Kiedyś podjąłem wątpliwą decyzję o napisaniu i wyreżyserowaniu krótkiego filmu z udziałem psa, wyraźnie nie doceniając niebezpieczeństw związanych z reżyserowaniem zwierząt. Wychodzą poza kadr, nie trafiają w swoje znaki ani nie wyświetlają widoku z tyłu. Męczą się i tracą koncentrację. Przebrnąłem przez to, ale dopiero po przekroczeniu budżetu i prawie zwariowanym. Zdeterminowany, aby nie popełnić tego samego błędu, rozmawiałem z kilkoma ekspertami w tej dziedzinie, którzy udzielili mi bezcennych wskazówek, jak kierować psami, kotami i różnymi innymi zwierzętami. Każdy reżyser filmowy powinien wiedzieć, jak kierować zwierzętami.
Oto 10 wskazówek, które pomogą Ci lepiej kierować zwierzętami w następnej produkcji.
Wciel się w rolę alfa
Ellen Goosenberg od wielu lat kieruje psami, często dla HBO, czasem dla PBS i ich Natura seria. Jeśli chodzi o reżyserię planu dla psów, była tam, zrobiła to.
„Jedną z pierwszych rzeczy, które mógłbym powiedzieć o pracy z psami, jest „Bądź alfą!” – mówi ten wieloletni profesjonalista. „Podobnie jak w domu, musisz nawiązać ze swoim psem relację, która uczyni cię niekwestionowanym liderem. W tym miejscu wielu reżyserów pracujących ze zwierzętami zawodzi. Jeśli pies nie wie, że jesteś szefem, nie wyrobisz z niego przyzwoitej pracy. Goosenberg dodaje:„Nie wiąż się! Jeśli twój pies (lub świnia z brzuchem, jeśli o to chodzi) zostanie twoim przyjacielem, nie będziesz w stanie zmusić go do robienia tego, co chcesz. Kontynuuje:„Podobnie jak w przypadku ludzkich aktorów, bądź twardy, ale sprawiedliwy. Musisz być generałem na planie, a generałowie nie zaprzyjaźniają się z żołnierzami!”
Bądź szeroko
Zapewne o tym, o czym chciałbym wiedzieć przed podjęciem próby wyreżyserowania jakichkolwiek aminali, Goosenberg powiedziała mi po tym, jak skończyłem:„Zawsze mówię filmowcom:trzymaj się szeroko!”, mówi tak poważnie jak film Bergmana. „Nie zaczynaj od zbliżeń. Najpierw zdobądź wszystkie swoje mistrzowskie strzały. Jeśli potrzebujesz ujęć reakcji, zbliżeń oczu, uśmiechów, nozdrzy, zdobądź je, gdy skończysz z mistrzami. Nie możesz uwierzyć, jak bardzo ułatwia to Twój dzień”.
Zaplanuj wystarczająco dużo czasu
Ponieważ czas jest tak często Twoim najbardziej śmiercionośnym wrogiem na planie, Goosenberg ma kilka dobrych sugestii dotyczących najefektywniejszego zarządzania czasem, gdy musisz kierować zwierzętami.
„Jeśli nauczyłam się czegoś o pracy ze zwierzętami”, mówi, „to tego, że tak naprawdę nie mają pojęcia o czasie liniowym. I nie obchodzi ich, ile cię kosztują, jeśli się nie zachowują. Więc tutaj musisz trochę porzucić ideę kontroli. W przypadku psów i innych stworzeń wszystko trwa 2-3 razy dłużej niż u ludzi. Oznacza to wszystko, od pracy z nimi na planie po pozostałe części dnia. To znaczy odbieranie i przywożenie, robienie przerw, kiedy jest im gorąco, spragnieni lub zmęczeni, tego typu rzeczy. Jeśli możesz poświęcić znacznie więcej czasu podczas sesji, nie będziesz tak sfrustrowany koszmarem do końca dnia”.
Dąż do różnorodności
Na koniec trzeba pomyśleć o rzeczach magicznych. Goosenberg również zajmuje się tym. Aby urozmaicić swój film? Odwróć psa!
„Wiem, że to brzmi jak ruch jogi, ale jest to również ważne przy filmowaniu. Reżyserzy mogą przyzwyczaić się do dobrego zachowania zwierzęcia, gdy filmują go od tyłu. Ale kiedy wejdziesz do montażowni, będziesz miał przewagę tylnych końców! Pamiętaj, aby odwrócić psa. Strzelaj do zwierzęcia pod różnymi kątami, tak jak do człowieka. Naprawdę chcesz przejść do edycji z szeroką gamą ujęć do wyboru. Jeśli nie, to monotonia”.
Utrzymuj obiektyw w czystości
I, choć może się to wydawać proste, Goosenberg sugeruje również, aby filmowcy „wycierali obiektyw” między ujęciami. „Zwierzęta mają tendencję do lizania. Więc utrzymuj go w czystości, aby nie uzyskać zamazanego materiału”.
Bądź realistą, jeśli chodzi o to, co jest możliwe
Dale Launer jest czymś w rodzaju legendy w świecie filmu. Człowiek, który napisał scenariusz randki w ciemno , Brudne, zgniłe dranie i Mój kuzyn Vinny , pośród innych. Wyreżyserował też kilka znakomitych komedii, Nu Heaven Toma i Miłosny Eliksir numer dziewięć , zawierający jeden z najlepszych, wczesnych występów Sandry Bullock. W tym filmie Launer miał nie do pozazdroszczenia zadanie kierowania kilkoma rasami zwierząt. I mam na myśli wszelkiego rodzaju.
„Napisałem scenę do mojego filmu z udziałem szympansa” — mówi Launer. – Powinien wypić ten eliksir, a potem przejść przez ścianę. Miałem tam trenerów, którzy powiedzieli mi, że małpa może zrobić to wszystko za jednym zamachem. Miałem bardzo słabą ścianę i wszystko ustawiliśmy. Ale kiedy próbowaliśmy zrobić ujęcie, stało się jasne, że szympansa po prostu nie da się nakłonić do zrobienia tego, co zostało napisane. Tak więc, po kilku przemyśleniach i dyskusjach, zdałem sobie sprawę, że gdybym rozbił strzał na kawałki, ręka tutaj, noga tam, mógłbym sprawić, by wyglądało na to, że szympans przebił się przez tę ścianę. Mimo wszystko była to dość skomplikowana scena. Miałem dwóch trenerów pracujących po obu stronach małpy i zajęło to trochę czasu”.
Bezpośrednio wokół cech swojego zwierzęcia
W tym trudnym dniu Launer poznał jednak kluczową myśl o kręceniu filmów. Wszystko o tym, jak pracować w locie. Albo szympans.
— Dowiedziałem się, że szympans może w każdej chwili szeroko się uśmiechać, na polecenie. Napisałem więc scenę, która mogłaby maksymalnie wykorzystać jego uśmiechnięty prezent”.
„Jedną z rzeczy, których dowiesz się na planie”, mówi Launer, „jest to, jak obejść zdolności zwierzęcia. Może twój pies lub kot nie może zrobić sceny, jak napisano. Ale on lub ona może być w stanie zrobić coś jeszcze lepszego. Musisz się trochę odprężyć, kiedy kierujesz zwierzętami. Zobacz, co potrafią. Nie bądź tak zamężna z konkretną sceną lub momentem, że nie możesz zrobić czegoś innego, czegoś, co działa dobrze. Elastyczność jest tutaj kluczowa”.
Ucz się na podstawie doświadczenia
Jeśli praca ze zwierzętami na planie filmowym jest prawdziwą edukacją dla filmowców, to Brad Peyton zdobył doktorat. Montaż swojego kolejnego filmu, Podróż 2:Tajemnicza wyspa Peyton z radością opowiada o swoim ostatnim filmie, przeboju kinowym, Koty i psy:Zemsta Kitty Galore .
„Dla mnie najbardziej pouczające były te rzeczy, które nie działały, nie poszły dobrze” – mówi. „Na przykład jedną z pierwszych scen, które próbowałem sfilmować, był „spacer i rozmowa” z dwoma psami. Cóż, oczywiście mieliśmy później dubbingować głosy. Ale czy wiesz, że psy nie mogą jednocześnie chodzić i odwracać głowy? Cóż, ja też nie. Więc nie mogłem zrobić tej sceny. Ale skłoniło mnie to do bardziej kreatywnego myślenia na planie”.
Bądź cierpliwy
Peyton mówi, że jedną z głównych lekcji, których nauczył się, była cierpliwość. Bez tego, jak twierdzi, masz kłopoty.
„Na planie będzie szaleć, kiedy pracujesz ze zwierzętami” – mówi. „I przekonasz się, że twoje koty lub psy, które zrobiły coś przed ujęciem, nagle nie będą chciały robić tej sztuczki, gdy kamery się toczą. Musisz sobie z tym poradzić, a nie panikować. Albo w końcu zrobią to dobrze, albo wymyślisz coś równie dobrego. Ale musisz zachować spokój i być cierpliwym”.
Pamiętaj, że wszystko może się zdarzyć
Peyton chce również przypomnieć czytelnikom, każdemu, kto kręci film z dużą ilością zwierząt, że zapanuje chaos, na który możesz nie być gotowy. O ile oczywiście nie czytasz tego artykułu.
„Kiedy stworzyłem koty i psy W niektórych scenach miałem od 3 do 10 zwierząt. Różne rodzaje. Spróbuj wyobrazić sobie grupę 8-latków na cukrze. Tak właśnie byli hiper. Dodatkowo każde zwierzę miało swojego opiekuna. Tak więc pomiędzy zwierzętami, ich przewodnikami szepczącymi do nich i wszystkim innym, co dzieje się na planie filmowym, możesz sobie wyobrazić hałas i aktywność. Wiedz o tym, że przez większość czasu będzie to dom wariatów, a będziesz o krok przed grą”.
Potem jest skaczący pies.
„Jeśli cokolwiek ilustruje dziwne rzeczy, które dzieją się na planie”, mówi Peyton z ponurym chichotem, „to dzień, w którym pies wyskoczył z bocznego wózka. Miałem w filmie scenę, w której ten pies jest prowadzony w bocznym przyczepie, a motocykl ma się podjechać i zatrzymać. Mieliśmy tam przewodnika, wszystko było ustawione. Tyle że pewnego dnia pies po prostu powiedział:„Zapomnij o tym! Nie zostanę w tym bocznym wózku. Po prostu postanawia wyskoczyć i uciec. Tyle w tym ujęciu”.
Trzymaj swoje zwierzęta szczęśliwe
Wszystko zaczęło się od scenariusza opartego na osobistych doświadczeniach i skradzionej pizzy. Po uporaniu się z okropnym momentem, kiedy mój Golden Retriever, Happy, rzucił się na wspomniany włoski przysmak, napisałem o tym krótki, zabawny scenariusz. Zatytułowany „The Trust Exercise” opowiada historię faceta, którego pies rzeczywiście zjada pizzę, którą zachował na obiad. Czując się zraniony, zdradzony, przygnębiony, robi to, co zrobiłby każdy normalny facet:zabiera psa do swojego terapeuty, aby spróbować rozwiązać ten bolesny problem.
Przy ograniczonym budżecie postanowiłem wykorzystać w filmie własnego psa. Przede wszystkim dlatego, że pracuje tanio. Mimo to pomyślałem, że nie stać mnie na przewodnika psa. Wielkim błędem. Mimo że wcześniej ćwiczyliśmy, sprawy nadal szły bardzo źle. Bez kogoś, z kim mógłby się pokłócić Happy, podszedł do swojego celu — a potem tuż obok niego. Kiedy miał usiąść? Położył się. W kadrze, a potem na zewnątrz. Próbowałem też oddać wszystkie moje strzały podczas tego jednego dnia kręcenia. Ujęcia reakcji, zbliżenia oczu i nozdrzy, to wszystko. Tak samo jak moi mistrzowie.
Pod koniec dnia przekroczyłem budżet o 6 godzin i nie dostałem słynnego wyrażenia Happy'ego „Drop dead!”. Taki, który osiąga w tak oszczędny sposób, że tylko Hemingway mógł to opisać. Przeoczyłem kilka innych strzałów reakcji. A Happy polizał obiektyw mojego aparatu.
Dopiero po tym, jak dostałem upragnione obrazy w puszce i zapłaciłem aktorom za nadgodziny, pomyślałem, że powinienem zbadać kwestię filmowania zwierząt. Nauczyłam się tak wielu rzeczy o tym, jak strzelać do psów, kotów i szympansów z jak najmniejszą ilością bólu głowy. Pomiędzy samym filmowaniem a rozmową z grupą ekspertów, jestem prawie gotowy, aby reżyserować więcej zwierząt. Ale tym razem? Zgubię pizzę.