Opinia:Dlaczego Photoshop rujnuje fotografię krajobrazową
Fotografia krajobrazowa, w jego sercu, powinna polegać na uchwyceniu nieodłącznego piękna i surowej mocy świata przyrody. Chodzi o to, by być świadkiem ulotnego momentu doskonałego światła, kompozycji i atmosfery oraz przełożenie tego doświadczenia na wizualną reprezentację dla innych. Jednak wzrost edycji cyfrowej, w szczególności wszechobecne stosowanie Photoshopa, moim zdaniem zerowało ten fundament, a w niektórych przypadkach aktywnie * zrujnował * gatunek.
Podstawowy problem leży w rozłączeniu między rzeczywistością a reprezentacją. Zamiast starać się uchwycić to, co * tam * tam * wielu fotografów używa teraz Photoshopa, aby * stworzyć * scenę, która nigdy nie istniała. Widzimy:
* przesycone kolory: Zachody słońca, które są niemożliwie żywe, niebo, które są nierealistycznym odcieniem niebieskiego i liści, które świeci z nienaturalną intensywnością. Te obrazy mogą być wizualnie uderzające, ale brakuje im autentyczności i wierzą w prawdziwy charakter krajobrazu. Często są one zaprojektowane dla maksymalnego „WOW” w mediach społecznościowych, a nie prawdziwy związek z widzem.
* Sztuczna jasność i ostrość: Wszystko jest oszczędne, pozbawione miękkości lub perspektywy atmosferycznej. Ten hiperrealizm jest wstrząsający i nienaturalny dla ludzkiego oka. Tworzy poczucie sztuczki, usuwając poczucie obecności na scenie. Subtelne niuanse światła i cienia, niezbędne do przekazywania głębokości i nastroju, są często spłaszczone w dążeniu do ekstremalnej ostrości.
* Nadmierne usuwanie obiektu/dodatek: Zniknęły linie energetyczne, zbłąkane gałęzie, niewygodne skały. Zamiast tego dodaje się elementy - dramatyczne chmury, majestatyczne zwierzęta - które nie były obecne w czasie zdjęcia. To już nie jest fotografia; To obraz cyfrowy, który podważa integralność medium. Stanowi również nierealne oczekiwania widzów, co prowadzi do przekonania, że te dziewicze, produkowane krajobrazy są powszechne.
* homogenizacja stylu: Pogoń za „idealnym” wizerunkiem, mocno polegającym na technikach Photoshopa, doprowadziło do niepokojącej jednolitości w fotografii krajobrazowej. Wydaje się, że wszyscy ścigają ten sam przetworzony wygląd, co skutkuje nadmiarem przewidywalnych i nieinspirowanych obrazów. Indywidualność i wizja artystyczna składa się z ołtarza doskonałości technicznej.
Stały strumień tych mocno zredagowanych obrazów tworzy zniekształcone postrzeganie świata przyrody. Może to prowadzić do samozadowolenia środowiskowego . Jeśli ludzie są stale bombardowani obrazami niemożliwie nieskazitelnych krajobrazów, mogą być mniej świadomi prawdziwych wyzwań środowiskowych, przed którymi stoi nasza planeta. Piękno, które widzą, jest często sfabrykowaną iluzją, maskowanie rzeczywistości zanieczyszczenia, wylesiania i zmian klimatu.
Ostatecznie nadmierne korzystanie z Photoshopa przekształca fotografię krajobrazową w konkurencję umiejętności technicznych, a nie ekspresji artystycznej. Priorytetuje *jak *nad *dlaczego *. Zachęca do powierzchownego zaangażowania w krajobraz, koncentrujący się raczej na estetyce niż na głębszym zrozumieniu i uznaniu.
Jednak ważne jest, aby potwierdzić niektóre kontrapunkty:
* Wszystkie fotografie obejmują manipulację: Nawet w erze filmu fotografowie używali filtrów, uchylania się i pieczenia oraz różnych rodzajów filmu, aby zmienić ostateczny obraz. Edycja cyfrowa jest po prostu bardziej wyrafinowanym narzędziem w tym samym procesie.
* Wyrażenie artystyczne jest subiektywne: To, co jedna osoba uważa za „nadmiernie przetworzoną” inną, może postrzegać za ważną interpretację artystyczną. Nie ma obiektywnego standardu dla piękna.
* Photoshop może poprawić wady techniczne: Niewielkie korekty ekspozycji, kontrastu i równowagi kolorów mogą często poprawić obraz i zbliżyć go do tego, co fotograf faktycznie widział w terenie.
* Niektórzy fotografowie używają Photoshopa w etyczny i kreatywny sposób: Mogą użyć go do tworzenia subtelnych ulepszeń, skorygowania zniekształceń soczewki lub do odkrywania abstrakcyjnych i surrealistycznych krajobrazów.
Podsumowując:
Problemem nie jest sam Photoshop, ale raczej * nadmierne * i * nieetyczne * użycie. Kiedy celem jest stworzenie fałszywej reprezentacji rzeczywistości ze względu na polubienia i wyznawców, fotografia krajobrazowa traci swoją integralność i moc łączenia nas ze światem przyrody. Musimy zachęcić do powrotu do autentyczności, aby skupić się na uchwyceniu piękna, które już istnieje oraz do bardziej uważnego i pełnego szacunku podejścia do sztuki fotografii krajobrazowej. Mniej może być więcej. Starajmy się sfotografować piękno świata, a nie go wytworzyć.