* poza podmiotu: Portret pełnego ciała stojącego może wyglądać świetnie w orientacji portretowej, ale szersza poza, jak ktoś wylewający się lub wchodzący w interakcje ze środowiskiem, może skorzystać z krajobrazu.
* Środowisko: Jeśli tło jest kluczową częścią historii lub dodaje kontekst do portretu, krajobraz może być preferowany, aby pokazać więcej. Ciasna uprawa portretowa w orientacji portretowej może czasem wydawać się izolujące.
* zamierzone użycie: Zastanów się, w jaki sposób będzie oglądany portret. Czy dotyczy to mediów społecznościowych (gdzie portret jest często priorytetów), wydruk ściany (gdzie przestrzeń ścienna i pozycja w interakcji obiektu), czy baner strony internetowej (w którym krajobraz jest zwykle lepszym wyborem)?
* pożądany nastrój: Orientacja portretowa może wydawać się bardziej intymna i skupiona na tym temacie. Krajobraz może wydawać się bardziej ekspansywny i filmowy.
* elementy składowe: Pomyśl o takich rzeczach, jak wiodące linie, negatywne przestrzeń i zasady trzeciej. Czasami te elementy naturalnie nadają się do jednej orientacji nad drugą.
Kiedy formatowanie portretów często działa dobrze:
* Strzały i zbliżenia
* Portrety, w których chcesz podkreślić wysokość i wzrost
* Portrety z prostym tłem
Gdy formatowanie krajobrazu może być lepsze:
* Portrety pokazujące akcję lub ruch w szerszej przestrzeni
* Portrety, w których ważne jest tło
* Portrety grupowe (chociaż portret może również działać z uważną kompozycją)
* Kiedy chcesz bardziej środowiskowe lub opowiadające historie
w podsumowaniu:
Podczas robienia portretów eksperymentuj z formatami portretowymi i krajobrazowymi. Rozważ temat, środowisko, zamierzone użycie i pożądany nastrój, aby ustalić, która orientacja najlepiej przekazuje twoją wizję artystyczną. Nie ma twardej i szybkiej zasady. Format „najlepszego” jest tym, który najskuteczniej oddaje esencję tematu i historię, którą chcesz opowiedzieć.