* Temat: Pozycja, wysokość i język ciała.
* tło: Środowisko, jego złożoność i jego związek z podmiotem.
* historia: To, co chcesz przekazać na ten temat i ich otoczenie.
* Kompozycja: Jak układasz elementy w ramce.
Oto dlaczego orientacja horyzontalna (krajobraz) może być czasem lepsza dla portretów:
* Portrety środowiskowe: Jeśli tło jest niezbędne do opowiadania historii podmiotu lub zapewnienia kontekstu, format poziomy może być lepszy. Pozwala zaprezentować więcej środowiska.
* Portrety grupowe: Horyzontal często działa lepiej dla grup ludzi, pozwalając im wygodnie ustawić obok siebie.
* akcja/ruch: Jeśli podmiot jest w ruchu lub wykonuje aktywność, format poziomy może lepiej uchwycić poczucie ruchu i kierunku.
* łamanie formy: Czasami zwykłe wybór mniej oczekiwanego formatu może zwiększyć zainteresowanie wizualne i wyróżnić portret.
Oto, kiedy orientacja pionowa (portret) jest często dobrym wyborem:
* strzały i zbliżenia: Podkreśla twarz i górną część ciała, minimalizując rozproszenie.
* formalne portrety: Może stworzyć poczucie formalności i klasycznej kompozycji.
* Izolowanie tematu: Pomaga zwrócić uwagę wyłącznie na osobę, zwłaszcza jeśli tło jest proste lub nieistotne.
* Wysokość i pionowość: Podkreśla wysokość podmiotu lub elementy pionowe w tle.
Podsumowując:
Nie ma absolutnej zasady. Eksperymentuj z formatami pionowymi i poziomymi, aby zobaczyć, który najlepiej pasuje do twojego konkretnego tematu, ustawienia i wizji artystycznej. Rozważ elementy, które chcesz podkreślić i historię, którą chcesz opowiedzieć. Czasami horyzontalny portret może być tak samo, jeśli nie większy, wpływowy niż pionowy.