Jeśli prawdziwe jest stare powiedzenie, że obraz jest wart tysiąca słów, jaką wartość powinniśmy przywiązywać do słów, które pomagają stworzyć obraz? Podczas opracowywania scenariusza pisarz ma za zadanie namalować portret wokół zarówno narracji całej sceny, jak i stanu emocjonalnego i sytuacyjnego postaci lub postaci. I chociaż reżyser może współpracować z operatorem, aby zapewnić, że efekty wizualne są estetyczne i przyjemne, to scenarzysta musi przekazać ładunek, który zapoczątkuje ewolucję sceny, historii i całego scenariusza.
Każdy pisarz wart swojej wagi w słowach wie, że napisanie scenariusza lub scenariusza za pomocą sygnałów wizualnych, aby pomóc postaci zrozumieć swoje miejsce, jest kluczem do przyciągnięcia widza. Prawdopodobnie wszyscy słyszeliśmy aktorzy pytający reżysera:„Jaka jest moja motywacja w tej scenie?” Kiedy tego typu pytania są zadawane na planie, pisarz nie wykonał już najbardziej krytycznej części pracy – oferując konkretne, wizualne wskazówki, jak interpretować swoje słowa.
Czytając kilka następnych akapitów, naszym celem będzie zaoferowanie pewnego wglądu w to, jak możesz poprawić swoje pisanie, aby palce mogły służyć jako pędzle, twoje myśli jako farby olejne, a ekran komputera jako płótno, na którym tworzysz swoje następne arcydzieło.
Pisanie tego, co można zobaczyć
Maud Purcell opublikowała wiele artykułów na temat korzyści zdrowotnych wynikających z dziennikarstwa. Twierdzi, że prosta czynność zapisywania swoich uczuć w określonych sytuacjach może pomóc przezwyciężyć stresy życiowe, poprawić nastrój i być może poprawić ogólne samopoczucie. I to Oscar Wilde napisał słynne słowa:„Nigdy nigdzie nie podróżuję bez mojego pamiętnika. W pociągu zawsze należy mieć coś fascynującego do przeczytania.” Chociaż zarówno Purcell, jak i Wilde mówią nam, że zapisywanie w dzienniku osobistych doświadczeń jest dobre dla zmysłów, ten rodzaj pisania nie zawsze jest najlepszy dla ekranu.
Na przykład, zamiast pisać:„Samantha była ogarnięta radością, gdy kręciła się na polu”, rozważ coś takiego:„Samantha uśmiechała się szeroko, śmiejąc się głośno z piskiem zachwytu, z wyciągniętymi ramionami, kręcąc się w kółko na polu polne kwiaty”. 
Pozostań na swoim ścieżce skryptów
Kiedy zagłębiamy się w tworzenie scenariusza, łatwo jest chcieć zrobić wszystko. Trudno jest zrezygnować z kreatywnej kontroli, zwłaszcza gdy to my siedzimy za kółkiem. Jednak, podobnie jak w przypadku jazdy w godzinach szczytu, najlepiej jest pozostać na swoim pasie, aby pozostać na dobrej drodze, zamiast skręcać lewą i prawą stronę tylko dlatego, że ruch może poruszać się po obu stronach.
Reżyserom płaci się za reżyserię, DP za uchwycenie wizualizacji, a jako scenarzysta, twój chleb jest posmarowany masłem, gdy upieczesz cholernie dobry bochenek słów. Pokusa, by wtopić się w rolę reżysera i zacząć zaznaczać sceny, ujęcia kamery lub krzyczeć, kiedy dramatyczna muzyka wznosi się ku jej szczytowi, jest realna – bez wątpienia – ale w tym przypadku nie jest to twoja praca.
Jeśli uważasz, że musisz uwzględnić kierunek kamery, aby uzyskać obraz, trzymaj te elementy osobno w uwagach produkcyjnych do scenariusza reżysera. W naszym przykładzie z polnymi kwiatami może to wyglądać mniej więcej tak:„Kamera zaczyna ciasno przylegać do głowy i tułowia Samanty, a następnie dźwigi się około 50′ powyżej, gdy obraca się, odsłaniając pole polnych kwiatów”.
Kiedy jesteś w stanie stworzyć skrypt, który jest atrakcyjny wizualnie i pełen bogatych sygnałów rozwoju postaci, kierunek i praca kamery powinny płynnie łączyć się, aby ożywić Twój scenariusz. Jako scenarzysta pozostań na swoim pasie i skup się na rysowaniu tego wizualnego obrazu, który masz w głowie.
Pisanie wizualne zapewnia smak
Indyjskie jedzenie oferuje jedne z najpotężniejszych kombinacji smakowych na całym świecie. Bez tego dania takie jak Beef Vindaloo i Chicken Biriyani prawdopodobnie okazałyby się mdłym gulaszem wołowym lub kurczakiem. Podobnie, mocne scenariusze, które szczycą się solidnym wizualnym pisaniem, mogą sprawić, że historia stanie się niezapomniana.
Opisywanie słów, które drażnią oko i ucho widza, może wziąć prostą linię narracyjną i nadać jej mocy. Rozważ następującą wypowiedź:„Tim chwycił klucze i wyszedł z biura”. Dobra, jasne, rozumiemy, Tim jest w ruchu. Ale dokąd on idzie? Czy się spieszy? Jaki jest powód jego odejścia?
Spróbujmy jeszcze raz tę linię:„Tim pospiesznie zebrał klucze, energicznym ruchem prawej ręki, chwytając klamkę frontowych drzwi i otwierając ją lewą, jego poczucie pilności było namacalne, gdy pospiesznie opuszczał biuro w takim pośpiechu że drzwi nie zamknęły się za nim całkowicie”. Używanie emocjonalnych, fizycznych przymiotników, aby nadać ton scenie, prowadzi zarówno aktora, jak i widza do zrozumienia, że Tim musi szybko wyjść z biura. Dokąd zmierza, cóż, miejmy nadzieję, wyjaśniono to w poprzedniej scenie lub wkrótce potem. 
Więcej niż słowa
Najlepsi aktorzy na świecie mogą osiągnąć tylko tak dobre wyniki, jak otrzymany scenariusz. Improwizacja nie zawsze jest najlepszą receptą na sukces podczas kręcenia krótkiego filmu lub długiego filmu fabularnego. Próba uchwycenia przysłowiowej „błyskawicy w butelce” nie jest sposobem na wykonywanie swojej pracy – niezależnie od tego, czy jesteś scenarzystą, producentem, aktorem czy reżyserem. Kontemplując swój następny skrypt, rozważ poświęcenie czasu na tworzenie skryptów, które pokazują, a nie mówią.
Dave Sniadak pracuje z głową w chmurach – dosłownie – jako kierownik ds. komunikacji korporacyjnej w linii lotniczej z Minneapolis; ma też na swoim koncie ponad 25 krajowych nagród za produkcję wideo.