Robert Richardson's oko na nietypowe eksponaty ekstremalne kadry i nierealistyczne oświetlenie. Przyjrzyjmy się jego charakterystycznemu stylowi.
Dzięki swojej długiej współpracy z niektórymi z największych reżyserów Hollywood, Robert Richardson zdobył trzy Oscary i zapalił kilka klasycznych filmów w Hollywood. Jego długi związek z Quentinem Tarantino obejmuje m.in. Kill Bill filmy, Nienawistna ósemka , a także niedawny Pewnego razu . . . w Hollywood . Zdobył Oscara za urzekający portret cudownego dzieciństwa w filmie Hugo Martina Scorsese .
1. Podświetlenie
Jednym z jego charakterystycznych stylów jest użycie oślepiającego, przypominającego słońce podświetlenia jako zestawu oświetlenia z jednego źródła, odbijającego się z powrotem w twarz fotografowanej osoby za pomocą białej karty lub rekwizytu (np. stołu). Ta technika wyodrębnia obiekt z tła, dając imponujący efekt „halo”.
To kultowe oświetlenie jest najbardziej znane z kultowych ujęć Umy Thurman w Kill Bill:Cz. 1 . Postać Umy „Oblubienica” stoi na stole, jej blond włosy są tak jasne, że przycinają jej twarz, oświetlone odbiciem oślepiającego światła.
2. Odbijanie
Richardson stwierdził w swoim American Cinematographer wywiad, w którym łączy potężne Pars i Maxi Brutes z filtrami obiektywu Tiffen, aby uzyskać rozkwitłe pasemka. Używa odbitych kart w szerszych ujęciach, a także rekwizytów, takich jak stoły (a nawet szafy innych postaci), aby odbijać wyciek z podświetlenia z powrotem na talent. Z pomieszczeniem, które można wstępnie wyposażyć w kilkanaście takich świateł — jak w zestawie z Nienawistnej ósemki — oświetlenie każdego ujęcia to tylko kwestia wyboru świateł do przyciemnienia i miejsca umieszczenia odpowiednich obiektów odbijających.
Użył tej samej techniki w zupełnie inny sposób w Hugo . Z szerokokątnym obiektywem umieszczonym nisko na podłodze, było mniej sposobów na motywowanie światła, więc Richardson się tym nie martwił. Skierował reflektor przez świetlik i pozwolił, by grało jak światło księżyca. Ponieważ współpracuje z reżyserami, których filmy są mocno stylizowane, nie ogranicza się do tego, co wygląda „naturalnie” lub „praktycznie oświetlone”. Robi to, czego potrzebuje, aby uzyskać piękną oprawę i prosi publiczność o zawieszenie niedowierzania.
3. Elastyczność oświetlenia
Nienawistna ósemka i Django Unchained są świetnymi przykładami elastyczności oświetlenia Richardson. Mocne podświetlenie połączone z odbijającym się wypełnieniem trafia pod kowbojskie kapelusze głównych bohaterów z szerokim rondem, a podświetlenie w górę dodaje element niesamowitości.
Richardson często używa taśmy filmowej Kodaka z balansem wolframu, wykorzystując kontrast kolorów, aby nadać swoim ramom dodatkowy wymiar. Zimne światło zewnętrzne o zrównoważonym świetle dziennym działa jako oświetlenie krawędziowe dla postaci, podczas gdy ciepłe, zrównoważone światło wolframu odbija się od podłogi lub stołów, oświetlając postacie. Ponieważ twarz fotografowanej osoby nie jest zbyt jasna, kolor i obramowanie światła służą do odizolowania obiektu, dając aktorowi większą swobodę poruszania się bez martwienia się o wyjście z głównego światła.
.
Zawsze rozchwytywany Robert Richardson zamierza wprowadzić swój charakterystyczny styl do nowego Venoma film w reżyserii Andy'ego Serkisa w 2020 roku.