Zrób to sam Przejścia

Mimo że oprogramowanie do edycji oferuje setki cyfrowych efektów wideo (DVE), możesz chcieć stworzyć własne przejścia scen za pomocą kamery i wykonać prostą edycję. Po co omijać te wszystkie fajne flipy, klapki i wloty? Aby stworzyć unikalne efekty, dostroić akcenty, wzmocnić ciągłość, unikać konwencjonalnych przejść – a może po prostu skłonić publiczność do powiedzenia „Hej, super!” Przyjrzyjmy się więc niektórym domowym przejściom, a następnie spójrzmy, co możesz z nimi zrobić.

Przejście jest oczywiście wizualnym sygnałem dla widzów, że jedna część programu się kończy, a zaczyna się druga część. Zanikanie, rozpuszczanie i wymazywanie to tradycyjnie najpopularniejsze przejścia, a współczesna praktyka dodaje niemal każde DVE, które może wdrożyć Twoje oprogramowanie. Jeśli wolisz tworzyć własne, niestandardowe przejścia, trzy podstawowe wybory obejmują techniki fotograficzne, sztuczną optykę i dopasowane ujęcia.

Najczęstszymi przejściami zbudowanymi z aparatu są przeciąganie ostrości i przesuwanie panoramy. W panoramicznej panoramie (która ma kilka alternatywnych nazw, takich jak „flick pan”), kamera kończy ostatnie ujęcie sekwencji, nagle obracając o 60, 90, a nawet 180 stopni, tak szybko, że scena staje się całkowicie rozmyta. Pierwsze ujęcie w następnej sekwencji zaczyna się od podobnego szybkiego panoramowania, które kończy się wykadrowaniem obiektu. Po połączeniu, efekt wygląda jak pojedyncza patelnia rozjaśniająca z jednego obrazu na drugi. (Więcej informacji na temat patelni Swish znajduje się na pasku bocznym Swish Pan.)

Wyciąganie ostrości wykorzystuje podobną technikę edycji, ale efekt uzyskuje się poprzez ręczne wyrzucenie nieostrego końca wychodzącego ujęcia, a następnie rozpoczęcie nieostrości następnego ujęcia i stopniowe wyostrzenie go. Ten efekt jest bardzo przydatny do wskazania retrospekcji w historii. Podobnie jak swish pan, przyciąganie ostrości działa najlepiej, gdy wychodzące i przychodzące ujęcia są rozpuszczane (przenikają), aby je zmieszać.

Klasyczna optyka

Zanim drukarki optyczne umożliwiły tworzenie przejść w laboratoriach filmowych, operatorzy musieli wykonywać je bezpośrednio w aparacie. W wideo tworzenie zanikania jest lepiej obsługiwane cyfrowo podczas edycji niż ręczne zamykanie obiektywu (lub odwrotnie z zanikaniem). Ręczne zanikanie jest jednak zawsze nieco nieregularne, nadając mu dziwny, staromodny wygląd, więc możesz chcieć z tym poeksperymentować. (Jeśli przysłona obiektywu nie zamyka się całkowicie, przekręć ją do najmniejszego otworu, a następnie zakryj obiektyw czarną kartą.)

Możesz także wykonać kolorowe wycieranie w aparacie. Aby to zrobić, umieść dużą kolorową kartę wystarczająco daleko, aby jej krawędź wyglądała dość ostro, ale wystarczająco blisko, aby wypełnić ramkę. Zakończ ujęcie, przesuwając kartę poziomo na miejsce, stopniowo zastępując obraz. W pierwszym ujęciu następnej sekwencji zacznij od tej samej karty zakrywającej obiektyw, a następnie wyciągnij ją z kadru, aby odsłonić scenę. Upewnij się, że karta porusza się z tą samą prędkością iw tym samym kierunku. Efekt rozpuszczony razem w poście to kolor, który przesuwa się po ekranie, zakrywając jeden obraz, a następnie odkrywając inny.

Efekt jest jeszcze ostrzejszy z dużym, monochromatycznym obiektem – powiedzmy biały panel truck. W poprzedzającym ujęciu ciężarówka przejeżdża przez ujęcie, na chwilę wypełniając kadr. W nadchodzącym ujęciu powtarza proces. Łącząc ujęcia, w których ciężarówka wypełnia kadr w każdym, sprawiasz, że ciężarówka przesuwa się z jednego miejsca do drugiego. W przypadku wariantu tego efektu, poproś wykonawcę, aby podszedł do kamery, aby uzyskać ekstremalne zbliżenie. Następnie niech ta sama postać zacznie od ekstremalnego zbliżenia z odwróconym kątem w nowej scenie, a następnie odejdzie, aby odsłonić scenę. Kiedy wszystko jest połączone, ujęcia sprawiają, że postać przechodzi przez kamerę i wychodzi na drugą stronę.

Dopasowane strzały

Innym sposobem na powiązanie dwóch ujęć jest dopasowanie ich kompozycji lub ruchu. Jeśli na przykład ujęcie wychodzące jest zbliżeniem okrągłego zachodzącego słońca, możesz przyciąć żarówkę o dopasowanym rozmiarze i położeniu, aby rozpocząć następującą po niej sekwencję nocną. Generalnie celem jest znalezienie lub stworzenie bardzo podobnych kształtów, kolorów lub ogólnych kompozycji. Następnie poeksperymentuj z nimi:czasami możesz połączyć je prostym cięciem; czasami inne sytuacje wymagają rozwiązania.

Równie dobrze działa dopasowanie ruchu. Jeśli kamera obraca się, przechyla lub kołysze na końcu ujęcia wychodzącego, rozpocznij ujęcie przychodzące tym samym ruchem, zachowując prędkość i kierunek tak bardzo, jak to możliwe.

Alternatywnie możesz dopasować ruch obiektu. Jeśli chcesz skondensować spacer przez miasto do krótkiego montażu, stwórz serię ujęć, na których obiekt porusza się zawsze w tym samym kierunku na ekranie iz tą samą prędkością. Nawiasem mówiąc, jest to miejsce, w którym chcesz wykonywać cięcia z przeskoku:utrzymuj rozmiar obiektu, wysokość kamery i pozycję kamery w poziomie w każdym ujęciu.

Jak z nich korzystać

Zasugerowaliśmy już kilka zastosowań dla przejścia w domu. Unikają zimnej, cyfrowej jakości efektów generowanych komputerowo i wymagają celowego planowania i przemyślenia, co jest dobrą rzeczą. W dopasowanych kompozycjach lub ruchach przejścia kamer wzmacniają ciągłość, wygładzając zmiany z jednej sekwencji do następnej.

Przejścia kamer są również przydatne do kontrolowania uwypuklenia. Na przykład swish pan podkreśla zmianę z bardzo prostolinijnym ogłoszeniem, że zaczyna się nowa sekwencja. Przeciągnięcie ostrości lub wyczyszczenie koloru jest bardziej neutralne:ogłaszają zmianę, nie robiąc z tego wielkiej sprawy. Wreszcie, dopasowana kompozycja lub ruch może faktycznie osłabić przejście, przenosząc ten sam przepływ od ujęcia do ujęcia.

Wreszcie jest efekt gee-whiz. Kiedy łysa kopuła mężczyzny zmienia się w piłkę plażową, efekt jest komiczny. Kiedy ta biała ciężarówka przejeżdża obok, teleportując się natychmiast między dwoma różnymi lokalizacjami, może pojawić się niemal upiorne uczucie, jakby kierowca wjechał w Strefę Zmierzchu. Bardziej subtelnie, utrzymywanie się elementów kompozycyjnych lub kolorystycznych od jednego ujęcia do następnego sugeruje celowy projekt lub artystyczną jakość całego przedsięwzięcia. I bez względu na to, jak bardzo przyziemnie podchodzisz do tworzenia filmów, naprawdę jesteś artystą, prawda?

[Sidebar:Swish Pan Techniques]
Jak już zauważyliśmy, Swish Pan to poziomy ruch kamery tak szybki, że obraz jest tylko przemykającym rozmyciem. Początek panoramowania kończy ostatnie ujęcie sceny wychodzącej, a efekt kończy się wraz z pierwszym ujęciem sceny nadchodzącej. Istnieją trzy sposoby tworzenia patelni, w kolejności zwiększania efektywności (a także zwiększania trudności).

Samodzielna patelnia swish. Najłatwiejszą procedurą jest skierowanie aparatu w ogólnym kierunku ujęcia wychodzącego, naciśnięcie NAGRAJ, a następnie panoramowanie tak szybko i jak najdalej. Podczas montażu po prostu upuść ruchomą część ujęcia między sekwencją wychodzącą i przychodzącą. Wynik może wyglądać trochę dziwnie, ale działa. (Nawiasem mówiąc, możesz gromadzić patelnie, robiąc je w miejskich i zalesionych przestrzeniach zewnętrznych, małych i dużych wnętrzach, w dzień lub w nocy itp., A następnie upuszczając odpowiednią wersję do dowolnego programu, który edytujesz.)

Swish out/cut in. Swish panoramy są bardzo łatwe do uruchomienia, więc możesz spróbować zakończyć scenę szybkim rozmyciem, a następnie przejść bezpośrednio do następnej sceny. W dziewięciu przypadkach na dziesięć wynik wygląda absolutnie perfekcyjnie.

Swish out/swish in. Idealny swish patelni składa się z bicza wychodzącego od wychodzącego obiektu, po którym następuje pasujące rozmycie, które zatrzymuje się na nowym obiekcie w następnej sekwencji. (Często pomaga wygładzić przejście między dwoma panoramowaniem za pomocą rozpuszczania.) Ale kiedy poruszasz kamerą tak szybko, bardzo trudno jest zatrzymać się na dokładnie właściwej kompozycji. Korygowanie kadrowania po panoramowaniu wygląda na błąd, więc sztuczka polega na tym, by zrobić szerokie ujęcie, w którym niewielkie przesunięcie obiektu jest bardziej akceptowalne.