1. Zrozumienie podstaw
* Pasma częstotliwości: Wyrównniki graficzne zwykle mają wiele pionowych suwaków, z których każdy reprezentuje określony pasmo częstotliwości (np. 60 Hz, 250 Hz, 1 kHz, 4 kHz, 16 kHz). Więcej pasm daje lepszą kontrolę nad widmem częstotliwości. Wspólne konfiguracje to 7-pasmowe, 10-pasmowe i 31-pasmowe.
* Kontrola wzmocnienia: Każdy suwak kontroluje wzmocnienie (objętość) odpowiedniego pasma częstotliwości. Poruszanie suwaka w górę zwiększa częstotliwości w tym zespole, dzięki czemu są głośniejsze. Przeniesienie go zmniejsza częstotliwości, czyniąc je cichsze.
* Częstotliwość środka: Każdy suwak jest skoncentrowany na określonej częstotliwości. Wpływ suwaka rozciąga się wokół tej częstotliwości, wpływając na zakres częstotliwości, a nie tylko jeden punkt częstotliwości.
* czynnik Q (przepustowość): Współczynnik Q określa, jak szeroki jest efekt suwaka. Wysoka Q (wąska przepustowość) wpływa na niewielki zakres częstotliwości wokół częstotliwości środkowej. Niski Q (szerokość pasma) wpływa na szerszy zasięg. Większość korektorów graficznych ma stałe Q, ale niektóre bardziej zaawansowane wersje mogą pozwolić na regulację.
* Skala db: Ilość doładowania lub cięcia mierzy się w decybelach (db).
2. Identyfikacja problemów
* Słuchaj krytycznie: Najważniejszym krokiem jest uważne słuchanie dźwięku, który próbujesz wyrównać. Spróbuj zidentyfikować konkretne problemy:
* Muddy: Nadmierne niskie częstotliwości (100 Hz - 300 Hz).
* boomy: Nadmierne niskie częstotliwości około 50 Hz - 100 Hz.
* Boxy: Nadmierne częstotliwości średnie około 250 Hz - 500 Hz.
* ostre/kruche: Nadmierne wysokie częstotliwości (2 kHz - 8 kHz).
* matowy/stłumiony: Brak wysokich częstotliwości (powyżej 8 kHz).
* sibilant: Nadmierne dźwięki „S” (4 kHz - 8 kHz).
* Użyj ścieżek referencyjnych: Porównaj swój dźwięk z profesjonalnie mieszanymi i opanowanymi utworami w podobnym gatunku. Pomaga to określić, czy brakuje dźwięku, czy ma zbyt wiele niektórych częstotliwości.
* Analizy częstotliwości (opcjonalnie): Analizy spektrum lub spektrogramy mogą wizualnie wyświetlać zawartość częstotliwości Twojego dźwięku. Może to być pomocne narzędzie, ale nie polegaj wyłącznie na nich. Twoje uszy powinny być głównym przewodnikiem. Naucz się korelować to, co widzisz w analizatorze z tym, co słyszysz.
3. Za pomocą korektora graficznego
* start subtelny: Dokonaj małych korekt (1-3 dB) na raz. Duże wzmocnienia lub cięcia mogą szybko wprowadzić niechciane artefakty i sprawić, że dźwięk nienaturalny.
* wycięte przed wzmocnieniem (ogólnie): Często lepiej jest zmniejszyć częstotliwości problemowe niż zwiększyć częstotliwości, które chcesz podkreślić. Częstotliwości zwiększania mogą wprowadzać hałas i zniekształcenie. Cięcie zmniejsza ogólny poziom, więc może być konieczne zwiększenie ogólnego wzrostu.
* Technika zamiatania: Aby wskazać częstotliwość problemu, zwiększ wąski pasek (jeśli to możliwe) i powoli wymieszaj go przez widmo częstotliwości podczas uważnego słuchania. Kiedy usłyszysz, że częstotliwość problemu staje się bardziej widoczna, zidentyfikowałeś obszar do rozwiązania. Następnie zmniejsz wzrost tego pasma.
* Unikaj „uśmiechniętej twarzy” EQ: Eq „uśmiechnięta twarz” (zwiększenie minimów i wzlotów podczas cięcia środków) może początkowo brzmieć dobrze, ale często brakuje ciepła i ciała. To błąd klasycznego początkującego.
* Rozważ materiał źródłowy: Idealne ustawienia EQ będą się znacznie różnić w zależności od materiału źródłowego (wokal, perkusja, gitara itp.) I ogólnej mieszanki.
* kontekst jest kluczem: EQ powinien być używany do lepszego dopasowania dźwięku w mieszance. To, co brzmi dobrze w izolacji, może nie działać dobrze w połączeniu z innymi instrumentami.
* słuchaj w mono: Czasami sprawdzaj ustawienia EQ w Mono. Może to pomóc zidentyfikować problemy z fazowaniem lub gromadzeniem się częstotliwości, które mogą nie być widoczne w stereo.
4. Określone zakresy częstotliwości i ich wpływ
Oto ogólna wskazówka dla wspólnych zakresów częstotliwości i ich postrzegany efekt:
* 20 Hz - 60 Hz (sub -bas): Zapewnia dudnienie, głębokość i poczucie mocy. Zbyt wiele może brzmieć błotnisto i spożywać przestrzeń.
* 60 Hz - 250 Hz (bas): Zapewnia podstawowe tony dla instrumentów basowych i bębnów kopiących. Zbyt wiele może brzmieć boomy, zbyt mało może brzmieć cienko.
* 250 Hz - 500 Hz (niskie miDy): Dodaje ciepło i ciało do instrumentów i wokalu. Zbyt wiele może brzmieć błotniste lub bokso, zbyt mało może zabrzmieć cienko lub słabo.
* 500 Hz - 2 kHz (mids): Zawiera podstawowe częstotliwości większości instrumentów i wokali. Ważne dla jasności i definicji. Zbyt wiele może brzmieć honky lub nos.
* 2 kHz - 4 kHz (górne średnie): Dodaje obecność i definicję wokali i instrumentów. Zbyt wiele może brzmieć ostro, zbyt mało może brzmieć stłumiony.
* 4 kHz - 8 kHz (obecność/sibilance): Wpływa na przejrzystość i artykulację. Zbyt wiele może spowodować sybilance (ostre dźwięki „s”) lub kruchego dźwięku, zbyt mało może brzmieć matowo.
* 8 kHz - 16 kHz (powietrze/blask): Dodaje atmosfera i otwartość do dźwięku. Zbyt wiele może zabrzmieć syksyjnie lub zmęczeni, zbyt mało może zabrzmieć matowo lub bez życia.
5. Wspólne scenariusze i korekt
* wokale:
* Pokrój około 250 Hz, aby zmniejszyć błotnistość.
* Zwiększ około 5 kHz dla przejrzystości i obecności (uważaj na sybilance).
* Dodaj odrobinę powietrza około 10 kHz-12 kHz, aby uzyskać jaśniejszy dźwięk.
* bębny (bęben kopnięcia):
* Zwiększ około 50 Hz - 60 Hz dla uderzenia.
* Wytnij około 250 Hz - 400 Hz, aby usunąć pudełko.
* Zwiększ około 3 kHz - 5 kHz do ataku.
* gitary:
* Wytnij około 250 Hz - 500 Hz, aby zmniejszyć błotnistość.
* Zwiększ około 1 kHz - 3 kHz dla jasności i definicji.
* Dodaj trochę powietrza około 8 kHz - 10 kHz dla blasku (gitary akustyczne).
* gitara basowa:
* Zwiększ około 60 Hz - 100 Hz dla fundamentalnego tonu basu.
* Wytnij około 250 Hz - 500 Hz, aby usunąć błotnistość.
* Zwiększ około 1 kHz - 2 kHz do artykulacji i szumu strunowego (w razie potrzeby).
6. Alternatywy dla równania graficznego
Podczas gdy EQ graficzne są przydatne, rozważ te alternatywy:
* Parametryczny równanie: Parametryczne równania oferują bardziej precyzyjną kontrolę, umożliwiając dostosowanie częstotliwości środkowej, wzmocnienia i q (przepustowość). Często są preferowane dla bardziej chirurgicznych korekt.
* półka EQ: Podział EQS zwiększaj lub wycięcie częstotliwości powyżej lub poniżej określonego punktu częstotliwości. Są one przydatne do szerokich regulacji tonalnych.
* Filtry o wysokim przedziale/niskim poziomie: Są one bardzo przydatne do czyszczenia dźwięku poprzez usunięcie niechcianych niskich częstotliwości (wysokich częstotliwości) lub wysokich częstotliwości (niskie).
7. Ważne wskazówki
* mniej jest więcej: Nie przesadzaj. Często potrzebne są małe korekty.
* rób przerwy: Twoje uszy mogą się zmęczyć, co prowadzi do złych decyzji. Zrób częste przerwy, aby odpocząć uszy.
* Odwołaj się do swojej pracy: Posłuchaj ustawień EQ w różnych systemach odtwarzania (słuchawki, głośniki, CAR STEREO), aby upewnić się, że dobrze się tłumaczą.
* Użyj EQ jako narzędzia, a nie kula: Niezbędne są dobre materiały źródłowe i techniki nagrywania. EQ powinien być używany do poprawy dźwięku, a nie do rozwiązania podstawowych problemów.
* Eksperymentuj i ćwicz: Najlepszym sposobem nauki korzystania z korektora graficznego jest eksperymentowanie i ćwiczenie. Wypróbuj różne ustawienia i uważnie wysłuchaj wyników. Nie bój się popełniać błędów - tak się uczysz!
* Rozważ problemy z fazami: Ekstremalne ustawienia EQ, zwłaszcza wzmocnienia i cięcia o wąskich przepustowości, mogą wprowadzać zmiany fazowe, które mogą negatywnie wpłynąć na ogólny dźwięk, szczególnie przy sumowaniu wielu utworów. Słuchaj uważnie, aby uzyskać niechciane artefakty fazowe.
Postępując zgodnie z tymi wytycznymi i regularnie ćwicząc, możesz nauczyć się skutecznie korzystać z korektora graficznego w celu poprawy dźwięku dźwięku. Powodzenia!