Obraz wart jest tysiąca słów. Wszyscy znamy tę konwencjonalną mądrość; a ponieważ wideo w najlepszym wydaniu jest przede wszystkim wizualne, zwykle jest to dobra rada. Ale nie zawsze.
Na przykład Plany emerytalne dla Physician Partners były pulsującym tematem korporacyjnego wideo, które zrobiłem dla dużego HMO i był to najtrudniejszy koncert, jaki kiedykolwiek dostałem. Czemu? Ponieważ treść nie zawierała prawie nic z natury wizualnej. Jakie inne zdjęcia pojawiły się po żwawym montażu staruszków wydających nagrody za roztropność fiskalną na polach golfowych, stokach narciarskich i statkach wycieczkowych? Formularze IRS? Okładki broszur inwestycyjnych? Lekarze bawiący się w skarbcach bankowych jak Scrooge McDoc? Nie sądzę. Jak miałem wizualizować abstrakcje, takie jak renty o zdefiniowanym świadczeniu, dobrowolne potrącenia z wynagrodzenia i kompromisy między wiekiem emerytalnym a stażem pracy?
Aby rozwiązać ten problem, przyznałem, że w planowaniu emerytury słowo było warte tysiąca zdjęć. Następnie odpowiednio zbudowałem swój program:od skryptu po postprodukcję. Stworzyłem ilustrowany wykład z muzyką i efektami. Dźwięk i narracja całkowicie napędzały ten program, a wizualizacje zostały wybrane w oportunistyczny sposób i dostosowane w czasie do obsługi dźwięku.
Takie podejście nie jest rzadkością w profesjonalnej produkcji, zwłaszcza w przypadku reklam i projektów korporacyjnych, w których temat programu nie jest z natury wizualny (np. inwestycje, farmaceutyki i usługi komunikacyjne).
Również w osobistych filmach elementy wizualne mogą nie mieć wystarczająco naturalnej struktury, aby uporządkować program. Materiał filmowy z corocznego pokazu klubu ogrodniczego może być obrazowy, jak wszystkie wyjścia; ale kiedy próbujesz go edytować, rezultatem jest tylko jeden cholerny kwiat po drugim.
Aby przekształcić bezkształtny bałagan materiału w spójną prezentację, często możesz odwrócić normalną procedurę edycji i użyć dźwięku jako planu organizacyjnego, najpierw układając dźwięk, a następnie dopasowując do niego wideo.
Dwa najlepsze organizery audio to narracja i muzyka, więc przyjrzyjmy się każdemu z nich.
Musisz mówić gadaniem
Połowa pracy przy tworzeniu i układaniu narracji to dobre dopasowanie do obrazu. Jeśli zrobisz to dobrze, publiczność poczuje, że obrazy podpowiadają słowa, nawet jeśli prawda jest dokładnie odwrotna.
Dopasowanie audio/wideo jest ważne, ponieważ nasze mózgi przetwarzają informacje wizualne i werbalne oddzielnie, zanim połączą je w jedną całość informacji. Jeśli te dwa strumienie wejściowe nie są ściśle powiązane, zbyt trudno je połączyć, a rezultatem jest zamieszanie lub przynajmniej dodatkowy wysiłek, który odwraca uwagę widza.
Przynajmniej obraz i utwór powinny się uzupełniać – to znaczy powinny mieć jakiś oczywisty związek. Podczas gdy wideo z pokazu kwiatów wyświetla ujęcia róż z nagrodami, dźwięk nie powinien mówić o żonkilach.
Jeszcze lepiej, jeśli informacje wizualne i werbalne są prezentowane jednocześnie. Na rysunku 1 zauważ, że pani McQuipple jest identyfikowana przez narratora w pierwszym ujęciu, ale nie jest pokazywana widzom aż do drugiego. Chociaż publiczność jest na tyle sprytna, by połączyć dźwięk z ujęcia A z obrazem z ujęcia B, wymagany wysiłek jest na chwilę rozpraszający.
Rysunek 2 poprawia prezentację, przechodząc do zwycięzcy, gdy zostanie ogłoszone jej imię. Tutaj, na wydrukowanej stronie, poprawa może wydawać się trywialna; ale na filmie wynik będzie zauważalnie płynniejszy.
Tam, gdzie tytuły są połączone z narracją, dopasowanie powinno być jeszcze bliższe:teksty drukowane i mówione powinny być identyczne. Rysunek 3 pokazuje dwa sposoby łączenia narracji i tytułów. W 3a narracja miała na celu uzupełnienie informacji zawartych w tytułach poprzez podanie przykładu każdej kategorii.
Problem polega na tym, że zmusza to odbiorców do przyswojenia i zestawienia dwóch różnych zestawów informacji w czasie rzeczywistym, co prowadzi do zamieszania. Wersja 3b jest lepsza, ponieważ identyczny język audio/wideo wzajemnie się wzmacnia. Ponadto niektórzy widzowie mają bardziej wizualny styl uczenia się, podczas gdy inni są bardziej werbalni. Identyczny tytuł i narracja odnoszą się do obu stylów.
Krótko mówiąc, chociaż może się to wydawać oczywiste i trudne, widzowie lepiej przetwarzają informacje, jeśli pokazujesz i mówisz to samo w ten sam sposób w tym samym czasie.
Czas jest wszystkim
Wyczucie czasu, jak właśnie widzieliśmy, jest kluczową częścią parowania audio/wideo. Jeśli Twoim pierwszym celem jest dopasowanie obrazu i ścieżki, drugim jest stworzenie iluzji, że to elementy wizualne napędzają narrację, a nie odwrotnie.
Cała sztuka polega na tym, aby każdemu ujęciu zapewnić odpowiedni czas na ekranie. Załóżmy na przykład, że narracja mówi, że drzewka Bonsai powstają przez przycinanie roślin i trenowanie ich wzdłuż szkieletów. Narrator może przeczytać te frazy w ciągu trzech sekund, ale ilustracje wizualne mogą trwać kilka razy dłużej.
Canny timing rozpoczyna się, gdy nagrywasz narrację. Jeśli narrator będzie czytał zdanie w sposób ciągły, nie będziesz w stanie przeciąć go na pół i zsynchronizować z wizualizacjami dwóch tematów (ponieważ „rośliny i” zostaną zapisane jako „rośliny i”). Dobry narrator zakończy „rośliny” niewielkim wzrostem tonu, po którym nastąpi czysta pauza przed kontynuowaniem. Ta pauza pozwoli ci oddzielić dwie frazy i rozmieścić je tak, aby pasowały do twoich wizualizacji.
Kiedy mierzyliśmy ujęcie po ujęciu, powiedzieliśmy, że obraz i narracja powinny zwykle pasować jeden do jednego; ale kiedy przechodzisz do zupełnie nowego tematu, często możesz poprawić przejście za pomocą celowej niezgodności zwanej edycją dzieloną. W przypadku edycji dzielonej dźwięk przesuwa się do nowego tematu przed obrazem (lub czasami przesuwa się za nim).
Załóżmy na przykład, że nasza sekcja bonsai śledzi ekscytującą ankietę wśród kwitnących krzewów. No dobrze, ale dlaczego krzewy miałyby być przed bonsai lub odwrotnie? Faktem jest, że nie ma żadnego logicznego powodu dla żadnego zamówienia; ale możesz stworzyć jeden poprzez sposób pisania i czas narracji, która łączy te dwa.
Rysunek 4 przedstawia proste przejście. Zauważ, że nie ma poczucia postępu, a jedynie jedna rzecz po drugiej. W przeciwieństwie do tego, Rysunek 5 używa podzielonej edycji, aby sugerować sekwencyjne połączenie między dwiema sekcjami poprzez nałożenie dźwięku na przejście między nimi.
To prawda, narracja na rysunku 5 została przepisana, aby wzmocnić podział edycji. Znowu rewizja narracji jest wstydliwą tajemnicą profesjonalnej produkcji. Jeśli nie możesz dopasować obrazu do dźwięku, dostosuj dźwięk, aby pasował do obrazu.
Trochę muzyki, profesorze!
Po narracji innym świetnym organizerem audio do Twojego filmu jest muzyka. W rzeczywistości jest oczywiste, że muzyka może określić ogólne wrażenie, jakie zapewnia Twój program.
Przy wyborze muzyki na pierwszym miejscu zawsze bierze się styl i nastrój. Nie chcesz fugi Bacha do montażu na deskorolce (Hmm:a ty?), a pulsująca energia rapu wydaje się nie pasować do pikniku nad rzeką. Po wybraniu partytury dla sekwencji, jej charakter wpłynie na styl i tempo edycji.
Muzyka jest szczególnie przydatna przy ustawianiu długości ujęć, którym brakuje wewnętrznego timingu. Jeśli chcesz pokazać kogoś idącego od X do Y, długość ujęcia jest wbudowana:trwa od X do Y. Z kolei zbliżenie kwiatu po prostu tam leży, nie dając wskazówki, jak długo należy pozostawić go na ekranie .
W tym miejscu muzyka może pomóc w dokonywaniu dobrych edycji. Dopasowując obrazy do fraz muzycznych, możesz zamienić losową grupę ujęć kwiatów w przyjemny fragment. (Ponieważ nie możemy odtwarzać muzyki na stronie czasopisma, wyobraź sobie, że mały wers na rysunku 6 jest zamiast tego melodią, z każdym taktem pogrubionym).
Na rysunku 6 każdy obraz odpowiada dokładnie jednej frazie muzycznej. Jest to przydatna technika, gdy zależy Ci na nieustannym prowadzeniu pojazdu. Innym razem warto zmieniać długość strzału, wycinając uderzenia w obrębie fraz, takich jak ta (tym razem wyobraź sobie zbliżenia kwiatów):
- Zobacz niekończące się letnie kwiaty
- Kiwanie głową na ekranach naszych telewizorów.
- Rób swoje
- Strzały lecą
- Włączony na godziny
- A może tak właśnie się wydaje?
Taktowane muzycznymi uderzeniami, długości strzałów wynoszą teraz 4-4-1-1-2-4. Łamiąc ścisłą symetrię fraz, możesz osiągnąć bardziej organiczny i naturalny efekt.
W tych przykładach ujęcia są cięte w rytm muzyczny, tak że każdy zaczyna się od akcentu. Alternatywnie możesz osiągnąć jeszcze bardziej złożony rytm, odcinając rytm, w ten sposób:
- Zobacz nieskończoną sumę
- więcej kwiatów kiwajcie głową
- ding na naszym T
- Ekrany V.
Bądź jednak ostrożny:odcięcie rytmu oznacza synchronizację dokładnie w połowie drogi między akcentami. Dokonywanie edycji gdziekolwiek indziej zniszczy rytm. Nawiasem mówiąc, jeśli edytujesz cyfrowo, możesz wyświetlić wzór swojej muzyki jako wizualną formę fali, z kolcami wskazującymi punkty akcentu. To znacznie ułatwia przeciąganie ujęć po linii czasu edycji, aby dopasować się do rytmu utworu.
Podsumowując:narracja to świetny sposób na organizowanie i sekwencjonowanie materiału wizualnego, a muzyka zapewnia łatwe wzorce do określania czasu edycji. Wybierając słowa i muzykę kreatywnie, a następnie układając obraz do śledzenia, możesz stworzyć wciągający film na prawie każdy temat – nawet na Salmonella County Garden Show.