„Euphoria”, dramat dla nastolatków, który ma teraz swój drugi sezon, jest tak popularny, że ustępuje tylko „Grze o tron” jako najczęściej oglądany program w historii HBO. Ostateczny termin donosi, że finał drugiego sezonu miał ponad 6,6 miliona widzów na wszystkich platformach HBO, przy czym większość odcinków ma średnio prawie 16,3 miliona widzów.
Wysoce wystylizowane zdjęcia i emocjonująca ścieżka dźwiękowa sprawiają, że Euphoria wyróżnia się tak samo, jak scenariuszowy dramat o życiu kilkunastu nastolatków w fikcyjnym małym miasteczku w południowej Kalifornii, którzy zmagają się z nałogiem, seksem, miłością i rodzinnymi sekretami.
Historia
Spektakl śledzi Rue Bennett, graną przez Zendayę, 17-latkę, która przeżyła przedawkowanie narkotyków i próbuje wyzdrowieć z uzależnienia. Twórca Sam Levinson powiedział, że chce, aby serial wyglądał tak, jak czują się nastolatki i jak wyobrażają sobie swoje życie. Tak więc wysoce wyrafinowane ruchy kamery odzwierciedlają turbulencje, których doświadczają, gdy nawigują w związkach i pogodzą się z własną tożsamością. Levinson nazywa styl filmowy „emocjonalnym realizmem”. W przeciwieństwie do kręcenia scen dosłownie tak, jak wyglądają, serial przesuwa granice rzeczywistości dzięki marzycielskiemu, nieziemskiemu stylowi filmowemu, który stał się natychmiast rozpoznawalny, a nawet kultowy.
Moda
Styl „Euforia” jest obecnie rozpoznawany również w modzie i muzyce. Spektakl znany jest z ekstrawaganckiej mody nastoletnich dziewcząt, w tym Kat, młodej kobiety granej przez Barbie Ferriera, która staje się niespodziewaną dominą i zaczyna występować w błyszczącym czerwonym lateksie, skórzanych kantarach i obrożach z okrągłymi pierścieniami. Inne postacie, takie jak transpłciowa nastolatka Jules, mają bardziej estetykę „bezradności” i „Sailor Moon” z jej ciągle zmieniającym się pastelowym kolorem włosów i rotacją uczennicowych spódnic w kratę i plisy. W rezultacie styl „Euforia” stał się bardzo wpływowy jako dress code Gen Z.
Uzyskaj nieograniczoną muzykę
dla Twoich filmów
Rozpocznij bezpłatnie teraz Muzyka
Muzyka jest umiejętnie wykorzystana w „Euforia”, aby przekazać zniekształcenia słuchowe podróży narkotykowej i opisać emocje, takie jak izolacja, strach, pożądanie i młoda miłość. Ścieżka dźwiękowa „Euphoria” jest mniej o popowych hitach, a bardziej o emocjonujących utworach i elektronicznych motywach, które podążają za każdą postacią. Kompozytor Labrinth, który skomponował muzykę do serialu, często używa walca, krystalicznych dzwonków i ciężkiego pogłosu, aby dopasować się do surrealistycznej kinematografii.
Artlist ma kolekcję muzyki inspirowaną „Euforia”, która może nadać Twojemu filmowi tyle samo rozmarzonych emocji.
Ruch kamery
Styl wizualny „Euphoria” ma kluczowe znaczenie dla skupienia się na emocjach nastolatków. Ponieważ serial boryka się z uzależnieniem od narkotyków, zdjęcia często są psychodeliczne, bawiąc się granicami między rzeczywistością a fantazją poprzez kolor, ruch kamery i oświetlenie. Zdjęcia „Euforia” są zawsze specyficzne dla mięsa opowieści i są wykorzystywane celowo w połączeniu z dialogami i akcją.
Program został doceniony za wyrafinowaną pracę kamery, w tym długie, złożone ujęcia śledzące, panoramowanie bata i obroty zarówno kamery, jak i zestawu. Kamera jest często wszechwiedząca i prawie zawsze kinetyczna.
Jedna z najbardziej kultowych scen pokazuje Rue na imprezie zażywającej narkotyki. Idąc korytarzem, zaczyna wspinać się po ścianie, a cały zestaw obraca się o 360 stopni, próbując utrzymać się na nogach. Mimo że ta scena przypomina „Incepcję”, wszystko zostało osiągnięte dzięki praktycznym efektom, a nie CGI.
Z pewnością realizuje misję tworzenia „emocjonalnego realizmu” i wciąga widza w perspektywę Rue, gdy narkotyki dezorientują ją i uszkadzają jej zdolność do chodzenia w pozycji pionowej.
Kolejna słynna scena z sezonu 1, odcinek 4, rozgrywa się podczas karnawału. Odcinek rozpoczyna się 10-minutowym ujęciem śledzącym, które łączy wszystkie postacie razem w chaosie otoczenia. Zaczyna się na stojaku na precle, a kończy na szczycie diabelskiego młyna. Scena wymagała dźwigu i 100 stóp toru dolly, ale osiągnęła cel, jakim było połączenie wszystkich głównych bohaterów.
Pod koniec tego samego odcinka widzimy Rue i Jules w łóżku, dzielących razem czuły moment jako przyjaciele, ale kamera obraca się wokół łóżka i pokazuje je na przemian w szkole, potem z powrotem w łóżku, potem w karnawału i wreszcie znów w łóżku, gdzie mają swój pierwszy prawdziwy pocałunek. Nieustannie w ruchu i płynąc przez ich wspólne chwile jak flipbook, kamera podkreśla rozmach ich młodej miłości. W połączeniu z zabytkową melodramatyczną partyturą instrumentalną maluje ich jako klasyczną parę.
Kolor
Reżyser Euphorii, Levinson, metodycznie stosuje kolory, aby dopasować emocje bohaterów na ekranie. Bawi się temperaturą barwową, na przykład klasyczną kombinacją turkusowo-pomarańczową w ostrych kontrastach, utrzymując twarze albo chłodne, albo ciepłe, a tła przeciwne. Użycie czerwieni, magenta i fioletu wyraża głębokie emocje bohaterów, gdy poruszają się po nastoletnich wahaniach nastroju, traumie, a nawet nieudanym przyjęciu domowym. Podczas gdy żółte wolframowe światła symbolizują niesamowitą izolację, a czasem niebezpieczeństwo, zwłaszcza gdy w grę wchodzi antagonista Nate.
Sezon 1, odcinek 7 zawiera jeden z najlepszych przykładów surrealizmu doświadczenia narkotykowego, kiedy Jules jest naćpany na imprezie i przez dłuższy czas przeżywa euforię i strach. Ramka miga zielonymi, czerwonymi i niebieskimi światłami, obraz jest nieostry, zmienia się kąt – wszystko to symbolizuje utratę zdolności motorycznych i percepcji na haju, a także niedawne traumatyczne wydarzenia, których Jules doświadczył z szkolnym łobuzem Nate'em. To koszmarna sekwencja fantasy, która kończy się zemstą i doświadczaniem seksualnej przyjemności. Wszystko po to, by rzucić widza na oślep w wzmożone emocje związane z narkotykiem i doświadczeniem nastolatków.
Oświetlenie
Wykorzystanie przez Euforię dramatycznego oświetlenia, ciepłych kolorów i zamglenia również nadaje mu marzycielski charakter. W większości scen plenerowych używa się maszyn do zamglenia, aby nadać zestawom mglisty, surrealistyczny klimat. A ponieważ serial opowiada o emocjach nastolatków i używaniu narkotyków, to działa, aby przekazać niepewność, którą często odczuwają bohaterowie. Innym razem ostrzejsze, dramatyczne oświetlenie służy do wyrażania poczucia zagrożenia i odosobnienia, na przykład gdy Jules jedzie na rowerze do motelu i jest oświetlona jasnym reflektorem, podczas gdy reszta ulicy jest pogrążona w ciemności.
Większość serialu jest kręcona w nocy, przy słabym świetle, z miękkimi kolorowymi światłami oświetlającymi postacie. Bokeh jest również znakiem rozpoznawczym oświetlenia „Euforia”, osiągniętego dzięki zastosowaniu płytkiej głębi ostrości, aby utrzymać postacie w miękkiej ostrości, a tło marzycielskie i nieostre. Użycie soczewek pierwszorzędowych z dużą ilością bokeh podkreśla surrealizm ich życia i niematerialne realia, z którymi te nastolatki walczą, aby uczynić bardziej konkretnym.
Ponieważ jest wiele scen narkotykowych, Euphoria często wykorzystuje wiele technik oświetleniowych i kamer, aby zarówno ugruntować, jak i zdezorientować widza, wyobrażając sobie, jak czuje się postać na haju. Kamera często przechyla się i obraca, a nawet traci ostrość w scenach, w których postacie zażywają narkotyki, symulując efekty wizualne, których mogą doświadczać.
Na przykład, kiedy Rue i Jules po raz pierwszy biorą narkotyki razem, kamera pozostaje nieostra, a ich twarze wydają się opalizujące i błyszczące, symulując tripy. Ponadto użycie szerokiego, prawie rybiego oka zamiast zwykłego stałoogniskowego 80 mm zwiększa zniekształcony sposób, w jaki widzą się nawzajem, ponieważ ich oczy bez wątpienia rozszerzają się i reagują na leki.
Jeśli chcesz dodać trochę tego stylu Euphoria do swojego filmu, możesz znaleźć podobne materiały na Artgrid, takie jak ta historia zatytułowana „Dziewczyny”.
lub podobna senna historia „Kobiety w kąpieli kwiatowej”.
Podsumuj
„Euphoria” przesuwa granice rzeczywistości marzycielskim, nieziemskim stylem, który ma swój własny ikoniczny język wizualny i muzyczny. Nic dziwnego, że to najbardziej tweetowany program w ciągu ostatnich 10 lat! Niech więc będzie to twoja inspiracja, dosłownie lub artystycznie, jeśli chodzi o nieszablonowe myślenie i używanie ekspresjonizmu zamiast realizmu, aby przekazać głębokie emocje twojej historii i postaci. Nie zapomnij też przeszukać bibliotek Artlist i Artgrid, aby znaleźć piękne materiały stockowe i pasującą muzykę.