Jamie Squire od 27 lat robi zdjęcia dla Getty Images. Teraz jest starszym fotografem sztabowym i relacjonował niezliczone wydarzenia sportowe na niektórych z największych światowych scen, w tym sześć Igrzysk Olimpijskich, liczne Super Bowls, World Series, Kentucky Derby, finały Pucharu Stanely'ego i nie tylko.
Spotkaliśmy się z Jamiem, gdy skończył relacjonować krajowe mistrzostwa NCAA w koszykówce mężczyzn w Nowym Orleanie w 2022 roku, tuż przed wyruszeniem na zdjęcia do Masters w Augusta National. Tutaj rozmawiamy o tym, jak relacje Getty z przebojowych wydarzeń sportowych ewoluowały w ciągu ostatnich trzech dekad – Jamie sfotografował tegoroczną Final Four za pomocą nie mniej niż 8 aparatów (3 palmtopy i 5 pilotów). Dotykamy również, w jaki sposób technologie bezlusterkowe i robotyka rozwijają sztukę fotografii sportowej i co mogą zrobić początkujący strzelcy sportowi, aby rozpocząć karierę.
Ilu fotografów Getty wysyła, aby nakręcić coś w rodzaju mistrzostw kraju w koszykówce mężczyzn NCAA?
Mieliśmy tam trzech fotografów. Mieliśmy po jednym na każdym końcu kortu pod koszem i jeden nad głową w sekcji na trybunach. Byłem pod jednym z koszy. Został wyznaczony, kto będzie gdzie, ale wiedziałem, że będę w jednym z dwóch miejsc na podłodze. To ja i Tom Pennington [na podłodze]. Mieliśmy miejsce wewnętrzne i zewnętrzne, a on zajął miejsce zewnętrzne. Więc zająłem miejsce wewnętrzne. Więc to się udało.
Czy preferujesz wnętrze?
To moje ulubione miejsce. Byłem podekscytowany, że to dostałem, ponieważ jest to dla mnie najwygodniejsze, ale każdy z nas może kręcić w dowolnym miejscu. Lubię to, bo podczas rzutów wolnych widzę strzelca. Podczas gdy czasami, jeśli jesteś na zewnątrz, nie możesz tego zobaczyć. A jeśli zawodnicy upadną w moją stronę, co zdarza się często, ustawię przed sobą kamerę na podłodze, aby uchwycić bardzo niski kąt.
Porozmawiajmy trochę o tym, jakiego rodzaju sprzętu używasz do obsługi takiej gry?
Gdzie zaczynamy? Więc Getty strzela głównie z Canona. Canon oferuje nam ogromną ilość wsparcia technicznego i wypożyczalni sprzętu dla czegoś takiego jak Final Four. Zacznę od pozycji ręcznych na moim miejscu. Fotografuję obiektywem 70-200 mm do moich rzeczy w pobliżu kortu. Do zdjęć w dół użyję obiektywu 300 mm f/2.8 — na każdym z nich mam swojego Canona R3. A potem na naszym „zrzucie” — postawię przede mną aparat [zdalnie wyzwalany] — jest jeszcze jeden Canon z obiektywem 24 mm. To tylko stałe 24 mm.
A wszystkie trzy kamery są na uwięzi. Prowadzimy IT. Nasi informatycy docierają tam tydzień wcześniej, prowadzimy okablowanie z powrotem do centrum prasowego i łączymy wszystkie kamery z powrotem redaktorom, którzy są z tyłu. Więc jak tylko zrobimy zdjęcie, jest ono gotowe w ciągu 30 sekund.
Opowiedz mi, na czym polega przygotowanie takiego wydarzenia? Z ilu łącznie kamer strzela zespół?
Wszyscy dotarliśmy tam w poniedziałek lub wtorek w zeszłym tygodniu, a mecze rozpoczęły się dopiero w sobotę. Zawiesiliśmy zdalne kamery i użyliśmy kilku zautomatyzowanych kamer. Weszliśmy na wybieg i zawiesiliśmy kamery nad głowami, a wszystko to również musiało być na uwięzi. Więc myślę, że mieliśmy w sumie osiem zdalnych [kamer] na piętrach, dwie zdalne [kamery] na wybiegu i dwie automatyczne kamery, które były na tablicy wyników. Poza tym nasze urządzenia przenośne, podczas każdej gry mieliśmy prawdopodobnie 24 kamery.
Czy każdemu z was przypisano określoną liczbę zdalnych kamer? Jak to działa?
Każdy z nas ma kamerę do rzutu, a z boku boiska znajduje się rząd zdalnych kamer. Więc postawiliśmy cztery z boku kortu. Jeśli to moja bliższa strona, jeden jest skierowany na kosz, a drugi na ławkę. A po drugiej stronie jest to samo.
Piloty, które uruchamiamy, są pod sądem. Więc będę uruchamiał piloty na drugim końcu. A potem Tom, który jest po drugiej stronie, uruchomi piloty na [moim] końcu. Możesz lepiej ocenić, gdzie są zawodnicy [z drugiej strony boiska], niż gdy są tuż przed tobą. Jesteś bardziej skoncentrowany na swoim urządzeniu podręcznym tuż przed sobą i bardziej skupiasz się na pilotach, gdy są na korcie.
W takim razie, ile kamer kontrolujesz w danym momencie indywidualnie?
Tak naprawdę operuję jednocześnie ośmioma kamerami. Przyklejam chwilowy przełącznik do aparatu [obok boiska] – mogę strzelać i naciskać spust migawki, ale mogę też wyzwalać piloty z boku. A potem na mojej kamerze na dole nakleję kolejny chwilowy spust i mogę wystrzelić spust migawki, a także mogę uruchomić te piloty na dole.
Wszystko jest w Pocket Wizards (wyzwalacze radiowe), dzięki czemu możemy wyzwalać piloty znajdujące się w suficie, lub w tym przypadku w kopule, która znajdowała się 270 stóp nad podłogą do koszykówki.
Spośród tych odległych kątów, czy jest taki, który podoba Ci się najbardziej?
Osobiście podoba mi się „dziurka na mysz” – na dole kosza jest małe wycięcie. Sieci telewizyjne mają tendencję do umieszczania tam malutkiego „kamera do szminki” lub czegoś podobnego. I to jest bardzo niski kąt. Jest dokładnie na podłodze, bezpośrednio na środku i jest tak, jakby wyściółka została wycięta.
Na przedłużeniu kosza możemy umieścić tam kamerę i jest to super dramatyczne. Mam na myśli, że gracze są więksi niż życie i podskakują przed tobą. I oczywiście nie możesz tam siedzieć, więc musi to być kamera zdalna — ale myślę, że to super dramatyczny wygląd i to kolejny ulubiony.
Fajnie jest myśleć o nowych perspektywach i różnych pomysłach. I robimy podobne z roku na rok, ale raz na jakiś czas będziemy mieli nową arenę. Czasami arena nadaje się do umieszczenia kamery tu lub tam, która daje również inny kąt. Pod koniec dnia staramy się opowiedzieć historię gry najlepiej jak potrafimy, z jak największej liczby punktów widzenia, aby przekazać tę historię naszym klientom.
Jak długo fotografujesz wydarzenia w tym charakterze, w których używasz zarówno aparatów ręcznych, jak i kamer zdalnych?
Kilka lat. To znaczy, robiliśmy dużo na stroboskopach i już nie robimy stroboskopów, ponieważ kamery stały się tak dobre, że czujniki znacznie lepiej wychwytują naturalne światło.
Ale w czasach, gdy używaliśmy lamp stroboskopowych i kamer filmowych, używaliśmy drutu błyskawicznego i lekkich sznurków, aby połączyć wszystko razem. A teraz został zastąpiony kablami Ethernet. Mam to szczęście, że jestem z Getty od 27 lat. Wraz z rozwojem, nasz dział IT i nasz personel pomocniczy również się rozwinęły. Kiedy więc zbliżamy się do dużego wydarzenia, takiego jak Final Four – lub co roku robię Kentucky Derby – mamy tam kilka zdalnych kamer. Lub na olimpiadzie mamy zespół informatyków, którzy pojawiają się tydzień wcześniej. Mamy też zespół montażystów, którzy edytują zdjęcia na wszystkich najważniejszych wydarzeniach. Włożyliśmy wiele technologii, czasu i wysiłku w ustawienie tego wszystkiego, aby kiedy gra się wydarzyła, dosłownie tak jak powiedziałem, nasze zdjęcia wychodzą na świat w ciągu 30 sekund.
Wspomniałeś o zrobotyzowanych kamerach, czy możesz mi trochę opowiedzieć o tym, jak one działają?
Zrobotyzowane kamery zostały zbudowane przez firmę Canon i współpracują ze zdalnym oprogramowaniem firmy Canon. Tam mapujemy kamerę za pomocą obiektywu i mamy możliwość patrzenia przez podgląd na żywo. Możemy zobaczyć w czasie rzeczywistym, co dzieje się w kadrze. Możemy zmieniać ekspozycję, możemy zmieniać wszystkie aspekty funkcji za pomocą komputera — można powiększać, można ustawiać ostrość. I mamy pozwolenie z NCAA na umieszczenie ich na tablicy wyników, abyśmy mogli spojrzeć prosto w dół i wyśrodkować na początek. Następnie możesz go również obracać i śledzić grę.
Wiele razy możesz obracać go podczas przerwy i strzelać nad grupkę graczy wokół ławki lub jeśli jedna drużyna ma zamiar uderzyć [strzał], albo zbliża się do drutu lub cokolwiek, możesz go obrócić wokół tego kosza i bądź gotowy na ten strzał. Możesz go przenosić w czasie rzeczywistym. Możesz strzelać w czasie rzeczywistym i dostosowywać wszystko, czego potrzebujesz w czasie rzeczywistym.
Na tym polega różnica między zrobotyzowanymi kamerami [a zdalnymi], możemy poruszać się i dostosowywać, powiększać, ustawiać ostrość i wszystko. A statykę jesteśmy w stanie ustawić i wskazujemy w jednym kierunku i wstępnie ustawiamy ostrość, a następnie zostawiamy je tam i to jest kąt. Jest kreatywny. Koszykówka to wyjątkowy sport, ponieważ większość tego, co się wydarzy, będzie dotyczyć kosza.
Więc głównymi aparatami ręcznymi są EOS R3. Czy wszystkie aparaty, których używa Getty teraz, nie mają lustra?
Docieramy tam. Wszyscy fotografowie sportowi mają bezlusterkowce, a my w tym momencie jesteśmy prawie w stu procentach bezlusterkowcy. Piloty, których używaliśmy to nadal Canon 1D X Mark IIIs. I używaliśmy ich głównie dlatego, że EOS R5 jest trudniejszy do przywiązania do rzeczy IT. Canon ma też w tej chwili pod ręką wiele aparatów 1D X. Ale kiedy powiedziano nam, że możemy zatrzymać nasz [1D X] Mark III lub możemy przełączyć się na R3, nie sądzę, aby ktokolwiek z nas zdecydował się zatrzymać Mark III. R3 jest tak dobry. To droga na przyszłość. Przyjęliśmy to i nie oglądamy się za siebie. I znowu, zwłaszcza tutaj na Masters, golf jest zupełnie cichy, a [R3] strzela nikomu nie przeszkadzając – pilniki wyglądają niesamowicie, dobrze leży w dłoni i jest super lekki. To po prostu świetny aparat.
Jakich momentów szukasz, kiedy relacjonujesz mistrzostwa kraju? Jakie chwile ekscytują Cię podczas meczu koszykówki?
Naprawdę to koniec gry. Chodzi mi o to, że wszystko sprowadza się do końca meczu i możesz być na meczu, w którym dochodzi do wybuchu i przesądzonego wniosku, która drużyna wygra. A potem możesz być w grze, w której toczy się łeb w łeb i nie wiesz, kto wygra. A dla mnie ekscytujące gry to te, w których zmienia się prowadzenie, zmienia się w tę i z powrotem, lub jeśli jest to ciasna gra – te są najbardziej ekscytujące z oczywistych powodów. Właśnie tego nie mogę się doczekać, konkurencyjnej gry.
Jak ważne jest Twoim zdaniem poznanie zespołu, który obejmujesz?
Myślę, że to ważne. Zdecydowanie odrabiam trochę pracy domowej przed takimi wielkimi meczami. Wiemy, kim są gracze. Wiemy, kim mogą być najlepsi strzelcy. Wiemy, którzy zawodnicy kierują drużyną, na przykład rozgrywający czy cokolwiek. Warto zbadać pięć lub dziesięć minut przed meczem, ponieważ wiesz, jakie są tendencje trenerów. Szybkie przeszukanie naszej własnej strony internetowej, Getty, i widać, że trener jest bardzo ekspresyjny podczas gry, podnosi ręce i krzyczy, krzyczy i tak dalej. Dlatego wiele razy spoglądam na trenera w ekscytującym momencie, aby zobaczyć, jak reaguje. Dlatego zdecydowanie pomaga poznać niektóre tendencje graczy i zespołu.
Jaką radę dałbyś komuś rozpoczynającemu fotografię sportową?
Najlepszą rzeczą, jaką bym powiedział, to iść na jak najwięcej meczów i strzelać jak najwięcej. Bo chociaż ja chyba kręciłem największą scenę, ktoś, kto zaczynał, może chodzić na gimnazjum w liceum lub na siłownię w college'u, a zwłaszcza w koszykówce, możesz kręcić w wielu tych samych miejscach i pod różnymi kątami. jak można na stadionie, który ma 60 000 osób. Niski kąt strzelający w kierunku sufitu lub wzdłuż linii bazowej, może w rogu lub na zewnątrz — akcja w koszykówce dzieje się wokół obręczy. Więc jeśli ktoś chciał zostać dobrym fotografem koszykarskim, dobrym fotografem sportowym, radzę nie musi być na największej scenie.
W college'u, do którego chodziłem, nie było piłki nożnej, była to dywizja trzecia. Spędziłem czas ucząc się strzelać, strzelając z drużyną uniwersytecką Division Three. A dobre zdjęcie to dobre zdjęcie, nie ma znaczenia, czy to Ronaldo, czy zawodnik z lokalnej uczelni. Jeśli masz jakąś spektakularną grę, wolałbym zobaczyć naprawdę dobry obraz spektakularnej gry niż przeciętny obraz najlepszego gracza.