Programy i filmy, ktore mieszaja rózne gatunki, czesto produkuja urzekajace i swieze tresci, przesuwajace granice tego, jak mozna opowiadac historie. Oto kilka godnych uwagi przykładów, które możesz dziś obejrzeć.
Wygląda na to, że przy wszystkich nowych platformach i sieciach streamingowych cały czas pojawia się zbyt wiele treści. Nowe programy muszą być lepsze niż dobre, aby wznieść się ponad wir dobrej treści, co staje się coraz trudniejsze. Jako konsument nadążanie za najnowszym programem lub filmem jest wyczerpujące. Nie da się wszystkiego obejrzeć.
Ostatnio jednak bardziej interesują mnie seriale lub filmy, które na nowo odkrywają lub ożywiają ugruntowany gatunek i tchną w niego nowe życie. Nie mogę obejrzeć kolejnego filmu o superbohaterach do wycinania ciasteczek ani innej komedii o licealnych wybrykach, granej przez 30-latków. Chcę czegoś nowego, świeżego i chętnego do pójścia pod prąd. Nie sądzę, że jestem sam. Poniżej znajduje się lista programów i filmów, które wykorzystują ustalony gatunek i dodają coś nowego.
(Ostrzeżenie o spojlerach:poniższe programy i filmy mogą zawierać niewielkie spoilery).
Superbohater:Thor:Ragnarok
W ciągu kilku lat Thor przeszedł z jednej z najmniej ekscytujących właściwości MCU do jednego z najlepszych Avengers, odwracając postać i gatunek superbohatera na głowę. Nie jest ważne, aby powtórzyć wyczyny Thora z jego pierwszych dwóch filmów, ponieważ są one nieistotne dla obecnego Thora. W rzeczywistości nawet nie oglądaj pierwszych dwóch.
W Thor:Ragnarok , zmienia się tytułowy charakter. Nadal jest tym samym zarozumiałym superbohaterem/bogiem, ale jest też zabawny, używając swojego dowcipu i sarkazmu, by sparować zarówno z przyjaciółmi, jak i złoczyńcami. Wielka, głupia energia dżokejów, na której opierał się Thor w swoich dwóch pierwszych filmach, zniknęła, zastąpiona przez bardziej uprzejmego, świadomego bohatera.
Po stracie taty, konfrontacji z siostrą, o której nie wiedział, utracie Mjölnira i schwytaniu na obcej planecie, Thor jest postacią zmuszoną do konfrontacji ze swoją dawną tożsamością. Pod koniec filmu wymyślił się na nowo z konieczności. Film robi kilka oczywistych ukłonów w stronę jego transformacji w zakresie jego fizycznego wyglądu, zrzucając rękawy na zbroję i charakterystyczne złote zamki na rzecz czegoś bardziej nowoczesnego i ostrego. I choć traci zaufanego Mjölnira, zyskuje moc godną boga piorunów. Ale zakończenie naprawdę ukazuje postać, która przeszła znaczącą zmianę:aby ocalić swój lud przed Ragnarok, musi poświęcić swój dom, którym ma rządzić.
Taika Waititi, reżyser filmu, jest mistrzem obracania dziwnych, dziwacznych koncepcji — jego Jojo Rabbit to kolejny film, który z łatwością mógłby znaleźć się na tej liście — do mainstreamowych ulubieńców. Podczas gdy inne filmy Marvela wyprodukowane przez Disneya mają podobną formułę, Thor:Ragnarok stawia gatunek superbohaterów na głowie, wcielając kosmiczną historię do świata krążącego wokół mitologii nordyckiej. W tym filmie Thor nie jest wszechmocnym bogiem; jest pokonanym bogiem, zmuszonym do walki dla despoty i biorąc pod uwagę nie do pokonania wyzwanie, jakim jest pokonanie w pojedynkę rodzeństwa, którego moc wykracza daleko poza jego własną. To nie jest typowy film Marvela i w końcu daje tak niesamowitemu bohaterowi właściwe wprowadzenie do MCU. Film jest też przezabawny — scena u góry tej sekcji rozgrywa się na początku filmu i nadaje ton.
Animowany:Twoje imię
Anime może być bardzo schematyczne, więc wielu nie postrzega tego medium jako poważnego narzędzia do fantastycznej opowieści. Jednak Twoje imię różni się od wielu współczesnych; nie ma zdumiewająco obezwładnionych dzieciaków w wieku licealnym, które pokonują komicznie złych złoczyńców w zaciekłych walkach. Twoje imię to opowieść o miłości, która rozgrywa się na różnych liniach czasowych. Łączy romans i fantazję z podróżą w czasie, która niezwykle się opłaca.
Akcja filmu toczy się w Tokio i śledzi dwoje uczniów w wieku licealnym. Mitsuha mieszka w wiejskiej części Japonii i jest znudzona swoim spokojnym życiem. Taki prowadzi odmienny styl życia w Tokio, żonglując szkołą, pracą i spędzając czas z przyjaciółmi w przyjemnych kawiarniach. Wkrótce dwoje nastolatków, którzy nie byli ze sobą wcześniej związani, zaczyna budzić się w swoich ciałach w różnych okresach czasu. Taki żyje jednak trzy lata w przyszłości, o czym oboje nie zdają sobie sprawy. Chociaż oboje spotykają się tylko na krótko, pod koniec rozwijają do siebie uczucia, ale ich przyszłość jest na szali, gdy katastrofalne wydarzenie dotyka miasto Mitsuhy.
Nie chcę zepsuć zakończenia, ale wypłata jest tak duża, że nie można się powstrzymać od emocji. Kiedy mówię, że ludzie w teatrze wprost szlochali w niekontrolowany sposób, nie przesadzam. Ci, którzy nie traktują anime poważnie, powinni obejrzeć ten film, zanim potępią to medium jako dziecinne. Wiem, że podróże w czasie zawsze komplikują fabułę, ale Makoto Shinkai — scenarzysta i reżyser filmu — wplata elementy fantazji i podróży w czasie w licealną historię miłosną, która będzie inspirować nowych fanów przez wiele lat.
Obcy Sci-Fi One:przybycie
Podobnie jak w innych filmach o kosmitach o wizycie na Ziemi, profesor college'u zostaje wyrwany z zapomnienia i umieszczony w centrum uwagi rządu, aby zrozumieć, co się dzieje. Louise Banks to to profesor, językoznawca, którego zadaniem jest znalezienie sposobu na komunikację z dopiero co przybyłymi kosmitami. Tam, gdzie inne filmy mogą przedstawiać ludzkość w stanie wojny z kosmitami, Przybycie skupia się na złożonym zadaniu rozszyfrowania, czego chcą obcy, czego nie mogą zrobić, dopóki nie nauczą się komunikować ze sobą. Zadanie nie jest łatwe, a film porusza się powoli, skupiając się głównie na próbach komunikacji Louise z kosmitami, których nazywają heptapodami ze względu na ich siedem kończyn.
Nastrój jest napięty przez większość filmu, podkreślony przez nastrojowe, niebieskoszare niebo, wyciszone tony i niepokojącą, ciężką syntezatorową muzykę sci-fi. Sceny, w których zespół Louise komunikuje się z heptapodami na statku, są szczególnie napięte i przerażające, z przepastnymi czarnymi ścianami prowadzącymi do świecącej, białej prostokątnej szyby, za którą chowają się heptapody. Chociaż wydaje się, że wszystko może się zmienić w każdej chwili, nigdy się nie dzieje. Ogromny rozmiar i przerażające macki kosmitów są oczywiście odpychające, ale najbardziej niepokojąca część pojawia się później, kiedy nieporozumienie doprowadza rządy świata do krawędzi, zbliżając ludzkość o krok do wojny z siedmionogami. Dopiero, gdy Louise w końcu zrozumie złożony okrągły język heptapodów, zacznie postrzegać przeszłość, teraźniejszość i przyszłość jako jedność. Jej nowo odnaleziony dar pomaga jej załagodzić sytuację, ale jest ciemniejsza prawda w tym, że jest w stanie zobaczyć swoją przyszłość.
Reżyser filmu, Denis Villeneuve, jest jednym z najlepszych reżyserów ostatnich pięciu lat, a spośród wszystkich jego ostatnich filmów —Więźniowie , Sicario , Blade Runner 2049 — to jest jego najbardziej mózgowe. Film oparty jest na znakomitym opowiadaniu Teda Chianga „Story of Your Life”, ale film rozwija opowiadanie do perfekcji. Ma odpowiednie elementy science fiction, ale bez dziwnej nauki i kosmicznych marines. To powolny, sprytny film, który nie boi się wprowadzać skomplikowanych tematów. Pokazuje, że ludzkość, przestraszona i zdezorientowana, ucieka się do przemocy jako ostatniej obrony, ale jest też nadzieja, gdy chłodniejsze głowy mogą zwyciężyć i wprowadzić rozsądek. Najlepszym komplementem, jaki mogę dać, jest to, że nie mogłem przestać myśleć i rozmawiać o tym filmie po wyjściu z kina, a on nadal mnie zadziwia na każdym kolejnym oglądaniu.
Kosmiczne science fiction:bezmiar
Wraz z kolonizacją przez ludzkość zewnętrznych zakątków naszego Układu Słonecznego, The Expanse oferuje wgląd w nie tak odległe społeczeństwo, w którym planety wewnętrzne — Ziemia i Mars — korzystają przede wszystkim z ciężkiej pracy Pasiarzy, ludzi żyjących na stacjach kosmicznych oddalonych o miliony mil. Przestrzeń , który po raz pierwszy zadebiutował w Syfy, oparty jest na książkach Jamesa S.A. Corey, które to pseudonim używany jest przez dwóch autorów, Daniela Abrahama i Ty Francka.
Przestrzeń Pierwszy sezon powoli wprowadza widzów w podróże kosmiczne, żyjące w niepewnym pokoju między Ziemią, Marsem i Pasem. Ziemia jest przeludniona, a większość ludzi żyje w ubóstwie, ponieważ nie ma wystarczającej liczby miejsc pracy. Mars to spartańskie społeczeństwo z imponującą armią i najbardziej zaawansowaną bronią i statkami w systemie. Pas składa się z zubożałych robotników mieszkających na różnych stacjach kosmicznych, księżycach i asteroidach na obrzeżach systemu. Wszystkie trzy grupy nienawidzą się nawzajem, ale podniecający incydent w pierwszym sezonie wprawia wszystkich w niepokój. Wkrótce staje się show z niesamowitymi, realistycznymi bitwami kosmicznymi, teatrem politycznym i tajemnicą morderstwa. Ma po trochu wszystkiego dla każdego, ale staje się bardziej intrygujące, gdy pojawia się dziwna obca substancja, narażająca ludzkość na niebezpieczeństwo. Spektakl śledzi między innymi załogę Rosynanta, detektywa na stacji kosmicznej Ceres i polityków ONZ na Ziemi.
Gdzie Przestrzeń różni się od innych kosmicznych pokazów tym, że jest bardziej wierny rzeczywistości. Statki są zbudowane praktycznie i nie używają dział plazmowych; pasażerowie muszą nosić buty magnetyczne podczas przebywania w kosmosie; ci, którzy nie urodzili się na Ziemi, doświadczają choroby grawitacyjnej, prowadzącej do śmierci. Spektakl przywiązuje dużą wagę do szczegółów, takich jak to, jak Pasiarze mówią patois zbudowanym na angielskim, który mocno zapożycza się z innych języków.
Przestrzeń to specjalne widowisko z wielu powodów, ale nie da się go umieścić w żadnym pudełku. Podczas gdy późniejsze sezony dogłębnie badają obcą substancję, Przestrzeń pokazuje ludzkość na krawędzi wojny w kosmosie; to komentarz do chciwości korporacji, ambicji politycznych i naszego pragnienia odkrywania nieznanego. Nie ma w nim wiedzy o Gwiezdnych Wojnach ani nauki Star Trek, ale Ekspans to program, który nadal przekracza oczekiwania, nawet po anulowaniu i przywróceniu go przez Amazon.
Pierwszy horror z lat pięćdziesiątych:Kraj Lovecrafta
Kraj Lovecrafta ma być horrorem. Już w pierwszym odcinku pojawiają się strachy przed skokami, przerażające potwory i pełne napięcia sceny, ale nowy serial HBO, który odbywa się w USA w latach 50., przedstawia horror z grubą warstwą rasizmu z czasów Jima Crowa, który jest bardziej przerażające niż rzeczywiste potwory.
Scena otwierająca serial to wspaniała panorama, obejmująca tropy od science fiction przez horror po fantasy, z bohaterem o sarnich oczach wędrującym po piekielnym polu bitwy. Podczas gdy scena, w której pojawia się słynny potwór z Lovecrafta o mackowej twarzy, jest godna uwagi, główny bohater, Atticus Freeman, natychmiast zostaje przeniesiony do prawdziwego świata, miejsca, w którym czarni muszą siedzieć z tyłu. autobus. Miejsce, w którym rasizm żyje i ma się dobrze.
Spektakl oparty jest na książce o tym samym tytule napisanej przez Matta Ruffa i bada motywy horroru stworzone przez H.P. Lovecraft, wielki rasista. To nie przypadek, że serial nazwany na cześć niesławnego nazwiska autora ma większość czarnej obsady lub że serial rozgrywa się w brutalnie rasistowskim okresie w historii Ameryki. Jest to horror, są sceny z pościgami za potworami, ale to rasizm jest naprawdę przerażający.
W pierwszym odcinku troje głównych bohaterów ma misję odnalezienia taty Atticusa, który uciekł do Lovecraft Country w tajemniczym zadaniu. W drodze tam, gdy zatrzymują się w restauracji, aby zjeść lunch, trio zostaje wypędzone z miasta przez grupę uzbrojonych rasistów. Później zaczepia ich biały policjant, który natychmiast eskaluje sytuację i grozi im opuszczeniem miasta przed zachodem słońca. Śledzony przez policjanta, trzymają się ograniczenia prędkości i ledwo wyjeżdżają z miasta, ale napotykają inną policję blokującą drogę. Wtedy program się zmienia. Policja zabiera grupę do lasu, ale atakuje ich ogromna, straszna bestia z oczami umieszczonymi na całym ciele. Chociaż potwory są przerażające, moje serce biło szybciej, gdy trio wybiegało z miasta przed zachodem słońca.
W późniejszych odcinkach jest jeszcze więcej potworów, magii i innych dziwnych fantazji, ale podobnie jak w przypadku Get Out — Jordan Peele jest również zaangażowany w ten program — rasizm odgrywa kluczową rolę w horrorze. Dla Czarnych mieszkających w Ameryce prawdziwym boogeymanem nie jest ten, który ukrywa się w lesie. To ten, który chowa się na widoku.
Anty-superbohater:chłopcy
(Ostrzeżenie:poniższy zwiastun zawiera przekleństwa i sceny graficzne z udziałem krwi i krwi).
Na podstawie komiksów Gartha Ennisa Chłopcy śledzi zespół ludzi — głównie mężczyzn — których łączy jedno:nienawiść do superbohaterów. Po tym, jak Hughie traci swoją dziewczynę w dziwnym wypadku superbohatera, zostaje zwerbowany przez Billy'ego Butchera na misję. Gdy jego życie się zmieniło, Hughie dołącza do zespołu Butchera po misji i próbują pokonać najsłynniejszych superbohaterów, których finansuje zła Vought, gigantyczna korporacja superbohaterów.
W Chłopcach świecie, superbohaterowie nie są dobrodziejami z kart komiksów Marvela czy DC. Są chciwymi, narcystycznymi ludźmi o nadludzkich zdolnościach, którzy nie mają współczucia dla zwykłych ludzi. Choć ich umiejętności czynią ich wyjątkowymi, superbohaterowie w Chłopcach spędzają większość czasu jako celebryci, występując w filmach, na opakowaniach żywności i towarach. Są zarządzane pod każdym względem. Nie są bohaterami; są produktami gigantycznej korporacji, co czyni je okropnymi. Już na początku dowiadujemy się, że A-Train, bohater odpowiedzialny za zabicie dziewczyny Hughie, wcale nie ma skruchy za swoje czyny. Okazuje się, że A-Train nie jest wyjątkiem — wszyscy bohaterowie w The Boys nie są niczym innym.
Teraz, w swoim drugim sezonie, program prowadzony przez Erica Kripkego poszedł jeszcze dalej, z krwawymi, przesadnymi scenami, które nie przypominają niczego innego w popularnej telewizji. Nie taki powinien być pokaz superbohaterski, dlatego jest tak uwielbiany. Podczas gdy komiksy inspirują graficzną przemoc serialu, The Boys Serial telewizyjny obiera inny kierunek w realizacji większej historii. Ogólny ton komiksu jest nadal obecny, zwłaszcza czarny humor, ale fabuła została zmieniona, aby zmieścić się w ośmiu, godzinnych odcinkach na sezon. Rezultatem jest zjadliwe oskarżenie wobec gatunku superbohaterów i ponure spojrzenie na to, jak wyglądałby nasz świat, gdyby superbohaterowie byli prawdziwi i posiadali je korporacje. Jednak ironia polega na tym, że chłopcy są folią bohaterów i prawdziwymi bohaterami opowieści. Mogą być niekonwencjonalni i podatni na nadmierną przemoc, ale z wrodzoną bezkarnością superbohaterów, chłopcy są jedynym środkiem odstraszającym.
Co przesyłać strumieniowo
Nie było łatwo zawęzić te programy i filmy, ale miło jest wiedzieć, że wciąż jest mnóstwo świetnych treści. Chociaż znalezienie czegoś nowego do oglądania w serwisie Netflix może być męczące, istnieje wiele perełek, jeśli wiesz, gdzie szukać.
Jako ktoś, kto zawsze ma ochotę na oglądanie Biura lub Brooklyn 99 , lubię znajdować nowe programy, które poruszają trudne tematy, zwracają uwagę na marginalizowanych twórców lub zawierają różne aspekty gatunkowe, tworząc tygiel wartych obejrzenia treści. Nie bój się więc spróbować czegoś nowego. Czasami jest to najbardziej nieoczekiwana mieszanka pomysłów i gatunków, która okazuje się być najfajniejsza do oglądania.
Oto kilka innych treści związanych z filmowaniem/popkulturą, które naszym zdaniem Ci się spodobają:
- Studium niewiarygodnych narratorów w historii filmu
- Jak filmowcy używają alegorii w projektach filmowych i wideo
- Zalecenia i zakazy pisania sloganu do filmu lub projektu wideo
- Niekończąca się dyskusja:praktyczne efekty wizualne kontra CGI
Obraz na okładkę przedstawiający The Boys przez Amazon.