1. Aperture (F-stop):
* Im niższa liczba, tym rozmycie tło: To najważniejszy czynnik. Użyj szerokiej apertury, co oznacza niską liczbę F-stop, taką jak f/1.4, f/1.8, f/2.8 lub f/4. Im niższa liczba, tym płytsza głębokość pola, a tym rozmycie będzie tło.
* eksperyment: Nie trzymaj się najniższego możliwego otworu. Wypróbuj różne apertury (np. F/2.8 vs. f/4), aby zobaczyć, co działa najlepiej dla sceny i ilości zamazania, jaką chcesz. Czasami nieco głębsza głębokość pola (wyższa liczba F) zachowuje ważne cechy, takie jak oczy pacjenta.
2. Wybór obiektywu:
* Prime Soczewki (ustalona ogniskowa): Zasadniczo soczewki podstawowe (np. 50 mm, 85 mm) są znane z szerszych maksymalnych otworów (niższe liczby F-stop) w porównaniu z soczewkami Zoom. To sprawia, że są doskonałe do osiągnięcia rozmytego tła. Zwykle są one ostrzejsze niż soczewki powiększające w porównywalnych cenach.
* Teobiektycznie soczewki: Soczewki o dłuższych ogniskach (np. 70-200 mm, 135 mm) naturalnie ściskają tło i zwiększają efekt rozmycia, nawet przy umiarkowanie szerokich otworach. Pomyśl o nich jako o „wzmacniaczy rozmycia tła”.
* Zoom soczewki: Zoomowe soczewki mogą również osiągnąć rozmyte tła, ale często mają mniejsze maksymalne otwory (np. F/3,5-5.6), szczególnie na szerszym końcu zasięgu powiększenia. Pomoże ich używać ich na najdłuższej ogniskowej. Wyższe obiektywy Zoom (jak 70-200 mm f/2.8) mogą wytwarzać doskonałe rozmycie tła.
3. Odległość podmiotu podatakiem:
* Maksymalizuj odległość: Zwiększ odległość między poddanym a tłem. Im dalej tło pochodzi z twojego tematu, tym będzie się rozmyte. Jest to jedna z najłatwiejszych i najskuteczniejszych metod.
* Minimalizuj odległość podmiotu do kamery: Chociaż ważne jest, aby dobrze komponować, zmniejszenie odległości między kamerą a przedmiotem (bez narażania kompozycji) * nieznacznie * przyczyni się również do płytszej głębokości pola.
4. Rozmiar czujnika:
* Większe czujniki =płytsza głębokość pola: Kamery z większymi czujnikami (np. Pełna ramka) generalnie wytwarzają płytszą głębokość pola i bardziej rozmycie tła niż kamery z mniejszymi czujnikami (np. APS-C, Micro Four Thirds) *podczas stosowania równoważnych otworów i ogniskowych *. Wynika to ze sposobu głębokości skal pola o wielkości czujnika. Aby uzyskać podobny rozmycie na mniejszym czujniku, na ogół potrzebujesz szerszej apertury lub dłuższej ogniskowej.
* Współczynnik upraw: Jeśli używasz aparatu APS-C, będziesz mieć czynnik uprawny, który należy wziąć pod uwagę. Na przykład w większości kamer APS-C soczewki 50 mm działa bardziej jak soczewki 80 mm ze względu na współczynnik uprawy.
5. Ustawienia aparatu:
* Tryb priorytetowy apertury (av lub a): Ten tryb umożliwia ustawienie przysłony (F-STOP), a aparat automatycznie wybiera odpowiedni czas otwarcia migawki dla prawidłowej ekspozycji. Jest to zalecany tryb do kontrolowania rozmycia tła.
* Tryb ręczny (M): Zapewnia pełną kontrolę nad przysłoną i czasem otwarcia migawki. Przydatne do dostrajania ekspozycji i kreatywnego kontrolowania rozmycia ruchu (lub jego braku).
* ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe, aby uniknąć hałasu na zdjęciach. Dostosuj go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję na żądany przysłona i czas otwarcia migawki.
6. Skupienie:
* Dokładne skupienie jest kluczowe: Upewnij się, że koncentrujesz się na oczach podmiotu (lub dowolnej części przedmiotu, który chcesz, aby się skupić). Nawet niewielkie błędne porażenie sprawi, że obraz będzie wyglądał miękko i pokonuje cel rozmytego tła.
* Autofocus jednopunktowy: Używanie jednego punktu autofokusu i umieszczenie go bezpośrednio na oku pacjenta jest często najdokładniejszym sposobem skupienia.
* przycisk Wstecz Focus: Oddzielenie skupienia od przycisku migawki może zapewnić większą kontrolę. Spójrz na „Back Button Focus” dla swojej marki aparatu.
Podsumowanie listy kontrolnej:
1. Ustaw szeroki apertura: (np. f/1.4, f/1.8, f/2.8)
2. Użyj soczewki o długiej ogniskowej: (np. 85 mm, 135 mm, 70-200 mm), jeśli je masz.
3. Zwiększ odległość między poddanym a tłem.
4. Zbliż się do swojego tematu (bez składania składu).
5. Zapewnij ostre skupienie się na oczach pacjenta (lub pożądanego punktu skupienia).
6. Wybierz tryb priorytetu Aperture (av lub a) na aparacie.
7. Zachowaj ISO tak niskie, jak to możliwe, aby uniknąć hałasu.
przykładowe scenariusze:
* Portret zewnętrzny: Użyj obiektywu 85 mm przy f/2.0, ustawić swój przedmiot w dużej odległości od ruchliwego tła (na przykład leśną lub miejską ulicę) i skup się na ich oczach.
* Portret wewnętrzny: Użyj obiektywu 50 mm na f/1.8, niech poddaj się kilka stóp od ściany i skup się na twarzy.
* strzał z całego ciała: Użyj obiektywu 70-200 mm powiększonego na poziomie 200 mm i f/2.8. Spręci to tło i stworzy dużo separacji.
Rozwiązywanie problemów:
* tło nie wystarczająco rozmyte: Opuść otwór (mniejszą liczbę F), użyj dłuższego obiektywu ogniskowego, zwiększ odległość podmiotu lub zbliżenie się do obiektu.
* Obraz jest zbyt ciemny: Zwiększ ISO, spowolnij czas otwarcia migawki (pamiętaj o rozmyciu ruchu, jeśli się zatrzymuje rękę) lub użyj szerszego otworu.
* Obraz jest zbyt jasny: Zmniejsz ISO, zwiększyć czas otwarcia migawki lub użyj węższej otworu (większy numer F).
* Temat nie jest w centrum uwagi: Dokładnie sprawdź swój punkt skupienia i upewnij się, że jest na oczach tematu.
Praktyka czyni idealną:
Najlepszym sposobem na opanowanie tej techniki jest eksperymentowanie i ćwiczenie. Rób wiele zdjęć z różnymi ustawieniami i zwróć uwagę na to, jak każdy czynnik wpływa na rozmycie tła. Powodzenia!