„Pokrycie” to zwodniczo prosty termin, który obejmuje szeroki zakres czynników — jak wystawić, zablokować, oświetlić i nakręcić film.
„Pokrycie” odnosi się do kolejności i sposobu kręcenia sceny. „Pokrycie V” — tak zwane ze względu na układ kamer z perspektywy z góry na dół — oznacza kręcenie szerokiego lub wzorcowego ujęcia sceny, a następnie uzyskanie zbliżeń każdej postaci dla ich linii. Ta metoda jest używana w prawdopodobnie 80 procentach dwuosobowych scen dialogowych.
Nawet w tej prostej konfiguracji należy wziąć pod uwagę kilka czynników — każdy z nich ma wpływ na to, jak kręcisz scenę i jak będzie wyglądać w końcowej edycji. Czy najpierw oddajesz swój szeroki strzał? Daje to aktorom kilka ujęć, aby wejść na scenę i się rozgrzać. Ale jeśli jest to scena emocjonalna, mogą się wypalić, zanim zbliżysz się do ich zbliżenia. Czy po prostu kręcisz początek i koniec sceny z daleka? Jeśli tak, czy ucierpi ostatnia część sceny, ponieważ aktorzy nie będą w takim samym stanie emocjonalnym, jak w zbliżeniach?
Czy chcesz, aby zbliżenia były „brudne”, z częścią ramienia drugiego aktora w kadrze, aby uzyskać głębię? A może chcesz „czystego singla”, w którym twarz aktora jest niezasłonięta, ale może brakować połączenia? Możesz zrobić jedno i drugie, ale teraz stworzyłeś scenariusz, w którym kręcenie sceny trwa dłużej, a aktor poza kamerą mógł zrobić od ośmiu do dwunastu ujęć, zanim uchwycisz ich zbliżenie. Występ może wydawać się napięty, a nawet nieświeży. Jeśli pracujesz ze złożoną konfiguracją oświetlenia, wymagającą ponownego zaświecenia się przy każdym ujęciu, możesz nawet dotrzeć do zbliżenia drugiego aktora dopiero po czterech do pięciu godzin po rozpoczęciu sceny.
V Coverage może wydawać się bólem głowy, ale powodem, dla którego tak często go używamy, jest to, że pozwala na wiele opcji na planie i podczas edycji. Możesz oświetlić każdą postać w sposób, który podkreśla cechy, które lubisz, i możesz wykorzystać najlepsze ujęcie każdej linii.
Pokrycie w jednym ujęciu
Nakręcenie sceny w jednym ujęciu to jeden ze sposobów na szybkie wykonanie i pokonanie żmudnej pracy związanej z zakrywaniem sceny, jak opisano powyżej. Jednak wiąże się to z własnymi problemami.
Chyba że scena jest tylko zamkniętym mistrzem (jak zrobił to Jim Jarmusch z Stranger Than Paradise ), musisz ułożyć choreografię ruchu kamery i aktorów, aby uchwycić zbliżenia, dwa ujęcia i szerokie ujęcia w ramach ciągłego ujęcia. Wymaga to bardzo precyzyjnego wyczucia czasu od wszystkich zaangażowanych osób. A do czasu, gdy wykonasz wystarczająco dużo prób i wykonasz wystarczającą liczbę ujęć, zwykle trwa to mniej więcej w tym samym czasie (lub dłużej) niż kręcenie sceny z tradycyjnym pokryciem, ale nie będziesz mógł wybrać najlepszych linijek z każdego ujęcia, tylko najlepsi biorą ogółem. Nie możesz także wycinać linii, które nie działają, ani w inny sposób manipulować sceną, aby uzyskać ogólny efekt.
Pokrycie, blokowanie i złożoność
Jeśli strzelasz do dwóch osób naprzeciw siebie, blokowanie jest stosunkowo proste. Kiedy ci ludzie poruszają się po pokoju lub przestrzeni sceny, sprawy stają się znacznie trudniejsze. Weźmy na przykład scenę, w której jedna postać otwiera drzwi, a następnie wraca na kanapę, podczas gdy nowo przybyły rozładowuje zakupy. Nie masz już jednego głównego ujęcia, które działa na całą scenę. Zamiast tego będziesz musiał strzelić kilka mistrzowskich ujęć, ponownie zapalając każdy z nich. W ramach tych podscen musisz uzyskać zbliżenia każdej postaci, a także wstawić rekwizyty lub obiekty, z którymi się operują – za każdym razem uważając, aby nie złamać zasady 180 stopni.
Jeśli dwie postacie zajmują tę samą przestrzeń w dowolnym momencie sceny, sensowne jest sekwencyjne oświetlanie i fotografowanie zbliżeń, zamiast podwójnego oświetlania. Oznacza to kręcenie sceny w złym porządku i otwieranie wszelkiego rodzaju problemów z ciągłością, które mogą wrócić, by prześladować Cię podczas edycji.
Zaawansowane pokrycie
Gdy masz wiele postaci wykonujących złożone blokowanie, możesz zobaczyć, jak zasięg szybko staje się skomplikowany – być może przytłaczający. Nawet w prostym scenariuszu sensowne jest zaplanowanie zasięgu, zanim jeszcze wejdziesz na plan. Można to zrobić z DP jako zwiadowcą technicznym lub nawet z dużym wyprzedzeniem na papierze. W ten sposób masz pomysł na to, jak złożoność przedstawia Twoja scena i – jeśli masz mało czasu lub ekipy – jak to złagodzić, upraszczając blokowanie.