Rembrandt Lighting:Przewodnik po dramatycznych portretach
Rembrandt Lighting, nazwany na cześć holenderskiego malarza Rembrandt van Rijn, to klasyczna technika oświetlenia portretowego charakteryzującego się charakterystycznym trójkątem światła na policzku. Jest znany z dramatycznych, poprawiających nastrój i pochlebnych cech. Dodaje głębi i wymiar twarzy, co czyni go ulubionym dla fotografów portretowych.
Kluczowe charakterystyki oświetlenia Rembrandta:
* Pojedyncze źródło światła: Zazwyczaj osiągane za pomocą jednego kluczowego światła (główne światło) i potencjalnie reflektor lub światło wypełniające.
* Trójkąt światła: Na policzku pojawia się mały, odwrócony trójkąt światła najdalej od źródła światła. Ten trójkąt nie powinien być szerszy niż oko i nie dłużej niż nos. Powinien być również całkowicie oderwany od światła pod okiem.
* Shadowy Side: Strona twarzy najbliżej źródła światła jest bardziej jasno oświetlona, a druga strona jest głównie w cieniu, tworząc silny kontrast.
* nosek: Cień rzucony przez nos powinien łączyć się z cieniem na policzku, prawie tworząc ciągły cień.
Dlaczego warto używać oświetlenia Rembrandt?
* Dodaje dramat i nastrój: Silne cienie tworzą poczucie tajemnicy i głębokości.
* Plearting: Rzeźbia twarz, akcentując funkcje i ukrywa niedoskonałości.
* wszechstronny: Działa dobrze zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet i można je dostosować do różnych kształtów twarzy.
* Skuteczne dla czarno -białych: Kontrast pięknie nadaje się do czarno -białych konwersji.
Jak skonfigurować oświetlenie Rembrandt dla portretów:
1. Sprzęt:
* Pojedyncze źródło światła (światło kluczowe): Może to być stroboskop studyczny, światło błyskawiczne, a nawet mocne światło okienne. Modyfikatory takie jak softboxy, parasole lub dania kosmetyczne zmiękczą światło i stworzą bardziej pochlebny wygląd.
* reflector (opcjonalnie): Reflektor odbija światło z powrotem do obszarów cienia, zmniejszając kontrast i dodając subtelne wypełnienie. Biała piankowa płyta działa świetnie.
* Light Stand: Aby ustawić światło.
* aparat i obiektyw: Południe portretowe (np. 50 mm, 85 mm) jest idealne, ale każdy obiektyw może działać.
2. Pozycjonowanie:
* Umieszczenie tematu: Poproś o to, aby Twój temat stał skierowany do aparatu.
* Pozycja światła klucza:
* wysokość: Umieść światło kluczowe * wyższe * niż głowa pacjenta. Ma to kluczowe znaczenie dla rzucania cienia nosa w dół. Zacznij od światła około 45 stopni kąt nad oczami pacjenta.
* Pozycja boczna: Przesuń kluczowe światło na jedną stronę obiektu, zwykle około 45 stopni na bok.
* odległość: Dostosuj odległość światła z podmiotu, aby kontrolować intensywność światła. Bliżej światła =jaśniejszy; Dalsze światło =mniej intensywne.
* reflector (opcjonalnie): Jeśli używasz reflektora, umieść go po przeciwnej stronie obiektu od światła kluczowego, pod kątem, aby odbijać światło w obszarach cienia.
3. Osiągnięcie trójkąta Rembrandta:
* Obserwuj cienie: To najważniejszy krok. Zobacz, jak formują się cienie na twarzy pacjenta, gdy dostosowujesz pozycję światła.
* regulacja wysokości: Dostosuj wysokość światła, aż cień nosa połączy się z cieniem na policzku.
* Dostosowanie boczne: Dostosuj pozycję światła po stronie, aż trójkąt światła pojawi się na przeciwnym policzku. Pamiętaj, że trójkąt powinien być mniejszy niż oko i odłączony od dowolnego światła pod okiem.
* Regulacja mocy: Dostosuj moc źródła światła, aby osiągnąć pożądany poziom jasności i kontrastu.
* regulacja reflektora: Jeśli używasz reflektora, kliknij go, aby kontrolować intensywność światła wypełnienia. Zachowanie go bliżej rozjaśni cienie.
4. Ustawienia aparatu:
* apertura: Użyj szerokiej apertury (np. F/2.8, f/4), aby utworzyć płytką głębokość pola, która pomaga odizolować podmiot.
* ISO: Utrzymuj ISO tak niskie, jak to możliwe, aby zminimalizować hałas (np. ISO 100).
* Sprawa migawki: Dostosuj czas otwarcia migawki, aby osiągnąć odpowiednią ekspozycję. Jeśli używasz lampy błyskowej, czas otwarcia migawki zwykle będzie ograniczony do prędkości synchronizacji flash (zwykle około 1/200 sekundy).
* Bilans biały: Odpowiednio ustawiaj swoją bilans białą dla źródła światła (np. Tamfr do oświetlenia wewnętrznego, światło dzienne do oświetlenia zewnętrznego).
Wskazówki i rozwiązywanie problemów:
* Współpraca tematu: Pozostań w bezruchu i spójrz prosto przed regulacją świateł. Niewielkie zmiany w pozycji głowy mogą znacząco wpłynąć na cienie.
* Wyolbrzymicie cienie: Nie bój się cieni! Rembrandt Lighting dotyczy dramatycznego kontrastu.
* Zacznij od jednego światła: Skoncentruj się na prawidłowym ustawieniu światła kluczowego przed dodaniem odbłyśnika.
* eksperyment: Nie bój się eksperymentować z różnymi pozycjami światła i modyfikatorami. Praktyka czyni idealną!
* Rozmiar trójkąta: Rozmiar trójkąta nie jest tak ważny jak jego obecność i kształt. Skoncentruj się na uczynieniu go małym i odłączonym.
* Za dużo cienia: Jeśli cienie są zbyt surowe, spróbuj użyć większego modyfikatora światła lub przenieś światło bliżej, aby zmiękczyć światło. Możesz także użyć odbłyśnika, aby odbijać światło w cieniu.
* Brak trójkąta: Jeśli nie możesz zdobyć trójkąta, światło jest prawdopodobnie zbyt niskie, zbyt daleko na bok lub obiekt zbytnio obraca głowę.
Odmiany oświetlenia Rembrandta:
* podzielone oświetlenie: Podobne do Rembrandta, ale z bardziej wyraźnym podziałem między światłem i cieniem. Prawie cała twarz jest w cieniu, z tylko cienką linią światła po jednej stronie. Bardzo dramatyczny i nastrojowy.
* Lighting: Cień nosa spada i na bok, tworząc kształt „pętli” na policzku. Mniej dramatyczne niż Rembrandt.
Podsumowując, Rembrandt Lighting to potężna i wszechstronna technika tworzenia oszałamiających zdjęć portretowych. Rozumiejąc zasady i ćwicząc konfigurację, możesz dodać odrobinę dramatu i wyrafinowania do swoich portretów.