Dzięki zrozumieniu niektórych z bardziej powszechnych technik opowiadania historii związanych z czasem będziesz mieć poczucie, jakich metod możesz użyć, aby opowiedzieć swoje historie.
Czas rzeczywisty, czas skompresowany, czas rozszerzony
Rzadko zdarza się, że film jest kręcony w całości w czasie rzeczywistym, jak klasyczny western w samo południe. W filmie wielokrotnie pokazywany jest zegar, który ilustruje upływ czasu, a także buduje napięcie aż do kulminacji filmu. W serialu telewizyjnym 24 grafika na ekranie pokazuje, że cały serial rozgrywa się w ciągu jednej 24 godzin, a każdy odcinek reprezentuje jedną godzinę. Te przykłady są zdecydowanie wyjątkiem, a nie normą.
Zazwyczaj w filmie wydarzenia przedstawione na ekranie rozgrywają się przez dłuższy czas niż czas trwania filmu. W takim przypadku czas musi być skompresowany, aby historię, która toczy się przez kilka dni lub lat, można było opowiedzieć w mniej niż dwie godziny. I odwrotnie, czas musi być od czasu do czasu wydłużony, aby wydarzenia, które mają miejsce w krótkim czasie, można było w pełni zbadać.
Chociaż rzadko zdarza się, aby cały film był opowiadany w dłuższym czasie, jest on powszechnie używany w przypadku pojedynczych scen lub sekwencji. Wydłużony czas służy do podkreślenia akcji i często zwiększa napięcie w scenie. Odliczanie czasu na bombie często porusza się wolniej niż w czasie rzeczywistym, gdy nasz bohater akcji stara się go rozproszyć. Podobnie ruchy walki są często spowolnione w filmach akcji, aby można było zobaczyć ruch i podkreślić siłę uderzenia.
Co wyciąć, a co zachować
Wykorzystanie czasu na opowiadanie historii jest ważne w każdym aspekcie produkcji, od etapu konspektu, przez napisanie scenariusza, po etap produkcji i montaż. W scenopisie jest takie powiedzenie, że powinieneś wejść do sceny po jej rozpoczęciu i wyjść przed jej zakończeniem. Chcesz tylko pokazać widzom to, co musi zobaczyć, aby pomóc im utrzymać zaangażowanie w historię. Chociaż zawsze masz nadzieję, że scenarzysta wykonał swoją pracę, to od reżysera zależy, czy sceny są ciasne i płynnie płyną; obejmuje to wprowadzanie publiczności w upływ czasu.
Jeśli zamierzasz korzystać z kompresji lub rozszerzania czasu, większość decyzji dotyczących tego, co pokażesz widzom, należy podjąć przed kręceniem. Często autorzy po prostu zapisują w wierszu wiadomości „EXT. DOM – NOC” lub „INT. SYPIALNIA CHARLIE – 5 LAT PÓŹNIEJ” bez wskazywania reżyserowi sposobu pokazania tego na ekranie. Ważne jest, aby przejrzeć scenariusz przed zrobieniem zdjęcia, zwracając uwagę, jak pokażesz upływ czasu. W ten sposób zminimalizujesz obciążenie pracą i będziesz mieć więcej czasu na wykonanie potrzebnych ujęć.
Wizualny język filmu
Od ponad stu lat filmowcy pracowali nad stworzeniem złożonego języka wizualnego, który jest wykorzystywany w opowiadaniu ich historii. Wiele z tych technik jest tak subtelnych, że możesz nawet nie zdawać sobie sprawy z ich istnienia, ale kiedy już je rozpoznasz, możesz sam ich użyć. Korzystając z technik upływu czasu, do których widzowie są przyzwyczajeni, mogą z łatwością śledzić Twoją historię.
Grafika
Tekst na ekranie pokazujący datę lub godzinę może posłużyć do ustalenia, kiedy ma miejsce akcja sceny lub sekwencji; widzowie mogą ocenić upływ czasu na podstawie ostatnio wyświetlanej grafiki. Tekst często znajduje się na środku ekranu lub w dolnej trzeciej pozycji. Gazety, pamiętniki lub wpisy do dzienników to kolejne popularne podejście graficzne. Może to najprostszy sposób na oddanie upływu czasu, ale niektórzy filmowcy uważają, że grafika może umniejszać wizualny styl filmu. Należy również pamiętać, że niektórzy widzowie ignorują grafikę na początku filmu, myśląc, że to tylko napisy końcowe.
Symbolika
Podczas gdy czas jest pojęciem abstrakcyjnym, przedmioty związane z czasem są bardzo konkretne. Od zegarów i kalendarzy, przez wschody i zachody słońca, po zmiany pór roku, z tej symboliki można łatwo wywnioskować upływ czasu. Istnieje wiele technik, które skutecznie wykorzystują symbolikę. Przyjrzyjmy się im krótko.
Proces starzenia
Kiedy szukasz sposobów na skrócenie czasu, możesz pokazać, że postać postarzała się o lata, zmieniając włosy, makijaż i garderobę. Kiedy używasz dzieci lub aktorów dziecięcych, którzy są następnie zastępowani przez dorosłych aktorów, być może będziesz musiał włączyć imię postaci do dialogu, jeśli podobieństwo nie jest niesamowite. Wiele filmów wykorzystuje makijaż i kolor włosów, aby postarzyć aktora, ale jako reżyser ważne jest, aby pamiętać, że wiek można zdefiniować o wiele więcej. Pochylony chód, utykanie lub zachrypnięty głos mogą również wskazywać na starzenie się. Zachęć swoich aktorów do wniesienia kreatywności do stołu i wykorzystania ich umiejętności dramatycznych.
Rekwizyty i lokalizacje również mogą pokazywać wiek. Błyszczący, nowy samochód jest już stary i zużyty. Wyraźny, nowy dokument jest teraz pożółkły i wyblakły. Podczas obiektywizowania czasu często pomocne jest używanie skrajności, aby zilustrować jego upływ.
Nagrodzony film Richarda Linklatera „Boyhood” jest świetnym przykładem ilustrującym proces starzenia się w praktyce. Linklater kręcił przez 12 lat z tymi samymi aktorami, więc proces starzenia się jest bardzo widoczny. Chociaż ten rodzaj zaangażowania czasowego talentów byłby trudny do odtworzenia, jest on interesujący, a także edukacyjny.
Tworzenie ujęć
Te ujęcia służą nie tylko do pokazania, gdzie dzieje się akcja, ale także kiedy ma miejsce. Jeśli scena rozpoczyna się ujęciem zewnętrznej części domu w jasnym słońcu, a następna scena rozpoczyna się pełnią księżyca nad jeziorem, widzowie zrozumieją, że czas w opowieści przesunął się z dnia w noc, nawet jeśli nie podane są inne wskazówki. Podobnie, jeśli widzowie zobaczą ludzi w ubraniach w stylu lat 50. idących chodnikiem obok szeregu jasnych domów z samochodami z lat 50. zaparkowanych przed nimi, widzowie uznają, że ta część historii rozgrywa się w latach 50., nawet jeśli ostatnia scena miała miejsce w średniowieczu. 
Poklatkowe
Tryb poklatkowy wykorzystuje nieruchome ujęcia w ustalonej lokalizacji w czasie; zdjęcia są edytowane razem, aby stworzyć ten efekt. Najczęstsze zastosowania time-lapse to od zachodu do wschodu słońca, fazy księżyca i zmiany pór roku; jednak inne dobre przykłady to tłumy gromadzące się i rozpraszające zgodnie z wzorcami ruchu na autostradzie międzystanowej w kierunku nadciągającej burzy.
Montaż
Montaż to sekwencja szybkich ujęć służących do szybkiego ukazania upływu czasu. Jeśli chcesz pokazać, że postać spędziła długi czas na poszukiwaniu skarbów, możesz pokazać sekwencję samolotów startujących i lądujących w różnych egzotycznych miejscach; podobnie, jeśli chcesz pokazać, jak ewoluował związek pary, możesz pokazać pierwszą randkę, oświadczyny, ślub i narodziny dziecka. Montaże to jedna z najczęstszych technik pokazywania upływu czasu. Zwykle są ustawione na muzykę, często są używane na początku filmu, aby ustalić postacie, relacje lub historię. Trzeba uważać, aby nie nadużywać montaży. Chociaż jeden lub dwa mogą działać naprawdę dobrze, jeśli masz więcej, widzowie mogą poczuć, że Twojemu filmowi brakuje treści. 
Przejścia
Chociaż niektórzy redaktorzy mogą sądzić, że style przejścia są osobistymi preferencjami i że nie ma znaczenia, jakie przejście zdecydujesz się użyć z jednej sceny do drugiej, może to znacznie wpłynąć na reakcję publiczności. Wiele typów przejść jest powszechnie używanych do zilustrowania pewnych typów zmian w wątku. Postępując zgodnie z tymi typowymi zwyczajami, Twoja historia będzie łatwiejsza do obserwowania przez odbiorców.
Wytnij
Krój jest najprostszym i najczęściej używanym przejściem. Można powiedzieć, że jest to brak przejścia, ponieważ jest to ostatnia klatka klipu A, po której następuje pierwsza klatka klipu B bez zmian. Wiele produkcji wykorzystuje w swoich montażach cięcia wyłącznie między ujęciami. Cięcia są tak powszechne, że często pozostają niezauważone przez publiczność. Jeśli publiczność zobaczy mężczyznę wstającego z łóżka, to film ucina go biorącego prysznic, potem jadącego samochodem, rozumieją, że czas minął i zwykle nie będą kwestionować tego, co nie było pokazane, ponieważ zakładają brakujące części były nieistotne dla historii.
Skok
Przeskok ma miejsce, gdy obiekt porusza się w początkowych klatkach ujęcia, a ruch przeskakuje do przodu w tym samym ujęciu. Usunięcie fragmentu ruchu skraca czas pokazywany na ekranie. W klasycznych filmach hollywoodzkich tego rodzaju cięcia byłyby uważane za błąd, ale Jean Luc Goddard pomógł w pionierskim ich użyciu w swoim arcydziele z 1960 r. „Breathless” i od tego czasu stały się bardziej powszechnym wyborem stylistycznym.
Przeskoki są często używane ze względu na wstrząsający efekt, jaki wywierają na publiczność, gdy zauważą, że część czasu została pominięta. Na przykład:kobietę widać w dużym pokoju po lewej stronie ekranu. Robi krok w kierunku prawej strony ekranu; utnijmy w tym samym kadrze kamery i widzimy kobietę, która sięga po prawej stronie ekranu i po drugiej stronie pokoju. Jest to oczywiste cięcie, ponieważ kobieta nie mogła przejść przez pokój jednym krokiem, a publiczność może stwierdzić, że część czasu została pominięta.
Oto kolejny przykład:twarz mężczyzny jest widoczna, gdy kamera oddala się, aby pokazać, jak wysiada z samochodu, na zdjęciu od głowy do pasa. Wstawia się cięcie z wyskoku i oddalanie pokazuje go, od stóp do głów, idącego w kierunku tyłu samochodu. To cięcie z wyskoku byłoby mniej zauważalne, ponieważ drugi klip wydawałby się pochodzić z innej kamery, mimo że tak nie jest, a publiczność będzie zainteresowana, dlaczego mężczyzna idzie na tył samochodu. Najważniejsze jednak, że czas, jaki zajęło mężczyźnie całkowite opuszczenie samochodu i rozpoczęcie chodzenia, jest pomijany, dzięki czemu scena porusza się w szybszym tempie.
Zanikanie
Zanikania są znacznie rzadziej używanymi przejściami w porównaniu z cięciem. Często używa się ich tylko do położenia nacisku na dramatyczną zmianę w historii, która zbiega się z upływem czasu. Zanikanie to przejście do lub od jednolitego koloru do klipu filmowego. Dominującymi kolorami używanymi w przejściach są czerń i biel. Zanikanie często ilustruje dłuższy upływ czasu w porównaniu do upływu czasu ilustrowanego cięciami. Czasami są one również używane jako przejście do i z segmentu rozszerzonego czasu.
Zanikanie do czerni
Zanikanie do czerni jest często używane do przejścia między dwoma klipami, w których historia mija dużo czasu, od jednej nocy do wielu lat później. Zanikanie w czerń może służyć do przeniesienia historii z jednego punktu w czasie, a następnie do przejścia z czerni, aby przenieść historię do innego punktu w czasie.
Zanikanie do bieli
Użycie przejścia do bieli jest często zarezerwowane dla przejścia do wizji, myśli lub pomysłu postaci. W wielu przypadkach przejście jest używane przed ekspansją w czasie, ponieważ pokazanie tego, co postać widzi w swoim umyśle, zajmuje więcej czasu niż czas, który upływa w trakcie historii. Zanikanie bieli jest zwykle używane po zakończeniu akcji w umyśle bohatera, aby pokazać, że wracamy do rzeczywistości i rzeczywistego czasu historii.
Rozpuść
Rozpuszczenia są często używane do podkreślenia emocji postaci w przejściu lub do zwiększenia wizualnej atrakcyjności montażu. Podczas gdy montaże często wykorzystują wiele przejść jedno po drugim jako przejścia, w zwykłych scenach użycie wielu przejść może rozpraszać.
Ostateczna edycja
Zastanawiając się, jak chcesz przekazać upływ czasu w swoim filmie, ważne jest, aby pomyśleć o tempie montażu. Nawet z obszernymi uwagami dotyczącymi przedprodukcji i scenariusza, może się okazać, że po zmontowaniu Twój film się przeciąga. Nie bój się przycinać i przycinać scen oraz skracać czasu.
Strzelaj proaktywnie. Upewnij się, że masz ustalone ujęcia każdej sceny, nawet jeśli scenariusz tego nie wymaga. Pamiętaj, aby spróbować umieścić element, który wskazuje czas w swoim ujęciach początkowych. Odebranie ujęć czasu na zegarze lub kalendarzu jest tanie i łatwe i nie wymaga aktorów. Chociaż proces poklatkowy może potrwać dłużej, zwykle nie obejmuje również aktorów. Możesz również znaleźć świetne filmy poklatkowe w witrynach z filmami bez tantiem.
Widzowie są mądrzejsi niż myślisz. Naprawdę rozumieją wizualny język filmu. Lepiej skłonić ich do myślenia niż znudzić. Kino ma bogatą historię. Oglądając filmy skutecznie ukazujące upływ czasu, takie jak „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” czy „Wyspa tajemnic”, możesz znaleźć inspirację do swojego kolejnego projektu.
PASEK BOCZNY:Wykorzystanie czasu w literaturze faktu
Od teledysków, przez reklamy po śluby, zdarzają się sytuacje, w których musisz pokazać akcję poza czasem rzeczywistym. Pamiętaj, że możesz użyć tych samych technik kompresji lub ekspansji, które są powszechne i skuteczne w fikcyjnych narracjach.
Śluby
Panna młoda będzie spędzać godziny przygotowując się do przejścia do ołtarza, ale nagrany przez Ciebie materiał prawdopodobnie zostanie złożony w szybki montaż. Postaraj się umieścić w ujęciach odniesienia do czasu, aby widzowie mogli docenić cały czas, jaki spędziła na przygotowaniach. Warto również pamiętać o strzelaniu ustalonych ujęć, które zawierają element czasu.
Typowym rozszerzeniem czasu, które możesz chcieć uwzględnić, jest całowanie się par podczas ceremonii. Musisz odpowiednio zaplanować i kręcić z dużą liczbą klatek na sekundę, jeśli to możliwe, aby zwolnić, aby podkreślić ten wyjątkowy moment.
Reklamy
Jeśli przedstawiasz proces wytwarzania produktu, może być konieczne spowolnienie czasu, aby podkreślić złożony lub ważny etap procesu. I odwrotnie, możesz chcieć zademonstrować trwałość produktu, pokazując jego wiek.
Teledyski
To powszechny format w teledyskach, w którym artysta wykonuje swoją piosenkę w jednym miejscu, przeplatany narracją opowiedzianą wizualnie. W tym formacie artysta muzyczny zachowuje się jak symboliczny narrator, który opowiada historię, która rozwija się w wycięciach, podobnie jak format „Narzeczonej księżniczki”, w którym pokazano dziadka czytającego historię swojemu wnukowi przecięte z historią Jaskiera pokaż na ekranie.
Jedną z zalet tego formatu jest to, że wystarczy sfilmować występujący zespół lub artysta muzyczny. Narracyjną historię można kręcić z aktorami. Kolejną zaletą produkcji tego typu teledysków jest to, że daje możliwość opowiedzenia historii bez dialogów, co pomoże ci rozwinąć wizualne umiejętności opowiadania historii w przyszłych projektach.
Odin Lindblom to wielokrotnie nagradzany filmowiec, który produkuje również filmy reklamowe i korporacyjne.