Od programów w magazynach sieciowych po filmy dokumentalne, od lokalnych wiadomości po Junkyard Wars, wiele form wideo wykorzystuje wywiady, aby opowiedzieć historię lub wzmocnić temat. W produkcji wideo często poświęcamy nasz cenny czas na konfigurację, ustawiając odpowiednie oświetlenie i kąty kamery. To pozostawia niewiele czasu na optymalizację ustawień audio lub nie ma go wcale, a dominującym nastawieniem wydaje się być „po prostu przypnij do nich mikrofon i wszystko będzie dobrze”. Wraz z poprawą naszych kamer i technik filmowania, jakość dźwięku produkcji również powinna wzrosnąć. Przy odrobinie przygotowania i dbałości o szczegóły, Twój dźwięk wywiadu będzie konkurował z sieciami.
Zacznij od góry
Przed nagraniem kolejnego wywiadu poszukaj informacji, oglądając podobne wywiady w telewizji. Jest wiele możliwości, ale programy informacyjne w sieci (np. 60 Minutes lub 20/20) są dobrym miejscem do rozpoczęcia. Ten rodzaj programowania oferuje doskonałe przykłady wywiadów w różnych lokalizacjach, w różnych warunkach zdjęciowych. Przyjrzyj się dokładnie, jakiego rodzaju mikrofonów używali, ile i gdzie się znajdują. Wsłuchaj się uważnie w dźwięk pod kątem wszelkich utrzymujących się problemów z akustyką pomieszczenia lub hałasem w tle. Ile osób ma mikrofony? Czy temat jest jedynym, który ma mikrofon, czy też osoba przeprowadzająca wywiad jest również podłączona do mikrofonu? Filmy dokumentalne to kolejne świetne miejsce do poszukiwania technik wywiadu audio. Twoja biblioteka publiczna prawdopodobnie ma kilka do wyboru – filmy dokumentalne Kena Burnsa dla PBS są wyjątkowe. Jeśli nie możesz nic znaleźć w bibliotece, wypróbuj lokalną wypożyczalnię wideo. Powód, dla którego to sugeruję, jest prosty – ktoś zapłacił ludziom za wykonanie tych wywiadów. Jeśli robią to dla życia i na poziomie krajowym, są szanse, że wiedzą, co robią. Oczywiście nie możesz zostać ekspertem od dźwięku wywiadów, oglądając kilka programów telewizyjnych, ale możesz mieć dobre pojęcie o tym, jak działają i czego oczekujesz podczas sesji.
Lokalizacja, lokalizacja, lokalizacja
Po przeprowadzeniu badań nadszedł czas, aby pomyśleć o nadchodzącej sesji wywiadu. Będziesz fotografować w pomieszczeniu czy na zewnątrz? Czy to jest przestrzeń publiczna, czy będziesz miał trochę prywatności? Czy będzie to wysoko wyprodukowany artykuł, czy może bardziej przypominać sesję informacyjną? Czy podmiot będzie siedział, stał, a może nawet chodził? Odpowiedzi na te pytania pomagają określić, co należy zrobić, aby uzyskać najlepszy możliwy dźwięk.
Każdy oczekuje, że sesja plenerowa będzie zawierać trochę szumu tła i jest tylko kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby zminimalizować ten problem z dźwiękiem. Pierwsza technika jest prosta – zmień pozycję, aby użyć ciała fotografowanej osoby jako osłony między mikrofonem a hałasem. Chociaż nie jest to możliwe przy każdym ujęciu, ludzkie ciało może blokować sporo dźwięku podczas korzystania z mikrofonu ręcznego lub klapowego. Drugą techniką jest użycie wysoce kierunkowego mikrofonu typu shotgun i ustawienie go tak, aby oś mikrofonu była prostopadła do niepożądanego hałasu. Strzelby nie odbierają prawie żadnego dźwięku po bokach, więc jest to skuteczna metoda redukcji szumów tła.
Pędy w pomieszczeniach zapewniają własne wyzwania. Oprócz potencjalnych źródeł hałasu, takich jak klimatyzatory i ludzie w sąsiednich pomieszczeniach, musisz również mieć do czynienia z akustyką pomieszczenia. Profesjonalne firmy produkcyjne często wprowadzają koce dźwiękochłonne i inne materiały, aby zminimalizować efekt echa i pogłosu w pomieszczeniu. Załoga zawiesza koce na składanych słupkach poza kadrem filmu. Jest mało prawdopodobne, abyś miał czas lub budżet, aby zapewnić taki poziom kontroli. Lepiej jest kręcić w pokoju, który już brzmi dobrze, ale w razie potrzeby można ulepszyć kiepski pokój. Alternatywnie możesz przyjąć dźwięk w pomieszczeniu i zachować go – a nawet wykorzystać – jako postać w wywiadzie. Mam na myśli konkretnie duże, klimatyczne przestrzenie, takie jak sale gimnastyczne, centra handlowe i aule kościelne. Jeśli przestrzeń pasuje do tematu, wykorzystaj ją na swoją korzyść.
Wybierz swoją broń
Wybór mikrofonu będzie miał również duży wpływ na twoje rozmowy kwalifikacyjne. Niestety nie ma jednego idealnego wyboru na wszystkie sytuacje. Istnieją trzy główne kategorie mikrofonów do wywiadów i każda z nich ma swoje mocne strony w określonych sytuacjach.
Najprostszym wyborem do rozmów kwalifikacyjnych jest mikrofon ręczny. Chociaż jest to nieco niezręczne w zarządzaniu, ta metoda nie wymaga czasu na konfigurację i będzie działać przewodowo lub bezprzewodowo. Używaj mikrofonu ręcznego, gdy przeprowadzasz szybkie wywiady typu „człowiek na ulicy” lub w każdej sytuacji, w której wygląd jest mniej ważny niż szybkość.
Jeśli masz trochę więcej czasu na ustawienie, mikrofon w klapie to doskonały wybór na rozmowy kwalifikacyjne. Istnieją wyzwania związane z tym, gdzie umieścić mikrofon i jak ukryć przewody, ale jakość dźwięku będzie stała od początku do końca. Ładnie brzmiące mikrofony klapowe są dostępne w lokalnych sklepach z elektroniką za jedyne 25 USD. Będziesz potrzebować kilku adapterów, aby podłączyć mikrofon do aparatu, ale jest to inwestycja, która zwróci się wielokrotnie, jeśli będziesz regularnie kręcić wywiady. Nie zapomnij kupić piankowej osłony przedniej do mikrofonu w klapie, aby zminimalizować hałas wiatru na zewnątrz.
Ostatnią linią obrony przed nagraniami z wywiadu jest mikrofon typu shotgun. Ta opcja jest nieco bardziej niezręczna niż inne, ale jest też najbardziej profesjonalna. Wiele osób unika strzelb, ponieważ do ich trzymania i ustawiania wymaga druga osoba. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej na siedząco możesz użyć statywu mikrofonowego, ale w innych sytuacjach możesz potrzebować wysięgnika. Trzymaj mikrofon jak najbliżej, ale pamiętaj, aby zawsze trzymać go poza ramką wideo. Strzelby mogą być przewodowe lub bezprzewodowe, podobnie jak inne mikrofony, chociaż częściej zdarza się, że strzelba jest podłączona bezpośrednio do rejestratora.
Napraw to w poście
Po nagraniu wywiadu nadszedł czas na edycję. Dzisiejsze oprogramowanie do edycji wideo oferuje możliwości, które były niemożliwe jeszcze kilka lat temu. Trochę dodatkowego czasu i troski w tym obszarze nada Twojej ścieżce dźwiękowej profesjonalny połysk. Po nagraniu materiału z wywiadu i ustaleniu podstawowego układu na osi czasu poświęć kilka minut na pracę nad dźwiękiem. Pierwszym krokiem jest normalizacja każdego klipu audio (Premiere nazywa to „Smart Gain, Vegas nazywa to „Normalizacją”). Ten proces zapewnia, że każdy klip osiąga maksymalną możliwą głośność bez przycinania. Następnie dodaj filtr górnoprzepustowy do każdego klipu, ustaw aby odciąć każdy dźwięk poniżej 100 Hz lub więcej.Zminimalizuje to wszelkie dudnienia w tle i może wyeliminować skutki szumu wiatru.Jedną fajną cechą osłodzenia dźwięku wywiadu jest to, że poszczególne głosy mają bardzo wąski zakres częstotliwości, więc użycie korekcji może być bardzo skutecznym.
Profesjonalni strzelcy często nagrywają dźwięk wywiadu na jednym kanale, a dźwięk otoczenia lub naturalny na drugim. Pozwala to redaktorowi wtopić się (lub nie) w pewien charakter środowiska wywiadu. Możesz zrobić to samo. W zależności od oprogramowania wideo możesz użyć tylko lewego kanału, tylko prawego kanału lub połączenia tych dwóch. Inną wersją tej techniki jest celowe nagrywanie tylko kilku minut dźwięków otoczenia, przed lub po rozmowie. Daje to dźwiękowe łóżko do wyciszania i wyciszania dźwięku wywiadu w razie potrzeby. Możesz go użyć do stworzenia spójnego tła dźwiękowego lub do łatania nierównych edycji między klipami.
To tylko kilka wskazówek i wskazówek, jak poprawić dźwięk wywiadu. Wyjdź i nagraj kilka wywiadów. Eksperymentuj z różnymi opcjami mikrofonów i porównaj wyniki z powrotem na komputerze do edycji. Po pewnym czasie i doświadczeniu instynktownie będziesz wiedzieć, które mikrofony i techniki działają najlepiej w różnych sytuacjach. W mgnieniu oka Twoje wywiady zabrzmią tak dobrze, jak sieci.
[Sidebar:Just Get Over It]
Czasami nie da się wyeliminować rozpraszających dźwięków podczas wywiadów. Kiedyś nakręciłem film na prywatnym basenie na osiedlu. Byliśmy daleko od zgiełku miasta, a drzewa dawały dalszą izolację od zbłąkanych dźwięków – poza tym jednym ptakiem. Miał płuca orła i przenikliwość mewy. Mogłem powiedzieć, że ten ptak był z łatwością 100 jardów od naszej lokalizacji, ale znalazł się na ścieżce dźwiękowej praktycznie każdej klatki wideo, którą nakręciłem tego dnia. Nie mogłem nic z tym zrobić, więc oznaczyłem ptaka „kolorem dźwięku” i postanowiłem z nim żyć.