1. Planowanie i przygotowanie:
* koncepcja i nastrój: Zanim zdobędziesz aparat, pomyśl o nastroju, który chcesz przekazać. Portrety niskie często wywołują uczucie tajemnicy, intensywności, introspekcji, a nawet melancholii. Rozważ historię, którą chcesz opowiedzieć. Czy to zamyślony portret? Potężny?
* Wybór tematu: Kogo sfotografujesz? Rozważ funkcje swojego pacjenta i sposób, w jaki mogą być ulepszone przez cienie. Osoby o silnej strukturze kości często działają dobrze w przypadku portretów o niskich kluczach. Rozważ także wyrażenie, które chcesz przedstawić.
* odzież i stylizacja: Ciemniejsze, stałe ubrania na ogół działa najlepiej. Unikaj zajętych wzorów lub niczego zbyt jasnego, ponieważ może odwrócić uwagę od twarzy pacjenta. Pomyśl o minimalnej biżuterii. Ważne są również włosy. Zastanów się, w jaki sposób włosy zareagują z światłem i jak otacza twarz.
* Lokalizacja: Wybierz lokalizację z minimalnym światłem otoczenia. Najlepiej jest, gdyby najlepsza jest przestrzeń wewnętrzna, w której można kontrolować światło. Zaciemniony pokój, studio, a nawet zakątek pokoju. Im więcej możesz kontrolować światło, tym lepiej.
* sprzęt:
* kamera: Każdy aparat, który umożliwia ręczną kontrolę nad otworem, czasem otwarcia migawki i ISO.
* obiektyw: Obiektyw portretowy (50 mm, 85 mm lub podobny) jest idealny na płytką głębokość pola, ale możesz sprawić, by działał również z innymi obiektywami.
* źródło światła (kluczowe): Masz kilka opcji:
* Studio Strobe/Flash: Zapewnia najwięcej kontroli. Pojedynczy stroboskop z modyfikatorem (patrz poniżej) to zwykle wszystko, czego potrzebujesz.
* Bezgazowy (zewnętrzny flash): Bardziej przystępne niż stroboskop studyjny i może być używany poza kamerą.
* Ciągłe światło (panel LED, lampa): Dobry dla początkujących, ponieważ widać efekt światła w czasie rzeczywistym. Po prostu upewnij się, że jest wystarczająco mocny.
* Modyfikator światła (bardzo ważny): To kształtuje i zmiękcza twoje światło. Wspólne wybory:
* softbox: Tworzy miękkie, rozproszone światło.
* parasol: Inny sposób na zmiękczenie światła.
* snoot: Stożkowa rurka, która kieruje wąską wiązką światła. Doskonałe do wyróżnienia określonych obszarów.
* drzwi stodoły: Przymocuj do swojego światła, aby kontrolować rozprzestrzenianie się światła.
* Grid: Siatka, która przyczepia się do softbox lub odbłyśnika, aby skupić światło.
* Light Stand (jeśli używasz lampy błyskowej lub stroboskopu poza kamerą): Niezbędne do pozycjonowania światła.
* reflector (opcjonalnie): Biały lub srebrny odbłyśnik można użyć do odbicia nieco światła z powrotem w cienie, ale użyj go oszczędnie, aby utrzymać efekt niskiego klucza.
* wyzwalacz (jeśli używasz flash poza kamerą): Wyzwalacz bezprzewodowy, aby zdalnie wystrzelić błysk.
* czarne tło (opcjonalnie): Mroczne tło może pomóc podkreślić cienie. Działaby czarny materiał, ciemna ściana, a nawet prześcieradło.
2. Ustawienia aparatu:
* Strzelaj w trybie ręcznym (M): Daje to pełną kontrolę.
* apertura: Zacznij od szerokiej apertury (np. F/2.8, f/4, f/5.6), aby utworzyć płytką głębokość pola, rozmywając tło i skupiając uwagę na twarzy pacjenta. Dostosuj się na podstawie pożądanego wyglądu. Szerszy otwór będzie miał płytszą głębokość pola.
* Sprawa migawki: Ustaw czas otwarcia migawki, aby zsynchronizować z lampą błyskową (zwykle około 1/200 sekundy dla większości kamer). Jeśli używasz ciągłego światła, dostosuj czas otwarcia migawki, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* ISO: Utrzymuj swoje ISO tak niskie, jak to możliwe (np. ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ go tylko w razie potrzeby, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję.
* Bilans biały: Odpowiednio ustaw bilans biały dla źródła światła (np. „Flash” dla Flash, „Tungsten” dla światła żarowego).
* Tryb pomiarowy: Użyj pomiaru punktowego lub pomiaru centralnego, aby uzyskać dokładny odczyt światła na twarzy pacjenta.
3. Konfiguracja oświetlenia (klucz):
Tutaj dzieje się magia. Klucz do niskiego klucza jest kontrolowany, światło kierunkowe. Oto kilka typowych konfiguracji:
* Konfiguracja jednorodka (najczęstsza):
* Pozycja: Umieść źródło światła na bok i lekko przed obiektem (kąt 45 stopni).
* wysokość: Eksperymentuj z wysokością światła. Opuszczenie światła może powodować dramatyczne cienie pod podbródkiem i nosem. Podniesienie go zmiękczy cienie.
* modyfikator: Użyj softboxa lub parasola, aby zmiękczyć światło i uniknąć ostrych cieni. Snoot lub siatka może stworzyć bardzo skoncentrowaną wiązkę światła.
* Feathering: Celuj światło nieco * za * swoim przedmiotem. Nazywa się to „wtopem” światłem. Unika to ostrych atrakcji z przodu twarzy i tworzy bardziej stopniowe przejście do cienia. To jest kluczowe.
* konfiguracja światła RIM (bardziej zaawansowana):
* Umieść światło * za * poddanym, pod kątem, aby przeglądać krawędzie twarzy i ramion. To tworzy dramatyczny zarys.
* Z przodu może potrzebować małego reflektora, aby dodać odrobinę światła do twarzy. Uważaj, aby go nie przesadzić.
* oświetlenie klapki (rzadziej dla niskiego klucza, ale możliwe):
* Umieść kluczowe światło nad obiektem, uchylone w dół.
* Użyj reflektora poniżej, aby odbić się od cienia. W przypadku niskiego key użyj * bardzo * małego odbłyśnika lub kąt reflektora z dala od twarzy, aby odbił się mniej światła.
* eksperyment: Nie bój się poruszać światłem i obserwować, jak zmieniają się cienie. Mała regulacja może mieć duże znaczenie.
4. Skład i pozowanie:
* Skoncentruj się na oczach: Ostre skupienie się na oczach ma kluczowe znaczenie. Są oknem na duszę, a ty chcesz, aby były punktem centralnym.
* przestrzeń ujemna: Użyj przestrzeni negatywnej (puste obszary w ramce), aby stworzyć poczucie dramatu i izolacji.
* pozowanie: Zachęcaj poddanego przechylania głowy, rozejrzyj się lekko od aparatu lub przyjąć kontemplacyjny wyraz. Subtelne ruchy mogą zmienić cały nastrój portretu. Unikaj nadmiernie pozyskiwanych lub przymusowych wyrażeń. Niech pozy uzupełnia oświetlenie i nastrój.
* Cropping: Rozważ mocno przycinanie na twarzy lub za pomocą szerszego ujęcia, aby pokazać więcej ciała.
5. Strzelanie i recenzja:
* Weź zdjęcia testowe: Zanim zaczniesz strzelać poważnie, wykonaj kilka zdjęć testowych, aby sprawdzić ekspozycję, skupienie i oświetlenie.
* Dostosuj ustawienia: Na podstawie ujęć testowych dostosuj przysłonę, czas otwarcia migawki, ISO i światła moc, aż osiągniesz pożądany efekt.
* strzelaj w surowym: Strzelaj w surowym formacie, aby zachować maksymalną ilość informacji do przetwarzania po przetwarzaniu.
* Ciągle przejrzyj: Przejrzyj zdjęcia na ekranie LCD aparatu i w razie potrzeby dokonaj regulacji. Zwróć szczególną uwagę na cienie i atrakcje.
6. Procesing (edycja):
* oprogramowanie: Użyj oprogramowania do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom, Photoshop, Capture One lub GIMP (bezpłatny).
* Podstawowe korekty:
* Ekspozycja: W razie potrzeby dostosuj ogólną ekspozycję, ale ogólnie dokonasz drobnych poprawek.
* kontrast: Zwiększ kontrast, aby zwiększyć cienie i wyróżnienia.
* Podprawy/cienie: Możesz selektywnie dostosować podświetlenia i cienie, aby udoskonalić wygląd. Uważaj, aby go nie przesadzić, ponieważ chcesz zachować estetykę niskokeńską. Często będziesz chciał jeszcze bardziej przyciemnić cienie.
* czarne/białe: Dostosuj czarno-białe punkty, aby zmaksymalizować kontrast.
* Lokalne korekty:
* unikanie i spalanie: Użyj narzędzi do unikania (błyskawicy) i spalania (przyciemniającego), aby selektywnie dostosować jasność określonych obszarów obrazu. Można to wykorzystać do podkreślenia niektórych funkcji lub stworzenia bardziej dramatycznych cieni. Na przykład możesz subtelnie unikać oczu, aby je pop.
* Filtr radialny: Filtr promieniowy można użyć do przyciemnienia krawędzi ramy, zwracając uwagę na obiekt.
* wyostrzenie: Zastosuj niewielką ilość wyostrzenia, aby zwiększyć szczegóły.
* Redukcja szumu: W razie potrzeby zastosuj redukcję szumów, aby zmniejszyć szum cyfrowy na obrazie.
* ocenianie kolorów (opcjonalnie): Możesz dostosować kolory, aby stworzyć określony nastrój, ale wiele niskich portretów najlepiej wygląda na czarno-białe lub z subtelnymi, desasycanymi kolorami.
Kluczowe rozważania i wskazówki:
* Ćwicz, ćwicz, ćwicz: Najlepszym sposobem na opanowanie fotografii niskiej kwalifikacji jest regularne ćwiczenie. Eksperymentuj z różnymi konfiguratorami oświetleniowymi, ustawieniami aparatu i technikami po przetwarzaniu.
* Obserwuj oświetlenie: Zwróć uwagę na to, jak światło wchodzi w interakcje z twarzami w prawdziwym życiu. Przestudiuj pracę innych fotografów o niskim kluczu.
* subtelność: Fotografia niskokeńska dotyczy niuansów. Unikaj nadmiernego przetwarzania lub stosowania zbyt dramatycznego oświetlenia. Celem jest stworzenie nastroju, a nie karykatury.
* Nie bój się ciemności: Obejrzyj cienie. Są niezbędnym elementem fotografii o niskiej zawartości klucza.
* Histogram: Zwróć uwagę na swój histogram. Na obrazach o niskim kluczu zostanie przesunięty w lewo (co wskazuje na większą obecność ciemniejszych tonów).
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi technikami, możesz stworzyć oszałamiające portrety niskie, które są zarówno dramatyczne, jak i urzekające. Powodzenia!