Dobry wybór ujęć wideo, takich jak golf, jest podstawą sukcesu. Być może nie jesteś jeszcze filmem Tiger Woods, ale im więcej ujęć dodasz do swojego repertuaru, tym ciekawsze i skuteczniejsze będą Twoje filmy.
Kiedy nauczyłem się grać w golfa, naprawdę dobrzy gracze wydawali się mieć obsesję na punkcie starannego doboru kijów. Kluczem, jak się wkrótce nauczyłem, jest wybór odpowiedniego kija, aby umieścić odpowiednią ilość gołębnika na piłce, aby dostarczyć piłkę dokładnie tam, gdzie powinna. Każdy kij w torbie golfisty ma swój cel. Kierowca daje golfiście dużą odległość od tee. Piaskowy klin zapewnia dużo poddasza, aby wyprowadzić golfistę z niebezpieczeństwa, ale nie zapewnia dużej odległości. Putter jest używany, gdy piłka jest na greenie, zapewniając dużą kontrolę nad kierunkiem bez żadnego gołębnika. W dzisiejszych czasach na polu golfowym nie spędzam zbyt wiele czasu, ale utkwiło mi w głowie określenie „dobry wybór uderzeń”. I nauczyłem się, że ta sama prosta fraza jest jeszcze bardziej odpowiednia do tworzenia dobrego wideo. Wybór odpowiedniego kadrowania do nagrania wideo jest jak wybór odpowiedniego kija do uderzenia w golfa. Chociaż ten artykuł nie pomoże w Twojej grze w golfa, pomoże Ci zrozumieć i zastosować różne rodzaje uderzeń powszechnie używanych w tworzeniu filmów.
Tee Up
Ujęcie to podstawowy element każdego filmu. Skieruj na coś aparat, naciśnij przycisk nagrywania, a następnie naciśnij stop i masz zdjęcie. Z pozoru wydaje się to dość proste, ale jest w tym coś więcej. Za każdym razem, gdy wybierasz jeden rodzaj ujęcia, a nie inny, komunikujesz się ze swoją publicznością. Wybór ujęć jest niezwykle ważny dla dobrego opowiadania historii za pomocą wideo. Podobnie jak wybór odpowiedniego kija golfowego, wybór ujęć wideo to rzemiosło, które wymaga planowania i praktyki.
Gdy przyjrzymy się różnorodności kijów w Twojej torbie wideo, jako punkt odniesienia użyjemy prostego ujęcia statycznego. W statycznym ujęciu rozmiar, kadrowanie i kąt strzału pozostają stałe przez cały czas. Oczywiście Twój aparat nie ogranicza Cię do statycznych ujęć. Pozwala na powiększanie, zasadniczo łącząc kilka klubów na raz. Jednak statyczne ujęcie pozwoli nam zademonstrować wpływ każdego „klubu” z osobna.
Mimo że są one określane jako statyczne, statyczne strzały mogą nie być nudne. Dobrze skomponowane statyczne ujęcie to najczystszy komunikator w Twoim ekwipunku ujęć. Pozwala widzom wchłonąć scenę bez rozpraszania się. I może przemawiać do widza, jeśli wiesz, jak go dobrze używać.
Co jest w torbie?
Ujęcia wideo są tradycyjnie podzielone na pięć kategorii:ujęcia ekstremalnie szerokie (XWS), ujęcia szerokie (WS), ujęcia średnie (MS), zbliżenia (CU) i zbliżenia ekstremalne (XCU). Jedną z podstawowych umiejętności dobrego opowiadania historii wideo jest wiedza o tym, co każdy rodzaj ujęć przekazuje widzowi, i wybieranie odpowiednich ujęć we właściwej kolejności, aby skutecznie przekazać wiadomość.
Tee Off
Skrajnie szerokie ujęcie lub ujęcie wprowadzające określa kontekst ujęć, które nastąpią. Skrajnie szerokie ujęcie trwa zwykle tylko kilka sekund, jest pokazywane na początku sceny i nie jest używane ponownie, dopóki historia nie przeniesie się w nowe miejsce. Chociaż ekstremalnie szerokie ujęcia ujawniają niewiele szczegółów, są one niezbędne, aby widz wiedział, gdzie ma miejsce scena. Załóżmy, że scena przedstawia parę spożywającą kolację przy świecach w słabo oświetlonej jadalni. Seria ujęć ujawnia ich rozmowę i opowiada ich historię. Ale gdzie oni są? W rzeczywistości scena została nakręcona na planie w studiu, ale dodajmy ujęcie wprowadzające, a para mogłaby zjeść posiłek w domku w górach, podmiejskim domu lub w dużym mieście. Bez ujęcia wprowadzającego widz nie wie. Magia ekstremalnie szerokiego ujęcia polega na tym, że pozwala producentowi stworzyć fałszywą rzeczywistość za pomocą jednego ujęcia.
Na torze wodnym
Gdy strzały stają się ciaśniejsze, ujawnia się więcej szczegółów, ale mniej otaczającego obszaru jest widoczne. Ogólnie rzecz biorąc, gawędziarze wideo przechodzą kolejno od szerszych ujęć do bliższych ujęć, najpierw ustalając kontekst, a następnie ujawniając coraz więcej szczegółów. Po ustawieniu sceny najczęściej używane są ujęcia szerokie, średnie i zbliżenia. Wpływ tych trzech uderzeń jest czasami subtelny, można je porównać do golfisty wybierającego żelazko 5, 6 lub 7. Jest bardzo mała różnica w stosunku do zwykłego golfisty lub kamerzysty. Ale podobnie jak doświadczony golfista, zaawansowany gawędziarz wideo jest mistrzem w subtelnej sztuce wyboru uderzeń.
Wspomnianą wcześniej prostą rozmowę między parą można nakręcić w co najmniej siedmiu różnych statycznych ujęciach. Każdego aktora można sfilmować w ujęciach bliskich, średnich i szerokich. Ponadto możemy nakręcić scenę w szerszym ujęciu, obejmującym obu aktorów (patrz rysunek 1). Po zebraniu surowego materiału filmowego otrzymujemy niezliczone opcje edycji. To tutaj widać subtelne różnice. Jeśli ujęcia przesuwają się od szerokich do średnich do zbliżeń w miarę postępu sceny, widz odczuje rosnącą intensywność. Jeśli jeden aktor zostanie pokazany w zbliżeniu (patrz Rysunek 2), a drugi w średnim ujęciu, widz będzie emocjonalnie faworyzował aktora przedstawionego w zbliżeniu (patrz Rysunek 3).
Im bliżej ujęcia, tym jest bardziej intymne lub „ciepłe”. I odwrotnie, im szersze ujęcie, tym bardziej jest emocjonalnie odległe lub „fajne”. Oczywiście jest wiele wyjątków. W arcydziele Stevena Speilberga Szeregowiec Ryan najszersze ujęcia pola bitwy w Normandii trudno określić jako zimne. To dlatego, że treść zawsze ma bardziej bezpośredni wpływ na emocjonalny ton sceny niż jakikolwiek inny element. Jednak mądry producent wideo rozumie, że ekstremalnie szerokie ujęcie matki przytulającej noworodka zwykle nie będzie miało takiego wpływu emocjonalnego, jak zbliżenie.
Zatopić Putt
Ekstremalne zbliżenia zapewniają widzowi spojrzenie z bliska. W ekstremalnym zbliżeniu chodzi o szczegóły. Jeśli pan w naszej scenie pada na jedno kolano i szerokim ujęciem wyciąga z kieszeni małe czarne pudełko, widz wie, że proponuje. Zbliżenie na jej podekscytowaną twarz uświadamia widzowi, że jest zadowolona z propozycji. Ekstremalne zbliżenie pierścionka przesuwającego się na jej palcu pozwala widzowi zobaczyć pierścionek w pełnej krasie. Podążaj za nim z kolejnym ekstremalnym zbliżeniem jej oczu, które wzbierają, a doprowadzisz publiczność do łez. Skrajne zbliżenie to „strzał na pieniądze”, który wciąga widza w opowieść. Jednym z największych wyzwań związanych z opowiadaniem historii jest emocjonalne zaangażowanie publiczności. Kiedy już je zahaczysz, najtrudniejsza część się kończy.
Tworzenie intymności to jeden ze sposobów na zaangażowanie odbiorców. To sprawia, że dbają o Twój temat. A kiedy im to zależy, będą chcieli zobaczyć, co się stanie, i będą patrzeć przez cały czas. Po raz kolejny wybór ujęć odgrywa ważną rolę w tworzeniu intymności między widzem a obiektem.
Niezależnie od budżetu, ćwicząc i ostatecznie opanowując szeroką gamę typów ujęć, dodasz potężny arsenał do swojej torby do produkcji wideo. Jeśli się nad tym zastanowisz, naciąganie średniego uderzenia za średnim uderzeniem w Twoim filmie jest jak próba rozegrania całej rundy golfa przy użyciu tylko 5 żelaza. Jasne, że to możliwe, ale ogranicza to Twoją skuteczność i zabiera większość przyjemności z gry.