krawędzi, a nie płasko. Chcesz również upewnić się, że miejsce przechowywania jest chłodne (50-68 stopni) i ma niski zakres wilgotności (20-50%, przy czym najwyższy zakres wilgotności jest dobry tylko do przechowywania w niskiej temperaturze). Użyj wentylatorów do cyrkulacji powietrza i, jeśli to konieczne, osuszacza, szczególnie podczas gorących, wilgotnych miesięcy letnich.
Powinieneś optymalnie zachować trzy kopie swoich taśm:oryginalną taśmę najwcześniejszej generacji, archiwalną matrycę używaną do tworzenia innych kopii w razie potrzeby oraz kopię referencyjną do wykorzystania, jeśli chcesz komukolwiek wypożyczyć materiał. Wszystkie trzy kopie należy przechowywać w osobnych miejscach, aby w przypadku pożaru lub innej katastrofy kopia przetrwała.
Zawsze upewnij się, że usunąłeś lub otworzyłeś kartę nagrywania, aby zapobiec przypadkowemu skasowaniu. Upewnij się, że każda kopia jest wyraźnie oznaczona i skatalogowana. I na koniec, jeśli musisz często sprawdzać taśmę za pomocą funkcji przewijania do tyłu, pauzy i przewijania do przodu, użyj taśmy referencyjnej, a nie wzorca lub oryginału. Zapobiegnie to zużyciu Twoich archiwalnych taśm.
Przyszłość
Mamy nadzieję, że dojdziemy do punktu, w którym będzie istniała technologia zapewniająca solidny, niezawodny nośnik danych archiwalnych, niedrogi i łatwo dostępny. Jest pewna nadzieja na nowe technologie półprzewodnikowe, ale mają przed sobą długą drogę, zanim osiągną punkt użyteczności. Do tego czasu dobrą praktyką jest skonfigurowanie programu do cyklicznego przeglądania multimediów, tworzenia nowych taśm-matek przy użyciu najnowszych technologii i rozpoczynania od najstarszych i najważniejszych taśm w Twojej kolekcji. Jeśli odpowiednio je przechowujesz i używasz, Twoje taśmy-matki mogą przetrwać dziesięciolecia. Jeśli będziesz ostrożny i co dekadę cyklicznie prześledzisz swój najstarszy materiał filmowy, będziesz mógł cieszyć się owocami swojej pracy przez kilka lat.
Redaktor współpracujący dr Robert G. Nulph uczy produkcji wideo i filmów na poziomie uczelni i jest niezależnym reżyserem wideo/filmowym.
Pasek boczny:Ostrzeżenie:Poniższa opowieść jest zarówno wstrząsająca, jak i pouczająca.
Wszyscy jesteśmy zakochani w technologii. Uwielbiamy najnowsze gadżety, które są większe i szybsze, z większą ilością dzwoneczków i gwizdków. Jednak jeśli chodzi o dyski twarde, większy zdecydowanie nie jest lepszy. Niedawno miałem niefortunne doświadczenie oglądania mojego terabajtowego dysku z ponad 850 GB materiału zdjęciowego i dokumentowego, który siedzi i obraca się bez żadnego rozpoznania przez komputer. Trzy miesiące edytowania, digitalizacji i porządkowania w błoto.
Tak, być może uda mi się odzyskać dane, ponieważ najbardziej prawdopodobnym winowajcą jest karta, która pomaga komputerowi komunikować się z dyskiem twardym, ale czy widziałeś ceny, jakie pobiera za pobieranie danych – zwłaszcza, gdy jest to prawie terabajt Informacja? Tysiące! Cieszę się, że nadal mam oryginalne taśmy i karty ze zdjęciami.
Więc jakiej lekcji się nauczyłem? Nie polegaj na dyskach twardych, a zwłaszcza nie umieszczaj wszystkich swoich materiałów w jednym miejscu (to brzmi jak stare mądre słowa o tym, by nie wkładać wszystkich jajek do jednego koszyka!). Mniejsze dyski twarde rozkładają ryzyko i będą rzadziej używane. Uporządkuj je i oznacz mądrze i pamiętaj:absolutnie nie są opcją archiwalną.