Opinia:Dlaczego Photoshop rujnuje fotografię krajobrazową
Fotografia krajobrazowa, niegdyś szanowana forma sztuki świętująca surowe piękno i moc natury, staje się coraz bardziej cyfrową produkcją, dziełem Frankensteinian zszywanym w Photoshopie. Podczas gdy cyfrowa manipulacja zawsze była częścią tego procesu, obecny trend hiperrealizmu i jawnej fantazji jest erozja integralności gatunku, rozmycie linii między fotografią a sztuką cyfrową, a ostatecznie zmniejszając wpływ naprawdę wyjątkowych, naturalnie chwalizujących krajobrazów.
sprawa przeciwko nadmiernej edycji:
* zniekształcona rzeczywistość: Najbardziej rażącym problemem jest zniekształcenie rzeczywistości. Fotografowie rutynowo zamieniają nieba, dodając elementy, które nie były obecne, i dramatycznie zmieniają kolory, aby tworzyć sceny, które po prostu nie istnieją. Stwarza to fałszywe oczekiwanie na to, jak faktycznie wyglądają krajobrazy, co prowadzi do rozczarowania, gdy widzowie napotykają prawdziwą rzecz. Hiper-nasycony zachód słońca, idealnie lustrzane jezioro lub niebo gwiazdorskie niewiarygodnie jasne-są to często produkowane cyfrowo fantazje, a nie schwytane chwile w czasie.
* Utrata autentyczności i umiejętności: Nadmierne poleganie na Photoshopie zmniejsza znaczenie tradycyjnych umiejętności fotograficznych. Zamiast skrupulatnego planowania sesji, poszukiwania idealnej lokalizacji, czekanie na idealne światło i opanowanie ustawień aparatu, niektórzy fotografowie po prostu „naprawić to”. To dewaluuje kunszt uchwycenia oszałamiającego obrazu w aparacie i zastępuje go techniczną biegłością manipulowania pikselami. Prawdziwe opanowanie kompozycji, ekspozycji i czasu jest przyćmione przez możliwość władania narzędziom Photoshopa.
* Homogenizacja stylu: Jak na ironię, ogromny potencjał Photoshopa prowadzi do homogenizacji fotografii krajobrazowej. Wszyscy stosują te same techniki - efekty ortona, maski jasności, ekstremalne wyostrzenie - powodujące morze obrazów, które wyglądają niesamowicie podobnie. Unikalna wizja i indywidualny głos artystyczny fotografa gubią się w ogólnej, nadmiernej estetyce. Indywidualność jest poświęcona przy ołtarzu polubień Instagram.
* wprowadzające w błąd i nieetyczne praktyki: W niektórych przypadkach manipulacja wykracza poza wzmocnienie estetyczne i przechodzi na nieetyczne terytorium. Usunięcie linii energetycznych, klonowanie rozpraszających elementów, a nawet subtelnie zmieniając krajobraz w celu stworzenia bardziej „atrakcyjnej” sceny, można postrzegać jako wprowadzenie w błąd. Rodzi to pytania o prawdę i uczciwość w gatunku, który w jego rdzeniu powinien polegać na schwytaniu świata takim, jakim jest. Widzowie są oszukiwani, nawet jeśli są niezamierzone.
* Dewaluowanie doświadczenia: Zdjęcie powinno wywoływać uczucia i emocje doświadczane w tym konkretnym miejscu. Manipulując obrazem nie do rozpoznawania, fotograf traci możliwość opowiedzenia historii o środowisku. Widz jest odłączony od surowego piękna i naturalnego blasku sceny.
kontrargumenty i niuanse:
Ważne jest, aby uznać, że przetwarzanie końcowe zawsze było częścią fotografii, nawet w erze filmowej. Unikanie i pieczenie w ciemni były formami manipulacji, choć bardziej subtelne. Ponadto:
* Wyrażenie artystyczne: Fotografia jest formą sztuki, a artyści mają prawo wyrażać siebie twórczo. Jeśli fotograf chce stworzyć surrealistyczny lub fantastyczny krajobraz, to ich artystyczna prerogatyw. Kluczem jest przejrzystość i zamiar. Jeśli celem jest stworzenie realistycznej reprezentacji, wówczas nadmierna manipulacja jest problematyczna. Jeśli celem jest sztuka, to granice się zmieniają.
* Pchanie granic: Eksperymenty i innowacje są niezbędne do ewolucji dowolnej formy sztuki. Photoshop umożliwia fotografom odkrywanie nowych kreatywnych możliwości i przekraczanie granic tego, co jest możliwe. Niektóre z najbardziej oszałamiających wizualnie i prowokujących do myślenia obrazy krajobrazu są wynikiem wykwalifikowanego i pomysłowego przetwarzania.
* Korekty techniczne: Postroceza może być używana do skorygowania wad technicznych na obrazie, takich jak problemy z ekspozycją lub bilansem białym. Korekty te mogą faktycznie zwiększyć doświadczenie widza i wydobyć piękno sceny.
* Osobista interpretacja: Fotografia krajobrazowa jest z natury subiektywna. Nawet bez intensywnej edycji fotograf wybiera kompozycję, kąt, porę dnia - z których wszystkie wpływają na postrzeganie przez widza. Przetwarzanie końcowe można postrzegać jako rozszerzenie tej osobistej interpretacji.
Wniosek:
Podczas gdy Photoshop oferuje niesamowity potencjał twórczy, jego nadmierne zastosowanie w fotografii krajobrazowej rozcieńcza uczciwość gatunku i zmniejsza znaczenie tradycyjnych umiejętności. Pogoń za hiperrealizmem i fantazją może prowadzić do zniekształconej rzeczywistości, homogenizowanych stylów, a nawet nieetycznych praktyk. Ostatecznie najbardziej przekonującymi fotografami krajobrazowymi są te, które uchwycają esencję miejsca, wywołują poczucie cudu i opowiadają historię o świecie przyrody, nawet jeśli fotograf użył cyfrowych narzędzi do ulepszenia obrazu. Kluczem jest znalezienie równowagi między ekspresją artystyczną a autentyczną reprezentacją. Fotografia krajobrazowa nie powinna dotyczyć * tworzenia * krajobrazów, ale o * ujawnianiu * nich. Powrót do wyceny nieodłącznego piękna natury, w połączeniu z uważnym i zręcznym przetwarzaniem, jest niezbędny dla przyszłości tej formy sztuki.
Krótko mówiąc, argumentem jest to, że nadmierne użycie Photoshopa jest rujnującym fotografię krajobrazową:
* tworzenie nierealistycznych oczekiwań.
* dewaluacja tradycyjnych umiejętności.
* prowadzący do homogenizacji stylu.
* potencjalnie nieetyczne.
Jednak kontrargumenty uznają wartość artystyczną przetwarzania i znaczenie eksperymentów i interpretacji osobistej.