Podczas gdy arcydzieła Stanleya Kubricka na zawsze pozostaną zagadką, jego znany operator John Alcott oferuje odkrywczy obiektyw do swoich filmów.
U schyłku dni produkcji jednego z najbardziej znanych i cenionych filmów wszech czasów — arcydzieła science fiction Stanleya Kubricka 2001:Odyseja kosmiczna — Reżyser zdjęć Kubricka, Geoffrey Unsworth, musiał wcześniej opuścić produkcję, aby rozpocząć pracę nad innym projektem.
John Alcott, ambitny operator, który przeszedł drogę od klapsa aż po kamerzystę oświetlenia, dostał życiową szansę. Został poproszony o wypełnienie jako DP i wykonanie kilku ostatnich ujęć potrzebnych do przełomowego filmu – w tym kultowej sekwencji otwierającej „Dawn of Man”, która (co dziwne) była ostatnią sceną, jakiej potrzebowali do produkcji.
Najwyraźniej Kubrick był zadowolony z wyników. Reżyser uczynił z Alcotta swojego ulubionego operatora przez większość swojej kariery, zlecając mu pomoc w urzeczywistnieniu niektórych z najbardziej znanych i odważnych ujęć i scen z historii kina.
Przez dwadzieścia lat Alcott był operatorem czterech najbardziej rozpoznawalnych klasyków Kubricka:2001:Odyseja kosmiczna , Mechaniczna pomarańcza , Barry Lyndon i Lśnienie . Po drodze i pod kierunkiem Kubricka Alcott opanował zaawansowane kinowe efekty wizualne, piękne kompozycje, nowe techniki i był człowiekiem za obiektywem w niektórych z najbardziej kultowych momentów w historii kina.
Przyjrzyjmy się więc, jak John Alcott — prawa ręka Kubricka — był w stanie rozwinąć i ostatecznie ukształtować przyszłość kinematografii.
Pionier we wczesnych efektach wizualnych
Wczesny wkład Alcotta w dziedzinie efektów wizualnych ukształtował charakter branży na nadchodzące dziesięciolecia. 2001:Odyseja kosmiczna wyróżniał się szeroką gamą innowacji w zakresie efektów wizualnych i przełomów technologicznych, w tym pierwszym poważnym zastosowaniem kinematografii do projekcji przedniej — którą Alcott nakręcił z pierwszej ręki w sekwencji „Świt człowieka”.
Jak widać w powyższej funkcji wideo YouTubera CinemaTyler, ta technika filmowa była naprawdę rewolucyjna, ponieważ pozwoliła Kubrickowi i Alcottowi tworzyć sceny w dowolnym miejscu na świecie, a wszystko to w kontrolowanym środowisku sceny dźwiękowej.
Wybór Alcotta, by fotografować szerokie, długie ujęcia za pomocą teleobiektywów, doprowadził do perspektywy „widza” w sekwencji, umożliwiając widzom po prostu oglądanie i obserwację. To stylistyczny wybór, który często pojawia się w pozostałych jego projektach z Kubrickem.
Zrób to sam i praktyczne oświetlenie
Alcott ponownie nawiązał współpracę z Kubrickiem przy Mechanicznej pomarańczy , reprezentująca wyraźną zmianę zarówno stylu, jak i budżetu w porównaniu ze spektaklem science fiction z roku 2001. .
W 2001 produkcja była wysoce techniczna i ściśle kontrolowana. I chociaż Kubrick nigdy nie robił niczego bez starannego przemyślenia, zlecił Alcottowi zadanie kręcenia znacznie luźniejszego i bardziej otwartego, przedstawiając nowe wyzwania stylistyczne dla młodego Alcotta.
W rozmowie z amerykańskim operatorem , Alcott opisuje, w jaki sposób używał „bardzo lekkich 1000-watowych lamp kwarcowych Lowela” w wielu scenach, odbijając światło od odbijających światło parasoli, a czasami po prostu od sufitu. Jego celem było umożliwienie Kubrickowi filmowania pod dowolnym kątem i dowolnym ruchem kamery, ponieważ duet wykorzystywał bardziej intymne ujęcia z ręki i chaotyczne ruchy podczas interakcji z gorączkowymi postaciami w historii.
Ostatecznie Alcott udowodnił, że zdolności adaptacyjne i zaradność operatora mogą pomóc ożywić niektóre z najbardziej obłąkanych i kultowych scen.
Kinowe przybliżenia i malownicze kompozycje
Po kierowaniu kilkoma projektami spoza Kubricka, Alcott ponownie został wezwany do roli operatora zdjęć dla Barry'ego Lyndona , dekoracyjny dramat z epoki, który przyniósł Alcottowi Oscara za najlepsze zdjęcia. Praca Alcotta nad Barrym Lyndonem jest prawdopodobnie jego najgłośniejszą postacią i jest najlepszym przykładem jego artystycznego oka do niezwykle malowniczych kompozycji, za które film jest najbardziej chwalony.
Kubrick, znany z tego, że chciał użyć tego samego stylu dwukrotnie, prowadził film w znacznie bardziej pracochłonnym tempie, w przeciwieństwie do Mechanicznej pomarańczy zbliżać się. Dał Alcottowi znacznie więcej czasu na wykorzystanie wszystkich dostępnych mu elementów w celu stworzenia pięknych krajobrazów i obrazów.
Jednak Barry Lyndon Przedstawił także kilka nowych wyzwań dla Alcotta, ponieważ Kubrick nalegał na kręcenie nocnych scen we wnętrzach tylko przy dostępnym dla nich świetle – często nie więcej niż jedną migoczącą świecę do oświetlania postaci. Aby osiągnąć to, co jest prawie niemożliwe kinematograficznie, Kubrick zabezpieczył eksperymentalny Carl Zeiss Planar 50mm f Soczewka /0.7 — opracowana dla programu księżycowego NASA Apollo — której on i Alcott używaliby do najciemniejszych scen.
W innym wywiadzie z amerykańskim operatorem filmowym , Alcott szczegółowo opisuje to doświadczenie i wyzwania związane z produkcją, a także możliwość zbadania wielu swoich przemyślanych kompozycji przy intensywnym użyciu długich, powolnych zoomów w swoich ujęciach.
Wnikliwa dbałość o szczegóły
Alcott zmarł w 1986 roku, więc możemy sobie tylko wyobrazić, co zaoferowałby ostatnim dwóm filmom Kubricka, Full Metal Jacket i Oczy szeroko zamknięte . Jego ostatnia współpraca z Kubrickiem miała miejsce w 1980 roku przy jednym z najwyżej cenionych horrorów wszech czasów — Lśnienie .
I właśnie w tej ostatecznej współpracy naprawdę możemy zobaczyć, jak Alcott połączył wszystkie style i triki, które opracował przez lata pod kierunkiem Kubricka. Lśnienie nadal cieszy się, studiuje i analizuje dzisiaj, częściowo ze względu na szaloną dbałość o szczegóły, którą Kubrick i Alcott wciskali w każdą ramkę, scenę i ruch kamery. Jeśli go nie widziałeś, obejrzyj film dokumentalny Pokój 237 aby uzyskać wyobrażenie o poziomie intencjonalności, który brał udział w każdej decyzji podjętej w filmie.
Alcott nie udzielał wielu wywiadów, ale ponownie rozmawiał z American Cinematographer o kręceniu Lśnienia i możliwości, jakie miał do pracy z Kubrickiem przez lata. Lśnienie stanowiło kilka ekscytujących przełomów, w tym główne wprowadzenie do tego, jak połączone może być użycie steadicamu.
Wkład Alcotta nigdy nie zostanie utracony, ponieważ jedno z jego ostatnich dzieł — i ostatnia współpraca ze słynnym partnerem reżyserskim — pozostaje jednym z najbardziej tajemniczych i fascynujących filmów, jakie kiedykolwiek nakręcono.