Każdego roku wydaje się, że w filmach i telewizji poprzeczka jest przesuwana nieco wyżej. Techniki montażu filmów nieustannie ewoluują. Akcja jest większa, dramat bardziej dramatyczny, a napięcie jest jeszcze bardziej „suspensywne” (nawet bliskie słowu?)
Powiedzmy, że przyciąganie i utrzymywanie zainteresowania odbiorców wcale nie jest łatwiejsze.
Chociaż każda sytuacja jest inna, najlepsi montażyści dysponują niezawodnym arsenałem sprawdzonych technik zwiększania tempa filmu i trzymania widza w napięciu.
Najważniejszym z tych narzędzi jest przekrojowe.
Co to jest przecinanie?
Przecinanie to zwodniczo prosta technika edycji, która zapewnia duży, dramatyczny cios.
Krótko mówiąc, cross-cutting obejmuje dwie lub więcej sekwencji filmowych i przecinanie między nimi w miarę ich postępu. Brzmi prosto, ale w rzeczywistości jest bardzo skomplikowaną techniką, która wymaga silnego zrozumienia tempa i wyczucia czasu.
Może zająć kilka scen, które odtwarzane są niezależnie, a każda z nich może być rejestrowana jako 3 lub 4 na skali intensywności. Po przecięciu można je zwiększyć do 9 lub 10, splatając ich progresję razem.
Oto dwa główne rodzaje przecinania, z którymi prawdopodobnie się spotkasz.
Cięcie poprzeczne na poziomie mikro
Kiedy przecinanie odbywa się z dość szybkim tempem tam iz powrotem między czynnościami w jednej lub dwóch scenach, możemy myśleć o tym jako o przecinaniu na poziomie mikro.
Oto świetny przykład.
W słynnej scenie z filmu Nietykalni , na Union Station dochodzi do strzelaniny między postacią Kevina Costnera a kilkoma gangsterami. Podczas chaosu dziecko w wózku uderza i zaczyna staczać się po schodach.
Dramatyczny rozmach spadającego powozu przecinają ujęcia z strzelaniny, co z każdą edycją potęguje stres i napięcie. Ogólna intensywność emocji staje się większa niż suma jej części.
Ostatecznie dwie linie działania zbiegają się na końcu sceny, kiedy Costner zwycięża w strzelaninie, a Andy Garcia ledwo powstrzymuje wózek przed rozbiciem się na dole schodów.
Głównym tematem przekrojów, zarówno makro, jak i mikro, jest to, że wydarzenia przekrojowe w końcu się spotykają, czy to geograficznie, czy tylko dramatycznie.
Jest to przykład na mniejszą skalę, ponieważ przekroje mają miejsce tylko w jednej scenie, tam iz powrotem między dwiema akcjami.
Przecinanie na poziomie makro
Czasami uważane za „edycję równoległą”, przecinanie może występować na poziomie bardziej makro. Jeśli oddalisz się wystarczająco daleko, możesz nawet uznać to za przecinanie równoległych wątków.
Wiele tego typu przekrojów widzimy w telewizji. W wielu twoich ulubionych programach kilku członków głównej obsady robi jedną rzecz, podczas gdy reszta postaci robi coś innego.
Weźmy na przykład dowolny odcinek serialu Fox 24 .
Możesz mieć Historię A , gdzie Jack Bauer nakazuje policji pilnować samochodu, który, jak ma nadzieję, doprowadzi ich do kilku zakładników.
Następnie przejdź do Historii B , gdzie widzimy zakładników, poznajemy ich i angażujemy się emocjonalnie w ich dobre samopoczucie.
Następnie przejdź do Storyline C , gdzie jesteśmy w komendzie policji, wraz z zupełnie nowym zestawem dramatów postaci i komplikacji.
W miarę postępu odcinka 3 wątki są splecione ze sobą i eskalują w kierunku ostatecznego punktu kulminacyjnego, w którym zbiegną się 3 linie działania – tak jak widzieliśmy na poziomie mikro w scenie. Oczywistą różnicą jest to, że to przekrojowe na poziomie makro ma miejsce w ciągu 60 minut zamiast 5-10.
Takie przekrojowe cięcie to świetny sposób na zrobienie trzech rzeczy:
- Przerwij długie sceny
- Niech ludzie zgadują
- Kontynuuj przesuwanie wszystkich różnych wątków do przodu.
Przenoszenie przekrojów poprzecznych na wyższy poziom
Być może jednym z najsłynniejszych przykładów przekrojów poprzecznych, wykonanych na wielką skalę, jest thriller science fiction Christophera Nolana Incepcja .
Jeśli go nie widziałeś (alarm spoilera), film opowiada o zespole złodziei, którzy włamują się do podświadomych umysłów tych, których planują obrabować. To, czego szukają, to informacje.
Oferują im szansę na wymazanie ich kryminalnej historii poprzez włamanie się do umysłu celu wysokiego poziomu i zaszczepienie pomysłu. Aby to zrobić, muszą coraz głębiej zagłębiać się w jego podświadomość.
W kulminacyjnym momencie filmu odbywa się jednocześnie kilka różnych wydarzeń. Tu przydała się technika przekrojowa, pozwalająca reżyserowi i montażyście na płynne przeskakiwanie między wydarzeniami, utrzymując napięcie z jednej sceny na tym samym poziomie, co z drugiej. Tymczasem wszystkie sceny zmierzają w kierunku ostatecznego punktu kulminacyjnego.
Jak pokazano tutaj, istnieją cztery różne wydarzenia:
Redaktor musiał wybrać bardzo konkretne momenty z każdej z tych oddzielnych scen i ułożyć je w odpowiedniej kolejności. Nie będziemy nawet zawracać sobie głowy dzieleniem poszczególnych cięć w tę i z powrotem w tej sekwencji filmowej, ponieważ jest to niezwykle skomplikowane.
Jeśli naprawdę chcesz poszaleć, spróbuj przeciąć scenę taką jak ta – wiele miejsc, wiele postaci, w wielu wersjach czasu na wielu poziomach snu. Boże, pomóż biednemu redaktorowi, który stoi przed takim wyzwaniem!
Zalecenia i zakazy dotyczące przekrojów poprzecznych
ZRÓB:Rozważ cel każdej sceny.
Zanim zaczniesz budować swoją ekscytującą sekwencję przekrojowych wydarzeń, zastanów się, jak każda scena wpłynie na inne wokół niej. Załóżmy na przykład, że masz odliczanie czasu bomby. Dość klasyczne urządzenie. Chciałbyś sporadycznie wykorzystywać fragmenty tej sceny jako sposób na przypomnienie publiczności, że zbliża się pilny termin. To jest podstawowy przykład, ale ilustruje prawidłowe użycie techniki.
ZRÓB:Użyj tej techniki, aby pomóc w ustalaniu tempa
Przecinanie to świetny sposób na przyspieszenie lub spowolnienie ich działania. Każda mała winieta, do której przycinasz, może być tak długa lub krótka, jak chcesz. Pamiętaj tylko, że zbyt długie trzymanie się dowolnego strzału może spowolnić pęd. Z drugiej strony, zbyt szybkie odcinanie może być mylące dla widza. Musisz użyć swojego najlepszego osądu.
NIE:trać orientację, gdzie wszyscy są
Pamiętaj, że jako redaktor, naszym zadaniem jest pomóc widzom zrozumieć, co się dzieje. Odcinając się od jednej sceny i skupiając się na innej, ważne jest, aby przypomnieć widzom, gdzie się znajdują, gdy zmieniasz scenę.
Musisz dokładnie przemyśleć, kiedy użyć różnych zbliżeń, a kiedy strzały. Użyj zbyt wielu zbliżeń, a zmiany lokalizacji mogą być mylące. Z drugiej strony użyj zbyt wielu szerokich ujęć, a tempo zatrzyma się, a ciągłe przywracanie zasięgu będzie zbędne.
NIE:odcinaj przypadkowo
Zabawną rzeczą w tej technice jest to, że możesz wciąć się lub wyciąć w dowolnym momencie i pozostawić widza wiszącego na krawędzi swojego siedzenia, czekając na to, co stanie się dalej. Tylko uważaj, aby nie odciąć przypadkowo lub przypadkowo. Przed przejściem do następnej sceny powinien być pewien poziom mikrorozdzielczości.
Często świetnym miejscem do odcięcia jest sytuacja, w której postać wyraźnie zareaguje na coś, co właśnie się wydarzyło. Dzięki temu cięcie krzyżowe nie będzie przypominać kilku losowych ujęć ustawionych jeden po drugim i pomaga popchnąć ludzki dramat do przodu w historii.
Podsumowanie
Idea cięcia poprzecznego nie jest niczym nowym. Nie zmniejsza to jednak jego wpływu jako potężnej techniki edycji. Możesz użyć tego narzędzia w niemal każdym gatunku w kawałkach o różnych kształtach i rozmiarach – od pełnometrażowej akcji akcji po 2-minutowy zwiastun horroru. Jest niesamowicie wszechstronny i warto poświęcić trochę czasu na praktykę.
Dla redaktorów kuszące jest, aby zawsze szukać „nowej funkcji” lub „najnowszej sztuczki”, ale czasami są to klasyczne, niezawodne narzędzia, których naprawdę potrzebujemy. W końcu młot istnieje już od kilku tysięcy lat… i nie widzę, żeby się nigdzie ruszył.