Główną różnicą między prostym a artystycznym oświetleniem wideo jest nastrój. Ustawianie nastroju wykracza poza kompetencje techniczne i wchodzi w projektowanie oświetlenia. Nie jest to trudne, jeśli wiesz, jak sterować trzema podstawowymi elementami oświetlenia:kluczem, kontrastem i kolorem. Po pierwsze, musisz oczywiście jasno określić, jakiego nastroju szukasz:słoneczny, senny, macho, przerażający lub którykolwiek z wielu innych stanów emocjonalnych. Na przykład oświetlenie o północy jest równie ciemne, niebieskie i kontrastowe, zarówno dla spacerujących kochanków, jak i czających się wampirów. Jednak poza podstawami, romantyczne i przerażające są różne zwierzęta.
Zobaczmy więc, jak malować emocjonalne obrazy świetlne, używając kontrastu, koloru, a przede wszystkim klucza. Użyte tutaj słowo „klucz” nie oznacza głównego światła na obiekcie, ale proporcję światła do ciemności w obrazie. Będziemy pracować w pomieszczeniach, gdzie zwykle wykonujesz większość oświetlenia i masz największą kontrolę.
High-Key
Wysokiej tonacji obrazy są zasadniczo w jasnych tonach z ciemniejszymi akcentami. Nie oznacza to niskiego kontrastu; dobry projekt oświetlenia high-key obejmuje pełną gamę tonów od bieli do czerni.
Zazwyczaj oświetlenie high-key jest ciepłe, radosne, ekspansywne i energetyczne. Spójrz na wspaniałe komedie z lat 30., a na pewno znajdziesz mocne oświetlenie. Aby osiągnąć ten „otwarty” wygląd, typowe projekty high-key charakteryzują się dokładnym oświetleniem kluczowym i wypełniającym dla obiektów, a także dużą ilością światła na ścianach i podłogach. Małe obszary pozostają ciemniejsze, aby podkreślić ogólny wygląd. Jeśli pracujesz z ograniczonym zestawem, miękkie pudełka lub parasole są szczególnie skuteczne, ponieważ zapewniają szerokie, równomierne światło, które pomaga oświetlić tło. W rzeczywistości trudno je powstrzymać. 
High-key może również oznaczać ciepło i odblaski. W przypadku emocjonalnie gorących wnętrz zacznij od podstawowego, głośnego planu oświetlenia, a następnie dostosuj go, zwiększając kontrast lub ogólną jasność, nieco prześwietlając lub zwiększając jasność w postprodukcji.
Możesz wziąć high-key w przeciwnym kierunku:w kierunku zimnego, twardego, odpowiedniego do więzień, zajezdni autobusowych i futurystycznych scenerii. Najszybszym sposobem na osiągnięcie tego efektu jest odłożenie lamp i użycie samych świetlówek sufitowych, najlepiej w suficie kratowym, jeśli taki posiadasz. Cienie zostaną rozmyte, ale pojawią się pod oczami i podbródkami fotografowanej osoby. Jeśli brakuje ci świetlówek, ustaw miękkie światła tak wysoko, jak to możliwe i zablokuj wykonawcom, aby stali pod nimi.
Niski klawisz
Przy słabym oświetleniu powstają głównie ciemne obrazy z akcentami jaśniejszymi. Klasyczne i dramatyczne filmy noir, takie jak Casablanca, wykorzystują pełną skalę szarości od czerni do bieli, ale dominują ciemniejsze odcienie.
Podstawowe smaki słabego oświetlenia są dramatyczne i mocne. Aby wprowadzić odpowiedni nastrój, pracuj jak najwięcej z punktami, zmiękczając światła za pomocą ekranów lub wirowanych tafli szklanych. Podświetlenie jest ważne, zarówno ze względu na akcent świetlny, jaki zapewnia, jak i oddzielanie obiektów od tła. 
Prawdziwy sekret słabego oświetlenia tkwi w tych tłach. Trzymaj meble i inne przedmioty częściowo w cieniu i nie myj ścian światłem. Zamiast tego użyj kontrolowanych plam i snopów światła, aby stworzyć wzory na tle. Aby wyglądały realistycznie, te obszary świetlne powinny być motywowane, to znaczy powinny sprawiać wrażenie światła pochodzącego z okien, drzwi lub praktycznych opraw oświetleniowych. Ciasteczka (lite deski z wyciętymi w nich wzorami sylwetki) mogą chlapać tła drzewami, żaluzjami lub po prostu cętkowanymi wzorami, aby rozbić światło. Używaj plików cookie oszczędnie, ponieważ mogą wyglądać dziwnie.
Doprowadzając stonowane oświetlenie do skrajności, możesz wywołać upiorne, tajemnicze i groźne uczucia. W tym podejściu redukujesz jasne obszary do minimum potrzebnego do zrozumienia obrazu lub, dla dodatkowego napięcia, nawet poniżej tego minimum. To sprawia, że publiczność wytęża się, aby zidentyfikować ten ogromny kształt, który chwieje się w kierunku odważnej bohaterki. Minimalne oświetlenie nie oznacza słabego oświetlenia:upewnij się, że nadal masz dobrą ekspozycję.
Dwie starożytne techniki oświetleniowe sprawdzają się w przerażających scenach. Najpierw wbij zagrożenie bezpośrednio od tyłu, aby stworzyć anonimową sylwetkę. Następnie podpal bohaterkę od dołu (jak świecą, którą nosi). Podobnie jak w przypadku plików cookie, miej te efekty pod kontrolą, chyba że dążysz do ekstremalnego efektu.
Niski klucz może również oznaczać ciepło, przytulność, bezpieczeństwo i romantyczność. Używanie ognia jako motywacji do kluczowego oświetlenia jest najbardziej oczywistą techniką. Równie dobrze sprawdzają się praktyczne (czyli widoczne w kadrze) światła. Niezależnie od tego, czy rozmawiasz w budce restauracyjnej, czy na kanapie w salonie, para w kręgu ciepłego (tj. jasnego) światła z ciemniejszymi tonami wokół nich wygląda świetnie.
Kontrast
Zakres i gradacja tonów od czerni do bieli w obrazie określają kontrast. Szeroki zakres jasności (często nazywany długą skalą szarości) oznacza, że na obrazie obecny jest każdy poziom, od martwej czerni do czystej bieli, chociaż może być to trudniejsze do zobaczenia w kolorze niż w czerni i bieli. 
Ogólnie preferowana jest długa skala szarości, ale aby stworzyć delikatną, pasywną lub mglistą atmosferę, czasami chcesz uniknąć skrajności czerni i bieli i ograniczyć tony do środka. Aby to zrobić, upewnij się, że masz dużo światła wypełniającego na obiektach i szerokie, równomierne oświetlenie tła. Tutaj znowu najlepiej sprawdzają się miękkie światła, ponieważ zapewniają one naturalnie nisko kontrastowe oświetlenie.
Jeśli skala szarości jest zakresem tonów, gradacja to wielkość skoku z jednego tonu do następnego. Zwykle potrzebujesz jak najdłuższej gradacji, około 14 kroków między czernią a bielą. Jednak, aby uzyskać ostre, surowe, brutalne lub macho uczucie, spróbuj zmniejszyć liczbę kroków od czerni do bieli. Aby to zrobić, zmniejsz światło wypełniające i rozpryskuj silne błyski światła na tło.
Zarówno zakresem kontrastu, jak i gradacją można łatwo zarządzać w poście, więc możesz chcieć normalnie oświetlić oba nastroje, a następnie wprowadzić zmiany później.
Kolor
Nic tak nie wpływa na nastrój jak kolor, czy to ostre czerwienie, słoneczne żółcie, kojące błękity, żywe zielenie czy gwałtowne fiolety. Projekt produkcyjny zwykle określa kolor, ale można go wzmocnić kolorowymi żelami na światłach.
Znowu ciepłe światło ognia jest oczywistym przykładem. Subtelne efekty obejmują bardzo jasne, ciepłe żele, które dają poczucie glamour lub odrobinę niebieskiego podświetlenia, aby zasugerować romantyczne światło księżyca.
Podczas pracy z kolorem nie zapominaj, że oświetlenie tła nie musi być idealne w temperaturze barwowej. Na przykład standardowe żarówki domowe (o około 400 kelwinów cieplejsze niż żarówki halogenowe) mogą świetnie wyglądać w sypialniach, salonach i innych miejscach, w których potrzebujesz atrakcyjnej tonacji kolorów.
I nie zapomnij o emocjonalnym efekcie efektów świetlnych poza kamerą. Upiorna żółć neonu baru lub znaku hotelu może być naprawdę nieprzyjemna. Obracające się czerwone światło radiowozu oznacza niebezpieczeństwo-niebezpieczeństwo-niebezpieczeństwo.
Moody blues
Podsumowując, najpierw zdecyduj, jaki nastrój chcesz osiągnąć, a następnie zdecyduj, czy chcesz osiągnąć wysoki, czy niski poziom. Dostosuj obiekty i tła, aby uzyskać odpowiednie wrażenie, a następnie użyj kontrastu i koloru, aby wykończyć.
Dobre strzelanie!
Redaktor współpracujący Jim Stinson jest autorem książki Komunikacja wideo i produkcja.
[Pasek boczny:nastrój i styl]
Nie myl nastroju ze stylem. Tam, gdzie nastrój jest emocjonalną obsadą obrazu, styl jest estetycznym podejściem do niego.
Styl oświetlenia można podzielić na cztery podstawowe typy:
[Pasek boczny:Nastrój w poście]
Coraz częściej redaktorzy poprawiają nastrój podczas postprodukcji. Dzięki edycji cyfrowej możesz wprowadzić rozległe zmiany w: