Fotografowie portretowi mają obsesję na punkcie oświetlenia, tematów, ubrań i włosów, ale kadrowanie często jest ignorowane. I to jest błąd.
Dzięki odpowiedniemu przycięciu portretowemu możesz podnieść obraz z przeciętnego do pięknej i zajmuje to tylko kilka sekund. Oczywiście, jest sztuka przycinania (nie możesz po prostu odciąć się za pomocą narzędzia do przycinania i oczekiwać świetnych wyników!), ale tutaj przydaje się ten artykuł.
Jako doświadczony strzelec portretowy spędziłem lata rozwijanie mojego stylu, praca z przedmiotami, studiowanie mistrzów i odkrywanie rodzajów upraw, które się sprawdzają – i rodzajów upraw, które nie działają. Poniżej podzielę się moimi pięcioma najlepszymi wskazówkami dotyczącymi przycinania portretów; gdy skończysz, będziesz wiedział, jak (i gdzie) przycinać portrety jak profesjonalny artysta.
Zaczynajmy.
1. Jeśli to możliwe, przytnij w aparacie
Kadrowanie w przetwarzaniu końcowym jest świetne i na pewno ma swoje miejsce; czasami nie rozpoznasz genialnej kompozycji, dopóki sesja się nie skończy.
Ale jeśli to tylko możliwe, nie poczekaj do postprodukcji. Zamiast tego przycinaj portrety od samego początku, używając aparatu i obiektywu, aby doskonalić kluczowe funkcje (i wykluczyć resztę).
Innymi słowy:skomponuj swoje obrazy dokładnie jak chcesz, aby wyglądało ostateczne ujęcie, zamiast strzelać luźno i przycinać w postprodukcji. Są ku temu dwa powody:
- Po pierwsze, obrazy przycięte aparatem wyglądają zupełnie inaczej niż obrazy przycięte w postprodukcji. Wypełnianie ramki od początku oznacza, że stworzysz świetne rozmycie tła (bokeh), które usunie rozpraszające tło i skupi więcej uwagi na modelu. Jeśli jednak zrobisz szerokie zdjęcie i przytniesz później, uzyskasz większą głębię ostrości i mniejsze rozmycie tła.
- Rozmiar pliku i jakość obrazu nie ulegną zmianie. Przycięty obraz może pozostawić tylko 10-15% rozmiaru pliku, więc plik, który pierwotnie miał 30 MB jako pełnowymiarowy obraz, zostaje zmniejszony do 3 MB przy ścisłym przycięciu. Te obrazy o niższej rozdzielczości mają mniej szczegółów w porównaniu z obrazami w pełnym rozmiarze, a to ma wiele konsekwencji (np. możliwości drukowania zostaną poważnie ograniczone).
Dlatego zawsze, gdy to możliwe, rób to dobrze w aparacie . Tak, na wszelki wypadek pozostawienie dodatkowej przestrzeni może być kuszące – ale bądź odważny. Zrób ujęcie, które wyobrażasz sobie jako to sobie wyobrażasz.
2. Jeśli się wygina, nie przycinaj go
Wielu fotografów ma trudności z określeniem, gdzie do kadrowania portretów – kolana? Łokcie? Talia? Skrzynia?
Oto moja rada:
Jeśli może się wygiąć, nie przycinaj go. Jeśli nie może się zgiąć, przycinanie jest (często) w porządku.
Więc kolana nie powinny nie być przyciętym, ale przycinanie do połowy uda działa dobrze (patrz dwa obrazy poniżej). Łokcie nie być przycięte, ale kadrowanie tuż nad łokciami wygląda ładnie.
 Złe zbiory |  Dobre zbiory |
Przed kadrowaniem – w aparacie lub podczas postprodukcji – zadaj sobie pytanie:Czy odcinam zginającą się część ciała? A jeśli odpowiedź brzmi tak , a następnie zachęcam do ponownego rozważenia.
Mówiąc ogólniej, powinieneś przycinać w taki sposób, aby wydłużyć i spłaszczyć ciało. Przycinanie kolan, talii, łokci, palców u nóg, palców, kostek lub nadgarstków może sprawić, że Twój model będzie wyglądał przysadziście. Więc pamiętaj, aby tego uniknąć!
3. Unikaj przycinania podbródka; patrz na górną trzecią część kadru
Zastanawiasz się, jak przycinać zdjęcia w głowę? Mam dwie proste zasady:
- Nie przycinaj podbródka.
- Przytnij, aby oczy znalazły się w górnej części kadru (i najlepiej wzdłuż górnej trzeciej linii siatki).
Przycięcie podbródka sprawi, że twarz modelki będzie wyglądać kwadratowo (patrz przykład poniżej), a ponadto często wydaje się, że nie zwracałeś uwagi podczas robienia zdjęcia. Natomiast trzymanie podbródka w kadrze daje znacznie bardziej pochlebny obraz:
 Złe zbiory |  Dobre zbiory |
Musisz także pomyśleć o oczach, a uważam, że najsilniejsze obrazy mają tendencję do ustawiania oczu wzdłuż górnej linii siatki lub nieco wyżej. Na lewym zdjęciu kobiety przedstawionej powyżej oczy znajdują się w pobliżu dolnej trzeciej linii siatki, a ujęcie wydaje się statyczne. Ale na prawym obrazie oczy są uniesione tuż nad górną trzecią linią siatki, a obraz ożywa.
Przyjrzyjmy się teraz prostemu przykładowi kadrowania portretowego od początku do końca. Zobacz to zdjęcie, zrobione na okładkę mojego e-booka dPS, Portraits:Striking the Pose:
Nie byłem pewien, ile ujęcia wykorzystamy, więc celowo nakręciłem szerokie i pozostawione miejsce po lewej stronie ramki, aby zmieścić tekst i inne obrazy. Ale kiedy okazało się, że potrzebuję poziomego plik, musiałem zrobić dużą uprawę; Rozważyłem obie te opcje:
 |  |
A oto obrazy, teraz przycięte:
Który wolisz? Na koniec wybrałem obraz po lewej, który ustawia oczy na górnej trzeciej linii siatki:
4. Daj sobie opcje
Eksplozja mediów społecznościowych radykalnie zmieniła sposób, w jaki robię portrety. Kilka lat temu większość portretów klientów wykonałem w formie pionowej. Teraz uwzględniam strony internetowe i platformy mediów społecznościowych, które wyświetlają obrazy pionowe, kwadratowe i poziome – i polecam zrobić to samo.
Zamiast robić pionowe portrety przez całą sesję, zacznij w ten sposób – ale potem obróć aparat, aby zrobić kilka poziomych kadrów.
Wypróbuj także różne uprawy w aparacie. Eksperymentuj z różnymi kompozycjami. Umieść swój model wzdłuż prawej lub lewej linii siatki (zasada trójpodziału zawsze się przydaje), ale potem spróbuj zrobić kilka ujęć centralnych. Spróbuj też lekko przyciąć głowę modela (tak jak zrobiłem to w poprzednim przykładzie), ale także zrób zdjęcie z niewielką przestrzenią.
Konkluzja:Strzelaj dużo, w tym wiele odmian kompozycji i upraw. Nigdy nie wiadomo, gdzie za kilka tygodni lub za kilka lat może skończyć się ostateczny obraz, więc myślę, że warto planować z wyprzedzeniem. Filmowanie nieco szersze, pionowe i poziome na końcu każdej konfiguracji zajmuje tylko kilka minut, a to daje większą swobodę podczas przetwarzania.
5. Spraw, by Twoje zbiory były celowe (i nie bój się łamać zasad)
Jedno pytanie, które zawsze sobie zadaję podczas przycinania zdjęć, brzmi:„Czy to przycięcie wygląda celowo, czy wygląda na pomyłkę?”
Celowe plony są dobre. Dają widzowi intencję, a nawet inteligencję, a pozorne błędy sprawiają, że wyglądasz jak amator. Na przykład, jeśli sfotografujesz modelkę z rękawami 3/4 i przytniesz w miejscu, które jest technicznie poprawne, zostawisz niewielką część ramienia odsłaniającą tuż pod rękawem. Wydaje się to błędem i wyglądałoby lepiej, gdybyś przyciął nieco wyżej, aby usunąć skórę.
Kluczową lekcją jest to, że celowe przycinanie nie zawsze oznacza przestrzeganie zasad co do joty. Odmowa odstępstwa od zasad, które przedstawiłem, jest przepisem na złe lub nieoryginalne wyniki, więc wykorzystaj moje sugestie jako punkt wyjścia, a następnie łam je według własnego uznania. Nie każdy eksperyment zadziała, ale niektóre będą działać, a wyniki te możesz wykorzystać do opracowania własnego, niepowtarzalnego stylu.
Im więcej strzelasz, tym bardziej zaczynasz wyczuwać to, co wydaje Ci się odpowiednie. Jeśli nadal nie masz pewności, zrób dwie wersje i porównaj je. Ponadto nie musisz eksperymentować podczas kadrowania w aparacie. Zawsze możesz zrobić kilka portretów całego ciała lub połowy ciała, a następnie wyciągnąć je w Lightroomie i przeprowadzić sesję przycinania. Czy to ma sens?
 |  |
Przycinanie portretu:ostatnie słowa
Mamy nadzieję, że teraz wiesz, jak i gdzie przycinać zdjęcia portretowe.
Pamiętaj, aby przestrzegać sugerowanych przeze mnie zasad, ale nie bój się też eksperymentować. I baw się dobrze!
Oto prosta ściągawka do przycinania na początek:
A oto niezręczne uprawy, których należy unikać:
