1. Planowanie i przygotowanie:
* Zrozum cel: Portrety niskokeńskie podkreślają jedno źródło światła i głębokie cienie. Temat powinien być częściowo lub głównie w cieniu, z po prostu kluczowymi cechami. Pomyśl dramatyczny i nastrojowy.
* Wybierz temat: Rozważ funkcje swojego pacjenta. Silna struktura kości, ciekawe tekstury (takie jak zmarszczki lub włosy) oraz gotowość do utrzymania studni, to korzyści. Oświetlenie o niskim kluczu może być bardzo wybaczające, ale niektóre tematy będą bardziej atrakcyjne wizualnie niż inne.
* Zaplanuj swój skład: Jak ułożysz swój temat? Czy będzie to strzał w głowę, popiersie lub strzał z całego ciała? Pomyśl o nastroju, który chcesz stworzyć. Przycinanie mocno może powodować intymność, a szersze strzały mogą sugerować podatność lub izolację.
* Wardrobe: Ciemne lub stonowane odzież działa najlepiej. Unikaj jasnych kolorów lub zajętych wzorów, ponieważ mogą odwrócić uwagę od światła i cieni. Czarne lub ciemnoszare ubrania mają tendencję do wtapiania się w tło, czyniąc twarz obiektu i ma punkt centralny.
* makijaż: Utrzymuj to naturalne lub lekko zaniżone. Zbyt błyszczący lub błyszczący makijaż może odzwierciedlać światło w niechciany sposób. Matte Foundation i proszki są ogólnie dobrym wyborem.
2. Konfigurowanie oświetlenia (to jest klucz!):
* Znajdź ciemną przestrzeń: Potrzebujesz pokoju, w którym możesz kontrolować światło otoczenia. Wyłącz napowietrzne światła, blisko żaluzje lub zasłony i zablokuj niechciane światło.
* Pojedyncze źródło światła (zalecane): Najprostsza i najskuteczniejsza konfiguracja wykorzystuje jedno światło. Oto kilka opcji:
* Studio Strobe/Flash: Idealnie użyj stroboskopu studycznego z modyfikatorem takim jak softbox (mały do średniej) lub snoot/sieć (dla bardzo skoncentrowanego światła). Flashgun (Bezgara) może również działać, zwłaszcza jeśli możesz uruchomić go poza kamerą.
* Ciągłe światło (panel LED, lampa biurka): Dobrym opcją jest panel LED z regulowaną jasnością. Możesz także użyć lampy biurkowej z mocną żarówką, ale kontrola światła może być trudniejsza.
* okno (jeśli jest kontrolowane): Jeśli masz okno, które możesz mocno kontrolować (np. Z grubymi zasłonami, które można stopniowo otwierać), możesz użyć naturalnego światła. Jest to jednak mniej przewidywalne.
* Ustawienie światła: Tutaj pojawiają się eksperymenty. Oto kilka wspólnych punktów początkowych:
* oświetlenie boczne: Umieść światło na jedną stronę tematu, pod kątem około 45 stopni. Spowoduje to silny kontrast między oświetlonymi i zacienionych stron ich twarzy.
* Rembrandt Lighting: Umieść światło nieco nad i z boku, aby na cieni policzek pojawia się mały trójkąt światła (pod okiem). To klasyczna technika oświetlenia portretowego.
* Podświetlenie (oświetlenie obręczy): Umieść światło * za * tematem, pod kątem, aby oświetlić krawędzie twarzy, włosów i ramion. Stwarza to efekt sylwetki z dramatyczną krawędzią światła. Trudniej jest to zrobić, ale może być bardzo potężne.
* Modyfikatory (ważne): Modyfikatory kształtują i kontrolują światło:
* softbox: Zmiękcza światło, tworząc bardziej równomierne oświetlenie. Mała i średniej wielkości softbox działa dobrze w przypadku portretów niskich.
* Snoot/Grid Spot: Tworzy bardzo skoncentrowaną wiązkę światła, idealną do wyróżnienia określonego obszaru twarzy (jak oczy).
* drzwi stodoły: Pozwól ci kształtować światło, blokując je z niektórych obszarów.
* reflector (opcjonalnie): Można użyć odbłyśnika (białego lub srebra) do odbicia niewielkiej ilości światła z powrotem w cienie, lekko je zmiękczając. Ale bądź ostrożny; Zbyt duża refleksja może zrujnować efekt niskiego klucza. Zacznij bez jednego i w razie potrzeby dodaj go stopniowo.
* Materiał dyfuzji (opcjonalnie): Możesz użyć materiału dyfuzyjnego, takiego jak śledzenie papieru lub zasłony prysznicowej, aby jeszcze bardziej zmiękczyć światło, jeśli używasz zbyt surowego źródła światła.
* tło: Niezbędne jest ciemne tło (czarny, ciemnoszary, a nawet ciemny kolor). Pomaga to wtopić cienie i skupiać się na tym temacie. Możesz użyć tła materiału, ciemnej ściany, a nawet strategicznie ustawić swój temat przed zacienionym obszarem. Upewnij się, że tło jest wystarczająco daleko od obiektu, aby nie zapaliło się przez główne światło.
3. Ustawienia aparatu:
* strzelaj w surowym: Daje to największą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
* apertura: Użyj stosunkowo szerokiej apertury (np. F/2.8, f/4 lub f/5.6), aby utworzyć płytką głębokość pola. Pomoże to rozmyć tło i dodatkowo izoluj Twój temat. Bądź świadomy słodkiego miejsca swojego obiektywu na ostrość.
* ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe, aby zminimalizować hałas (np. ISO 100, ISO 200). Zwiększ go tylko wtedy, gdy absolutnie potrzebujesz.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję. Szczegółowa prędkość będzie zależeć od przysłony, ISO i mocy źródła światła. W przypadku strobów studyjnych zazwyczaj będziesz ograniczony do prędkości synchronizacji flash aparatu (zwykle około 1/200 lub 1/250. sekundy).
* Bilans biały: Ustaw swoją białą równowagę na podstawie źródła światła (np. „Tungsten” dla żarówek żarowych, „światła dziennego” dla naturalnego światła lub użyj szarej karty i niestandardowego bilansu białego, jeśli używasz strobes). Możesz to dostosować w przetwarzaniu po przetwarzaniu.
* pomiar:
* Metry punktowe: Jest to często najlepsza opcja. Metr od najjaśniejszej części twarzy twojego pacjenta (zwykle kości policzkowej lub czoła, który jest oświetlony światłem).
* Tryb ręczny (zalecany): Użyj lekkiego licznika aparatu jako przewodnika, ale nie polegaj na nim całkowicie. Dostosuj swoje ustawienia, aby osiągnąć pożądany poziom ciemności. „Expose na prawą” (ETTR) nieznacznie może pomóc w zachowaniu szczegółów na wyświetleniach, ale nie nadmiernie eksponuj. Często sprawdzaj swój histogram.
* Focus: Skoncentruj się ostrożnie na oczach. Ostre oczy mają kluczowe znaczenie dla fascynującego portretu.
4. Sesja:
* pozowanie: Poprowadź przedmiot w pozy, które dobrze działają ze światłem. Lekko odwróć głowę, aby złapać światło na różne sposoby. Eksperymentuj z różnymi kątami i wyrażeniami.
* Obserwuj cienie: Zwróć szczególną uwagę na cienie. Czy są zbyt surowi? Zbyt miękki? Dostosuj pozycję i kąt światła lub dodaj odbłyśnik, aby zmiękczyć cienie.
* Zrób mnóstwo strzałów: Nie bój się eksperymentować. Wypróbuj różne kąty oświetlenia, pozy i wyrażenia. Im więcej zdjęć, tym bardziej prawdopodobne jest, że znajdziesz kilka, które kochasz.
5. Procesing (edycja):
* oprogramowanie: Użyj oprogramowania, takiego jak Adobe Lightroom, Photoshop, Capture One lub Luminar AI.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną ekspozycję. Możesz lekko przyciemnić obraz, aby zwiększyć efekt niskiego klucza.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby podkreślić różnicę między atrakcjami i cieniami.
* Podprawy: Nieco zmniejsz atrakcje, aby odzyskać szczegóły w najjaśniejszych obszarach.
* Shadows: Lekko przyciemnij cienie, aby poprawić nastrój.
* białe/czarne: Dostosuj te suwaki, aby dopracować zakres tonalny.
* Clarity: Dostosuj jasność, aby dodać trochę uderzenia do szczegółów, ale nie przesadzaj z nią.
* lokalne korekty (kluczowe):
* Filtry dyplomowe: Użyj filtrów stopniowych, aby przyciemnić tło lub dodać subtelne światło.
* pędzle regulacji: Użyj szczotek regulacji, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić określone obszary twarzy (np. Aby poprawić światła w oczach lub do ciemności rozpraszających obszarów).
* ocenianie kolorów (opcjonalnie):
* subtelne tony kolorów: Możesz dodać subtelne odcienie kolorów (np. Chłodny niebieski lub ciepły sepia), aby poprawić nastrój. Nie przesadzaj; Celem jest bycie subtelnym.
* Czarno -biała konwersja: Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym. Eksperymentuj z różnymi czarno -białymi ustawieniami lub ręcznie dostosuj zakres tonalny.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby wydać szczegółowe informacje. Uważaj, aby nie nadmiernie wybierać, ponieważ może to tworzyć niechciane artefakty.
* Redukcja szumu: Jeśli musiałeś użyć wysokiego ISO, zastosuj redukcję szumu, aby wygładzić obraz.
Kluczowe wskazówki i rozwiązywanie problemów:
* Strzały testowe: Często wykonuj zdjęcia testowe, aby sprawdzić oświetlenie i ekspozycję.
* Histogram: Monitoruj swój histogram, aby upewnić się, że nie przycinasz wyświetleń ani cieni. Idealnie chcesz, aby większość tonów była skupiona w kierunku lewej strony histogramu.
* Za dużo światła: Jeśli twoje cienie są zbyt jasne, zmniejsz moc źródła światła, odsuń światło dalej od obiektu lub użyj snoot, aby wąsko skupić światło.
* Za mało światła: Jeśli twój obraz jest zbyt ciemny, zwiększ moc źródła światła, przenieś światło bliżej obiektu lub zwiększ swoje ISO.
* ostre cienie: Zmiękcz cienie za pomocą większego softbox lub dodając reflektor.
* rozpraszające tło: Upewnij się, że tło jest ciemne i uporządkowane. Odsuń swój temat dalej od tła.
* Ćwicz! Oświetlenie o niskim klawisze wymaga praktyki do opanowania. Nie zniechęcaj się, jeśli twoje pierwsze próby nie są idealne. Eksperymentuj z różnymi ustawieniami oświetleniowymi i ustawieniami aparatu, aż znajdziesz to, co jest dla Ciebie najlepsze.
Postępując zgodnie z tymi krokami, możesz stworzyć oszałamiające portrety niskie, które przechwytują Twój temat w dramatyczny i urzekający sposób. Powodzenia!