1. Planowanie i przygotowanie:
* Zdefiniuj swoją wizję: Zanim jeszcze podniesiesz aparat, pomyśl o nastroju i poczuciu, że chcesz wywołać. Portrety niskie często przekazują tajemnicę, introspekcję, siłę lub elegancję. To poinformuje twoje pozowanie, wybór odzieży i konfigurację oświetlenia.
* Wybór modelu: Rozważ funkcje swojego pacjenta. Silna struktura kości i interesujące kontury twarzy są często podkreślane przez dramatyczne oświetlenie.
* odzież: Ciemniejsze ubrania zazwyczaj działa najlepiej. Czarne, szarości, głęboki blues lub inne stonowane kolory będą wtopić się w cienie i pomogą skupić uwagę na twarzy. Unikaj jasnej, wzorzystej odzieży, chyba że masz konkretny powód użycia jej jako elementu kontrastowego.
* makijaż: Prosty makijaż jest często najlepszy. Matowe fundamenty i minimalny połysk działają dobrze. Możesz rozważyć lekko podkreślające brwi i dodając odrobinę definicji do ust.
* Lokalizacja: Kluczowa jest przestrzeń, w której można kontrolować światło. Może to być studio, pokój z oknami, który można łatwo zablokować, a nawet mały zakątek pokoju.
2. Konfiguracja oświetlenia (element kluczowy):
* jedno źródło światła jest kluczem: Podstawową zasadą niskiego oświetlenia jest użycie jednego, dominującego źródła światła. To tworzy silne cienie i atrakcje.
* Modyfikatory światła: Ma to kluczowe znaczenie dla kształtowania światła. Wspólne wybory:
* softbox: Zapewnia rozproszone, bardziej miękkie światło, które często jest pochlebne dla portretów. Umieść go stosunkowo blisko tematu, aby uzyskać stopniowe przejście od światła do cienia.
* parasol: Podobne do softbox, ale często mniej precyzyjne w jego sterowaniu światłem.
* snoot: Tworzy wąską, skoncentrowaną wiązkę światła. Użyj tego, jeśli chcesz podkreślić określony obszar, taki jak oczy lub kości policzkowe.
* drzwi stodoły: Przymocuj do swojego światła, aby dalej kontrolować wyciek.
* reflector (opcjonalnie): Reflektor (biały, srebrny lub złoty) można użyć do odbicia nieco światła z powrotem w obszarach cienia, jeśli są * zbyt * ciemne i chcesz je lekko otworzyć. Używaj go oszczędnie, aby utrzymać niski charakter.
* Ustawienie światła: Tutaj wyrzeźbiasz twarz. Eksperymentuj z różnymi kątami:
* oświetlenie boczne (oświetlenie Rembrandt): Ustaw światło na jedną stronę obiektu i lekko z przodu. To tworzy trójkąt światła na policzku naprzeciwko źródła światła. To klasyczna i bardzo pochlebna konfiguracja niskiego klucza.
* powyżej oświetlenia: Umieszczenie światła nieco powyżej i z przodu może tworzyć dramatyczne cienie pod oczami i podbródkiem. Uważaj, aby nie tworzyć oczu szopa!
* Oświetlenie tylne (oświetlenie obręczy): Światło od tyłu. To oddziela temat od tła, nadając mu ostry wygląd. Prawdopodobnie będziesz potrzebować reflektora lub światła wypełnienia z przodu, więc obiekt nie był sylwetką.
* Oświetlenie o niskim kącie: Światło z dołu tworzy dramatyczny, niezwykły, a czasem niepokojący efekt.
* odległość: Im bliżej źródła światła jest dla obiektu, tym bardziej miękkie będzie światło i cienie. Im dalej, tym trudniej i bardziej zdefiniowane.
3. Ustawienia aparatu:
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe (zazwyczaj ISO 100), aby zminimalizować hałas. Prawdopodobnie będziesz musiał go zwiększyć, jeśli twoje źródło światła nie jest wystarczająco mocne.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola.
* szeroka apertura (np. f/2.8, f/4): Tworzy płytką głębokość pola, rozmywając tło i izolując podmiot. Dobrze podkreślać oczy.
* wąska apertura (np. f/8, f/11): Zwiększa głębokość pola, utrzymując więcej twarzy.
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję. Prawdopodobnie będziesz potrzebować wolniejszego czasu otwarcia migawki w niskim kererze. Użyj statywu, jeśli czas otwarcia migawki staje się zbyt wolny, aby uniknąć wstrząsu aparatu.
* Bilans biały: Odpowiednio ustaw bilans biały dla swojego źródła światła (np. „Tungsten” dla żarówki wolframowej, „Flash” dla stroboskopu). Możesz również dostosować to w przetwarzaniu po zakończeniu.
* Tryb pomiarowy: Eksperymentuj z różnymi trybami pomiaru. Pomocne może być pomiar punktowy, w którym odmierzasz najjaśniejszą część twarzy. Pomiar oceny/macierzy może niedocenijać obraz, więc może być konieczne użycie kompensacji ekspozycji (+1 lub +2 zatrzymania).
* strzelaj w surowym: Daje to największą elastyczność w przetwarzaniu końcowym.
4. Pozowanie i skład:
* pozowanie:
* kąty: Eksperymentuj z różnymi kątami do aparatu. Niewielki zwrot głowy może radykalnie zmienić sposób, w jaki światło spada na twarz.
* Pozycja podbródka: Lekko opuszczenie podbródka może pomóc w wyeliminowaniu podwójnych podbródków.
* kontakt wzrokowy: Zdecyduj, czy chcesz bezpośredni kontakt wzrokowy z aparatem, czy bardziej introspektywne spojrzenie.
* Hands: Rozważ włączenie rąk do portretu. Ręce mogą dodać do historii i emocji.
* Kompozycja:
* Zasada trzeciego: Umieść kluczowe elementy portretu (np. Oczy) wzdłuż linii lub na skrzyżowaniach siatki podzielonej na trzecie zarówno poziomo, jak i pionowo.
* wiodące linie: Użyj linii na scenie (np. Krawędź cienia), aby przyciągnąć oko widza do obiektu.
* przestrzeń ujemna: Objąć ciemność. Pozostawienie wielu negatywnych przestrzeni (ciemny obszar) wokół tematu może stworzyć poczucie tajemnicy i dramatu.
5. Strzelanie i recenzja:
* Weź zdjęcia testowe: Zrób mnóstwo strzałów testowych i przejrzyj je na ekranie LCD aparatu. Zwróć szczególną uwagę na cienie i atrakcje. W razie potrzeby wyreguluj ustawienia oświetlenia i aparatu.
* Histogram: Sprawdź histogram w aparacie, aby upewnić się, że nie przycinasz podświetleń ani cieni. Obraz o niskiej zawartości klawiszu zwykle ma histogram wypaczony w stronę lewej (ciemniejszej) strony.
* Komunikacja: Komunikuj się wyraźnie ze swoim modelem. Podaj im wskazówki i informacje zwrotne.
6. Przetwarzanie końcowe (ważne dla niskiego klucza):
* surowe przetwarzanie:
* Ekspozycja: W razie potrzeby dokonaj niewielkich korekt ekspozycji. Możesz nieco niedościć obraz, aby poprawić efekt niskiego klucza.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby pogłębić cienie i zwiększyć atrakcje.
* Podprawy/cienie: Użyj suwaków i cieni, aby dopracować jasne i ciemne obszary obrazu. Uważaj, aby go nie przesadzić.
* czarne/białe: Dostosuj czarne i białe, aby ustawić czarno -białe punkty obrazu.
* Clarity/Texture: Użyj tych suwaków subtelnie, aby dodać szczegóły i definicję do obrazu.
* selektywne korekty:
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i spalania (przyciemniającego), aby selektywnie dostosować jasność określonych obszarów obrazu. Na przykład możesz lekko rozjaśnić oczy lub przyciemnić tło.
* Filtry dyplomowe: Użyj filtrów stopniowych, aby przyciemnić górną lub dolną część obrazu, dodatkowo podkreślając niski charakter.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły twarzy.
* Redukcja szumu: Jeśli strzelisz na wysokie ISO, użyj redukcji szumu, aby zmniejszyć ilość ziarna na obrazie.
* Konwertuj na czarno -biały (opcjonalnie): Portrety niskie często wyglądają oszałamiająco w kolorze czarno-białym.
Wskazówki dotyczące sukcesu:
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi konfiguracjami oświetleniowymi i ustawieniami aparatu. Kluczem do tworzenia świetnych portretów niskich kluczy jest znalezienie tego, co jest najlepsze dla Ciebie i Twojego tematu.
* mniej jest więcej: Pamiętaj, że niskie oświetlenie polega na tworzeniu dramatycznych cieni. Nie bój się pozwolić cieniom wykonywać swoją pracę.
* Zwróć uwagę na szczegóły: Każdy szczegół ma znaczenie w niskim portrecie, od pozycji po wyrażenie po przetwarzanie.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tworzeniu oszałamiających portretów niskich.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz tworzyć uderzające i sugestywne portury niskie, które wychwytują istotę twojego tematu. Powodzenia!