Bracketing to potężna technika fotograficzna – ale co daje i kiedy należy jej używać?
W tym artykule wyjaśnię wszystko, co musisz wiedzieć o braketingu w fotografii, od absolutnych podstaw (np. jak nawiasować w aparacie) po bardziej zaawansowane wskazówki i techniki (np. jak używać braketingu do tworzenia profesjonalnego krajobrazu i pejzaże miejskie). Po drodze dołączam również wiele praktycznych porad, dzięki czemu wiesz dokładnie, kiedy i jak zastosować nawias, aby uzyskać najlepsze wyniki.
Konkluzja:jeśli słyszałeś o braketingu, ale nie masz pewności, co on robi, lub jesteś doświadczonym fotografem, który po prostu szuka wskazówek na wysokim poziomie, jesteś we właściwym miejscu.
Zaczynajmy.
Co to jest nawias?
Braketing to technika aparatu, w której rejestrujesz kilka różnych ekspozycji tej samej sceny. Innymi słowy, przechwytujesz standardowy obraz (poniżej, na górze), ciemniejszą/niedoświetloną wersję (poniżej, na dole po lewej) i jaśniejszą/prześwietloną wersję (na dole, na dole po prawej):
Każda kompozycja jest identyczna, ale poziom ekspozycji różni się w zależności od zdjęcia. Generalnie odbywa się to na statywie, aby zapobiec przemieszczaniu się aparatu między obrazami, ale są też fotografowie, którzy trzymają aparat w uchwycie z ręki (omawiam tę opcję poniżej!).
Zauważ, że nawiasy najczęściej występują w grupach trzyosobowych. Nie jest to jednak wymóg; niektóre sytuacje wymagają tylko dwóch obrazów, podczas gdy inne wymagają pięciu obrazów, siedmiu obrazów, dziewięciu obrazów, a nawet więcej. Zależy to od twoich umiejętności ekspozycji i samej sceny, jak omówię w następnej sekcji:
Dlaczego nawias jest przydatny?
Najprościej rzecz ujmując, bracketing zwiększa szanse na przybicie trudnej ekspozycji.
Widzisz, każdy nowoczesny aparat jest wyposażony w miernik, który analizuje scenę i określa właściwe ustawienia ekspozycji dla pięknie oddanych szczegółów. Ale chociaż mierniki aparatu są potężne, często źle ustawiają ekspozycję . Na przykład kamery charakterystycznie prześwietlają (nadmiernie rozjaśniają) ciemne sceny (np. nocny obraz panoramy miasta) i charakterystycznie niedoświetlają (nadmiernie przyciemniają) jasne sceny (np. drzewostan białych osiek na śniegu).
Kiedy tak się stanie, zawsze możesz dokonać korekty za pomocą trybu ręcznego lub kompensacji ekspozycji – ale jeśli nie masz dużego doświadczenia i doskonałego systemu ekspozycji psychicznej, trudno jest dokładnie określić, jak bardzo zmodyfikować ustawienia aparatu, aby uzyskać dobry wynik.
Wprowadź nawias, w którym robisz serię różnie naświetlonych zdjęć. Jasne, pierwsze ujęcie może być słabo naświetlone, ale jeśli zrobisz trzy (lub pięć lub siedem) zdjęć, jedno z pewnością będzie dobrze wyglądać. Dzięki wybrednemu oku i starannemu procesowi braketingu możesz praktycznie zagwarantować dobrą ekspozycję.
Taki bracketing – czyli jako zabezpieczenie – jest szczególnie pomocny w obliczu bardzo jasnych lub bardzo ciemnych scen, a także przy fotografowaniu scen z dużą zmiennością tonalną. Początkujący mogą zdecydować się na uwzględnienie w nawiasach nawet w bardziej standardowych scenariuszach narażenia, aby być bezpiecznym.
Ale jest jeszcze drugi powód, dla którego warto umieszczać zdjęcia w nawiasach, bardzo popularny zwłaszcza wśród fotografów krajobrazu i krajobrazu miejskiego:
Bracketing umożliwia robienie zdjęć o wysokim zakresie dynamiki (HDR).
Fotografowanie w nawiasach i w wysokim zakresie dynamicznym
Zakres dynamiczny sceny odnosi się do różnicy między jej najjaśniejszymi światłami a najciemniejszymi.
Szara ściana ma bardzo niski zakres dynamiki, ponieważ jest pełna tonów średnich i niewiele więcej. Ale zachód słońca – z jasnym niebem i ciemnym pierwszym planem – ma ogromny zakres dynamiczny, podobnie jak biały kot na czarnym tle, pagórek śniegu na czarnym drzewie i tak dalej.
A czujniki aparatu walczą aby uchwycić cały zakres tonalny takich scen. Podczas fotografowania zachodu słońca, jeśli ustawisz ekspozycję na półcienie, uzyskasz pozbawione szczegółów cienie pierwszego planu i pozbawione szczegółów światła nieba. Ale jeśli naświetlasz dla cieni, stracisz szczegóły w światłach, a jeśli naświetlisz dla świateł, stracisz szczegóły w cieniach.
Widzisz problem? Sceny z jasnymi i ciemnymi obszarami nie mogą być łatwo renderowane przez czujnik aparatu, bez względu na wartość ekspozycji. Na szczęście istnieje proste rozwiązanie:
Zamiast przechwytywać jeden obraz sceny, robisz nawias.
A potem mieszasz wszystkie zdjęć w nawiasach razem w programie do obróbki końcowej. W ten sposób możesz użyć szczegółowych świateł z jednego obrazu, szczegółowych półcieni z innego obrazu i szczegółowych cieni z trzeciego obrazu. Nie ma znaczenia, czy w każdym pojedynczym ujęciu brakuje szczegółów w jego ekstremach, ponieważ wszystkie szczegóły są obecne, po prostu rozłożone na trzy obrazy.
To może wydawać się trudne, ale tak naprawdę nie jest. Proces tworzenia nawiasów jest taki sam, jak opisałem w poprzednich sekcjach. A programy do przetwarzania końcowego często zawierają funkcję automatycznego łączenia, w której wybierasz kilka obrazów i szybko łączysz je ze sobą, aby uzyskać najlepszy (HDR!) rezultat.
Ostatnia uwaga:podczas gdy wiele scen wymaga tylko trzech ujęć w nawiasie – ujęcia standardowego, ujęcia jasnego i ujęcia ciemnego – w ekstremalnych sytuacjach możesz zamiast tego użyć pięciu, siedmiu lub dziewięciu obrazów. To najtrudniejsza część dotycząca bracketingu:decydowanie o liczbie zdjęć do przechwycenia!
Ustawienia nawiasów i aparatu
Ekspozycja obrazu zależy od trzech zmiennych:przysłony, szybkości migawki i ISO.
Dostosuj dowolną z tych zmiennych, a uzyskasz stopniowo jaśniejsze lub ciemniejsze ujęcie. Ale każda zmienna wpłynie również na Twoje zdjęcie w inny sposób:
- Przysłona wpłynie na wielkość sceny, na której jest ustawiona ostrość, znana również jako głębia ostrości
- Czas otwarcia migawki wpłynie na ostrość obrazu, zwłaszcza podczas fotografowania poruszających się obiektów
- ISO wpłynie na szum, czasami określany jako ziarnistość obrazu
Więc podczas nawiasów, którą zmienną należy kierować do dostosowania?
Ogólnie rzecz biorąc, w nawiasach należy używać czasu otwarcia migawki . Jeśli obiekt jest nieruchomy i pracujesz ze statywem, nie powinieneś mieć problemów ze zwiększaniem i zmniejszaniem szybkości migawki, a uzyskasz pożądany efekt niedoświetlenia/prześwietlenia.
Jeśli jednak chcesz zachować określoną wartość czasu otwarcia migawki, możesz użyć bracketingu za pomocą ISO. Po prostu wiedz, że im wyższe ustawienie ISO, tym gorzej będą wyglądały Twoje obrazy, więc bądź bardzo ostrożny przed zwiększeniem czułości ISO.
Jak ująć zdjęcia w nawias:krok po kroku
Teraz, gdy znasz już podstawy braketingu, chciałbym zaoferować prosty proces braketingu ujęć, z którego możesz korzystać niezależnie od sprzętu fotograficznego.
Krok 1:Wybierz tryb ręczny lub tryb priorytetu przysłony
Braketing działa tylko wtedy, gdy masz kontrolę nad ustawieniami aparatu, dlatego braketing w trybie Auto jest złym pomysłem (i i tak jest niemożliwy w większości aparatów).
Zamiast tego musisz ustawić aparat w trybie ręcznym, który pozwoli Ci indywidualnie ustawić przysłonę, szybkość migawki i ISO, lub tryb priorytetu przysłony, który pozwoli Ci ustawić przysłonę i ISO, podczas gdy aparat ustawia czas otwarcia migawki.
(Dlaczego nie tryb Priorytetu Migawki? Możesz użyć bracketingu w tym trybie, ale działa on poprzez regulację przysłony, co rzadko jest idealne.)
Krok 2:Zrób zdjęcie, używając zalecanych ustawień ekspozycji aparatu
Jeśli używasz trybu priorytetu przysłony, ustaw preferowaną przysłonę i czułość ISO, a następnie pozwól aparatowi wybrać odpowiednią szybkość migawki.
Jeśli używasz trybu ręcznego, ustaw trzy zmienne ekspozycji tak, aby pasek ekspozycji zrównał się ze znakiem zerowym w wizjerze.
Pamiętaj, że jeśli wiesz Twój aparat może niedoświetlić lub prześwietlić scenę, możesz swobodnie dostosować początkową ekspozycję, aby to skompensować. Jeśli więc sądzisz, że Twój aparat nie doświetli sceny ze śniegiem, możesz nieznacznie zmniejszyć szybkość migawki (w trybie ręcznym należy obrócić pokrętło czasu otwarcia migawki, a w trybie preselekcji przysłony należy zastosować dodatni kompensacja ekspozycji).
W przeciwnym razie użyj zalecanych ustawień aparatu.
Następnie zrób zdjęcie.
Krok 3:Zrób „prześwietlone” i „niedoświetlone” zdjęcie w nawiasach
Następnie musisz zrobić jaśniejsze i ciemniejsze zdjęcia.
W trybie ręcznym po prostu skróć czas otwarcia migawki o pełną stopę (zwykle trzy stopnie na pokrętle czasu otwarcia migawki) w przypadku prześwietlonego obrazu. Następnie zwiększ szybkość migawki o pełną stopę, aby uzyskać niedoświetlony obraz.
W trybie priorytetu przysłony po prostu wybierz kompensację ekspozycji +1 dla prześwietlonego obrazu, a następnie wybierz kompensację ekspozycji -1 dla niedoświetlonego obrazu. Spowoduje to automatyczne dostosowanie szybkości migawki w dowolnym kierunku.
Przy okazji, możesz poeksperymentować z przyrostami nawiasów. Jeśli bierzesz pod uwagę ubezpieczenie, zatrzymanie (tj. +1/-1) w dowolnym kierunku jest często bezpieczne. Ale jeśli masz do czynienia ze scenami o wysokim zakresie dynamicznym, dwa stopnie mogą być lepszą opcją.
Krok 4:Zrób dodatkowe zdjęcia
W tym momencie będziesz chciał obserwować swoją scenę. Możesz również sprawdzić histogram pod kątem zrobionych zdjęć i poszukać miejsc prześwietlenia (przycięcie świateł) na najciemniejszym obrazie i niedoświetlenia (przycięcie cieni) na najjaśniejszym obrazie.
Jeśli Twoja scena ma znaczny zakres dynamiczny, który nie został w pełni uchwycony przez serię ujęć w nawiasie, wykonaj dodatkowe zdjęcia w stopniach +2/-2, +3/-3 i tak dalej, aż będziesz zadowolony.
W przeciwnym razie uznaj, że sekwencja nawiasów jest zakończona i przejdź do następnego tematu!
Autobracketing ekspozycji
Jeśli często korzystasz z bracketingu lub po prostu chcesz uprościć ten proces, nowoczesne aparaty zazwyczaj oferują ustawienie Automatic Exposure Bracketing (AEB).
Wystarczy wybrać żądaną liczbę zdjęć w nawiasie, wskazać przyrost (np. dwa stopnie), a następnie wykonać kilka zdjęć. Twój aparat automatycznie dostosuje ustawienia ekspozycji, dzięki czemu uzyskasz serię plików w nawiasach.
Niestety, automatyczny bracketing ekspozycji nie działa w trybie ręcznym, więc musisz zamiast tego użyć priorytetu przysłony.
Kiedy należy umieszczać obrazy w nawiasach?
Nawias to świetna technika, ale nie trzeba tego robić przez cały czas – aw niektórych sytuacjach może być bardziej szkodliwa niż pomocna.
Po pierwsze, jeśli kręcisz jakąkolwiek scenę o wysokim zakresie dynamicznym, niezależnie od tego, czy planujesz mieszać obrazy w przetwarzaniu końcowym, zdecydowanie polecam wspornik. Zapewni to odpowiednią ekspozycję, a w przypadku scen HDR idealna ekspozycja ma kluczowe znaczenie. W szczególności uwzględnij w nawiasie ujęcia krajobrazu wschodu i zachodu słońca, a także wszelkie ujęcia pejzażu miejskiego wykonane o wschodzie i zachodzie słońca lub w nocy.
Po drugie, jeśli fotografujesz niezwykle ciemną lub niezwykle jasną scenę, opłaca się zastosować bracketing, ponieważ aparat często źle naświetla. Aby uzyskać najbardziej spójne wyniki, powinieneś strzelać ze statywu, ale jeśli wolisz strzelać z ręki, to też jest w porządku. Tak, utrudni to mieszanie HDR, ale jeśli bierzesz pod uwagę zakres ubezpieczenia, nie powinno to mieć znaczenia.
W rzeczywistości, jeśli obiekt się porusza, często najlepszym rozwiązaniem jest ręczny braketing. Możesz na przykład umieścić w nawiasie ujęcia żerującego ptaka i chociaż seria w nawiasie nie będzie wyglądać identycznie, otrzymasz co najmniej jedno użyteczne ujęcie.
Wreszcie, jeśli napotkałeś scenę i desperacko chcesz uzyskać odpowiednią ekspozycję (np. Jest to na przykład niebo jedyne w życiu), po prostu po prostu nawias. To najbezpieczniejszy sposób na zapewnienie dobrego ujęcia.
Z drugiej strony staraj się unikać braketingu, jeśli masz do czynienia ze standardową sceną o niskim zakresie dynamiki i szybko poruszającymi się obiektami. Spędzisz tak dużo czasu na próbowaniu nawiasów, że możesz przegapić kluczowe okazje, a nawias prawdopodobnie i tak nie zrobi dużej różnicy.
Przetwarzanie ujęć z bracketingiem na potrzeby obrazowania HDR
Tajniki mieszania high dynamic range są poza zakresem tego artykułu. Ale jeśli zrobiłeś serię zdjęć z wystarczającą ilością szczegółów, generalnie uzyskasz świetny wynik HDR w Lightroomie. Oto jak to działa:
Zaimportuj wszystkie zdjęcia w nawiasach, a następnie zaznacz całą serię na taśmie filmowej.
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Scalanie zdjęć>HDR .
Lightroom wykona całe mieszanie, a otrzymasz piękny obraz HDR!
Jeśli potrzebujesz większej kontroli nad procesem mieszania, zawsze możesz kupić dedykowany program HDR, taki jak Photomatix lub Aurora HDR.
Alternatywnie możesz ręcznie mieszać obrazy w Photoshopie, używając masek jasności; to bardzo skomplikowany proces, ale preferowany przez niektórych fotografów krajobrazu.
Bracketing w fotografii:ostatnie słowa
Teraz, gdy skończyłeś ten artykuł, wiesz, o co chodzi w nawiasach – i wiesz, jak i kiedy z niego korzystać.
Więc wyjdź z aparatem i poćwicz. Znajdź sceny o wysokim zakresie dynamiki, wykonaj kilka braketingu i przetwórz wyniki. Możesz też uchwycić bardzo jasne lub bardzo ciemne sceny, a następnie zobaczyć, jak braketing pomaga zapewnić dobrą ekspozycję!
Teraz do Ciebie:
Czy próbowałeś używać nawiasów? Kiedy planujesz go użyć? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach poniżej!