Rozmowa z Lucianem Readem, operatorem obrazu „Podzielona Ameryka”

Mieliśmy okazję porozmawiać z operatorem Lucianem Przeczytaj o jego pracy nad pokazem EPIX, Podzielona Ameryka , a także jego przemyślenia na temat tego, co sprawia, że ​​jest świetnym operatorem i jak podejść do historii jako DP.

PremiumBeat: Czy możesz nam trochę opowiedzieć o swojej ścieżce kariery i jak doprowadziła ona do nakręcenia filmu America Divided ?

Lucian Przeczytaj: Nie chodziłem do szkoły filmowej. Nie poszedłem drogą AC lub byłem mentorem. Prawda jest taka, że ​​kiedy pierwszy raz przekroczyłem linię z aparatem, najpierw skoczyłem w głowę. Wziąłem zajęcia z edycji, ponieważ chciałem wiedzieć, co muszę przywrócić, aby dokonać edycji. Wiedziałem, że muszę ułatwić post.

Właściwie zaczynałem jako dziennikarz, to jest moje szkolenie. Zacząłem w 2002 roku. Przez kilka lat codziennie pracowałem w gazecie, a potem wyruszyłem w trasę z batalionem piechoty morskiej w 2004 roku. Zacząłem pracować w Afganistanie przez większą część następnych siedmiu lat. Zrobiłem kilkanaście obszernych raportów na okres głównie w Afganistanie i kilku innych miejscach. Nie byłem wyszkolony jako producent telewizyjny ani operator, ale dzięki temu doświadczeniu przeszedłem z pola/zdjęć w ruch. Z tego programu zostałem zatrudniony do serialu dokumentalnego zatytułowanego Lata niebezpiecznego życia . Był w Showtime dla pierwszej serii, a ostatnio miał drugą serię w National Geographic.

To właśnie w tym programie produkowałem prace głównie na Bliskim Wschodzie, ale byłem też zasadniczo wewnętrznym reżyserem zdjęć. To był pierwszy sezon, nad którym pracowałem z dziewięcioma godzinnymi odcinkami. Kręciłem fragmenty tych wszystkich godzin na całym świecie – w całym kraju – i tak naprawdę było to przejście od pracy typu producent strzelanek z jedną kamerą, którą wykonywałem dla magazynu informacyjnego, do [pracy z] znacznie większa załoga, wielokamerowe wywiady i duża produkcja. […] Dzięki temu doświadczeniu ja i kilka innych osób założyliśmy własną firmę produkcyjną i opracowaliśmy America Divided seria.

PB: W jakim formacie aparatu i obiektywu nakręciłeś serial?

LR: Kręciliśmy na Canonie C300 Mark II. Czasami podczas wywiadu nagrywaliśmy od trzech do czterech kamer. Nasze obiektywy będą się różnić między Canon Cinema Primes, 70-200 lub Canon Cinema 30-300.

PB: Jedną z rzeczy, które naprawdę mi się podobało, jest to, że od razu wchodzisz w konflikt. Czasami ludzie boją się konfliktów, ale to właśnie tworzy dobre treści. Jak do tego podchodzisz?

LR: Powinieneś bać się konfliktu. Powinieneś pomyśleć o tym, jak [chcesz] opowiedzieć historię poza tym, co dostajesz na powierzchni. ja z pewnością wiedziałem, że moje tło konfliktu w dokumentach informacyjnych oznacza, że ​​jestem gotów trochę pocierpieć, aby uzyskać wymarzony obraz. Powinieneś przemyśleć każdą sytuację i zastanowić się, jakie są najlepsze sposoby na zrobienie tego. Czy chcę to zrobić z bliska? Czy chcę to zrobić na odległość? Czy chcę wejść tutaj na gimbalu, czy chcę wejść tutaj na kijach? Jaka jest żądana liczba klatek na sekundę? Wszystko powinno być decyzją. Proces twórczy powinien mieć miejsce nawet w sytuacjach, w których możesz pomyśleć, że wystarczy kinetyka sceny. Oczywiście najlepsi ludzie wchodzą w każdy problem filmowy i myślą, że [to] ma wiele rozwiązań, a następnie [decydują] na jedno.

PB: Czy w krajobrazie dzisiejszego społeczeństwa czujesz, że dokumentaliści mają większą niż kiedykolwiek odpowiedzialność za opowiadanie historii?

LR: TAk. To trudne, prawda? Tak, [nigdy nie było] tak długiego momentu w historii kraju od czasu wynalezienia fotografii dokumentalnej. Są kwestie i problemy, którym trzeba się przyjrzeć. Jest coraz więcej historii, które trzeba opowiedzieć. Zdecydowanie wkraczamy w czas, w którym coraz więcej ludzi zasiada przy stole w naszej kulturze, polityce i społeczeństwie, a ich historie trzeba opowiadać. Coraz bardziej wydaje mi się, że ich historie trzeba opowiedzieć filmem. Myślę, że zawsze ważne jest […], aby twoi producenci, załogi i wszyscy zaangażowani byli w jakiś sposób blisko tych społeczności. Opowiadasz lepszą historię, pracując ze społecznościami i mając ludzi, z którymi pracujesz, aby byli blisko tych społeczności. Przy stole jest coraz więcej osób, które zasługują na równy głos. Ale powiedziałbym, że problem polega na tym, że teraz jest tak dużo treści, że coraz trudniej jest je pokazać ludziom, ponieważ jest tak wiele możliwości wyboru. Walczysz o wywarcie wpływu.

Rozwiązanie, do którego doszliśmy z America Divided było, zróbmy serię, która naprawdę stara się dotrzeć do sedna wielu z tych kwestii, ale uwzględnijmy również aktywistów i organizacje, które walczą w tych sprawach. Pracują nad poprawą sytuacji, [więc] wprowadź ich do serii, zrealizujmy ich pracę. Nawet jeśli nie wysyłasz konkretnego filmu do gigantycznej publiczności, tworzysz coś, co przyda się ludziom, których prace i tak wstrzymujesz. Więc mogą to wziąć, mogą wziąć te historie i w nieco bardziej zawężony sposób wykorzystać je do utrzymania się w życiu prywatnym, wykorzystać je do rekrutacji i tak dalej. To, co próbuję tutaj osiągnąć, to jak mogę uczynić świat lepszym miejscem pod względem tego jednego problemu.