1. Planowanie i przygotowanie
* koncepcja i nastrój: Zanim zdobędziesz aparat, zastanów się nad uczuciem, które chcesz wywołać. Portrety niskokeńskie często przekazują:
* Tajemnica
* Poważność
* Intymność
* Moc
* Dramat
* Wybór tematu: Wybierz temat, którego cechy i osobowość dobrze nadają się do tego stylu. Badani o silnej strukturze kości często świetnie wyglądają w niskim oświetleniu. Pomyśl o ich stroju; Ciemniejsze ubranie ma tendencję do wtopienia w tło i podkreśla twarz.
* Lokalizacja i tło: Będziesz potrzebował kontrolowanego środowiska, najlepiej studia lub pomieszczenia, w którym można blokować światło otoczenia. Twoje tło powinno być ciemne lub łatwo przyciemnione. Opcje obejmują:
* Czarny lub bardzo ciemnoszary materiał (aksamit, muślin itp.)
* Ciemna ściana.
* Nawet ciemna arkusz będzie działał w szczycie.
* Upewnij się, że tło jest wystarczająco daleko za tematem, aby uniknąć niechcianych cieni.
2. Sprzęt
* kamera: Działaby każda lustrzanka lustrzkowa, aparat bezlusterkowy, a nawet dobry smartfon z ręczną elementami sterującymi.
* obiektyw: Wszechstronny obiektyw jest dobry, na przykład 50 mm lub 85 mm. Prime soczewki (stała ogniskowa) często mają szersze otwory, które są przydatne. Zoomowe soczewki mogą również działać dobrze.
* źródło światła: To jest *klucz *. Będziesz chciał kontrolować źródło światła. Oto kilka opcji:
* Studio Strobe/Flash: Idealny do mocy i kontroli.
* Bezgazowe/flash: Dobra, przenośna opcja.
* Panel LED: Zapewnia ciągłe światło, ułatwiając dostrzeżenie efektu w czasie rzeczywistym.
* Nawet lampa biurka lub latarka może działać Jeśli jesteś kreatywny, ale trudniej je kontrolować.
* Modyfikator światła (niezbędny): Modyfikator kształtuje światło, tworząc przyjemniejszy i kontrolowany efekt.
* softbox: Tworzy miękkie, rozproszone światło, doskonałe do pochlebnej skóry. (Dobry punkt wyjścia)
* punkt siatki: Koncentruje światło w ciasną, skoncentrowaną wiązkę, tworząc dramatyczne atrakcje.
* snoot: Podobne do miejsca siatki, ale często bardziej stożkowe.
* drzwi stodoły: Pozwól ci kształtować światło, blokując jego części.
* parasol (strzelanie lub refleksyjne): Bardziej rozproszone światło niż gołe żarówka, ale mniej kontroli niż softbox.
* Light Stand: Aby ustawić źródło światła.
* Opcjonalnie, ale pomocne:
* reflektor (czarny lub ciemnoszary): Służy do subtelnego kontrolowania cieni, ale pamiętaj, że celem jest * nie *, aby je wyeliminować. Czarny reflektor może pochłaniać i pogłębiać cienie.
* zdalny wyzwalacz (dla lampy błyskowej): Ułatwia strzelanie lampy błyskowej, zwłaszcza gdy jest poza kamerą.
* Miernik światła: Dla precyzyjnie pomiaru światła, ale nie jest konieczne dla początkujących.
* statyw: Może być pomocny, zwłaszcza z wolniejszymi czasami otwarcia migawki.
3. Ustawienia aparatu (zaleca się tryb manualny)
* Tryb: Podręcznik (M) jest najlepszy do pełnej kontroli. Priorytet przysłony (av lub a) może działać, jeśli rozumiesz, jak ujawnia aparat.
* apertura: Zacznij od umiarkowanej przysłony, takiej jak f/5.6 lub f/8. Daje to wystarczającą głębokość pola, aby utrzymać ostrą twarz obiektu. Możesz eksperymentować z szerszymi otworami (f/2.8, f/4) na płytszą głębokość pola, ale uważaj na skupienie.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby kontrolować światło otoczenia. Jeśli chcesz naprawdę ciemnego tła, prawdopodobnie potrzebujesz stosunkowo szybkiego czasu otwarcia migawki. Jeśli używasz lampy błyskowej, czas otwarcia migawki powinien znajdować się na lub poniżej prędkości synchronizacji lampy błyskowej (zwykle 1/200 lub 1/250 sekundy).
* ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe (ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję dzięki wybranej aperturze i czasowi otwarcia migawki.
* Bilans biały: Wybierz białą równowagę, która pasuje do koloru źródła światła (np. Tungsten dla żarliwych lamp, Flash for Flash). Możesz także dostosować się do przetwarzania po zakończeniu.
* Focus: Autofokus jednopunktowy jest zwykle najlepszy. Skoncentruj się na oczach pacjenta, zwłaszcza oka najbliższego aparatu.
4. Konfiguracja oświetlenia (kroki kluczowe)
* Zacznij od jednego źródła światła: To podstawa niskiego oświetlenia.
* Ustaw światło: Oto kilka typowych punktów wyjścia:
* 45-stopniowy kąt: Umieść światło na bok i lekko przed obiektem, pod kątem 45 stopni. To tworzy ładne cienie po jednej stronie twarzy.
* Rembrandt Lighting: Odmiana kąta 45 stopni, ale ustawiona tak, aby na policzek pojawił się mały trójkąt światła naprzeciwko źródła światła. To klasyczna technika niskiego klucza.
* powyżej tematu: Ustaw światło nieco nad obiektem, skierowane w dół. Może to stworzyć ciekawe cienie pod oczami i podbródkiem.
* Odległość ma znaczenie: Im bliżej źródła światła jest dla obiektu, tym miękkie światło. Im dalej, tym ostrzejszy.
* Regulacja mocy: Kontroluj intensywność źródła światła. Jeśli używasz lampy błyskowej, dostosuj moc wyjściową. Jeśli używasz ciągłego światła, może być konieczne przeniesienie go bliżej lub dalej od obiektu.
* Obejrzyj cienie: Kluczem do niskiego klucza są * sterowane * cienie. Chcesz wystarczająco dużo światła, aby oświetlić twarz, ale także wystarczająco dużo cienia, aby stworzyć głębię i dramat.
* Nie przepełniaj: Oprzyj się potrzebom użycia reflektora do wypełnienia wszystkich cieni. Cienie dają portretowi jego charakter. Jeśli * użyjesz * Użyj reflektora, użyj czarnego lub ciemnoszarego, aby * zmniejszyć * światło, a nie odbijaj go z powrotem.
5. Wyjmowanie strzału
* Skomponuj ujęcie: Rozważ zasadę trzeciej, wiodących linii i innych zasad składowych.
* kieruj przedmiotem: Podaj swojemu przedmiotowi jasne instrukcje dotyczące pozowania i ekspresji. Zachęcaj ich do relaksu i bycia naturalnym, ale także ich prowadzenie.
* Weź zdjęcia testowe: Przejrzyj zdjęcia na ekranie LCD aparatu i w razie potrzeby dostosuj ustawienia i oświetlenie. Zwróć szczególną uwagę na atrakcje i cienie. Czy to tam, gdzie chcesz, aby były? Czy ekspozycja jest poprawna?
* ostrożnie skupiaj się: Upewnij się, że oczy twojego pacjenta są ostre.
* strzelaj w surowym (jeśli to możliwe): Pliki RAW zachowują więcej szczegółów i zapewniają większą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
6. Processing (edycja)
* oprogramowanie: Używaj oprogramowania, takiego jak Adobe Lightroom, Photoshop, Capture One lub GIMP (bezpłatny).
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną jasność.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby pogłębić cienie i sprawić, by najważniejsze atrakcje się.
* Podprawy: Dostosuj atrakcje, aby zapobiec przycinaniu (nadmierne ekspozycja).
* Shadows: Subtelnie dostosuj cienie, ale uważaj, aby nie podnosić ich zbytnio.
* białka i czarni: Dostosuj je, aby ustawić białe i czarne punkty na obraz.
* Regulacja kolorów:
* Temperatura: W razie potrzeby dostosuj bilans biały.
* tint: Popraw wszelkie odlewy kolorów.
* Nasycenie: Możesz nieznacznie zmniejszyć nasycenie, aby zwiększyć nastrój obrazu. Zastanów się nad przeliczeniem na czarno-biały, aby uzyskać klasyczny niski wygląd.
* Lokalne korekty: Użyj narzędzi takich jak pędzle regulacji lub filtry stopniowe, aby wprowadzić ukierunkowane regulacje określonych obszarów obrazu. Na przykład możesz lekko rozjaśnić oczy lub przyciemnić tło.
* wyostrzenie: Zastosuj umiarkowaną ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
* Redukcja szumu: Jeśli obraz ma szum, zastosuj redukcję szumu, ale uważaj, aby nie przesadzić i stracić szczegóły.
* Vignetting (opcjonalnie): Dodanie subtelnej winiety może pomóc przyciągnąć oko widza do tematu.
Wskazówki i wskazówki:
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetlenia i ustawieniami aparatu, aby zobaczyć, co jest dla Ciebie najlepsze.
* Obserwuj inne portrety o niskim kluczu: Przestudiuj pracę fotografów, których podziwiasz i przeanalizuj ich techniki oświetlenia.
* Komunikuj się z tematem: Wyjaśnij swoją wizję i daj im jasny kierunek.
* start proste: Nie próbuj robić zbyt wiele naraz. Skoncentruj się na opanowaniu podstaw przed eksperymentowaniem z bardziej złożonymi technikami.
* Obejrzyj cienie: Cienie są integralną częścią niskich portretów, więc nie bój się pozwolić im być ciemno.
* Użyj histogramu: Zwróć uwagę na histogram w aparacie lub w oprogramowaniu do edycji, aby upewnić się, że nie przycinasz wyświetleń ani cieni.
* Rozważ czarno -biały: Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym. Eliminuje to rozproszenie kolorów i skupia uwagę na tonach i teksturach.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz stworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują poczucie dramatu i tajemnicy. Powodzenia!