1. Planowanie i przygotowanie:
* koncepcja i nastrój: Zdecyduj o nastroju, który chcesz wywołać. Portrety niskie często przekazują dramat, tajemnicę, powagę lub introspekcję. To poinformuje twoje pozowanie, odzież i ogólny styl.
* Temat: Wybierz temat o interesujących cechach i możliwości przekazywania pożądanych emocji.
* odzież: Wybierz ciemne lub neutralne kolory, aby zminimalizować zakłócenia i uzupełnić cienie. Unikaj jasnej, wzorzystej odzieży. Czarna odzież działa dobrze.
* Lokalizacja: Najważniejszym elementem dla portretów o niskich klawiszach jest ciemna lub łatwo zaciemniona przestrzeń. Pokój z minimalnym światłem otoczenia jest idealny. Studio jest idealne, ale możesz również użyć pokoju w domu z zasłonami zaciemniającymi lub ciemnymi ścianami.
* sprzęt:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę przysłony, czas otwarcia migawki i ISO, będą działać.
* obiektyw: Południe portretowe (np. 50 mm, 85 mm) jest idealne, ale każde masz obiektyw, który zrobisz. Szerszy otwór jest pomocny dla płytkiej głębokości pola (w razie potrzeby) i gromadzenia więcej światła.
* źródło światła: To jest kluczowe. Możesz użyć:
* strobe/flash: Najlepiej do kontrolowanego, mocnego oświetlenia. Zalecane są modyfikatory Softbox, parasol lub inne modyfikatory w celu zmiękczenia światła.
* ciągłe światło: Panele LED lub nawet lampa mogą działać, ale prawdopodobnie będziesz potrzebować wyższego ISO. Lampa z przełącznikiem ściemniacza jest bardzo przydatna.
* Modyfikator światła (opcjonalnie, ale wysoce zalecany):
* softbox: Tworzy miękkie, rozproszone światło.
* parasol: Kolejna opcja zmiękczenia światła, często bardziej przystępna niż softbox.
* snoot: Koncentruje światło na wąskiej wiązce, aby uzyskać bardziej dramatyczne atrakcje.
* Grid: Używane w połączeniu z softboxami lub odbłyśnikami do kontrolowania wycieku światła
* reflector (opcjonalnie): Zastosowane oszczędnie, aby dodać subtelne światło napełniające, aby zmiękczyć cienie na twarzy.
* tło: Niezbędne jest ciemne tło. Zrobi to czarne tło, ciemna ściana, a nawet ciemna arkusz. Odległość między przedmiotem a tłem jest ważna, aby uniknąć podskakiwania światła na tle.
* statyw (opcjonalnie): Przydatne, szczególnie z wolniejszymi czasami otwarcia migawki.
2. Konfigurowanie oświetlenia:
* Pojedyncze źródło światła: Portrety niskie zwykle wykorzystują jedno, dobrze kontrolowane źródło światła. To światło będzie odpowiedzialne za tworzenie wyświetleń i cieni.
* Umieszczenie światła: To najważniejszy krok. Eksperymentuj z różnymi pozycjami, aby zobaczyć, jak światło spada na twarz pacjenta.
* oświetlenie boczne: Umieszczenie źródła światła na bok tematu jest klasyczną techniką dla niskich portretów. Tworzy silne cienie i atrakcje.
* Top Lighting: Umieszczenie światła nieco nad obiektem może tworzyć dramatyczne cienie pod oczami i kościami policzkowymi.
* Oświetlenie tylne: Umieszczenie światła * za * Twój przedmiot może stworzyć efekt sylwetki lub podkreślić krawędzie twarzy. (To jest bardziej zaawansowane.)
* odległość: Odległość między źródłem światła a poddanym również wpływa na światło. Bliżej tworzy bardziej miękkie światło, dalej tworzy trudniejsze, bardziej zdefiniowane cienie.
* Pijanie światła: „Feathering” Światło oznacza celowanie środka światła * nieco * od poddanego. Zmniejsza to intensywność światła bezpośrednio ich uderzającego, co skutkuje bardziej miękkimi atrakcjami.
3. Ustawienia aparatu:
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Daje to pełną kontrolę nad narażeniem.
* apertura: Wybierz otwór, który daje pożądaną głębokość pola. Szerszy apertura (np. F/2.8, f/4) zatarje tło, podczas gdy węższa apertura (np. F/8, f/11) utrzyma więcej obrazu. Rozważ całą twarz.
* Sprawa migawki: Zacznij od czasu otwarcia migawki, która pozwala uniknąć rozmycia ruchu (np. 1/60 drugiego lub szybszego). Dostosuj w razie potrzeby, aby kontrolować ogólną jasność, mając na uwadze koktajl aparatu, jeśli strzelając do ręcznych. Z oświetleniem stroboskopowym czas otwarcia migawki będzie kontrolował światło otoczenia.
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100, ISO 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* Bilans biały: Ustaw bilans biały, aby pasował do źródła światła (np. „Flash”, jeśli używasz lampy błyskowej, „Tungsten”, jeśli używasz lampy wolframowej).
* pomiar: Użyj pomiaru punktowego i miernika z najjaśniejszej części twarzy pacjenta (wyróżnienie) i dostosuj ekspozycję, aby poprawnie ją ujawnić. Chcesz, aby te najważniejsze informacje były właściwą wartością (ale nie wyrzuconą).
4. Pozowanie i kompozycja:
* pozowanie: Poprowadź przedmiot w pozy, które wzmacniają nastrój i prezentują ich funkcje. Rozważać:
* kąty: Eksperymentuj z różnymi kątami twarzy do aparatu i światła.
* Wyrażenia: Przekaż pożądane emocje na temat swojego tematu.
* Hands: Zwróć uwagę na umieszczenie ręki; Mogą dodać lub umniejszać obraz.
* Kompozycja:
* Zasada trzeciego: Użyj zasady trzeciej, aby stworzyć zrównoważoną i atrakcyjną wizualnie kompozycję.
* przestrzeń ujemna: Wykorzystaj ciemność i cienie, aby stworzyć negatywną przestrzeń wokół tematu.
* Focus: Skoncentruj się ostro na oczach.
5. Podejmowanie strzału i recenzji:
* Weź zdjęcia testowe: Zrób kilka zdjęć testowych i przejrzyj je na ekranie LCD aparatu, aby dopracować oświetlenie, ustawienia aparatu i pozowanie. Spójrz na histogram - powinieneś zobaczyć dane przesuwane głównie na lewą stronę (ciemniejsze) z pewnymi atrakcjami po prawej. Unikaj nadmiernego przycinania wyświetleń lub cieni.
* Dokonaj korekt: Dokonaj niewielkich regulacji oświetlenia, ustawień aparatu i pozowania w razie potrzeby na podstawie zdjęć testowych.
* strzelaj na surowo: Strzelanie w formacie RAW pozwala na większą elastyczność w przetwarzaniu.
* Zrób wiele strzałów: Nie bój się robić wielu strzałów, za każdym razem zmieniając pozę i wyrażenie.
* Chimp: Po wykonaniu kilku zdjęć „Chimp” (spójrz na ekran LCD), aby przejrzeć wyniki. Zwróć uwagę na ostrość, ekspozycję i skład.
6. Procesing (edycja):
* surowe przetwarzanie: Otwórz swoje pliki RAW w programie edycji zdjęć, takiej jak Adobe Lightroom, przechwytywaj jeden lub podobny.
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: Dostosuj ogólną ekspozycję. Uważaj, aby nie rozważać obrazu.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć cienie i wyróżnienia.
* Podprawy: Nieco opuść najważniejsze informacje, aby odzyskać szczegóły.
* Shadows: W razie potrzeby lekko podnieś cienie, ale uważaj, aby nie stracić ciemnego, dramatycznego wyglądu.
* czarne: Odsuń czarne, aby pogłębić cienie.
* Bilans biały: W razie potrzeby dostosuj bilans biały, aby skorygować dowolne odlewy kolorów.
* selektywne korekty (kluczowe):
* Lokalne korekty: Użyj pędzli regulacyjnych lub gradientów, aby selektywnie rozjaśnić lub przyciemnić określone obszary obrazu (np. Lekko rozjaśnij oczy, jeszcze bardziej przyciemnij tło).
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i pieczenia (ciemnienia), aby subtelnie wyrzeźbić światło i cienie na twarzy pacjenta.
* wyostrzenie: Zastosuj umiarkowaną ilość wyostrzenia, aby wydać szczegóły.
* Redukcja szumu: W razie potrzeby zastosuj redukcję szumu, aby zmniejszyć szum na obrazie.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Przekształcenie na czarno-białe może zwiększyć dramat i nastrój niskiego portretu. Jeśli to zrobisz, graj z suwakami kolorów, aby kontrolować, jak różne kolory są tłumaczone na odcienie w skali szarości.
Kluczowe wskazówki dotyczące sukcesu:
* Kontroluj swoje światło: Najważniejszym elementem jest kontrolowanie źródła światła i zrozumienie, w jaki sposób oddziałuje on z twarzą pacjenta.
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi pozycjami oświetleniowymi, ustawieniami aparatu i pozowaniem.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tworzeniu niskich portretów.
* Przykłady badań: Spójrz na przykłady niskich portretów innych fotografów, aby uzyskać inspirację i pomysły. Zwróć uwagę na ich techniki oświetlenia, pozowanie i przetwarzanie.
* start proste: Zacznij od prostej konfiguracji (pojedyncze źródło światła, ciemne tło) i stopniowo dodawaj złożoność, gdy zdobywasz doświadczenie.
* Skoncentruj się na oczach: Oczy są oknem na duszę. Upewnij się, że są ostre i dobrze oświetlone.
* subtelność: Fotografia o niskiej zawartości klucza dotyczy subtelności. Unikaj nadmiernego rozstawu obrazu lub używania zbyt dużej ilości światła wypełnienia. Niech cienie wykonują swoją pracę.
Podążając za tymi krokami i regularnie ćwicząc, możesz tworzyć oszałamiające niskie portrety, które wychwytują esencję twojego tematu i wywołują potężną reakcję emocjonalną. Powodzenia!