Praca z aparatem w tym miesiącu chodzi o nazywanie ujęć:co to jest strzał z daleka, co to zbliżenie i dlaczego w ogóle powinno cię to obchodzić? Kiedy zaczynałem ten utwór, pomyślałem:hej, prawie mogę to napisać we śnie – po prostu je zaokrąglij, oznacz i wyjedź stąd.
Nie ma takiego szczęścia, z powodów, które zobaczymy za chwilę; ale najpierw słowo o tym, dlaczego potrzebujemy nazw ujęć na
pierwszym miejscu.
To słowo to zwięzłość . Rzeczy mają precyzyjne nazwy, dzięki czemu nie musimy ich
opisywać szczegółowo za każdym razem, gdy o nich mówimy. Sprzedawca w sklepie z narzędziami prawdopodobnie będzie wiedział, co masz na myśli, mówiąc „jeden
z tych doohickey'ów wykonanych z grubego drutu wygiętego w literę U z jednym prostym i falistym bokiem, które wbijasz
przez otwór w pręcie lub śruba, aby utrzymać ją na miejscu”, ale o wiele szybciej, jeśli poprosisz tylko o szpilkę.
W ten sam sposób, jeśli reżyser powie:„Chcę zobaczyć całe ciało aktora, z niewielką przestrzenią wokół niego, okej? Ale nie za małym, by dostrzec szczegóły”, to opis zajmuje o wiele cenniejszy czas
niż "Daj mi długi strzał". Tak więc potrzeba nadawania jasnych nazw strzałom jest oczywista.
Ale zanim zaczniemy to robić, lepiej zdefiniujmy strzał samo. Na wideo strzał to nie igła w
tył, wybuchowe wystrzelenie kuli czy pierwsza połowa kotlarza. W ruchomych mediach wizualnych
ujęcie ma dwa znaczenia. Po pierwsze, ujęcie to pojedyncze nagranie na taśmę lub film, od początku kamery do zatrzymania
kamery. Choć nie jest to najkrótsza jednostka wizualna (ramki i poszczególne pola są krótsze), ujęcie jest
najkrótszym elementem narracji wideo.
Ale to drugie znaczenie tego słowa dotyczy nas tutaj:ujęcie to szczególny sposób
wyświetlania informacji na ekranie. Zdjęcia mają etykiety, które odnoszą się do odległości aparatu (średni
strzał, zbliżenie), jego wysokość (duży kąt, oko robaka), jego soczewka (szerokokątny, teleobiektyw), jego
funkcja (założenie strzału, wstawienie), a nawet jego populacja (pojedynczy, dwa strzały).
Jak można się domyślać, reżyserzy i operatorzy często umieszczają etykiety na ujęciach w kombinacjach („Chodźmy
do wysokich, szerokokątnych dwóch ujęć”), aby cała firma mogła, no cóż, skomplikowane.
To, co sprawia, że jest to podwójnie mylące, to fakt, że nie ma uniwersalnej zgody co do rodzajów ujęć ani
nazw, które do nich zastosowano.
Wieża Babel
Wiedząc, że to prawda, postanowiłem porównać opisy ujęć, których zawsze używałem, z nazwami preferowanymi
standardowymi publikacjami. Gdybym nie mógł uzyskać powszechnej zgody, mógłbym przynajmniej zgłosić najlepsze
autorytety.
Zgadnij co:nie ma żadnych najlepszych autorytetów. Skonsultowałem się z nienagannymi źródłami z USA, Kanady
i Wielkiej Brytanii. Zestawiłem listy z bardzo różnych światów filmu i telewizji. Porównałem aktualne
publikacje z klasycznym podręcznikiem Pięć C kinematografii Josepha V. Mascelli,
ASC, który używa terminologii złotego wieku Hollywood. Sprawdziłem Kompletny przewodnik po
standardowych formatach skryptów , który ma na celu napisanie scenariusza kompozycji, co The
Elementy stylu Strunk'a i White'a jest do innego pisania. Mój wniosek? Nikt nie zgadza się z nikim innym; nie ma
standardowej terminologii dla opisów ujęć.
Co robić? Cóż, nie chcę tu być nachalny, ale zdobyłem tytuł mistrza w produkcji filmowej na UCLA
i od dziesięcioleci robię filmy przemysłowe i wideo w Hollywood i okolicach. Więc zostanę przy opisach ujęć,
, których się nauczyłem, z teorią, że prawdopodobnie nie będą gorsze niż kogokolwiek innego. Oznacza to,
że jeśli już używasz opisów ujęć, prawdopodobnie nie zgodzisz się z niektórymi z moich terminów i, jak
zobaczymy za chwilę, jest to całkowicie w porządku.
Przez obiektyw, szeroko
Zacznijmy od obszaru, w którym wszyscy się zgadzają (prawie):opisy ujęć, które wyrażają rodzaj używanego obiektywu
. Oczywiście oznacza to szeroki kąt, normalny i teleobiektyw . Reżyserzy i
filmowcy proszą o te ujęcia według nazwy, aby określić perspektywę, jaką zapewnia każdy typ obiektywu.
(Patrz rysunek 1.)
Ponieważ obiektywy szerokokątne wyolbrzymiają pozorną głębię, świetnie nadają się do walk, pościgów i ogólnych scen
. Ludzie i pojazdy poruszają się w kierunku kamery (lub od niej) z niesamowitą prędkością. W
Terminatorze II , na przykład, gdy Arnold Schwarzenegger zniszczył groźnego
chłopaka,
groźnego 18-kołowca, obaj odjeżdżają z rykiem od kamery tak szybko, że ich motocykl wydaje się przejeżdżać
200 stóp w pierwszej sekundzie . Oczywiście tak nie jest; ekstremalnie szerokie ujęcie sprawia, że wygląda tak
.
"Normalny kąt ujęcia” jest terminem fantomowym, ponieważ profesjonaliści rzadko go używają. Jeśli reżyser
nie prosi o szeroki kąt lub teleobiektyw, filmowiec zazwyczaj przyjmuje, że kąt obiektywu jest normalny. dla kompletności.
Ale zdjęcie teleobiektywem to inna sprawa. Reżyser zażąda zdjęcia teleobiektywem, gdy
chce skompresować pozorną głębię, wyolbrzymić szczegóły tła lub namalować stylizowaną kompozycję.
W przeciwieństwie do obiektywów szerokokątnych, teleobiektywy wyciskają głębię obrazu. Pamiętasz,
reklamę kilku samochodów typu zderzak w zderzak, wjeżdżających i wyjeżdżających, gdy toczą się w kierunku kamery? W
rzeczywistości wcale nie były zderzak w zderzak. Samochody wykonały swój skomplikowany balet w bezpiecznej odległości od siebie,
ale teleobiektyw skompresował tę odległość z obrazu.
Zmniejszając głębię, teleobiektywy zwiększają widoczny rozmiar odległych obiektów. Jeśli twoja bohaterka leży przywiązana
do torów kolejowych, chcesz sfotografować pędzący pociąg za pomocą teleobiektywu, który powiększy go do znacznie groźniejszego
rozmiaru, gdy nieubłaganie parska w stronę aparatu.
Na koniec, spłaszczając perspektywę obrazu, teleobiektywy zwracają uwagę na sam ekran jako na płaskie
płótno, na którym operator tworzy przyjemne kompozycje. Wracając do reklam samochodowych, jak często
widziłeś produkt wijący się tam iz powrotem po ekranie, podążając za wstęgą wiejskiej drogi –
wstążką ułożoną na monitorze przez teleobiektyw?
Nawiasem mówiąc, w tym miejscu ludzie zaczynają kłócić się o terminologię. Niektórzy ludzie (głównie w podręcznikach)
nazywają teleobiektywy „obiektywami wąskokątnymi”, aby uzyskać symetrię z przeciwstawnym terminem „szerokokątny”. Ale powiedzenie
„obiektyw wąskokątny” profesjonaliście medialnym byłoby jak nazwanie dziobu statku „spiczastym końcem”.
Oto gorąca wskazówka:nie rób tego.
Jak wysoka jest wysoka?
Spójrz na rysunek 2, a zobaczysz kolejny typ deskryptora strzału:wzrost. Bardzo często oznacza się ujęcie
wysokość aparatu w stosunku do obiektu. Ponieważ kąty mogą być trudne do wyobrażenia, gdy
o nich czytasz, użyjmy zamiast tego tarczy zegara. Poniżej wyobraź sobie pozycje aparatu na łuku
od dwunastu do sześciu, z obiektem na środku tarczy.
Kiedy kamera jest ustawiona w dowolnym miejscu między godziną dwunastą a być może pierwszą, rezultatem jest z lotu ptaka
kąt . Często robione z samolotów lub helikopterów ujęcia z lotu ptaka świetnie nadają się do panoramicznych widoków, które
określają geografię akcji. Ale są mniej przydatne do pokazywania szczegółów tego działania, ponieważ perspektywa
jest tak ekstremalna. (Wyjątkiem jest wstaw ujęcie, które przedstawia drobne szczegóły,
często pod bardzo dużym kątem. Wkrótce porozmawiamy o wstawkach.)
Między 1:30 a 3:00 na tarczy zegara kamera tworzy duży kąt . W odniesieniu do
ludzkich twarzy pod wysokim kątem uważa się każde ujęcie wykonane obiektywem powyżej poziomu oczu. Twórca wideo często wybiera
duży kąt, aby podporządkować temat. Dosłownie „patrząc w dół” na temat, kamera stawia go
na niższej, a przez to słabszej pozycji.
O godzinie trzeciej kamera robi zdjęcie neutralne kąt . Jest to tak oczywiste, że nie warto
dalszej dyskusji, ale warto zauważyć, że w przeciwieństwie do analogicznego „normalnego obiektywu”, wyrażenie „neutralny
kąt” jest bardzo często używane w produkcji filmów i wideo.
Do przodu i w dół do małego kąta , co wynika z pozycji kamery między trzecią a
być może 4:30. Jak zapewne podejrzewasz, psychologiczny efekt niskiego kąta jest przeciwny do wysokiego
kąta. Strzelanie w górę w obiekt nasyca go mocą i autorytetem. Przyjrzyj się uważnie scenom filmowym i telewizyjnym
między dwiema postaciami, a zobaczysz, jak często reżyser podkreśla związek
między nimi, używając wysokiego kąta dla jednej i niskiego kąta dla drugiej .
Z okiem robaka kąt (między godziną piątą a szóstą) docieramy do kolejnego obszaru niestandardowego
słownictwa. Niektórzy mówią zamiast tego „ultra-niski kąt”. Jakkolwiek to nazwiesz, kąt oka robaka jest bardzo
przydatny do dynamicznej akcji (szczególnie w połączeniu z obiektywem szerokokątnym). Strzelanie do polowania na bizony w
Taniec z wilkami , na przykład operator stworzył ujęcia robaczka oczu, zakopując
kamerę w dole i mając bezpośrednio nad nią grzmoty wielkich bestii.
Kiedy dokładnie oko ptaka staje się wysokie lub wysoki staje się neutralny lub neutralny niski? To jest
sąd. Opisy ujęć nie są precyzyjne z naukowego punktu widzenia, ponieważ jesteśmy postrzegani w kategoriach opartych na
odległość.
Jak długo to jest?
Najbardziej rozpowszechniony rodzaj opisu ujęć wyraża odległość aparatu do obiektu. Jak widać na
rysunku 3, odległość ta odnosi się do stojącego człowieka.
W bardzo długim ujęciu , ludzie to maleńkie postacie w rozległych przestrzeniach. W długim ujęciu są
wystarczająco blisko, aby widzieć wyraźnie, a mimo to ich wysokość jest zwykle równa połowie wysokości ramy lub mniej.
Pełny strzał pokazuje (ale oczywiście) pełną wysokość obiektu, z niewielką ilością miejsca na głowę i stopy lub bez
.
Tak zwany luźny singiel tnie obiekt na kolanach. Nic dziwnego, że wiele osób zamiast tego używa
terminu „strzał kolanowy”. Luźne single często pojawiają się w telewizji jako substytut pełnych ujęć, ponieważ
zbliżają się do obiektu, a jednocześnie pokazują akcję.
Która przywołuje pokrewną kwestię dotyczącą szerokich ujęć w programach wideo:używaj ich oszczędnie.
Ekrany monitorów są dość małe, a rozdzielczość telewizora stosunkowo niska. Na przykład w zwykłym VHS osoba w
skrajnie dalekim ujęciu jest nierozpoznawalnym rozmyciem.
Jeśli potrzebujesz bardzo długiego ujęcia, np. ujęcia wprowadzającego (o czym, patrz poniżej), oto sztuczka, która
pomoże pokonać skutki niskiej rozdzielczości. Rozpocznij sekwencję od bliższego ujęcia obiektu, ubranego w charakterystyczny
kolor, jeśli to możliwe, a dopiero potem przejdź do dłuższego ujęcia. Widząc ten sam kolor na maleńkiej figurce,
widzowie odniosą go do tematu bliższego ujęcia.
Zamykanie
Obrazy najbardziej w domu w filmie to ujęcia z bliska, jak pokazano na rysunku 4. Średnie ujęcie
(czasami nazywany „strzałem z pasa”) i zbliżenie głowy i ramion są kątami wyboru dla
newscasterów, gospodarzy talk show, wędrownych ekspertów (których właśnie mamy teraz niewielką plagę) i innych gadających głów
telewizyjnych.
Czasami nazywamy strzały w głowę i ramiona „w klatkę piersiową”, ponieważ wyświetlają one znaczną długość
frontu, podczas gdy zwykłe waniliowe zbliżenie pokazuje tylko kawałek ramienia. W dużym (lub
ciasno ) zbliżenie , który Hollywood nazywał „chokerem”, głowa fotografowanej osoby jest nieco zbyt duża,
by zmieścić się na ekranie. Podczas kadrowania dużego zbliżenia pamiętaj, aby odciąć czubek głowy fotografowanej osoby
a nie podbródek. Z niejasnych powodów psychologicznych widzom podświadomie przeszkadza, gdy
nie mogą zobaczyć wszystkich ust obiektu.
Oczywiście, kiedy dojdziesz do powiększenia ekstremalnego zbliżenia , nie masz innego wyboru, jak
wykadrować usta. Podobnie jak w przypadku ekstremalnych długich ujęć, ekstremalnych zbliżeń najlepiej używać oszczędnie. Czemu? Ponieważ
ten punkt widzenia jest z natury nienaturalny:w prawdziwym życiu nigdy nie zbliżamy się tak blisko do ludzi, chyba że zamierzamy
pocałować ich lub udzielić im pierwszej pomocy w oku. Użyj tego kąta raz na jakiś czas, a może być szokująco
skuteczny. Używaj go trochę częściej i szybko staje się banalny.
Zaczęliśmy od stwierdzenia, że te rozmiary obrazów są mierzone przez odniesienie do stojącego człowieka. Jak więc
opisać ujęcie konia lub pasikonika? W tej sprawie nie ma zgody. Dla mnie, jeśli koń lub konik polny wypełni kadr, to jest to pełne ujęcie, niezależnie od różnicy w wielkości. Inni nazywają strzał
w zależności od ilości miejsca, które byłoby potrzebne, gdyby stał w nim człowiek. Wybierz swój
wybór.
Nazwane celowo
Niektóre ujęcia mają nazwy, które odnoszą się do pracy, jaką wykonują w programie wideo, co często sprawia, że nie wymagają one wyjaśnienia. Niektóre z ważniejszych to ujęcie wprowadzające , który wprowadza
widza w środowisko, w którym ma się rozegrać scena. strzał reakcji ujawnia
odpowiedź postaci na coś, co zostało zrobione lub powiedziane. rewers pozwala widzom zobaczyć punkt widzenia
odmienny od głównego.
wstawka jest zbliżeniem jakiegoś szczegółu akcji – ręki wyciągającej pistolet z szuflady,
lub tekstu listu. Wkładki otrzymały swoją nazwę, ponieważ często są kręcone po głównej
zdjęciu w sekwencji do wstawienia w późniejszej edycji. Niektórzy nazywają je przecięciami lub
przekroje zamiast tego.
Na koniec cel nad ramieniem ujęcie ma pokazać przestrzenną relację między
dwojgiem ludzi przy jednoczesnym skoncentrowaniu się na jednej z nich. Zdjęcia przez ramię są również przydatne, ponieważ usta jednego
obiektu są niewidoczne. Oznacza to, że możesz łatwo edytować, zmieniać lub zastępować dialog tej osoby
bez martwienia się o synchronizację dźwięku z ustami.
Whatchamacallem
Jest więc szybki przegląd opisów ujęć uporządkowanych według typu obiektywu, wysokości kamery, odległości kamery i
celu. Mimo że zawarliśmy kilka alternatywnych terminów, wskazaliśmy tylko na szeroką gamę nazw
używanych do oznaczania ujęć.
Skoro tak jest, jak decydujesz, których nazw użyć? Jak zwykle na ratunek przychodzi
zdrowy zdrowy rozsądek:tak długo, jak Ty i Twoi pracownicy produkcyjni używacie tej samej terminologii, kogo to obchodzi,
czy jest ona zgodna z terminologią innych ludzi? Jeśli masz już pełny repertuar nazw opisowych, trzymaj się
go. Jeśli dopiero zaczynasz przygodę z grą, ale zaczynasz współpracować z innymi profesjonalistami, posłuchaj lokalnych terminów i
przyjmij je. Jeśli zaczynasz mniej więcej sam, równie dobrze możesz przyjąć terminy z tej
kolumny. Są dość standardowe, a przecież już zadałeś sobie trud, aby je przejrzeć.
Dobre strzelanie!