6 rodzajów bracketingu, które może wykonywać Twoja kamera i jak z nich korzystać

Bracketing to metoda robienia wielu zdjęć tej samej sceny przy różnych ustawieniach w celu uchwycenia większej ilości szczegółów w ujęciu.

Być może nie zdajesz sobie sprawy, że poza najpopularniejszą metodą, jaką jest braketing ekspozycji, istnieje wiele technik braketingu.

Braketing ekspozycji pozwala zachować większy zakres dynamiki na końcowym zdjęciu. Jednak inne techniki braketingu, które omówimy w tym artykule, mogą pomóc w uchwyceniu większej liczby szczegółów w różnych płaszczyznach ostrości, w różnych temperaturach barwowych, a nawet w ilości przechwytywanego szumu lub ziarna.

Przejdźmy dalej i zacznijmy od techniki braketingu, którą najprawdopodobniej już znasz – braketing ekspozycji.

#1 – Braketing ekspozycji

W braketingu ekspozycji wykonujemy to samo zdjęcie kilka razy przy różnych wartościach ekspozycji lub (EV), aby uwzględnić najjaśniejsze światła i najciemniejsze cienie na zdjęciu. Powstałe obrazy można połączyć w aparacie lub za pomocą oprogramowania do edycji. Daje to obraz o lepszym zakresie tonalnym niż ten, który można by uzyskać, gdyby wykonał tylko jedno ujęcie.

Większość aparatów potrafi to zrobić automatycznie w trybie HDR, jednak większość z nich jest w stanie zapisać wynikowy obraz tylko w formacie JPEG. Jest to ogromne ograniczenie, jeśli chcesz zmienić niektóre parametry w postprodukcji, takie jak balans bieli, ekspozycja, nasycenie itp.

Twój aparat zwykle ma do wyboru kilka opcji, takich jak całkowita liczba zdjęć do zrobienia, tryb wyzwalania (ciągły lub pojedynczy) oraz różnica ekspozycji między każdym zdjęciem (1EV lub 2EV). ). Ustawienia braketingu ekspozycji można znaleźć w menu trybu napędu w większości aparatów.

#2 — Bracketing ostrości (stacking)

Ta technika braketingu jest najbardziej przydatna, gdy masz ograniczoną głębię ostrości, co daje wąski pasek ostrości na zdjęciu. Kilka zdjęć jest wykonywanych w różnych płaszczyznach ogniskowania, od najbliższej odległości ogniskowania lub płaszczyzny do najdalszej odległości ogniskowania.

Wszystkie inne ustawienia w aparacie muszą być stałe, ekspozycja powinna pozostać niezmieniona, ponieważ żaden z trzech filarów ekspozycji (migawka, przysłona, ISO) nie ulega zmianie. Naprawdę wszystko, co się zmienia, to punkt skupienia.

W makrofotografii może to być bardzo przydatne, ponieważ obrazy można układać w stos, aby uzyskać taki, w którym obiekt jest w pełni ostry, a nie tylko w określonej części. Możesz myśleć o tej metodzie jako o nieznacznym poszerzeniu głębi ostrości na obiekcie bez utraty jedwabiście gładkiego efektu bokeh, który uzyskuje się przy szerszych przysłonach.

Po scaleniu lub ustawieniu ostrości trzech obrazów z bracketingiem ostrości. Nie jest idealny, ale skupia się na nim więcej niedźwiedzia niż którykolwiek z pozostałych trzech obrazów.

Niewiele aparatów będzie miało funkcję lub funkcję braketingu ostrości, jednak jeśli Twój aparat posiada, zachęcam do zapoznania się z instrukcją, aby dowiedzieć się, jak to działa. W przypadku aparatów, które nie mają tej funkcji, bardzo łatwo jest to zrobić ręcznie. Chcesz mieć aparat na statywie i chcesz mieć pewność, że fotografujesz obiekt statyczny.

Wszystko, co musisz zrobić, to zrobić wiele zdjęć przy tych samych ustawieniach (radzę użyć trybu ręcznego lub priorytetu przysłony), między każdym zdjęciem, które chcesz ręcznie ustawić płaszczyznę ostrości od najbliższej do najdalszej. Możesz eksperymentować z różnymi odległościami między płaszczyznami ostrości, aby uzyskać pożądane rezultaty. W postprodukcji masz swobodę, aby cały obraz był ostry, tylko wszystkie części obiektu, a nawet tylko wybrane obszary.

#3 – Flash Bracketing

W przypadku braketingu błysku wykonywanych jest wiele zdjęć tej samej sceny o różnym natężeniu światła z lampy błyskowej aparatu lub lampy błyskowej, zwłaszcza błysku wypełniającego. Intensywność światła z lampy błyskowej zmienia się w krokach od niskiej do wysokiej intensywności podczas robienia zdjęć.

Następnie masz kilka zdjęć z różnymi ekspozycjami lampy błyskowej, z których możesz wybrać najlepszy.

Intensywność neutralna lub normalna

Może to być bardzo przydatne w sytuacjach słabego oświetlenia lub ogólnie, gdy nie masz pewności, jaka intensywność błysku spowoduje prawidłowe naświetlenie obrazu.

Braketing ekspozycji lampy błyskowej (FEB) można znaleźć jako funkcję wielu lamp błyskowych, warto najpierw przeczytać instrukcję, aby dowiedzieć się, jak ją znaleźć i aktywować. W przypadku niektórych kamer znajduje się w menu kamery. Po znalezieniu jest to tak proste, jak wybranie liczby zdjęć do zrobienia, a także kompensacja ekspozycji lampy między nimi.

Ostatnim krokiem jest zrobienie zdjęć. Ważne jest, aby pamiętać, że luty mogą być bardzo powolne ze względu na ograniczenie szybkości recyklingu lampy błyskowej (czas potrzebny do ponownego uruchomienia lampy błyskowej po uruchomieniu). Dlatego zawsze miej to na uwadze podczas fotografowania.

Oto kolejny przykład, który został wykonany na zewnątrz. Zwróć uwagę, jak zmienia się ekspozycja dziewczyny (ze względu na ilość błysku), ale tło pozostaje takie samo.

#4 – Bracketing balansu bieli

Jest to jedna z bardziej niezwykłych technik braketingu dostępnych w fotografii cyfrowej. Jak sama nazwa wskazuje, braketing balansu bieli umożliwia wykonanie kilku zdjęć tej samej sceny w różnych temperaturach kolorów.

Ta metoda dotyczy głównie fotografów, którzy fotografują tylko w formacie JPEG, ponieważ balans bieli obrazu można zawsze zmienić w postprodukcji, jeśli jest on nagrany w formacie RAW. Zdjęcia są robione w temperaturach niebieskawych etapami, aż do temperatur czerwonawych.

Ta technika braketingu jest szczególnie przydatna w scenach, w których występuje mieszane oświetlenie i może być trudno prawidłowo wybrać temperaturę barwową w trybie automatycznego balansu bieli.

Następnie możesz wybrać obraz o najdokładniejszej (lub przyjemnej) temperaturze barwowej. Możesz ręcznie ustawić zakres temperatury barwowej w ustawieniach aparatu w stopniach Kelvina.

Braketing balansu bieli można znaleźć w ustawieniach aparatu, a powinieneś być w stanie wybrać liczbę zdjęć do zrobienia, a także różnicę balansu bieli między nimi w stopniach Kelvina. Jeśli twój aparat nie ma tej funkcji, możesz indywidualnie robić zdjęcia ręcznie, zmieniając balans bieli między nimi. Upewnij się tylko, że fotografujesz w formacie RAW + JPEG, aby mieć większą swobodę twórczą w postprodukcji. Użyj plików JPEG do podglądu, aby wybrać obraz o odpowiedniej temperaturze barwowej, a następnie dopasuj go do pliku RAW i wprowadź wszystkie inne zmiany.

#5 — Braketing głębi ostrości

Jest to technika braketingu, która jest bardzo podobna do wspomnianej wcześniej metody braketingu ostrości (stacking). Ta sama scena jest robiona na wielu zdjęciach przy różnych przysłonach, ekspozycja musi pozostać stała, co oznacza, że ​​czas otwarcia migawki i czułość ISO mogą się zmieniać (zalecany priorytet przysłony).

Podobnie jak w przypadku braketingu ostrości, możesz uzyskać różną głębię ostrości w swoim ujęciu, gdy układasz wynikowe obrazy w postprodukcji, skutecznie umożliwiając uzyskanie większej ostrości bez poświęcania płynnego efektu bokeh, który uzyskałeś przy najszerszej przysłonie .

Braketing głębi ostrości to technika, której nie można znaleźć w wielu aparatach jako funkcji lub funkcji. Będziesz musiał to zrobić ręcznie, dobrą wiadomością jest to, że jest to bardzo łatwe do zrobienia. Chcesz się upewnić, że aparat jest w trybie priorytetu przysłony, a następnie rób zdjęcia tej samej sceny, zmieniając przysłonę między każdym zdjęciem, przydatne może być użycie statywu, aby ramka była identyczna. W postprodukcji masz swobodę układania obrazów i ustawiania ostrości na wszystkim lub tylko na obiekcie w całości, zachowując jednocześnie satysfakcjonujący efekt bokeh.

#6 – Bracketing ISO

Ostatnią techniką braketingu w fotografii cyfrowej jest braketing ISO. Jak sama nazwa wskazuje, ta metoda polega na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi wartościami czułości ISO lub wzmocnienia czujnika.

To, co może cię zaskoczyć, to fakt, że przysłona i czas otwarcia migawki muszą pozostać stałe, co skutkuje wieloma obrazami o różnych proporcjach sygnału do szumu i różnych ekspozycjach.

Braketing ISO jest przydatny, ponieważ otrzymujesz obrazy z różną ilością szumu. Możesz więc wybrać estetykę, która pod tym względem jest najbardziej przyjemna dla Twoich oczu.

Braketing ISO może być również używany w przypadku HDR w sytuacjach, w których przysłona jest całkowicie zamknięta, ale nie chcesz, aby czas otwarcia migawki był zbyt długi (w celu prawidłowego naświetlenia), aby rzeczy w scenie zmieniały się między obrazami; jak woda, ludzie, a nawet ruch morski.

Braketing ISO jest jedną z mniej popularnych metod braketingu, które można znaleźć jako funkcję w aparacie. Radzę sprawdzić instrukcję obsługi aparatu, aby upewnić się, że aparat ma tę funkcję. Jeśli tak się nie stanie, możesz ustawić aparat w trybie ręcznym, a następnie wybrać Auto ISO i aktywować braketing ekspozycji, możesz także wybrać zakres ekspozycji, a także liczbę zdjęć do zrobienia (uwaga:działa to tylko w przypadku niektórych modele kamer).

Jeśli twój aparat nie jest w stanie wykonać braketingu ISO za pomocą metody wspomnianej powyżej, możesz to zrobić w stary sposób; ręcznie! Ustaw aparat w trybie ręcznym, upewnij się, że wybrałeś przysłonę, czas otwarcia migawki i czułość ISO od 800 do 1000, która prawidłowo naświetla obraz. Weź swoje pierwsze zdjęcie jako podstawę przy 0 EV, następny krok polega na obniżeniu i podniesieniu ISO podczas robienia zdjęć, aby uzyskać zdjęcia przy różnych ekspozycjach.

Wniosek

Większość technik braketingu wymienionych w tym artykule nie jest w rzeczywistości dostępna jako wbudowane funkcje lub tryby w wielu aparatach, które możemy kupić Ty i ja. Jednak dzięki pełnej ręcznych kontroli, zawsze możesz wypróbować je samodzielnie i zobaczyć, jakie wyniki uzyskujesz.