Zrozumienie celu:dramatyczne portrety jednorodne
Estetyka, do której dążymy, często obejmuje:
* silny kontrast: Wyraźne wytyczenie między atrakcjami i cieniami.
* światło kierunkowe: Światło, które spada pod określonym kątem, tworząc kształt i formę.
* nastrój: Często pochylając się w kierunku poważnych, zamyślonych lub intensywnych.
* skupiona uwaga: Światło kieruje okiem widza do najważniejszych części podmiotu (zwykle twarz, zwłaszcza oczu).
Kluczowe elementy
1. źródło światła: To jest twoje podstawowe narzędzie.
* Typ:
* strobe/flash: Oferuje największą moc i kontrolę. Idealny jest monolizm (samodzielny stroboskop).
* Światło ciągłe (LED lub wolfram): Łatwiej jest zobaczyć efekt w czasie rzeczywistym, ale może wymagać wyższych ustawień ISO w aparacie.
* Modyfikatory (kluczowe): To właśnie kształtuje i kontroluje twoje światło.
* softbox: Tworzy bardziej miękkie, bardziej rozproszone światło. Dobry dla ogólnego pochlebnego światła. Rozważ prostokątny softbox dla dłuższych gradientów światła.
* parasol (strzelanie lub refleksyjne): Kolejny sposób na zmiękczenie światła, często bardziej przystępne niż softboxy.
* Dish Beauty: Tworzy bardziej skoncentrowane światło z miękką krawędzią. Często używane do portretów, które wymagają trochę „popu”.
* reflektor (biały, srebrny, złoto): Służy do odbicia światła z powrotem w cienie, wypełniając je lekko lub dodając określony kolor kolorów. Niezbędne do konfiguracji na jedno światło!
* Grid: Koncentruje światło na wąskiej wiązce. Dobry do efektów reflektorów lub kontrolowania rozlania światła.
* snoot: Podobne do siatki, ale jeszcze bardziej restrykcyjne. Tworzy bardzo mały, zdefiniowany okrąg światła.
* drzwi stodoły: Przymocowany do światła, aby ukształtować światło.
* V-flats: Czarne lub białe deski, które są używane do blokowania lub odbicia światła
2. Temat: Ich poza, ekspresja i odzież przyczyniają się do ostatecznego obrazu.
3. Tło:
* ciemne tło: Powszechne dla dramatycznych portretów. Może być tak prosta jak czarna ściana lub tło ciemnego materiału. Pomaga podmiotowi wyróżniać się.
* Tło stopniowe: Tło, które przechodzi z ciemności do światła. Można osiągnąć za pomocą oświetlenia lub specjalistycznego tła.
* zwykłe tło: Biała lub neutralna ściana może działać, szczególnie jeśli chcesz czystszy wygląd.
4. Ustawienia aparatu:
* apertura: Kontroluje głębokość pola. Szersze apertury (np. F/2.8, f/4) tworzą płytką głębokość pola, rozmywając tło i izolując podmiot. Węższe apertury (np. F/8, f/11) tworzą większą głębokość pola, utrzymując więcej obrazu.
* ISO: Zachowaj tak niskie, jak to możliwe (ISO 100 lub 200), aby zminimalizować hałas. Zwiększ tylko wtedy, gdy absolutnie potrzebujesz więcej światła.
* Sprawa migawki: Zasadniczo będziesz chciał pozostać przy prędkości synchronizacji aparatu lub poniżej (zwykle 1/200 lub 1/250 sekundy) podczas korzystania z strobów. Przy ciągłym świetle dostosuj, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję.
* Bilans biały: Ustaw go tak, aby pasowało do źródła światła (np. „Flash” dla strobes, „Tungsten” dla świateł wolframowych). Możesz także dostosować się do przetwarzania po zakończeniu.
Konfiguracja
Oto kilka typowych konfiguracji portretów jednorodka, wraz z ich efektami:
* 1. Klasyczne oświetlenie Rembrandt:
* Pozycja światła: Umieść światło lekko na bok i * nad * głową pacjenta. Zejdź pod kątem około 45 stopni.
* modyfikator: Softbox, parasol lub danie kosmetyczne.
* reflector: Umieść reflektor po * przeciwnej * stronie obiektu, poniżej twarzy, aby odbić światło z powrotem w cienie. Odległość odbłyśnika od pacjenta określi, jak mocne światło się wypełnia.
* Efekt: Tworzy mały trójkąt światła na policzku najdalej od źródła światła („Patch Rembrandt”). To bardzo pochlebne i dramatyczne światło. Podkreśla rysy twarzy.
* 2. Oświetlenie boczne (dla dramatu):
* Pozycja światła: Umieść światło bezpośrednio z boku pacjenta, przy mniej więcej poziomie oczu.
* modyfikator: Grid, snoot, drzwi stodoły (jeśli chcesz bardzo kontrolowane światło). Softbox lub parasol (dla bardziej miękkiego światła bocznego).
* reflector: Opcjonalnie, ale można go użyć do dodania * małej * ilości światła do strony cienia. Uważaj, aby go nie przesadzić - celem jest utrzymanie silnych cieni.
* Efekt: Tworzy silny podział między światłem i cieniem, podkreślając teksturę i formę. Może być bardzo dramatyczny i nastrojowy.
* 3. Top Lighting (dla ostrego wyglądu):
* Pozycja światła: Umieść światło bezpośrednio nad obiektem, rozbite.
* modyfikator: Danie kosmetyczne, siatka lub snoot.
* reflector: Ustawione poniżej twarzy pacjenta.
* Efekt: Tworzy silne cienie pod oczami, nosem i podbródkiem. Może być niepochlebny, jeśli nie jest to możliwe, ale może również stworzyć wyjątkowy i ostry wygląd. Wymaga starannego pozowania i wyrazu twarzy.
* 4. Oświetlenie tylne (sylwetki lub światło obręczy):
* Pozycja światła: Umieść światło za obiektem, wskazując na kamerę.
* modyfikator: Brak modyfikatora lub siatki do kontrolowania wycieku światła.
* reflector: Umieść reflektor przed przedmiotem, aby uzyskać trochę światła na twarzy.
* Efekt: Tworzy sylwetkę, jeśli temat jest niedoświetlony. Tworzy efekt światła obręczy (halo) wokół krawędzi pacjenta, jeśli są one odpowiednio odsłonięte.
* 5. Oświetlenie motyla
* Pozycja światła: Umieść światło przed obiektem, nad głową i wyśrodkowane.
* modyfikator: Danie kosmetyczne jest powszechne, ale działają również softboxy lub parasole.
* reflector: Umieść reflektor poniżej tematu, aby wypełnić wszelkie cienie.
* Efekt: Tworzy cień w kształcie motyla pod nosem. Światło owija się wokół twarzy podmiotu i często jest bardzo pochlebne
Przewodnik krok po kroku
1. Wybierz konfigurację: Zdecyduj o nastroju i stylu, który chcesz osiągnąć. Zacznij od Rembrandt Lighting - to dobry fundament.
2. Skonfiguruj tło: Mroczne lub proste tło jest na ogół najlepsze.
3. Ustaw swoje światło: Umieść źródło światła zgodnie z wybraną konfiguracją. Zwróć uwagę na kąt i odległość.
4. Ustaw swój temat: Niech poddasz się lub usiądź w pożądanej pozie. Rozważ ich wyraz i sposób, w jaki będzie on oddziaływał ze światłem.
5. Umieść reflektor: Eksperymentuj z pozycją i kątem reflektora, aby wypełnić cienie do swoich upodobań.
6. Ustaw ustawienia aparatu: Zacznij od niskiego ISO (100 lub 200), przysłony, która daje pożądaną głębokość pola (f/2.8 do f/5.6 jest dobrym punktem wyjścia) i dostosuj czas otwarcia migawki, aby prawidłowo ujawnić obraz.
7. Zrób strzały testowe: Jest to *kluczowe *. Przeanalizuj światło i cienie na twarzy pacjenta. Dostosuj pozycję światła, pozycję odbłyśnika lub moc światła, aż osiągniesz pożądany efekt.
8. Dostosuj się i strzel: Dokonaj niewielkich regulacji pozycji, ekspresji i pozycji światła/reflektora. Robienie dużo strzałów!
9. Processing:
* kontrast: Nieznacznie zwiększa kontrast w celu zwiększenia dramatu.
* Podprawy i cienie: Dostosuj się, aby udoskonalić obszary światła i cienia.
* wyostrzenie: Zastosuj umiarkowaną ilość wyostrzenia, aby uzyskać szczegółowe informacje.
* Czarno -biała konwersja (opcjonalnie): Wiele dramatycznych portretów świetnie wygląda w czerni i bieli.
Wskazówki i wskazówki
* Pijanie światła: Nie celuj bezpośrednio na swój temat. Zamiast tego celowi to nieco * przeszłość *. Krawędź wiązki światła jest często bardziej miękka i bardziej pochlebna.
* Odległość ma znaczenie: Zachowanie światła bliżej tematu sprawi, że światło będzie bardziej miękkie, a cienie stopniowo. Przeniesienie światła dalej sprawi, że światło będzie trudniejsze, a cienie bardziej zdefiniowane.
* eksperyment: Nie bój się wypróbować różnych kątów, modyfikatorów i pozów. Najlepszym sposobem nauki jest eksperymentowanie.
* Zwróć uwagę na Catchlights: Kluczowe są światła (odbicia źródła światła w oczach pacjenta). Dodają życie i błyszczą do oczu. Upewnij się, że są widoczne i ustawione w przyjemny sposób.
* Komunikuj się z tematem: Kieruj przedmiotem, aby pozować w sposób, który uzupełnia światło i cień. Podaj im informacje zwrotne na temat ich wyrazu.
* Obejrzyj samouczki: Wyszukaj „One Light Portret Tutorial” na YouTube. Widzenie procesu w działaniu jest nieocenione.
Przykładowy przepływ pracy
Powiedzmy, że chcesz stworzyć portret w stylu Rembrandta:
1. konfiguracja: Mroczne tło. Przedmiot siedzący na stołku.
2. światło: Stroboskop z prostokątną softbox (ok. 2 'x 3').
3. Pozycja światła: Softbox umieszczony po lewej i nieco nad głową pacjenta, ustąpiony.
4. reflector: Biały reflektor ustawiony po prawej stronie podmiotu, poniżej ich twarzy.
5. kamera: ISO 100, f/4, czas otwarcia migawki dostosowany do właściwej ekspozycji.
6. Strzał testowy: Oceń światło i cienie. Czy trójkąt Rembrandt jest widoczny? Czy strona cienia jest zbyt ciemna?
7. Dostosowania: Jeśli trójkąt nie jest widoczny, przenieś światło lekko do przodu lub do tyłu. Jeśli strona cienia jest zbyt ciemna, przenieś odbłyśnik bliżej lub użyj srebrnego odbłyśnika zamiast białego.
8. Drobna: Dostosuj pozę i ekspresję pacjenta. Zrobić kilka strzałów.
9. Processing: Niewielki wzrost kontrastu, niewielkie korekty wyświetleń i cieni, wyostrzanie.
Podążając za tymi krokami i eksperymentując z różnymi konfiguracjami, możesz tworzyć oszałamiające, dramatyczne portrety przy użyciu tylko jednego źródła światła. Powodzenia!