i. Podstawowe zasady oświetlenia Rembrandt
Zanim zaczniesz edytować, kluczowe jest zrozumienie kluczowych elementów oświetlenia Rembrandta:
* „Rembrandt Patch”: Jest to charakterystyka definiująca - mały, odwrócony trójkąt światła na policzku naprzeciwko pierwotnego źródła światła. Jest stworzony, gdy nos rzuca cień, który prawie łączy się z cieniem na policzku.
* Pojedyncze źródło światła: Zazwyczaj oświetlenie Rembrandt wykorzystuje pojedyncze, kierunkowe źródło światła. To tworzy silne cienie i atrakcje.
* Dramatyczny kontrast: Różnica między najjaśniejszymi atrakcjami a najgłębszymi cieniami jest znacząca.
* ciemne tło: Ciemne tło pomaga podkreślić światło na temat.
* Intensywne skupienie: Oko widza jest przyciągane do oświetlonych obszarów i wyrażania tematu.
ii. Rozważania przed strzelaniem (jeśli dotyczy)
Jeśli * robisz * zdjęcie z myślą o tym stylu, oto co rozważyć:
* Ustawienie światła: Umieść pojedyncze źródło światła (softbox, stroboskop, a nawet okno) pod kątem około 45 stopni i nieco * nad * głową podmiotu. Eksperymentuj, aby zobaczyć, co działa najlepiej dla rysów twarzy twojego pacjenta.
* ciemne tło: Użyj ciemnego tła (czarny materiał, zacieniona ściana itp.)
* pozowanie: Rozważ pozy, które wzmacniają cienie i atrakcje, takie jak lekko odwrócenie twarzy od światła.
* pomiar: Miernik dla najważniejszych atrakcji na twarzy, aby upewnić się, że są one odpowiednio odsłonięte. Nie martw się zbytnio o głębokie cienie; To część stylu.
* dyfuzor: Dyfuzor pomaga tworzyć miękkie światło i zmniejsza twarde cienie.
iii. Edycja w Lightroom:Guide krok po kroku
Ten przewodnik zakłada, że masz zdjęcie portretowe, które już pochyla się w kierunku estetyki Rembrandta lub takiego, który chcesz przekształcić.
1. Import i podstawowe korekty:
* import: Zaimportuj swoje zdjęcie do Lightroom.
* Korekta profilu: W panelu „Korekty obiektywów” sprawdź „Usuń aberracja chromatyczne” i „Włącz korektę profilu”. To koryguje zniekształcenie soczewki i frędzlowanie kolorów.
* Bilans biały: Dostosuj suwaki „Temp” i „odcień”, aby osiągnąć neutralną lub lekko ciepłą białą równowagę na skórze pacjenta. Błęd na boku nieco cieplejszego, jeśli nie masz pewności.
2. Dostosowania tonów (kluczowe dla stylu Rembrandta):
* Ekspozycja: Zacznij od obniżenia suwaka „ekspozycji”. Dążysz do ciemniejszego ogólnego obrazu, ale nie trać szczegółów w najważniejszych atrakcjach. Zazwyczaj przystanki -0,5 do -1,5 są dobrym punktem wyjścia.
* kontrast: Zwiększ suwak „kontrastu”, aby zwiększyć różnicę między podświetleniami a cieniami. Eksperymentuj z wartościami między +20 a +50.
* Podprawy: Zmniejsz suwak „Najważniejsze”. To odzyskuje szczegóły w najjaśniejszych obszarach twarzy, uniemożliwiając im przycinanie. Wypróbuj wartości od -30 do -70.
* Shadows: Obniż suwak „cieni”, aby pogłębić cienie. Wartości od -50 do -90 są powszechne. Uważaj, aby nie zmiażdżyć cieni, bo stracisz wszystkie szczegóły.
* białe: Nieco zwiększ suwak „białych”, aby wydobyć najjaśniejsze punkty na obrazie, dodając odrobinę blasku do najważniejszych atrakcji. Mały przyrost, taki jak +5 do +15, jest zwykle wystarczający.
* czarne: Opuść suwak „czarnych”, aby pogłębić Czarne i zwiększyć ogólną nastrój. Wartości między -10 do -30 są typowe.
3. Regulacja krzywej tonu (dopracowanie kontrastu):
* Krzywa tonu pozwala na dokładniejszą kontrolę nad kontrastem.
* Krzywa punktowa: Wybierz opcję „Krzywa punktowa” (zwykle „średni kontrast” jest dobrym punktem wyjścia).
* Subtelne S-Curve: Utwórz subtelną S-Curve, dodając punkt podświetleń (prawy górny kwadrant) i przeciągając go lekko w górę, i dodając punkt w cieniu (lewy dolny kwadrant) i przeciągając go lekko w dół. To dodatkowo zwiększa kontrast. Nie przesadzaj! Kluczowa jest subtelna krzywa.
* eksperyment: Dostosuj punkty na krzywej, aby dopracować zakres tonalny i osiągnąć pożądany kontrast.
4. Regulacja HSL/kolorów (dla nastroju i odcienia skóry):
* hue: Dostosuj odcienie różnych kolorów, aby subtelnie przesunąć ogólny nastrój. Na przykład lekko zmieniające się czerwone w kierunku pomarańczy mogą rozgrzać odcienie skóry.
* Nasycenie: Zmniejsz nasycenie kolorów, zwłaszcza żółci i pomarańczy, aby stworzyć bardziej wyciszony i melancholijny charakter. Unikaj zbyt dużej desaturowania odcieni skóry, ponieważ może sprawić, że obiekt będzie wyglądał niezdrowy.
* Luminance: Ma to kluczowe znaczenie dla udoskonalania odcieni skóry.
* Orange: Dostosuj luminancję pomarańczy, aby rozjaśnić lub przyciemnić odcienie skóry. Jest to często najważniejszy suwak w tej sekcji.
* czerwony: Dostosuj luminancję czerwieni, aby dopracować odcienie skóry i kolor warg.
* żółty: Bądź ostrożny z żółtym, ponieważ może negatywnie wpływać na odcienie skóry. Zwykle pomocny jest niewielki spadek luminancji.
5. Panel detali (wyostrzenie i redukcja szumów):
* wyostrzenie: Zwiększ suwak „kwoty”, aby wyostrzyć obraz. Użyj małego promienia (około 1,0), aby uniknąć ostrych artefaktów. Użyj suwaka „maskującego” (trzymając alt/opcję podczas przeciągania), aby zastosować wyostrzenie tylko na krawędzie obiektu i uniknąć wyostrzenia tła.
* Redukcja szumu: Jeśli strzelasz na wysokim ISO, zwiększ suwak „luminancji”, aby zmniejszyć hałas. Uważaj, aby nie wyrzucić skóry. W razie potrzeby użyj suwaka redukcji szumów „kolor”.
6. Panel efektów (dodanie winietting):
* Vignetting: Dodaj niewielką winietę „kwoty”, aby przyciemnić krawędzie obrazu i przyciągnij oko widza w kierunku obiektu. Zwykle odpowiednia jest wartość ujemna (np. -10 do -30). Dostosuj suwaki „Midpoint”, „Roundness” i „Feather”, aby dopracować winietę.
7. Lokalne korekty (rafinacja podświetleń i cieni):
* pędzel regulacyjny/filtr stopni: Użyj pędzla regulacyjnego lub filtra stopniowego, aby selektywnie dostosować określone obszary obrazu. Typowe zastosowania obejmują:
* Dodge and Burn: Użyj pędzla z dodatnią ekspozycją i niskim przepływem do rozświetlenia na twarzy (uchylanie się) i szczotki z ujemną ekspozycją na pogłębianie cieni (spalanie). Skoncentruj się na subtelnym ulepszaniu istniejących wzorów światła i cienia.
* Ulepszenie oka: Lekko rozjaśnij oczy szczotką z dodatnią ekspozycją i niewielką jasnością.
* Darkening w tle: Użyj stopniowanego filtra lub pędzla, aby dalej przyciemnić tło, tworząc bardziej dramatyczne oddzielenie między przedmiotem a tłem.
8. Ostateczne dotknięcia:
* Recenzja: Cofnij się i przejrzyj swoje korekty.
* przed/po: Przełącz między widokiem „przed” i „po”, aby zobaczyć wpływ twoich edycji.
* Dobre dostosowanie: Dokonaj wszelkich niezbędnych końcowych korekt, aby osiągnąć pożądany wygląd Rembrandt.
Kluczowe wskazówki i rozważania:
* subtelność jest kluczowa: Unikaj przesadzania jakiejkolwiek pojedynczej regulacji. Celem jest stworzenie naturalnego obrazu z dramatycznym oświetleniem, a nie mocno przetworzonym.
* Zachowaj teksturę skóry: Zachowaj ostrożność dzięki redukcji szumów i wyostrzeniu. Nadmierne gładkie skórę może sprawić, że obiekt będzie wyglądał nienaturalnie.
* eksperyment: Każde zdjęcie jest inne. Eksperymentuj z suwakami, aby znaleźć ustawienia, które najlepiej działają dla twojego konkretnego obrazu.
* Skoncentruj się na świetle: Zwróć szczególną uwagę na sposób, w jaki światło spada na twarz pacjenta. „Patch Rembrandt” jest kluczem do tego stylu.
* Obrazy odniesienia: Spójrz na rzeczywiste obrazy Rembrandt, aby uzyskać inspirację. Przestudiuj sposób, w jaki używał światła i cienia, aby stworzyć dramatyczne i przekonujące portrety.
* Ćwicz: Im więcej ćwiczysz, tym lepiej będziesz w tworzeniu tego stylu.
Ustawienia przykładowe (to tylko punkty początkowe; dostosuj do obrazu):
* Ekspozycja:-0,8
* Kontrast:+35
* Najważniejsze informacje:-50
* Cienie:-70
* Białka:+10
* Czarni:-20
* Jasność:+10
* Nasycenie:-5
* Winietting:-20
Podążając za tymi krokami i ćwicząc, możesz tworzyć piękne i sugestywne portrety w stylu Rembrandt w Lightroom. Pamiętaj, aby być cierpliwym, eksperymentuj i bawić się! Powodzenia!